Ποιητικές διακρίσεις για μαθητές του Γενικού Λυκείου Τυχερού

Στο δραστήριο Γενικό Λύκειο Τυχερού γίνεται εξαιρετική δουλειά από τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές της ακριτικής και όμορφης κωμόπολης του Νομού Έβρου. Πρόσφατο ευχάριστο γεγονός η βράβευση δύο μαθητών (Δέσποινα Παπαδημητρίου & Χρήστος Γολάτσης) στον ενδέκατο Πανελλήνιο Σχολικό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Μορφωτικού Ιδρύματος Πετρούπολης.

Όλα ξεκίνησαν κατά το σχολικό έτος 2017-18, στο πλαίσιο του Προγράμματος Σχολικής Δραστηριότητας Πολιτιστικών Θεμάτων, όπου και πραγματοποιήθηκε στο Γενικό Λύκειο Τυχερού ένα πρόγραμμα δημιουργικής γραφής με τίτλο "Συγγραφείς εν δράσει". Οι μαθητές που έλαβαν μέρος στο πρόγραμμα μελέτησαν μια σειρά λογοτεχνικών έργων, προχώρησαν στη συγγραφή δικών τους κειμένων, ποιητικών και πεζών, ενώ παράλληλα συμμετείχαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, όπως στον ένατο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης του Συνδέσμου Εκδοτών Βορείου Ελλάδας. Τα έργα όλων των μαθητών μπορείτε να τα δείτε εδώ. 

Το αποτέλεσμα του προγράμματος παρουσιάστηκε στην αποχαιρετιστήρια εκδήλωση του σχολείου τον Ιούνιο του 2018. Και όλα αυτά με την επίβλεψη και καθοδήγηση του φιλολόγου, κ. Χρήστου Τσαπάνη. Παρακάτω, οι δύο εφηβικές -και ενδεχομένως οι πρώτες- ποιητικές απόπειρες των δύο μαθητών που βραβεύτηκαν. Η τελετή βράβευσης θα γίνει την Κυριακή 14/04/2019 στις 11:00, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πετρούπολης. 

Οποιαδήποτε αξιολόγηση των ποιημάτων δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Αυτό που μετρά και αποκτά σημασία, είναι η συμμετοχή, η δραστηριοποίηση και η επαφή με τη λογοτεχνία. Είναι σημαντικό να εκφράζουν οι νέοι της εποχής μας τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τα όνειρά τους μέσω και της ποίησης. Θερμά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, με την ευχή να συνεχίσουν να διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία και να γράφουν!

«Πραγματικότητα»
Της Δέσποινας Παπαδημητρίου  (Πρώτο Βραβείο Ποίησης)

Και οι αναμνήσεις γεννιούνται ξανά…

Μόλις άνοιξε εκείνο το παλιό σκονισμένο κουτί

ένα δάκρυ κύλησε στην στιγμή.

Οι φωτογραφίες την έκαναν να θυμηθεί 

πόσο χαρούμενη ήταν σε παλιότερη εποχή,

που είχε αγάπη και φροντίδα πολλή.

Ένιωσε πιο νέα, όμορφη και δυνατή, πιο ζωντανή!

Και μετά επέστρεψε στην πραγματικότητα…

Ένιωσε πάλι το βάρος και τη δυσκολία να αναπνεύσει,

τον πυρετό να την εξαντλεί και τη δυσπραγία να κυριαρχεί

ανάμεσα σε όσους την νοιάζονταν πολύ.

Τώρα το ενδιαφέρον τους στρέφεται προς το συμφέρον τους

και η συνεργασία τους απειλείται από την αδιαφορία τους.

Πολλοί γύρω της την φοβίζουν…

Τής λένε ότι δεν θα αντέξει για πολύ.

Μαύρο σύννεφο καλύπτει τα πνευμόνια της,

ανεβαίνει διαρκώς η θερμοκρασία της,

προκαλώντας επιπτώσεις στους ανθρώπους της.

Δυστυχώς, η κατάσταση της Γης μας είναι σοβαρή…
Σε λίγα χρόνια το κλίμα της θα μεταβληθεί,

πάγοι θα λιώσουν στην Ανταρκτική,

περιοχές θα πλημμυρίσουν στη στιγμή,

άνθρωποι θα υποφέρουν σε αυτήν

και έτσι η Γη μας δεν θα έχει πια ψυχή.

Όμως εκείνη δεν χάνει ποτέ τις ελπίδες της…

Μια φλόγα αισιοδοξίας καίει στον πυρήνα της.

Ελπίζει στη συνεργασία των παιδιών της

για την σωτηρία της.

Γνωρίζει την θλιβερή  πραγματικότητα, αλλά αισιοδοξεί…

διότι ελπίζει ότι δεν θα κρατήσει για πολύ!

«Μια συνηθισμένη μέρα»

Του Χρήστου Γολάτση (Δεύτερος Έπαινος Ποίησης)

Μόλις ξύπνησα το πρωί πρέπει να ευχαριστήσω τον Θεό,

δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται περίεργο,

ο σκύλος δεν γαβγίζει, τα πουλιά δεν κελαηδούν,

και είμαι τόσο απελπιστικά θλιμμένος.

Αν μπορούσα απλά να ξεπεράσω αυτό το ζόρικο κομμάτι,

αλλά χρειάζομαι κάτι να με τραβήξει έξω από αυτό το χάλι.

Πήρα τις μελανιές μου, πήρα τα καρούμπαλά μου, κατέρρευσα και έγινα αμέσως καλά

Αλλά χρειάζομαι αυτή την σπίθα για να γίνω καλά ψυχολογικά,

λένε πως μετά από κάθε σκοτεινή νύχτα έρχεται μια ηλιόλουστη μέρα.

Δεν χάνω ποτέ τις ελπίδες μου και πάω μπροστά,

γιατί για να φτάσεις ψηλά, ξεκινάς απ’ τα χαμηλά. 

Περισσότερα για τον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης, εδώ!