«Οι καιροί μας ζητάνε να πάρουμε θέση. Το χρωστάμε στους παππούδες μας, σ’ εμάς και προ πάντων στα παιδιά μας»
Κουβεντιάσαμε με τον τραγουδοποιό Νίκο Ξύδη, με αφορμή την κυκλοφορία
της «Πατέντας», της τρίτης προσωπικής δισκογραφικής του δουλειάς, που
κυκλοφορεί από τη δική του ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία –
καλλιτεχνική κίνηση, με το όνομα «Παράγκα».
Στον καινούργιο δίσκο έχει αναλάβει, για άλλη μια φορά, την ερμηνεία, τους στίχους, τη μουσική, την ενορχήστρωση, την ηχογράφηση, τη μίξη και το mastering, στο προσωπικό του «Studio Paraga».
Παίζει τύμπανα, μπάσο, κιθάρες, πιάνο, κρουστά, μαντολίνο, λαούτο, τζουρά, μπαγλαμά, μελόντικα, μπουζούκι, μεταλλόφωνο, banjo, tabla και έχει αναλάβει, μαζί με τη Βαλερία Κουρούπη και τον Πάνο Πενταρίτσα, την καλλιτεχνική επιμέλεια αυτής της δισκογραφικής εργασίας.
Στον καινούργιο δίσκο έχει αναλάβει, για άλλη μια φορά, την ερμηνεία, τους στίχους, τη μουσική, την ενορχήστρωση, την ηχογράφηση, τη μίξη και το mastering, στο προσωπικό του «Studio Paraga».
Παίζει τύμπανα, μπάσο, κιθάρες, πιάνο, κρουστά, μαντολίνο, λαούτο, τζουρά, μπαγλαμά, μελόντικα, μπουζούκι, μεταλλόφωνο, banjo, tabla και έχει αναλάβει, μαζί με τη Βαλερία Κουρούπη και τον Πάνο Πενταρίτσα, την καλλιτεχνική επιμέλεια αυτής της δισκογραφικής εργασίας.
Η συνέντευξη βέβαια δεν θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο στα μουσικά και δισκογραφικά δρώμενα, του ταλαντούχου και ανήσυχου νέου καλλιτέχνη…
Ο Νίκος Ξύδης, ωριμότερος και κατασταλαγμένος, νομίζω πως άφησε το χρόνο και τα βιώματα να γίνουν τέχνη! Γράφει σ’ ένα από τα νέα τραγούδια του:
Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας, περάστε και καθίστε
ποιο αγρίμι θα σας καταπιεί μονάχοι σας ψηφίστε.
Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας και με τη θέλησή σας
θα δείτε πως γίνεται καπνός το βιός και η ψυχή σας.
και σ’ ένα άλλο, αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, γράφει:
Οδοφράγματα και μαγαζιά σπασμένα – όλα γύρω μου καμμένα. Τα όνειρα που έκανα μπαμπά είναι τεμαχισμένα – άκου μάνα, όλα είναι ξεπουλημένα…
ποιο αγρίμι θα σας καταπιεί μονάχοι σας ψηφίστε.
Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας και με τη θέλησή σας
θα δείτε πως γίνεται καπνός το βιός και η ψυχή σας.
και σ’ ένα άλλο, αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, γράφει:
Οδοφράγματα και μαγαζιά σπασμένα – όλα γύρω μου καμμένα. Τα όνειρα που έκανα μπαμπά είναι τεμαχισμένα – άκου μάνα, όλα είναι ξεπουλημένα…
Αγαπητέ Νίκο, ποια ανάγκη σ’ έκανε να σταματήσεις τη συνεργασία
σου με τις δισκογραφικές εταιρείες και ν’ αναλάβεις μόνος σου όχι μόνο
την παραγωγή, αλλά και τη διανομή της δουλειάς σου; Τί κερδίζεις και τί
χάνεις -αν χάνεις κάτι- απ’ αυτήν την καλλιτεχνική κίνηση;
Η ανάγκη του να επικοινωνήσω με τον κόσμο “εκεί έξω”, έτσι όπως το θέλω εγώ κι όχι έτσι όπως το προστάζουν οι διαφημιστές, οι πολυεθνικές και γενικότερα όλη αυτή η συμμορία των δισκογραφικών εταιρειών, των παραγωγών και των μάνατζερ, που χωρίς κανένα καλλιτεχνικό και ηθικό κριτήριο, σκέφτονται κι αποφασίζουν με βάση μόνο το πρόσκαιρο κέρδος! Σε πουλάν και σ’ αγοράζουν σα να είσαι απορρυπαντικό! Δόξα το Θεό, έβαλαν τα χέρια τους κι έβγαλαν τα μάτια τους!
Περιέγραψε με λίγα λόγια την κατάσταση. Τί ακριβώς έκαναν;
Πολλά χρόνια τώρα υπερκοστολογούσαν απίστευτα, δουλειές που γίνονταν μέσα σ’ ένα μήνα, με midi όργανα και λούπες! Πλαστικό εξώφυλλο, τραγούδια που απλά είχαν σχέση με την τέχνη και την καλλιέργεια του συναισθήματος του ακροατή, όση σχέση έχουν οι μεγαλογιατροί με τον όρκο του Ιπποκράτη.
Έβαζαν κι ένα τραγουδιάρη ή μια τραγουδιάρα, που στην καλύτερη απλά δεν ήταν φάλτσοι και σου έλεγαν 18 ευρώ! Ε, τότε άνθισε η πειρατεία! Δυστυχώς βέβαια, μαζί με τα ξερά, κάηκαν και τα χλωρά.
Αυτό γιατί έγινε;
Αυτό νομίζω έγινε, γιατί ο κόσμος, ο κόσμος ως μάζα, δεν έχει πάντοτε σωστό κριτήριο κι έτσι ήρθε η εφ’ όλης της ύλης απαξίωση στους καλλιτέχνες. Και πάλι όμως η ευθύνη είναι “πολιτική”. Με απίστευτη πλύση εγκεφάλου, κανάλια, ραδιόφωνα και φυλλάδες, έπεισαν
– εκπαίδευσαν τη μάζα να πιστεύει ότι ο Ρέμος είναι συνάδελφος με το Σαββόπουλο, ο Μύρωνας Στρατής και οι Onirama είναι συνάδελφοι με το Γιάννη Αγγελάκα, αφού παίζουν και γράφουν “ροκ”, ο Καρράς είναι λαϊκός τραγουδιστής επειδή αφήνει τα συκώτια του πάνω στο μικρόφωνο και οι Goin' Through της Μυκόνου και των βραβείων MAD και του Milko, είναι συνάδελφοι με τους Active Member του “lowbap” και του “no sponsor”!
Για να μη μιλήσουμε για τον εναλλακτικό – ποπ – ελαφρολαϊκό – νεανικό – Χατζηγιάννη, που έκανε δίσκους και συναυλίες με τραγούδια για διαφημιστικά spots! Το γνωστό σε όλους μας “Mainstream” δεν είναι τίποτα άλλο απ’ το βλαχομπαρόκ της Μυκόνου, του Κολωνακίου και της τηλεόρασης... Ε, φτάσαμε 35 χρονών πια... δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου να συνδιαλέγομαι μ’ αυτή τη συμμορία για να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια μου...
Η ανάγκη του να επικοινωνήσω με τον κόσμο “εκεί έξω”, έτσι όπως το θέλω εγώ κι όχι έτσι όπως το προστάζουν οι διαφημιστές, οι πολυεθνικές και γενικότερα όλη αυτή η συμμορία των δισκογραφικών εταιρειών, των παραγωγών και των μάνατζερ, που χωρίς κανένα καλλιτεχνικό και ηθικό κριτήριο, σκέφτονται κι αποφασίζουν με βάση μόνο το πρόσκαιρο κέρδος! Σε πουλάν και σ’ αγοράζουν σα να είσαι απορρυπαντικό! Δόξα το Θεό, έβαλαν τα χέρια τους κι έβγαλαν τα μάτια τους!
Περιέγραψε με λίγα λόγια την κατάσταση. Τί ακριβώς έκαναν;
Πολλά χρόνια τώρα υπερκοστολογούσαν απίστευτα, δουλειές που γίνονταν μέσα σ’ ένα μήνα, με midi όργανα και λούπες! Πλαστικό εξώφυλλο, τραγούδια που απλά είχαν σχέση με την τέχνη και την καλλιέργεια του συναισθήματος του ακροατή, όση σχέση έχουν οι μεγαλογιατροί με τον όρκο του Ιπποκράτη.
Έβαζαν κι ένα τραγουδιάρη ή μια τραγουδιάρα, που στην καλύτερη απλά δεν ήταν φάλτσοι και σου έλεγαν 18 ευρώ! Ε, τότε άνθισε η πειρατεία! Δυστυχώς βέβαια, μαζί με τα ξερά, κάηκαν και τα χλωρά.
Αυτό γιατί έγινε;
Αυτό νομίζω έγινε, γιατί ο κόσμος, ο κόσμος ως μάζα, δεν έχει πάντοτε σωστό κριτήριο κι έτσι ήρθε η εφ’ όλης της ύλης απαξίωση στους καλλιτέχνες. Και πάλι όμως η ευθύνη είναι “πολιτική”. Με απίστευτη πλύση εγκεφάλου, κανάλια, ραδιόφωνα και φυλλάδες, έπεισαν
– εκπαίδευσαν τη μάζα να πιστεύει ότι ο Ρέμος είναι συνάδελφος με το Σαββόπουλο, ο Μύρωνας Στρατής και οι Onirama είναι συνάδελφοι με το Γιάννη Αγγελάκα, αφού παίζουν και γράφουν “ροκ”, ο Καρράς είναι λαϊκός τραγουδιστής επειδή αφήνει τα συκώτια του πάνω στο μικρόφωνο και οι Goin' Through της Μυκόνου και των βραβείων MAD και του Milko, είναι συνάδελφοι με τους Active Member του “lowbap” και του “no sponsor”!
Για να μη μιλήσουμε για τον εναλλακτικό – ποπ – ελαφρολαϊκό – νεανικό – Χατζηγιάννη, που έκανε δίσκους και συναυλίες με τραγούδια για διαφημιστικά spots! Το γνωστό σε όλους μας “Mainstream” δεν είναι τίποτα άλλο απ’ το βλαχομπαρόκ της Μυκόνου, του Κολωνακίου και της τηλεόρασης... Ε, φτάσαμε 35 χρονών πια... δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου να συνδιαλέγομαι μ’ αυτή τη συμμορία για να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια μου...
Εσύ ακολουθείς ένα άλλο δρόμο λοιπόν…
Υπάρχει κι άλλος δρόμος και δε χρειάζεται ούτε θάρρος, ούτε τόλμη!
Τώρα πια μάλιστα με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δε χρειάζονται ούτε μεγάλα κεφάλαια! Μόνο να θυμάσαι από πού ξεκίνησες και για ποιο λόγο παίζεις ή γράφεις μουσική! Αν είσαι συνεπής με το συναίσθημά σου και την ηθική σου, όλα έρχονται μόνα τους!
Δικιά μας δισκογραφική εταιρεία λοιπόν (αν και προτιμώ τον όρο “Ανεξάρτητη Καλλιτεχνική Κίνηση”), χωρίς “παραγωγούς”, χωρίς “μάνατζερ”, χωρίς “χορηγούς” και χωρίς μεσάζοντες, απλά γιατί το θέλουμε... Απλά γιατί γίνεται! Έτσι μπορώ και έχω στην “ΠΑΤΕΝΤΑ”, “αυτήν” την παραγωγή με 18tracks, με “αυτό” το εικαστικό και “αυτό” το booklet και υπάρχω στα δισκάδικα με 10 ευρώ τελική τιμή! Άρα, είμαι μόνο κερδισμένος (μαζί μ’ εμένα και ο ακροατής)...
Υπάρχει κι άλλος δρόμος και δε χρειάζεται ούτε θάρρος, ούτε τόλμη!
Τώρα πια μάλιστα με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δε χρειάζονται ούτε μεγάλα κεφάλαια! Μόνο να θυμάσαι από πού ξεκίνησες και για ποιο λόγο παίζεις ή γράφεις μουσική! Αν είσαι συνεπής με το συναίσθημά σου και την ηθική σου, όλα έρχονται μόνα τους!
Δικιά μας δισκογραφική εταιρεία λοιπόν (αν και προτιμώ τον όρο “Ανεξάρτητη Καλλιτεχνική Κίνηση”), χωρίς “παραγωγούς”, χωρίς “μάνατζερ”, χωρίς “χορηγούς” και χωρίς μεσάζοντες, απλά γιατί το θέλουμε... Απλά γιατί γίνεται! Έτσι μπορώ και έχω στην “ΠΑΤΕΝΤΑ”, “αυτήν” την παραγωγή με 18tracks, με “αυτό” το εικαστικό και “αυτό” το booklet και υπάρχω στα δισκάδικα με 10 ευρώ τελική τιμή! Άρα, είμαι μόνο κερδισμένος (μαζί μ’ εμένα και ο ακροατής)...
Πες μας για την «Παράγκα» σου! Ξεκίνησε ως στούντιο ηχογραφήσεων, συνεχίζει όμως
και ως μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία. Τί ακριβώς είναι λοιπόν
και ποιοι οι στόχοι σου, τα σχέδιά σου μέσα απ’ αυτήν την Παράγκα;
Το στούντιο “Παράγκα”, υπάρχει παράλληλα και ανεξάρτητα απ’ την εταιρεία! Η πρώτη μου παραγωγή ως “ Νίκος Ξύδης - Παράγκα” ήταν οι “ΒΟΜΒΟΙ”. Εκεί έκανα επιμέλεια παραγωγής, ενορχήστρωση και ηχοληψία. Το cd βγήκε στον όμιλο της Legend, από το label του Μπενέτου, το “ 7”. Το έβγαλαν και το άφησαν προκλητικά στην τύχη του… Ε, αυτό ξεχείλισε το ποτήρι...! Τότε γεννήθηκε η ανάγκη για την “Παράγκα”, ως εταιρεία – Ανεξάρτητη Καλλιτεχνική Κίνηση. Ο στόχος είναι ένας: να παραμείνουμε αυτάρκεις, άρα ελεύθεροι! Και τα σχέδια πολλά, αλλά δεν είναι η ώρα να μιλήσω, καθώς όλο μας το βάρος (κι έχω πολύ!) και όλη μας την ενέργεια τη δίνουμε στο πρώτο μας παιδί... την “ΠΑΤΕΝΤΑ” μας.
Θα κυκλοφορήσουν και δουλειές άλλων καλλιτεχνών ή θα είναι μια απόλυτα προσωπική δισκογραφική ετικέτα; Μπορεί να έρθει ένας νέος άνθρωπος και να σου φέρει τα τραγούδια του για να τα εκδόσεις; Έχεις αυτή τη δυνατότητα;
Ως στούντιο, θα κυκλοφορούν δουλειές που ηχογραφήθηκαν στο στούντιο “Παράγκα”. Κάποιες κυκλοφορούν ήδη. Ως εταιρεία τώρα, ναι, θα κυκλοφορήσουν πράγματα πέραν των δικών μου τραγουδιών! Υπάρχουν ήδη στα σκαριά τέσσερα διαφορετικά πρότζεκτ, που έχουν ξεκινήσει απ’ τον “πυρήνα” του ανθρώπινου δυναμικού της “Παράγκας”. Εμείς πάντως είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις και γνωριμίες! Η “Παράγκα” υπάρχει ως ανοιχτός κύκλος επικοινωνίας και ανταλλαγής κι όχι ως κάποια κλειστή λέσχη. Άλλωστε ως γνωστόν, εγώ δεν τα πάω καλά με τις λέσχες...
Το αν θα εκδοθεί κάτι θα εξαρτάται φυσικά, πρώτα απ’ όλα, απ’ το να υπάρχουν καλλιτεχνικά κίνητρα και κοινή αισθητική! Τ’ άλλα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βρίσκονται!
Το στούντιο “Παράγκα”, υπάρχει παράλληλα και ανεξάρτητα απ’ την εταιρεία! Η πρώτη μου παραγωγή ως “ Νίκος Ξύδης - Παράγκα” ήταν οι “ΒΟΜΒΟΙ”. Εκεί έκανα επιμέλεια παραγωγής, ενορχήστρωση και ηχοληψία. Το cd βγήκε στον όμιλο της Legend, από το label του Μπενέτου, το “ 7”. Το έβγαλαν και το άφησαν προκλητικά στην τύχη του… Ε, αυτό ξεχείλισε το ποτήρι...! Τότε γεννήθηκε η ανάγκη για την “Παράγκα”, ως εταιρεία – Ανεξάρτητη Καλλιτεχνική Κίνηση. Ο στόχος είναι ένας: να παραμείνουμε αυτάρκεις, άρα ελεύθεροι! Και τα σχέδια πολλά, αλλά δεν είναι η ώρα να μιλήσω, καθώς όλο μας το βάρος (κι έχω πολύ!) και όλη μας την ενέργεια τη δίνουμε στο πρώτο μας παιδί... την “ΠΑΤΕΝΤΑ” μας.
Θα κυκλοφορήσουν και δουλειές άλλων καλλιτεχνών ή θα είναι μια απόλυτα προσωπική δισκογραφική ετικέτα; Μπορεί να έρθει ένας νέος άνθρωπος και να σου φέρει τα τραγούδια του για να τα εκδόσεις; Έχεις αυτή τη δυνατότητα;
Ως στούντιο, θα κυκλοφορούν δουλειές που ηχογραφήθηκαν στο στούντιο “Παράγκα”. Κάποιες κυκλοφορούν ήδη. Ως εταιρεία τώρα, ναι, θα κυκλοφορήσουν πράγματα πέραν των δικών μου τραγουδιών! Υπάρχουν ήδη στα σκαριά τέσσερα διαφορετικά πρότζεκτ, που έχουν ξεκινήσει απ’ τον “πυρήνα” του ανθρώπινου δυναμικού της “Παράγκας”. Εμείς πάντως είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις και γνωριμίες! Η “Παράγκα” υπάρχει ως ανοιχτός κύκλος επικοινωνίας και ανταλλαγής κι όχι ως κάποια κλειστή λέσχη. Άλλωστε ως γνωστόν, εγώ δεν τα πάω καλά με τις λέσχες...
Το αν θα εκδοθεί κάτι θα εξαρτάται φυσικά, πρώτα απ’ όλα, απ’ το να υπάρχουν καλλιτεχνικά κίνητρα και κοινή αισθητική! Τ’ άλλα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βρίσκονται!
Ποιος είναι ο «Πυρήνας» της «Παράγκας»; Ποιοι είναι οι σύντροφοί
σου; Ποιοι έβαλαν την ψυχή και το συναίσθημά τους για να έχουμε αυτή τη
δισκογραφική παραγωγή σήμερα στα χέρια μας;
Σύντροφοι μου ήταν όλοι όσοι συμμετείχαν, λίγο ή πολύ, στη δημιουργική διαδικασία. Η Βαλερία Κουρούπη (Ηθοποιός – Ερμηνεύτρια... και σύζυγος!) τραγουδάει σε τρία κομμάτια, ο Πάνος ο Πενταρίτσας (ΒΟΜΒΟΙ) έκανε όλο το (εκπληκτικό) Art του cd και συμμετέχει και σ’ ένα τραγούδι και φυσικά ο μικρός Οδυσσέας Ξύδης (ο φωτοδότης μας), που έκανε τα πιο εύστοχα και καυστικά σχόλια, άρα είχαμε έναν αγνό και αυστηρό κριτή καθ’ όλη τη
διάρκεια των ηχογραφήσεων – μίξεων, ενώ συμμετέχει και αυτός στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου. Έβαλαν όλοι την ψυχή, το συναίσθημά τους. Καταρχάς οι εξαίρετοι μουσικοί που έπαιξαν! Όλοι φίλοι! Με τους περισσότερους έχουμε και κοινή πορεία στα live μου εδώ και εννιά χρόνια! Φυσικά μιλάω για τους πολυσυζητημένους... APOTIHANS:
Πέτρος Γιωρκάτζης βιολί, τρομπέτα (και εξαίρετος ηθοποιός).
Νεοκλής Νεοφυτίδης πιάνο, μελόντικα (εκπληκτικός μουσικός! Καλλιτέχνης εφ’ όλης της ύλης! Ενορχηστρωτής – Συνθέτης).
Αντωνία Τσολάκη κόντρα μπάσο (και φωνάρα!).
Ανδρέας Νικόλης κρουστά (και κουμπαριά και έβγαλε και όλες αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες που υπάρχουν στο booklet του cd!).
Εκτός απ τους Apotihans, συμμετέχουν και δυο μοναδικοί σολίστες, που με
τις νότες τους σου μιλούν, σε συγκινούν και σε ταξιδεύουν!
Μιλάω φυσικά για το Δημήτρη Γάσια στο βιολί και τον Πάνο Δημητρακόπουλο στο κανονάκι. Υπάρχουν πολλοί ακόμα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βοήθησαν στην
υλοποίηση του πρότζεκτ “ΠΑΤΕΝΤΑ”, αλλά επειδή πραγματικά είναι πολλοί, σε παραπέμπω στο ευχαριστήριο σημείωμα του CD! Τέλος, για την ιστορία να πω πως εγώ μαζί με την Βαλερία Κουρούπη και τον Πάνο Πενταρίστα (ΒΟΜΒΟΙ) κάναμε την καλλιτεχνική παραγωγή. Άρα, εκτός από το συναίσθημα και την ψυχή μας, βάλαμε πολλούς μήνες σκέψης, συζητήσεων και τσιπουρομαζώξεων...!
Μετά τους δίσκους «Το φως με ταξιδεύει» (1999) και «Ραδιοφονικά» (2006), η «Πατέντα». Γιατί μόνο τρεις προσωπικούς ολοκληρωμένους δίσκους σε διάστημα 13 χρόνων; Τί έκανες στα μεσοδιαστήματα (συμμετοχές, παραγωγές, live κ.λπ.);
Έκανα διάφορα στα ενδιάμεσα “κενά”. Πίστεψέ με, δούλευα ακατάπαυστα! Απλά κάποια πράγματα είδαν το φως της δημοσιότητας και κάποια όχι! Υπήρξε ας πούμε η δουλειά που έκανα με την Ελένη Βιτάλη , το cd “Ακολούθα Τα Πουλιά” (2005) και την παραγωγή στο cd – project “ΒΟΜΒΟΙ” (2010). Επίσης, σχεδόν κάθε σεζόν (εκτός από το 2008-2009 που έφτιαχνα το στούντιο) έκανα live. Ακόμη, σ’ αυτά τα μεσοδιαστήματα έκανα κι άλλα, πιο σημαντικά...
Όπως ας πούμε, γνώρισα τη γυναίκα της ζωής μου, άνοιξα τους ορίζοντες
μου μουσικά, έγινα πατέρας… έχασα τον πατέρα μου...
Με λίγα λόγια, έζησα!
Η τέχνη είναι ή τουλάχιστον πρέπει να είναι το απόσταγμα των συναισθημάτων μας και η προσπάθεια μας να σταματήσουμε την εντροπία!
Για να είναι όμως απόσταγμα συναισθήματος πρέπει να έχουμε αισθανθεί
και για να είναι πραγματική η προσπάθεια κόντρα στην εντροπία, πρέπει
να έχουμε ματώσει στην αρένα μαζί της...
Σύντροφοι μου ήταν όλοι όσοι συμμετείχαν, λίγο ή πολύ, στη δημιουργική διαδικασία. Η Βαλερία Κουρούπη (Ηθοποιός – Ερμηνεύτρια... και σύζυγος!) τραγουδάει σε τρία κομμάτια, ο Πάνος ο Πενταρίτσας (ΒΟΜΒΟΙ) έκανε όλο το (εκπληκτικό) Art του cd και συμμετέχει και σ’ ένα τραγούδι και φυσικά ο μικρός Οδυσσέας Ξύδης (ο φωτοδότης μας), που έκανε τα πιο εύστοχα και καυστικά σχόλια, άρα είχαμε έναν αγνό και αυστηρό κριτή καθ’ όλη τη
διάρκεια των ηχογραφήσεων – μίξεων, ενώ συμμετέχει και αυτός στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου. Έβαλαν όλοι την ψυχή, το συναίσθημά τους. Καταρχάς οι εξαίρετοι μουσικοί που έπαιξαν! Όλοι φίλοι! Με τους περισσότερους έχουμε και κοινή πορεία στα live μου εδώ και εννιά χρόνια! Φυσικά μιλάω για τους πολυσυζητημένους... APOTIHANS:
Πέτρος Γιωρκάτζης βιολί, τρομπέτα (και εξαίρετος ηθοποιός).
Νεοκλής Νεοφυτίδης πιάνο, μελόντικα (εκπληκτικός μουσικός! Καλλιτέχνης εφ’ όλης της ύλης! Ενορχηστρωτής – Συνθέτης).
Αντωνία Τσολάκη κόντρα μπάσο (και φωνάρα!).
Ανδρέας Νικόλης κρουστά (και κουμπαριά και έβγαλε και όλες αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες που υπάρχουν στο booklet του cd!).
Εκτός απ τους Apotihans, συμμετέχουν και δυο μοναδικοί σολίστες, που με
τις νότες τους σου μιλούν, σε συγκινούν και σε ταξιδεύουν!
Μιλάω φυσικά για το Δημήτρη Γάσια στο βιολί και τον Πάνο Δημητρακόπουλο στο κανονάκι. Υπάρχουν πολλοί ακόμα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βοήθησαν στην
υλοποίηση του πρότζεκτ “ΠΑΤΕΝΤΑ”, αλλά επειδή πραγματικά είναι πολλοί, σε παραπέμπω στο ευχαριστήριο σημείωμα του CD! Τέλος, για την ιστορία να πω πως εγώ μαζί με την Βαλερία Κουρούπη και τον Πάνο Πενταρίστα (ΒΟΜΒΟΙ) κάναμε την καλλιτεχνική παραγωγή. Άρα, εκτός από το συναίσθημα και την ψυχή μας, βάλαμε πολλούς μήνες σκέψης, συζητήσεων και τσιπουρομαζώξεων...!
Μετά τους δίσκους «Το φως με ταξιδεύει» (1999) και «Ραδιοφονικά» (2006), η «Πατέντα». Γιατί μόνο τρεις προσωπικούς ολοκληρωμένους δίσκους σε διάστημα 13 χρόνων; Τί έκανες στα μεσοδιαστήματα (συμμετοχές, παραγωγές, live κ.λπ.);
Έκανα διάφορα στα ενδιάμεσα “κενά”. Πίστεψέ με, δούλευα ακατάπαυστα! Απλά κάποια πράγματα είδαν το φως της δημοσιότητας και κάποια όχι! Υπήρξε ας πούμε η δουλειά που έκανα με την Ελένη Βιτάλη , το cd “Ακολούθα Τα Πουλιά” (2005) και την παραγωγή στο cd – project “ΒΟΜΒΟΙ” (2010). Επίσης, σχεδόν κάθε σεζόν (εκτός από το 2008-2009 που έφτιαχνα το στούντιο) έκανα live. Ακόμη, σ’ αυτά τα μεσοδιαστήματα έκανα κι άλλα, πιο σημαντικά...
Όπως ας πούμε, γνώρισα τη γυναίκα της ζωής μου, άνοιξα τους ορίζοντες
μου μουσικά, έγινα πατέρας… έχασα τον πατέρα μου...
Με λίγα λόγια, έζησα!
Η τέχνη είναι ή τουλάχιστον πρέπει να είναι το απόσταγμα των συναισθημάτων μας και η προσπάθεια μας να σταματήσουμε την εντροπία!
Για να είναι όμως απόσταγμα συναισθήματος πρέπει να έχουμε αισθανθεί
και για να είναι πραγματική η προσπάθεια κόντρα στην εντροπία, πρέπει
να έχουμε ματώσει στην αρένα μαζί της...
Πώς θα χαρακτήριζες τα καινούργια τραγούδια που έγραψες;
Χειροποίητα...
Χειροποίητα...
Θα ήθελα να μου πεις μια φράση ή δυο λόγια, για κάθε τραγούδι ή οργανικό του
δίσκου:
Πατέντα: Ύμνος στην αέναη αλλαγή.
Μακριά σου ξημερώνει: Για τον πατέρα μου.
Η Γέννηση: Για το γιο μου, για την ύπαρξη.
Ψέματα: Πονεμένη ιστορία...
Μένω εδώ: μένω εδώ από άποψη... το “εδώ” πάει στην Ελλάδα... κάποτε ίσως καταφέρω να φύγω απ’ την Αθήνα...
Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας: Αυτό που ζήσαμε, αυτό που ζούμε και αυτό που έρχεται...
Γυμνός χαρίστηκα: Ολοκληρωτικό δόσιμο στη ζωή, είτε ζωή σημαίνει χαρά, είτε σημαίνει λύπη.
Ούτε παράπονο, ούτε οργή: Το “τέλος” μου όπως θα το ‘θελα....
Γύρω απ’ τη φωτιά: Συναίσθημα.
Τα συντρόφια μου: Το θάρρος και το χρέος να παραμείνουμε ηθικά - συναισθηματικά και πολιτιστικά ακέραιοι.”Ανυπότακτος ως το μεδούλι”…
Τερματικός σταθμός: Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Ξέσπασμα: Διαδήλωση, κάψιμο, σπάσιμο, βία, προβοκάτσια, θάνατος.
Όλα είναι ένα ψέμα: Η Ελλάδα που πρέπει να φύγει ανεπιστρεπτί με όποιο τρόπο, με όποιο κόστος.
Γενέθλια: Το παιδί που κρύβεται μέσα μας και δεν πρέπει να σωπάσει ποτέ!
Στα χνάρια...: Ταξίδι...
...Του Βουραϊκού: Όνειρο ζωής, στόχος! Οίκο αυτάρκεια! Ελευθερία!
Δεμένος στο κατάρτι: Η αλήθεια μου γυμνή... Η δικιά μου Ιθάκη!
δίσκου:
Πατέντα: Ύμνος στην αέναη αλλαγή.
Μακριά σου ξημερώνει: Για τον πατέρα μου.
Η Γέννηση: Για το γιο μου, για την ύπαρξη.
Ψέματα: Πονεμένη ιστορία...
Μένω εδώ: μένω εδώ από άποψη... το “εδώ” πάει στην Ελλάδα... κάποτε ίσως καταφέρω να φύγω απ’ την Αθήνα...
Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας: Αυτό που ζήσαμε, αυτό που ζούμε και αυτό που έρχεται...
Γυμνός χαρίστηκα: Ολοκληρωτικό δόσιμο στη ζωή, είτε ζωή σημαίνει χαρά, είτε σημαίνει λύπη.
Ούτε παράπονο, ούτε οργή: Το “τέλος” μου όπως θα το ‘θελα....
Γύρω απ’ τη φωτιά: Συναίσθημα.
Τα συντρόφια μου: Το θάρρος και το χρέος να παραμείνουμε ηθικά - συναισθηματικά και πολιτιστικά ακέραιοι.”Ανυπότακτος ως το μεδούλι”…
Τερματικός σταθμός: Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Ξέσπασμα: Διαδήλωση, κάψιμο, σπάσιμο, βία, προβοκάτσια, θάνατος.
Όλα είναι ένα ψέμα: Η Ελλάδα που πρέπει να φύγει ανεπιστρεπτί με όποιο τρόπο, με όποιο κόστος.
Γενέθλια: Το παιδί που κρύβεται μέσα μας και δεν πρέπει να σωπάσει ποτέ!
Στα χνάρια...: Ταξίδι...
...Του Βουραϊκού: Όνειρο ζωής, στόχος! Οίκο αυτάρκεια! Ελευθερία!
Δεμένος στο κατάρτι: Η αλήθεια μου γυμνή... Η δικιά μου Ιθάκη!
Ποια είναι τα άμεσα επαγγελματικά σχέδια και τα καλλιτεχνικά σου όνειρα;
Τα άμεσα επαγγελματικά σχέδια...
Παρουσιάζουμε ζωντανά την “ΠΑΤΕΝΤΑ” μαζί με τη Βαλερία Κουρούπη και τους Apotihans σε Αθήνα – Θεσσαλονίκη και γενικότερα σ’ όλη την Ελλάδα, σ’ ένα πρόγραμμα - μουσική παράσταση που νομίζω πως πετυχαίνει τη χρυσή τομή ανάμεσα στη συγκίνηση και τη διασκέδαση!
Όνειρα δεν έχω πια... ονειρεύτηκα για πολλά χρόνια… πολλά όνειρα, πολλές σκέψεις, πολλή δουλειά...
Τώρα είναι καιρός για εργασία (και όχι για δουλειά-δουλεία...)! Είναι καιρός για έργα και πράξεις! Είναι καιρός να δουλεύουμε για εμάς. Να φάμε αυτά που σπείραμε εμείς στο δικό μας χωράφι! Χωρίς σωτήρες και αυθεντίες!
Οι καιροί μας ζητάνε να πάρουμε θέση. Το χρωστάμε στους παππούδες μας, σ’ εμάς και προ πάντων στα παιδιά μας! Το καζάνι λοιπόν έχει μπει στη φωτιά και τα “συντρόφια” συζητάνε τις επόμενες “συνταγές” τους. Σύντομα, μάλλον, θα έχετε νέα μας...
Τα άμεσα επαγγελματικά σχέδια...
Παρουσιάζουμε ζωντανά την “ΠΑΤΕΝΤΑ” μαζί με τη Βαλερία Κουρούπη και τους Apotihans σε Αθήνα – Θεσσαλονίκη και γενικότερα σ’ όλη την Ελλάδα, σ’ ένα πρόγραμμα - μουσική παράσταση που νομίζω πως πετυχαίνει τη χρυσή τομή ανάμεσα στη συγκίνηση και τη διασκέδαση!
Όνειρα δεν έχω πια... ονειρεύτηκα για πολλά χρόνια… πολλά όνειρα, πολλές σκέψεις, πολλή δουλειά...
Τώρα είναι καιρός για εργασία (και όχι για δουλειά-δουλεία...)! Είναι καιρός για έργα και πράξεις! Είναι καιρός να δουλεύουμε για εμάς. Να φάμε αυτά που σπείραμε εμείς στο δικό μας χωράφι! Χωρίς σωτήρες και αυθεντίες!
Οι καιροί μας ζητάνε να πάρουμε θέση. Το χρωστάμε στους παππούδες μας, σ’ εμάς και προ πάντων στα παιδιά μας! Το καζάνι λοιπόν έχει μπει στη φωτιά και τα “συντρόφια” συζητάνε τις επόμενες “συνταγές” τους. Σύντομα, μάλλον, θα έχετε νέα μας...
Με την Ελένη Βιτάλη, θα ξαναβρεθείτε επί σκηνής;
Ναι. Μετά το Πάσχα, θα εμφανιστούμε στη Θεσσαλονίκη, τα τέσσερα ΠαρασκευοΣάββατα του Μάη στη μουσική σκηνή Casual Living και το καλοκαίρι συναυλίες σ’ όλη την Ελλάδα!
Ναι. Μετά το Πάσχα, θα εμφανιστούμε στη Θεσσαλονίκη, τα τέσσερα ΠαρασκευοΣάββατα του Μάη στη μουσική σκηνή Casual Living και το καλοκαίρι συναυλίες σ’ όλη την Ελλάδα!
Τί είναι αυτό που σ’ ενοχλεί περισσότερο στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα;
Τώρα τελευταία μ’ ενοχλεί, μ’ εκνευρίζει και μ’ εξαγριώνει η γνωστή (και καθόλου τυχαία γενικευμένη...) πια ρήση “έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν”. Σ’ αυτούς που το λένε απαντάω “να μιλάτε για λογαριασμό σας!”
Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σε όλους αυτούς που έφεραν τη χώρα μας σ’ αυτό το σημείο;
Κανένα μήνυμα! Δεν τους αναγνωρίζω όχι απλά ως πολιτικούς άρχοντες, αλλά ούτε σαν ανθρώπους! Είναι ανδρείκελα, μαριονέτες των ξένων κέντρων εξουσίας! Δε μπορώ να πέσω στο επίπεδό τους για να τους απευθυνθώ! Μετανιώνω και για την ανοιχτή επιστολή που είχα στείλει στον Κάρολο Παπούλια (με αφορμή τα επεισόδια που είχαν γίνει στην παρέλαση στις 28 Οκτώβρη και τα καταπληκτικά του σχόλια)! Ποιοι είναι οι κύριοι; Δε μπορώ να τους στείλω μήνυμα, δε μιλάμε την ίδια γλώσσα, δεν είμαστε καν το ίδιο είδος θηλαστικού!
Και τέλος, τί μήνυμα ή ποιο τραγούδι, θα ήθελες να στείλεις σε όλους τους ‘Έλληνες αυτήν την εποχή;
Τραγούδι:
Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς (Κώστας Βάρναλης)
Μήνυμα :
Μπορούμε! Μπορούμε χωρίς δάνειες δυνάμεις! Μπορούμε, γιατί κάτω απ’ την Ελλάδα των ρουσφετιών, της μίζας, των Ολυμπιακών Έργων και των Κομμάτων… υπάρχει και η άλλη Ελλάδα! Αυτή των ποιητών και των ηρώων! Γι’ αυτήν αξίζει να προσπαθήσουμε, σ’ αυτήν μόνο ελπίζουμε... αλλιώς, ας βαφτούμε όλοι μπλε κι ας πηδήξουμε απ’ το Σούνιο...
Τώρα τελευταία μ’ ενοχλεί, μ’ εκνευρίζει και μ’ εξαγριώνει η γνωστή (και καθόλου τυχαία γενικευμένη...) πια ρήση “έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν”. Σ’ αυτούς που το λένε απαντάω “να μιλάτε για λογαριασμό σας!”
Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σε όλους αυτούς που έφεραν τη χώρα μας σ’ αυτό το σημείο;
Κανένα μήνυμα! Δεν τους αναγνωρίζω όχι απλά ως πολιτικούς άρχοντες, αλλά ούτε σαν ανθρώπους! Είναι ανδρείκελα, μαριονέτες των ξένων κέντρων εξουσίας! Δε μπορώ να πέσω στο επίπεδό τους για να τους απευθυνθώ! Μετανιώνω και για την ανοιχτή επιστολή που είχα στείλει στον Κάρολο Παπούλια (με αφορμή τα επεισόδια που είχαν γίνει στην παρέλαση στις 28 Οκτώβρη και τα καταπληκτικά του σχόλια)! Ποιοι είναι οι κύριοι; Δε μπορώ να τους στείλω μήνυμα, δε μιλάμε την ίδια γλώσσα, δεν είμαστε καν το ίδιο είδος θηλαστικού!
Και τέλος, τί μήνυμα ή ποιο τραγούδι, θα ήθελες να στείλεις σε όλους τους ‘Έλληνες αυτήν την εποχή;
Τραγούδι:
Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς (Κώστας Βάρναλης)
Μήνυμα :
Μπορούμε! Μπορούμε χωρίς δάνειες δυνάμεις! Μπορούμε, γιατί κάτω απ’ την Ελλάδα των ρουσφετιών, της μίζας, των Ολυμπιακών Έργων και των Κομμάτων… υπάρχει και η άλλη Ελλάδα! Αυτή των ποιητών και των ηρώων! Γι’ αυτήν αξίζει να προσπαθήσουμε, σ’ αυτήν μόνο ελπίζουμε... αλλιώς, ας βαφτούμε όλοι μπλε κι ας πηδήξουμε απ’ το Σούνιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου