Το 2013 κυκλοφόρησε από τις "Εκδόσεις Άγκυρα" (εμείς έχουμε την έκδοση του Δεκεμβρίου 2017), η βιογραφία του Γιώργου Ζαμπέτα "Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω..." που έγραψε η κόρη του, Κατερίνα Ζαμπέτα, σε οργάνωση υλικού και επεξεργασία του Γιώργου Τσάμπρα.
Οι αναφορές στην προσωπική-οικογενειακή ζωή (κυρίως) του αξέχαστου δημιουργού, αλλά και στην πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, διατρέχουν το βιβλίο. Μια πορεία που γνώρισε την απόλυτη αποδοχή και επιτυχία, αλλά και την απέραντη μοναξιά ενός ανθρώπου που στο τέλος ένιωθε αδικημένος και παραγκωνισμένος.
Απ' όλα όσα διάβασα, θα ήθελα να σταθώ στο κεφάλαιο "Περί πολιτικών και αξιοκρατίας" και ν' αντιγράψω ένα απόσπασμα, άκρως επίκαιρο και πάντα διαχρονικό. Από τα πολλά ωραία που έλεγε κατά καιρούς ο Γιώργος Ζαμπέτας:
Δεν υπάρχει λέξη αξιοκρατία. Η λέξη αξιοκρατία είναι λέξη παραπλανητική. Αυτή η λέξη στην Ελλάδα είναι διασυρμός, βρόμικια λέξη. Δεν υπάρχει αξία στην Ελλάδα που να αναγνωρίστηκε. Όποιος βολεύει, αυτός είναι άξιος. Άξιος είναι ο πολιτικά εξυπηρετικός, δεν είναι ο πραγματικός άξιος. Αυτός που 'χει τα γαλόνια και τις πλάτες πρέπει να πάει μπροστά. Αυτός που βολεύει το εκάστοτε κόμμα, πράσινο, κόκκινο, μπλε, άσπρο, μαύρο, ό,τι κόμμα να 'ναι, αυτόν κάνουνε αυτοί άξιο και του δίνουνε τις θέσεις, τα γαλόνια και τις δάφνες [...].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου