Την Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011 το 1ο Φεστιβάλ Μαρώνειας – Σαπών, φιλοξένησε στο Θέατρο Χελιδονόπετρας το Θάνο Μικρούτσικο και το Χρήστο Θηβαίο, με τους εξαίρετους συνεργάτες τους (Θύμιος Παπαδόπουλος, Θοδωρής Οικονόμου, Άννα Λινάρδου). Ήταν μια επιτυχημένη μουσική βραδιά και από τη μεριά των καλλιτεχνών και από τη μεριά των ακροατών – θεατών. Γιατί, κακά τα ψέματα, για να έχει "επιτυχία" μια συναυλία πρέπει να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό όλοι. Και όσοι είναι πάνω στη σκηνή και το κοινό. Αυτό συνέβη αρκετές φορές στη Μαρώνεια με τη "Μουσική πράξη για πέντε".
Ακούσαμε μερικά από τα σπουδαιότερα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου και του Χρήστου Θηβαίου, σε μια συναυλία συνολικής διάρκειας δύο ωρών. Από το «Σταυρό του Νότου» του 1979 και το «Οι εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia» σε ποίηση Νίκου Καββαδία, μέχρι τη δισκογραφική συνεργασία των δύο καλλιτεχνών, από την οποία προέκυψαν τραγούδια όπως «Ο Άμλετ της σελήνης» (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου), το «Θέλω τη μέρα που θα φύγεις» (στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου), το «Δεν είμαι άλλος» (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου), αλλά και παλαιότερα τραγούδια που έγραψε ο συνθέτης με τον Άλκη Αλκαίο και το Μάνο Ελευθερίου κυρίως, όπως «Ρόζα», «Ερωτικό», «Αυτούς τους έχω βαρεθεί», «Είσαι η Πρέβεζα και το Κιλκίς», «Ρόζα Λούξεμπουργκ» κ.ά. Δυστυχώς, δεν ακούσαμε το «Ανεμολόγιο» και το «Πάντα γελαστοί» που τα ζητήσανε κάποιοι από τους παρευρισκόμενους!
Ο εκφραστικός Χρήστος Θηβαίος ερμήνευσε και έπαιξε με την κιθάρα του λίγα τραγούδια από την προσωπική του δισκογραφία, το «Να μ’ αγαπάς» του Ανδρέα Θωμόπουλου (πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος), το «Πόσο πολύ σ’ αγάπησα» σε στίχους Κατίνας Παΐζη και μουσική Βασίλη Δημητρίου κ.ά.
Η Άννα Λινάρδου όμως ήταν η έκπληξη της βραδιάς! Πρώτη φορά την άκουγα και παρόλο που είχε ένα δύσκολο έργο (να ερμηνεύσει κυρίως τραγούδια που πρωτοείπε η αξεπέραστη Μαρία Δημητριάδη), τα κατάφερε και στάθηκε αξιοπρεπώς στη σκηνή. Από τις καλύτερες στιγμές της, ήταν όταν ερμήνευσε το «Εφτά ζωές» από τους «Δον Κιχώτες» των Θοδωρή Οικονόμου και Παρασκευά Καρασούλου, αλλά και το «Μηδέν» των Θάνου Μικρούτσικου και Λάκη Λαζόπουλου.
Τέλος, τους τρεις καλλιτέχνες συνόδευαν δύο ταλαντούχοι και εμπνευσμένοι μουσικοί. Ο Θύμιος Παπαδόπουλος και ο Θοδωρής Οικονόμου. Ο Οικονόμου είναι ένας από τους καλύτερους πιανίστες και συνθέτες της νέας γενιάς, ενώ ο Θύμιος Παπαδόπουλος είναι ένα από εκείνα τα πρόσωπα που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο χώρο του τραγουδιού. Και ως μουσικός, αλλά και ως παραγωγός σε αμέτρητους δίσκους σπουδαίων δημιουργών.
Λίγο πριν τη συναυλία κάναμε μια σύντομη κουβέντα με τον κ. Θάνο Μικρούτσικο. Αυτό που θέλω να κρατήσω, ως είδηση, είναι η επανεμφάνιση του ποιητή Κώστα Τριπολίτη. Ετοιμάζουν ένα δίσκο μαζί, με ερμηνευτή το Χρήστο Θηβαίο.
Κύριε Μικρούτσικε την τελευταία φορά που σας άκουσα είχατε μαζί σας τη Ρίτα Αντωνοπούλου. Τώρα έχετε την Άννα Λινάρδου, μια νέα επίσης τραγουδίστρια. Πώς βλέπετε τη νέα γενιά στο ελληνικό τραγούδι; Και σε τι διαφέρει από τη δική σας γενιά;
Θάνος Μικρούτσικος : Από την εποχή που ξεκίνησα εγώ μέχρι σήμερα, έχουν περάσει δυο γενιές. Μιλώντας όχι τόσο για τους τραγουδιστές, αλλά κυρίως για τους μουσικοσυνθέτες – τραγουδοποιούς, εγώ θεωρώ πως οι επόμενες δύο γενιές και κυρίως η επόμενη από μένα γενιά (΄80) τραγουδοποιών, είναι μια συγκλονιστική γενιά με πάρα πολλά και σημαντικά πρόσωπα.
Θεωρώ πως υπάρχει μεγάλο ταλέντο στο Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα που τους χαρακτηρίζω «πρίγκιπες του ελληνικού τραγουδιού», έκαναν σπουδαία δουλειά οι «Φατμέ» με το Νίκο Πορτοκάλογλου, οι «Τερμίτες» με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα την ίδια εποχή, ο Διονύσης Τσακνής, ο Σωκράτης Μάλαμας.
Η δεκαετία του ΄90 ανέδειξε πρόσωπα, όπως ο Νίκος Ζούδιαρης, που τον θεωρώ εκπληκτικό τραγουδοποιό, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, οι «Συνήθεις Ύποπτοι» με το Χρήστο Θηβαίο, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Φοίβος Δεληβοριάς και είναι σίγουρο πως ξεχνάω πολλούς άλλους. Άρα, υπάρχει μια εξαιρετική ομάδα σημαντικών τραγουδοποιών, σε δύο περιόδους. Το ίδιο συμβαίνει και την τελευταία δεκαετία. Ίσως να μην μπορούμε να μιλήσουμε ακόμα 100% για πρόσωπα, αν και ο Θοδωρής Οικονόμου που συνεργάζομαι είναι ένας σημαντικός συνθέτης, ο Κώστας Λειβαδάς ως τραγουδοποιός, η Μόνικα η οποία έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον…
Και σήμερα λοιπόν βγαίνουν πολλά σημαντικά πρόσωπα! Η διαφορά με τη δική μας γενιά δεν είναι τόσο στο ταλέντο. Οι σημερινοί έχουνε απίστευτο ταλέντο. Από το ΄80 μέχρι σήμερα, υπάρχει πάρα πολύ ταλέντο στο ελληνικό τραγούδι! Η λειτουργία είναι διαφορετική.
Εγώ υποστηρίζω πως αν υπήρχε ένα ταλαντόμετρο δεν αποκλείεται να βρισκόμασταν προ εκπλήξεως και το ταλέντο πολλών από αυτών που σας προανέφερα να είναι και μεγαλύτερο από το ταλέντο πολλών από εμάς. Η λειτουργία είναι που διαφέρει και η λειτουργία δεν προσδιορίζετε από τα πρόσωπα, αλλά από τις κοινωνικές συνθήκες. Άρα, αυτή είναι η διαφορά της δεκαετίας του ΄70 με την τωρινή δεκαετία.
Σε ότι αφορά τους τραγουδιστές τώρα. Και με τη Ρίτα εξακολουθώ να συνεργάζομαι και με την Άννα. Είναι δυο κορίτσια, τα οποία έχουν δυνατότητα να κάνουν πολύ σπουδαία πράγματα. Και ξέρετε πως μπορώ να το καταλάβω αυτό το πράγμα; Όχι επειδή αναδεικνύονται μ’ εμένα, αλλά γιατί θεωρώ πως υπάρχουν τραγούδια που ερμηνεύουν, και θα το δείτε ελπίζω και σήμερα με την Άννα, για τα οποία το κοινό νιώθει ωραία όταν τ’ ακούσει από αυτές. Σκέφτεται, δηλαδή, το κοινό: «Αχ αυτό το τραγούδι θέλω να τ’ ακούω από αυτήν!». Αυτό είναι το βασικό τους χαρακτηριστικό.
Ακόμα κι αν έχουν ν’ αναμετρηθούν με τις ερμηνείες και τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη;
Θ.Μ. : Ακόμα κι αν έχει ν’ αναμετρηθεί με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη η Άννα ή στην περίπτωση της Ρίτας, με τη Χαρούλα Αλεξίου. Ακόμα κι αν έχουν ν’ αναμετρηθούν με τέτοια ιερά τέρατα ή με τη Φλέρυ Νταντωνάκη! Εντούτοις έχουν αρχίσει ν’ αποκτούν αυτό το χαρακτηριστικό. Πρέπει να δουλέψουνε κι άλλο για να το ανοίξουνε περισσότερο.
Πέρα από τη σπουδαία καλλιτεχνική σας πορεία, έχετε ασχοληθεί και με την πολιτιστική διαχείριση. Υπουργός Πολιτισμού, Καλλιτεχνικός διευθυντής στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κ.λπ. Είστε ευχαριστημένος από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τον πολιτισμό σ’ αυτή τη χώρα; Έχετε απογοητευτεί από την πολιτεία;
Θ.Μ. : Κοιτάξτε! Για να είμαστε σήμερα σοβαροί ή μάλλον, για να είμαι εγώ σοβαρός… (μικρή παύση)
Πριν απογοητευτώ από την Πολιτεία, εγώ έχω απογοητευτεί πλήρως από το πολιτικό σύστημα. Και κυρίως από αυτούς που μας κυβερνούνε παρότι κάποιοι από αυτούς ήταν και φίλοι μου. Με ενοχλεί ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται τα πράγματα. Ο τρόπος που διαχειρίζονται τα πράγματα είναι καταστροφικός.
Όταν λέει ο Γιώργος ο Παπανδρέου "προσπαθούμε να σώσουμε την Ελλάδα" και την ίδια στιγμή καταστρέφεται ο κοινωνικός ιστός της χώρας, η ανεργία στους νέους έχει ξεπεράσει το 40%, η συνολική ανεργία πλησιάζει το 1.000.000 ανθρώπους, οι φτωχοί είναι περισσότεροι, η περίφημη μεσαία τάξη σε όλα της τα στρώματα συμπιέζεται… αυτό λοιπόν είναι μια μεγάλη καταστροφή του κοινωνικού ιστού. Το να συζητάμε για το κατά πόσο αυτή η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια ή και η προηγούμενη κυβέρνηση έχει πολιτιστική πολιτική, είναι κινέζικο αστείο!
Τώρα, αν ξεφύγουμε από την κρίση και μιλήσουμε συνολικότερα, πολύ λίγες φορές από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα υπήρξε πρόθεση πολιτιστικής πολιτικής. Ακόμα κι αν δεχτώ ότι τα υπουργεία Πολιτισμού πάντα από το 1974 μέχρι σήμερα διαχειρίζονται τμήμα των χρημάτων που χρειάζονται, εντούτοις πάντα τα διαχειρίζονται, με ελάχιστες εξαιρέσεις -δεν θέλω να μιλήσω για τον εαυτό μου, αλλά με ελάχιστες εξαιρέσεις- αυτοσχεδιαστικά. Χωρίς αξιολογικά κριτήρια και χωρίς να βάζουν κάτω συγκεκριμένες ολοκληρωμένες πολιτικές και επομένως από αυτή την άποψη, κατά 90% είμαι βαθύτατα απογοητευμένος. Και είναι ένας από τους τρεις τέσσερις λόγους που δεν θα αναλάμβανα ποτέ ξανά το Υπουργείο Πολιτισμού.
Έχετε μετανιώσει για εκείνη την εποχή;
Θ.Μ. : Όχι. Το γιατί, ειλικρινά, θα το πούμε αναλυτικά στη μεγάλη συνέντευξη που θα κάνουμε και θα έχουμε περισσότερο χρόνο. Μια φράση θα σας πω μόνο. Δε μετάνιωσα, όχι γιατί είμαι στενοκέφαλος, αλλά γιατί την εποχή εκείνη -αλλά πρέπει να στο αποδείξω αυτό- τέθηκαν θέματα που για πρώτη φορά είχαν τεθεί στα ζητήματα της πολιτιστικής διαχείρισης. Κάποια από αυτά πραγματοποιήθηκαν κιόλας, κάποια που τέθηκαν απλώς και δεν πραγματοποιήθηκαν ήταν απογοητευτικό, γιατί οι επόμενοι, του ίδιου κόμματος, τα διέλυσαν.
Μάλιστα. Πάμε στα επόμενα καλλιτεχνικά βήματα; Συναυλίες – δισκογραφία;
Θ.Μ. : Συνεχίζουμε με συναυλίες, μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, σε Ελλάδα και Κύπρο. Είναι μια συνεργασία με το Χρήστο Θηβαίο και με τους σπουδαίους συνεργάτες μας που μας έχει αφήσει και εμάς άναυδους, γιατί η κρίση είναι τεράστια και επηρεάζει το χώρο μας, αλλά εδώ και 14 μήνες περίπου, από τις αρχές του προηγούμενου καλοκαιριού, κάναμε γύρω στις 160 συναυλίες και ήταν εντυπωσιακή η αποδοχή του κόσμου.
Τον Οκτώβριο θα υπάρξει μια μικρή διακοπή γιατί ετοιμάζω ένα μεγάλο παραμύθι για παιδιά, προσαρμοσμένο πάνω στον Καββαδία, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Θα κάνουμε δέκα παραστάσεις το Δεκέμβριο. Και μετά θα συνεχίσουμε τη μουσική συνεργασία, τη μουσική πράξη για πέντε, όπως τη λέμε.
Επίσης, την ίδια περίοδο θα κυκλοφορήσουν κάποια cd με δουλειά μου. Δουλειά που αφορά και κλασικά μου έργα που πρέπει να βγούνε το 2012, αλλά ίσως και μια δουλειά -το λέω για πρώτη φορά και το ρισκάρω, γιατί ακόμα δεν έχουν γραφτεί τα πράγματα- με τους στίχους του "σιδερένιου" Κώστα Τριπολίτη και με ερμηνευτή το Χρήστο Θηβαίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου