Αχ να μπορούσα, Έλληνα...

Σε βλέπω πάντοτε σκυφτό,
να περπατάς στους δρόμους
λες και κρατάς στους ώμους,
ασήκωτο σταυρό.

Όπου κι αν πας,
πόρτες κλειστές
κανένας για κανέναν,
ούτε εσύ για σενα,δεν
νοιάστηκες ποτέ.

Αχ να μπορούσα Έλληνα,
τα βάσανα σου να έλυνα
τα βάσανα τα χίλια
μια καλημέρα λες μισή,
και σαν βλαστήμα την πετάς,
και σαν βρισιά απ' τα χείλια

Όταν μεθάς όλο μας λες,
για την χρυσή σου νιότη
λες για τον Βελουχιώτη,
στον τοίχο όμως τα λες.

Τώρα και πάλι Γερμανοί,
και πάλι Αγγλογάλλοι
τώρα πεινάς και πάλι,
στην νέα κατοχή.

Αχ να μπορούσα Έλληνα,
τα βάσανα σου να έλυνα
τα βάσανα τα χίλια
μια καλημέρα λες μισή,
και σαν βλαστήμα την πετάς,
και σαν βρισιά απ' τα χείλια