Στο «Τραγούδι του δρόμου», η Γιώτα Βέη, η σημαντική ερμηνεύτρια της δημοτικής μουσικής παράδοσης, καταγράφει τις αναμνήσεις της και τους σταθμούς της προσωπικής και μουσικής της πορείας. Με μια αφήγηση συναρπαστική, που κυλάει σαν γάργαρο νερό, η τραγουδίστρια που ο Γιάννης Ρίτσος αποκάλεσε «η Μαρία Κάλλας του δημοτικού τραγουδιού» μάς ταξιδεύει από τη γενέτειρά της, τα Λουτρά Πλατυστόμου, μέχρι την Αθήνα, την πόλη που στέγασε τα καλλιτεχνικά της όνειρα.
Αναφέρεται στις καθοριστικές για τη ζωή της συναντήσεις με τη Μελίνα Μερκούρη, την Πόλυ Πάνου, τον Βασίλη Τσιτσάνη, την Ελένη Καραΐνδρου, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο (και άλλες προσωπικότητες από το καλλιτεχνικό στερέωμα), στις εντυπώσεις της από τα αμέτρητα ταξίδια και τις συναυλίες που πραγματοποίησε, αλλά και στην ουσιαστικότερη εμπειρία για την ίδια — εκείνη της μητρότητας.
«Όταν κάνουμε τον απολογισμό της ζωής μας και ξεκαθαρίζουμε τι κρατάμε και τι πετάμε, θέλουμε λίγα και καλά να μας συνοδεύουν». Αυτά τα λίγα και καλά συνθέτουν το τραγούδι της «προσωπικής οδού» της Γιώτας Βέη, αποτυπωμένα με τρόπο αυθεντικό και χωρίς καμιά διάθεση προσποίησης ή εξωραϊσμού.
Πρόκειται για μια καλαίσθητη έκδοση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο της ερμηνεύτριας και γραμμένο με αγάπη. Η αφήγησή της ξεκινά από την ιστορία των γονιών της και τα παιδικά της χρόνια που θα σφραγιστούν από την Κατοχή και τον Εμφύλιο, όπως συνέβη με όλη εκείνη τη γενιά. Καθοριστικό ρόλο στη ζωή της έπαιξε η θεία της η Κούλα που την έφερε στην Αθήνα και τη μύησε στην τέχνη της κομμωτικής. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 θα ξεκινήσει η πορεία της στο ραδιόφωνο, στις συναυλίες και λίγο αργότερα στη δισκογραφία. Εμφανίστηκε και στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Συνεργάστηκε και με τις δύο μυθικές μορφές της Θρακιώτικης παράδοσης, το Χρόνη Αηδονίδη και τον Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη.
Ένα σχετικό απόσπασμα (σελ. 205-6): "[...] Ο Χρόνης Αηδονίδης, με τον οποίο είχα μια υπέροχη συνεργασία τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου και αποκόμισα πολλά από αυτόν, ανακαλύφθηκε κάπως αργά αλλά, βέβαια, αναγνωρίστηκε όπως του άξιζε. Ο Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης ήταν κορυφαίος στο ούτι και στο τραγούδι και τον εκτιμούσα ιδιαίτερα για την ευγένεια του χαρακτήρα του και την ανωτερότητά του, που τον τοποθετούσε πάνω από μικρότητες και μικροσυμφέροντα, κι ακόμα περισσότερο γιατί θαύμαζε τη φωνή μου και μου το έλεγε. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στις κόρες του, που τον συνοδεύουν και έχουν καταγράψει όλη τη θρακική παράδοση"[...].
Πρόλογος: Δρ. Αικατερίνη Πολυμέρου - Καμηλάκη, ομότιμη ερευνήτρια, τέως διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.
Υπεύθυνος έκδοσης: Σταύρη Ιωαννίδου - Επιμέλεια, διόρθωση: Αχιλλέας Χρηστίδης
Η Γιώτα Βέη γεννήθηκε το 1942 στο Πλατύστοµο Φθιώτιδας. Η γιαγιά της τη µύησε στον αστείρευτο πλούτο της δηµοτικής µουσικής παράδοσης. Στα δεκαεπτά της χρόνια µετακόµισε στην Αθήνα, όπου ζει µέχρι σήµερα. Το 1978 ξεκίνησε επίσηµα τη µουσική της καριέρα και έγινε γνωστή στο πανελλήνιο µέσα από τη συνεργασία της µε το Τρίτο Πρόγραµµα. Ακολούθησαν οι επιτυχηµένοι δίσκοι: Η Γιώτα Βέη στα δηµοτικά της (1982), Τραγουδώντας τη Ρούµελη και τη Θράκη (1985), Παραλογές (1991), Μουσικό ταξίδι στην Ελλάδα (1995), Ιωνία (1996), Mammas (1996), Γαία (1998), Τα Ηρωικά του 1821 (2004), Κύµατα του Αιγαίου (2004), Χορεύοντας στα κύµατα (2008), Ύµνοι της Μεγάλης Εβδοµάδας (2008), Σπήλαιο (2009) και Τσιτσάνη έργα (2010). Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το αυτοβιογραφικό της έργο Το τραγούδι του δρόμου (2024).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου