Μανώλης Μητσιάς στην Αλεξανδρούπολη

Ο σπουδαίος ερμηνευτής με το ζηλευτό ρεπερτόριο έδωσε μια υπέροχη συναυλία το Σάββατο 15 Μαΐου στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης. Είχα την τύχη να τον ακούσω για άλλη μια φορά και ενθουσιάστηκα από τη δύναμη, τα χρώματα και τις μνήμες της μεγάλης φωνής του.

 

Ο Μανώλης Μητσιάς γεννήθηκε στις αρχές του 1946 στη Δουμπιά Χαλκιδικής και το 1967 ανέβηκε στο πάλκο, στη Θεσσαλονίκη. Από το 1968 ζει στην Αθήνα και 42 χρόνια τώρα (το 1968 μπήκε στη δισκογραφία με ένα 45αρι στη Lyra του Αλέξανδρου Πατσιφά και ένα χρόνο αργότερα με την "Ελευσίνα" στην Columbia του Τάκη Λαμπρόπουλου) υπηρετεί με απόλυτη αφοσίωση, συνέπεια και αγάπη το καλό ελληνικό τραγούδι. Συνεπής και αξιοπρεπής πάντα, είναι ο τραγουδιστής που ερμήνευσε όλους τους μεγάλους μουσικοσυνθέτες και ποιητές μας, με τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο!

 

Η μουσική βραδιά ξεκίνησε με το "Κι αν ο αγέρας φυσά" του Δήμου Μούτση σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη. Το κοινό καταχειροκρότησε το Μανώλη και αυτός τους καλωσορίζει με ένα χαμόγελο και μια υπόκλιση. Στη συνέχεια ερμήνευσε δυο τραγούδια από τους πρόσφατους δίσκους του. Το "Σάββατο βράδυ" των Λ. Κόκοτου και Κ. Ντούμου από το δίσκο "Ένα τσιγάρο και ένας ψεύτης" και το "Της θάλασσας τα μάγια" των Θ. Μικρούτσικου και Ά. Αλκαίου από το δίσκο "Υπέροχα μονάχοι". Έπειτα ερμήνευσε τραγούδια από την αξεπέραστη συνεργασία του με το Μάνο Χατζιδάκι και το Νίκο Γκάτσο: Ο Γιάννης ο φονιάς, Τσάμικος, Η μικρή Ραλλού, Απόψε φθινοπώριασε. Ο κόσμος σιγοτραγουδά μαζί του και υπάρχει μια ζεστασιά και γλύκα στην ατμόσφαιρα, στον χώρο του θεάτρου, κάτι που αβίαστα θα έλεγα καταφέρνουν μόνο οι μεγάλοι τραγουδιστές. Αλλά και το κοινό ευτυχώς δεν είναι κενό!

Συνεχίζει με τον "Κεμάλ" των Μ. Χατζιδάκι και Ν. Γκάτσου και τον "Γκρεμό" σε στίχους Λουκά Στρογγυλού. Ένα από τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια που έγραψε ο Χατζιδάκις και πρωτοερμήνευσε ο Ορφέας Κρεούζης το 1957.  Έπειτα ερμηνεύει το "Λούζεται η αγάπη μου" του Χρήστου Λεοντή σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (απόδοση στα ελληνικά: Λευτέρης Παπαδόπουλος). Συνεχίζει με άλλες μεγάλες επιτυχίες από την πλούσια προσωπική του δισκογραφία και όχι μόνο: Τραγουδά Λουκιανό Κηλαηδόνη (Μη χτυπάς σε στίχους Μάνου  Ελευθερίου, Κοίταξε να δεις σε στίχους Γιάννη Λογοθέτη, Όσο αγαπιόμαστε και Φωτογραφία σε στίχους Κωστούλας Μητροπούλου). Γιάννη Σπανό (Επειδή σ’ αγαπώ και Ποτέ ξανά σε στίχους Λ. Παπαδόπουλου). Θόδωρο Δερβενιώτη και Κώστα Βίρβο (Σου έχω έτοιμη συγνώμη). Δήμο Μούτση (Ελευσίνα με τους στίχους του Βασίλη Ανδρεόπουλου, Αυτά τα χέρια με τους στίχους του Λ. Παπαδόπουλου, Παράπονο με τους στίχους Ν. Γκάτσου). Σταύρος Ξαρχάκος (Χαμένος ήχος σε στίχους Κώστα Κινδύνη, Ήτανε μια φορά σε στίχους Κώστα Φέρρη). Το ¨Με λένε Γιώργο¨ των Γιώργου Χατζηνάσιου-Γιώργου Κανελλόπουλου, τον "Τρελό" του αξεπέραστου Άκη Πάνου με το οποίο πήρε φωτιά όλο το θέατρο… το "Ποτέ" των Σταμάτη Κραουνάκη - Λίνας Νικολακοπούλου, το "Ερωτικό" των Θάνου Μικρούτσικου - Άλκη Αλκαίου και το "Πάρτυ" σε μουσική του Γιουγκοσλάβου Kiki Lesendric και σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Φυσικά δεν θα μπορούσε ο Μανώλης Μητσιάς ν' αφήσει έξω από αυτή την εμφάνιση τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη (Τραγούδι της ξενιτειάς σε στίχους Ερρίκου Θαλασσινού, Όμορφη πόλη σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη και Δρόμοι Παλιοί σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστάκη).

 

Κάποια στιγμή, προς το τέλος, ο κόσμος του ζήτησε να πει ένα Θρακιώτικο. Και εκείνος a cappella ερμήνευσε το "Δω στα λιανοχορταρούδια" και το αφιέρωσε στο Μεγάλο Δάσκαλο και Τραγουδιστή της παραδοσιακής μας μουσικής Χρόνη Αηδονίδη.

Τί άλλο να σας πω για το Μανώλη Μητσιά… Τον αγαπώ και τον σέβομαι για την πορεία και τη στάση του όσο λίγους καλλιτέχνες στον τόπο αυτό. Τον έχω ακούσει σε συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Ξαρχάκου, σε προσωπικές του συναυλίες… αυτή η εμφάνιση ήταν σίγουρα από τις καλύτερές του!

Μαζί του ήταν εξαιρετικοί μουσικοί και ένα πολύ καλό σχήμα από την Ξάνθη, το συγκρότημα "Βόρειος Ήχος" που τραγούδησε στην αρχή και στη μέση του προγράμματος έντεχνα και λαϊκά κομμάτια.

 

«Το κοινό της πόλης σου είναι καταπληκτικό. Ευτυχώς που υπάρχουν οι ακρίτες της Ελλάδας, αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπούν το γνήσιο ελληνικό τραγούδι, τα καλά λαϊκά και ποιητικά τραγούδια» μου λέει όταν με βλέπει.

Τον ρωτάω για την πορεία και τα τραγούδια που είχε την τύχη να ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση: «Έχω κάνει μια θαυμάσια διαδρομή. Είμαι τυχερός γιατί έχω πει πολλά σημαντικά τραγούδια. Νιώθω περήφανος! Ήταν ένας δύσκολος δρόμος όμως, γιατί πολλά από αυτά τα τραγούδια δεν έγιναν από την πρώτη στιγμή μεγάλες επιτυχίες. Αυτό το πλήρωσα βέβαια, αλλά δε με ενδιέφερε! Είμαι χαρούμενος που μετά από τόσα χρόνια τα γνωρίζει ο κόσμος. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί αυτή η διαδρομή όμως… είναι γεγονός ότι σήμερα λιγοστεύουν οι μεγάλοι δημιουργοί».

Μιλάμε για την κοινωνική, πολιτική, οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Τον ρωτάω για τον ρόλο και την αξία της τέχνης του τραγουδιού… «Το αυθεντικό τραγούδι είναι βάλσαμο στην ψυχή του ανθρώπου. Έχει μια δύναμη που μπορεί να σε βγάλει από ένα αδιέξοδο. Οι εμπνευσμένοι δημιουργοί μπορούν να ανοίξουν δρόμους…».

Όσα μπόρεσα να συγκρατήσω… καλή αντάμωση Κύριε Μητσιά!