Δύο ξεχωριστά βιβλία από τις εκδόσεις Opera

Οι «Εκδόσεις Opera» εκδίδουν βιβλία λογοτεχνίας ξένων και Ελλήνων συγγραφέων από το 1989. Και μέχρι σήμερα συνεχίζουν, σεβόμενοι το αναγνωστικό κοινό με πολλούς ενδιαφέροντες τίτλους. Ενδεικτικά, σας παρουσιάζουμε δύο από τα πιο πρόσφατα βιβλία τους. Είναι «Ο παράδεισος των ζώων», το πρώτο βιβλίο του Αμερικανού Ντέιβιντ Τζέιμς Ποϊσάντ, σε μετάφραση Όλιας Λαγουδάκου και «Το αγόρι» του Μάρκους Μαλτ, το οποίο κέρδισε το Βραβείο Femina 2016 και μεταφράστηκε από τη Σώτη Τριανταφύλλου.

Στο σημείο αυτό να προσθέσω πως ένα μεγάλο όπλο με σημαδεύει στα μούτρα. Κι επειδή έχω ένα μεγάλο όπλο που με σημαδεύει στα μούτρα, τα πράγματα τρέχουν με την ταχύτητα που βλέπουμε στα ντοκιμαντέρ για τη φύση, όπου ένας σπόρος ξεπετιέται, κάνει μίσχο και πετάει φύλλα, όλα μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα. «Αν δεν θες να σε βρουν νεκρό μέσα σ’ αυτό το πουκά-μισο» μου λέει, «καλύτερα να το βγάλεις.» Το όπλο με σημαδεύει επειδή ο τύπος μού ζήτησε το πορτοφόλι κι εγώ του είπα όχι. «Όχι» είπα, κι αυτός μου είπε: «Πώς θες να πεθάνεις;», κι εγώ του απάντησα: «Να, δεν θέλω να με δουν νεκρό μέσα σ' αυτό το πουκάμισο».

Δεξιοτέχνης… Το συγγραφικό ταλέντο του Ποϊσάντ είναι τόσο μεγάλο, που κάνει κάθε του διήγημα να ξεπερνά τα στενά όρια των σελίδων του. Είναι ικανός να μετατρέπει σε αρετές τα ελαττώματα της σύντομης εξιστόρησης. Πρέπει να ψάξει κανείς στον Φόκνερ και στην Φλάνερυ Ο' Κόνορ για να βρει κάτι εξίσου «μυώδες» με αυτό που υπάρχει στον «Άνθρωπο-σαύρα» ή στο «Πώς να βοηθήσετε τον άντρα σας να πεθάνει». Ένα άλλο πολύ δυνατό στοιχείο αυτής της συλλογής είναι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες: ίσως δεν μοιάζουν πολύ σ’ εμάς, εμείς όμως μοιάζουμε πολύ σ’ αυτούς.

G&G

Μεγάλη απόλαυση η ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Κι αν ο αναγνώστης δε βρίσκει μια «ευτυχή κατάληξη» σε κάθε ιστορία, σίγουρα μένει με μια αίσθηση ικανοποίησης και ευτυχίας. Στο τέλος του βιβλίου ξέρει ότι αξιοποίησε το χρόνο του στα χέρια ενός επιδέξιου, νέου, αλλά ήδη πολύ έμπειρου συγγραφέα. The Rumpus

Ο παράδεισος των ζώων κατέχει τη συνταγή αυτής της τρυφερής και σκληρής δυναμικής που χτίζει και γκρεμίζει τις οικογένειες.

Elle

Αγαπάμε να ταυτιζόμαστε με τους χαρακτήρες του Ποϊσάντ, ακόμα και με τους πιο συγκρουσιακούς και δύσκολους. Είναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας που έχει τον τρόπο να αναδεικνύει τις σύντομες και υπέροχες στιγμές των ανθρώπινων σχέσεων.

Library Journal

Ένα σοφό ντεμπούτο… Οι χαρακτήρες του Ποϊσάντ μπορεί να είναι παρακμιακοί, εμμονικοί, ανεξέλεγκτα παρορμητικοί ή ευφυείς με λάθος τρόπο, εκείνος όμως ξέρει πώς να διαχειριστεί τις ζωές τους με χειρουργική ακρίβεια, διορατικότητα και διαύγεια… Δεκάξι γοητευτικές ιστορίες, ζωγραφισμένες με τραχιές πινελιές.

New York Times

Τα έργα του Ποϊσάντ έχουν συγκριθεί με του Άντον Τσέχοφ, του Ρέιμοντ Κάρβερ και του Τζορτζ Σόντερς, οπότε δεν χρειάζεται να επισημάνουμε πως αυτό το πρώτο του βιβλίο είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό.

New York Post

Πολλοί νέοι συγγραφείς επιλέγουν στο ξεκίνημά τους μεταξύ δύο δρόμων: ο ένας είναι ο δρόμος της περιγραφής των γνωστών πραγμάτων, ενώ ο άλλος, αντιθέτως, των αγνώστων. Υπάρχει όμως κι ένας δρόμος λιγότερο ταξιδεμένος, που σε καλεί να γράψεις «για ό,τι φοβάσαι». Αυτόν το δρόμο επιλέγει ο Ντ.Τζ. Ποϊσάντ όταν αρχίζει να απλώνει στο χαρτί τις ιστορίες που συνθέτουν τον Παράδεισο των ζώων. Απρόβλεπτες, ευφυείς και εξαιρετικά δομημένες, οι ιστορίες του Ποϊσάντ συνθέτουν μια συλλογή που καταπιάνεται με τις παγίδες της ανθρώπινης ύπαρξης. Η απώλεια, η θλίψη και η οργή βασανίζουν μέχρι το μεδούλι τους ανθρώπινους χαρακτήρες του, αλλά ο συγγραφέας δε φοβάται να καταδυθεί στις σκληρές και απόκρυφες αλήθειές τους. Όσο κι αν προσπαθούν, οι ήρωες των ιστοριών μπορεί να μην πετύχουν ποτέ το στόχο τους, αλλά ο Ποϊσάντ κατανοεί και συμπονά τους ανυποχώρητους, τους εξοργισμένους, τους παραπλανημένους και όσους κάνουν λάθη. «Πραγματικά, στις περισσότερες ιστορίες προσπαθώ να φέρω στην επιφάνεια το στοιχείο της ελπίδας» λέει ο Ποϊσάντ. «Δίνεις μια λαθεμένη εικόνα της πραγματικότητας θεωρώντας πως τα πάντα στον κόσμο αυτόν είναι απόγνωση και θάνατος, αλλά είναι επίσης παραπλανητικό να προσπαθείς να πετύχεις ένα ευτυχισμένο τέλος σε κάθε ιστορία. Η εύρεση της χρυσής τομής είναι το δυσκολότερο πράγμα στη λογοτεχνία.» Είναι μεγάλη απόλαυση η ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Κι αν ο αναγνώστης δε βρίσκει μια «ευτυχή κατάληξη» σε κάθε ιστορία, σίγουρα μένει με μια αίσθηση ικανοποίησης και ευτυχίας. Στο τέλος του βιβλίου ξέρει ότι αξιοποίησε το χρόνο του στα χέρια ενός επιδέξιου, νέου, αλλά ήδη πολύ έμπειρου συγγραφέα.

The Rumpus

Ακόμα δεν έχει ξημερώσει. Διακρίνουμε στο βάθος της έρημης γης μια παράξενη σιλουέτα με δύο κεφάλια και οκτώ μέλη. […] Είναι δύο διαφορετικά σώματα. Το ένα πάνω στ’ άλλο. […] Αυτός που χρησιμεύει εδώ ως υποζύγιο έχει την κοψιά αγοριού δεκατεσσάρων ετών. Στεγνού και σκληρού. […] Είναι το παιδί που κουβαλάει τη μητέρα.

«Η ιστορία του αγοριού ξεκινά με τον 20ό αιώνα. Βουβό εκ γενετής, το παρακολουθούμε χωρίς ποτέ να το ακούμε και χωρίς ποτέ να μαθαίνουμε τ’ όνομά του ή τ’ όνομα της μητέρας του — για πατέρα ούτε λόγος. Ένας μικρός που ζει σε πρωτόγονη κατάσταση και έρχεται για πρώτη φορά σ’ επαφή με τον έξω κόσμο στην ηλικία των δεκατεσσάρων. Παρθένος από κάθε είδους ‘‘εξανθρωπισμό’’, μοιάζει λευκό χαρτί που αρχίζει να γράφεται αργά, ακολουθώντας το ρυθμό των γνωριμιών του με τους άλλους ανθρώπους, μέσα σε μια κοινωνία για την οποία κανείς δεν τον προετοίμασε. Το αγόρι, μέσα στις 570 σελίδες του, περιγράφει έναν κόσμο σε πλήρη ανατροπή, όπως ήταν το πρώτο τρίτο του 20ού αιώνα, αφήνοντας τον αναγνώστη εμβρόντητο. Ιστορική νωπογραφία, θυελλώδες ερωτικό πάθος, πορεία μύησης, αλλά και ένα αμείλικτο κατηγορώ κατά του σφαγιαστικού πολέμου ο οποίος θανατώνει ανθρώπους που αγνοούν ώς και το λόγο για τον οποίο μάχονται. [...] Ο Μαλτ είναι ένας εκπληκτικός συγγραφέας που ξέρει να περνά με χαρακτηριστική ευκολία από την ποίηση στο νουάρ και από το μυθιστόρημα στο ιστορικό έπος, ξαφνιάζοντας και γοητεύοντας τον αναγνώστη του.

Libération

Για περισσότερα βιβλία των "Εκδόσεων Opera" εδώ και εδώ!