Λιλήθ
Η σκέψη μου για σένανε
μες τη σκιά ας μένει.
μες τη σκιά ας μένει.
Όμορφο όνομα, Λιλήθ,
γραφή μισοσβησμένη.
Μάτια βαθιά σαν έβενος,
γαλάζιο το κορμί σου.
Ποια χέρια σε καρφώσανε
στη μέση της αβύσσου
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
Παίζεις με φίλτρα μαγικά,
μάγισσα της αβύσσου.
Μένεις μακριά απ’ τη ζεστή
φωτιά του Παραδείσου.
Στα σκοτεινά σε ρίξανε,
μα εσύ γυμνή χορεύεις.
Γέννα ανήκουστη τολμάς
και διχασμούς φυτεύεις.
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
Λουλούδι, νυχτολούλουδο,
μελαχρινό μου αηδόνι.
Φτεροκοπάς τον πόνο σου
στο σκοτεινό αλώνι.
Και νιώθω τα σκιρτήματα,
το φτερωτό σημάδι.
Δεν τ’ ονομάζω τίποτα.
Λιλήθ, πυκνό σκοτάδι.
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
Ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε η κορυφαία Νένα Βενετσάνου. Κυκλοφόρησε το 1984 στον δίσκο "Το κουτί της Πανδώρας".
Τυχαία, όπως συμβαίνει συνήθως στο χάος του διαδικτύου, άκουσα την ερμηνεία της Έλενας Βασιλειάδη. Νομίζω πως αποδίδει εξαιρετικά το δύσκολο και απαιτητικό αυτό διαμάντι της ελληνικής μουσικής. Με την συγκεκριμένη τραγουδίστρια, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κομοτηνή, είχαμε κάνει μια συνέντευξη πριν 14 περίπου χρόνια! Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου