Το κόκκινο φουλάρι μ' ένα μπλουτζίν παλιό
να στέκει με την πλάτη στην εθνική οδό... καλό ταξίδι αγαπημένε Νικόλα Παπάζογλου!
να στέκει με την πλάτη στην εθνική οδό... καλό ταξίδι αγαπημένε Νικόλα Παπάζογλου!
Θα 'ρθεις μιά νύχτα βροχερή
κάποιο Σαββάτο βράδυ
και θα φανείς σαν αστραπή
που σκίζει το σκοτάδι
Θα 'ναι η φωνή σου δροσερή
τα μάτια σου θα λάμπουν
στ' αυτιά μου σαν καμπάνες μακρινές
τα λόγια σου θα φτάνουν
Σ' ένα δωμάτιο γυμνό
θα δώσουμε τα χέρια
και εκατομμύρια φωνές
θα γίνουνε τ'αστέρια
Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκα
κι έκατσα να σου γράψω.
και μολυβιά δεν τράβηξα
δίχως ν' αναστενάξω
κάποιο Σαββάτο βράδυ
και θα φανείς σαν αστραπή
που σκίζει το σκοτάδι
Θα 'ναι η φωνή σου δροσερή
τα μάτια σου θα λάμπουν
στ' αυτιά μου σαν καμπάνες μακρινές
τα λόγια σου θα φτάνουν
Σ' ένα δωμάτιο γυμνό
θα δώσουμε τα χέρια
και εκατομμύρια φωνές
θα γίνουνε τ'αστέρια
Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκα
κι έκατσα να σου γράψω.
και μολυβιά δεν τράβηξα
δίχως ν' αναστενάξω
2 σχόλια:
Αγαπητέ Θεοδόση πάντα με συγκινούσε αυτό το τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων με τους αγαπημένους έλληνες τραγουδοποιούς, τις σημαντικότερες μορφές του ελληνικού τραγουδιού στη Βόρεια Ελλάδα. Ο Νικόλας άφησε το στίγμα του στη μουσική μας παράδοση και θα μείνει πάντα στο μυαλό μας αυτή η εικόνα με το κόκκινο φουλάρι και το απλό μπλουτζήν που σημαίνει πολλά, αλλά και τίποτα. Θυμάμαι την υπέροχη εκπομπή - συνέντευξη που έκανες μαζί του πριν αρκετά χρόνια. Θα μπορούσες ίσως να την ανεβάσεις στο διαδίκτυο κάποια στιγμή. Να είσαι καλά και καλή συνέχεια.
Υ.Γ. Το τραγούδι που έγραψες κάτω από τον τίτλο της ανάρτησης ήταν δικό του, στίχοι και μουσικη νομίζω, ε;
Φιλικά,
Γιώργος Ανδρέογλου Θεσσαλονίκη
Καλησπέρα Γιώργο. Χάθηκες...
Ναι, το "Χτες βράδυ" είναι από τα πρώτα τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε ο Παπάζογλου.
Δεν ήθελα να γράψω κάτι άλλο εδώ. Βιογραφικά στοιχεία, δισκογραφία και λεπτομέρειες για το άδικο και πικρό τέλος θα βρείτε αλλού.
Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων είναι μεγάλος ποιητής και έγραψε αυτό που έπρεπε για τον καθένα.
"Ρασούλης ο ακροβάτης με τη λευκή στολή, έχει στα δυο του χέρια νότο κι ανατολή" για το Μανώλη.
Έχουμε κάνει δυο συνεντεύξεις στο ραδιόφωνο με το Νικόλα, μάλλον θα το κάνω κάποια στιγμή αυτό που λες... εγώ θα θυμάμαι πάντα έναν ωραίο και ευγενικό άνθρωπο, έναν ροκ ρεμπέτη, έναν γνήσιο καλλιτέχνη. Τι άλλο να πω; Μεγαλώσαμε με τα τραγούδια και τη φωνή του. Καλό ταξίδι!
Δημοσίευση σχολίου