Από τη σιωπή στη σιωπή, του Γιάννη Παπαγεωργίου

«Η σιωπή νοηματοδοτεί το πριν και το μετά της γήινης ύπαρξης. Η σιωπή «σπάει» με τη γέννηση και επανέρχεται με το θάνατο. Εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο το ενδιάμεσο. Μέσα σε αυτό δρούμε και υπάρχουμε. Μέσα σε αυτό γράφονται και τα τραγούδια. Μιλούν γι' αυτό, αφουγκράζονται όμως το άλλο, εκείνο που προκαλεί το μεγαλύτερο θόρυβο, μες την απέραντη ησυχία του…».  

Γιάννης Παπαγεωργίου

Ο Γιάννης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, έχει κάνει μεταπτυχιακό στη λαϊκή κιθάρα και είναι μαθητής του Δημήτρη Μυστακίδη. Έχει παίξει με συγκροτήματα και ρεμπέτικες κομπανίες, έχει συμμετάσχει σε συναυλίες και παραστάσεις και ήταν στους δώδεκα συμμετέχοντες που διακρίθηκαν και πέρασαν στον τελικό του διαγωνισμού τραγουδιού στην "Ταράτσα του Φοίβου Δεληβοριά".

«Από τη σιωπή στη σιωπή». Πρόκειται για μια αξιοπρόσεκτη δισκογραφική εργασία με το Γιάννη Παπαγεωργίου να γράφει τους στίχους και τη μουσική σε όλα τα τραγούδια, ενώ έχει αναλάβει και την ενορχήστρωση, καθώς επίσης και την παραγωγή.

Οκτώ τραγούδια ερμηνεύει ο ίδιος («Ο γλάρος και ο άνθρωπος», «Από τη σιωπή στη σιωπή», «Ο έρωτας και ο χρόνος», «Της γης μια λεπτομέρεια», «Ο τρύγος του Σεπτέμβρη», «Θυμάμαι μόνος», «Η θάλασσα και η βάρκα» & «Της φυγής»), δύο η καλή τραγουδίστρια Ναταλία Λαμπαδάκη («Της άνοιξης» & «Σαν ξυπνώ, σαν ξημερώσει»), ένα ντουέτο τους («Το μοιρολόι του χωρισμού», που είναι και το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, κατά τη γνώμη μας), ενώ συμμετέχει και ο Ορφέας Περίδης μ’ ένα τραγούδι («Μια ρωγμούλα»), με τη γνώριμη ερμηνευτική ευαισθησία του.

Ακούγοντας το υλικό του νέου αυτού τραγουδοποιού, καταλαβαίνεις αμέσως τις επιρροές του, νιώθεις τις μουσικές του καταβολές. Σου δείχνει πού πατάει, τι του αρέσει! Μάρκος Βαμβακάρης και Άκης Πάνου, Σωκράτης Μάλαμας και Θανάσης Παπακωνσταντίνου… και αυτό φυσικά δεν είναι κακό, αρκεί να καταφέρεις να μετουσιώσεις όλα αυτά τα ακούσματα σε ένα εντελώς δικό σου και ξεκάθαρο προσωπικό μουσικό στίγμα. Πόσο δύσκολο να δημιουργήσεις έναν δικό σου κόσμο στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού και να μην μοιάζεις με κανέναν, να μην θυμίζεις τίποτα από το τραγουδιστικό και συνθετικό παρελθόν! 

Σε γενικές γραμμές, τα τραγούδια του δίσκου είναι όμορφες λαϊκές μπαλάντες με το κανονάκι (Βασίλης Ζιγκερίδης), το βιολί (Κυριάκος Παυλίδης) και το βιολεντσέλο (Στέλλα Τέμπρελη), να δένουν αρμονικά με την ακουστική κιθάρα του Γιάννη Παπαγεωργίου και τα κρουστά του Νίκου Βαρελά. 

Το σημαντικότερο στοιχείο αυτής της δισκογραφικής δουλειάς; Κατά την ταπεινή μας άποψη, οι εξαιρετικοί στίχοι! Μερικά δείγματα γραφής για του λόγου το αληθές:

"Ούτε μνημόσυνα, ούτε ευχές, ούτε λαμπάδες για όσους φύγαν, ούτε θλιμμένες προσευχές και στεναγμούς για όσα δεν είδαν. Ούτε λυγμούς, ούτε θυμό για εκείνον που έκλεισε την πόρτα, βρήκε της γης το μυστικό κι άλλη δεν του `χει μείνει βόλτα".

"Ένα φιλμ είν’ η ζωή σου, μιαν ασύμμετρη απειλή κι αν τεντώσεις το σκοινί σου, το φινάλε θα γραφτεί. Το μονάκριβο σου κτήμα είναι η μαύρη σου σκιά, πρόσεξε µην την πατήσεις όταν θα βρεθείς ψηλά".

"Της γης µια λεπτοµέρεια, του σύµπαντος µια τρίχα. Κι εγώ τον κόσµο νόµιζα στα πόδια µου πως είχα. Πρέπει να ψάχνεις τα πολλά, µα να χωράς στα λίγα. Να `ναι η στεριά στα µακρινά, στα κοντινά η πυξίδα".

"Των µακριών δακτύλων σου η θύµηση φευγάτη. 
Κι από τα δυο τα µάτια σου δε µου `χει µείνει κάτι. 
Πως θα ξανανταµώσουµε ψελλίσαµε κι οι δυο. 
Κι ας ξέραµε πως µια ζωή θα κράταγε το αντίο. 
Οι βόλτες µπρος τη θάλασσα τα βήµατα στη σκάλα. 
Θάµπωσαν και ξεχάστηκαν στου χρόνου την τρεχάλα. 
Πόσες φορές θα µας συµβεί να ξανασυστηθούµε. 
Κι απ’ την αρχή να κάτσουµε δειλά να γνωριστούµε".

Βρείτε το άλμπουμ σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες εδώ & όλα τα τραγούδια (12) του δίσκου μπορείτε να τα ακούσετε εδώ.