Τι σπουδαίο βιβλίο από τον κ. Δημήτρη Αγγελάτο! Ένα αξιόλογο εγχείρημα 752 σελίδων που προσεγγίζει τις σχέσεις λογοτεχνίας και
ζωγραφικής, θεματική που είχε αναπτυχθεί και σε παλιότερες εργασίες του
συγγραφέα. Προϊόν πολύχρονου μόχθου, η ερμηνευτική μελέτη βασίστηκε σε
συστηματική αξιοποίηση ερευνητικών πορισμάτων σχετικών με τη συνάντηση των δύο
τεχνών, η οποία και έλκει την καταγωγή της από τα αρχαϊκά και κλασικά χρόνια. Ο
τόμος οργανώνεται σε τέσσερα κεφάλαια και μέσα από την ανάλυση τεσσάρων
παραδειγμάτων: το παράδειγμα της ομοιότητας, της μίμησης, του απολύτου και της
πραγματικότητας, διερευνά και ερμηνεύει τις διακαλλιτεχνικές αναπαραστάσεις. Το
βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2017 από τις εκδόσεις Gutenberg, ενώ
κυκλοφορούν και τα εξής βιβλία του Δημήτρη Αγγελάτου από τις ίδιες εκδόσεις:
Όψεις και εφαρμογές της διαλογικότητας (2015), H Άλφα Βήτα του νεοελληνιστή
(2011), Το έργο του Διονυσίου Σολωμού και ο κόσμος των λογοτεχνικών ειδών
(2009).
Από την εποχή της διατύπωσης του Σιμωνίδη του Κείου
όπως τη διέσωσε ο Πλούταρχος, ότι η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση και η ποίηση
ομιλούσα εικόνα, ποικίλες πρακτικές θεωρητικού και κριτικού λόγου (φιλοσοφικού,
αισθητικού, λογοτεχνικού και εικαστικού περιεχομένου), όπως και οι ίδιες οι
καλλιτεχνικές πρακτικές της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής, σημασιοδοτούν
αναφερόμενα (τον κόσμο της ανθρώπινης εμπειρίας του Χρόνου) και διεργασίες
καλλιτεχνικής μορφοποίησης, βάσει των οποίων τα ιδιώματα της λογοτεχνίας και
της ζωγραφικής μπορούν να συγκλίνουν και να συνάπτονται.
Η παρούσα προσέγγιση είναι στραμμένη στον ορίζοντα
της ερμηνευτικής διερεύνησης της παραπάνω -διακαλλιτεχνικής- μορφοποίησης, μέσα
από το πρίσμα της εννοιολογικής, αισθητικής και καλλιτεχνικής κατηγορίας της
(ανα)παράστασης. Επισημαίνονται έτσι εδώ και αναλύονται συστηματικά τέσσερα
παραδείγματα με εξακολουθητική μέχρι σήμερα παρουσία και ισχύ μέσα στην ιστορία
της Δυτικής πολιτισμικής σκηνής, καθένα από τα οποία ορίζει συγκεκριμένο πεδίο
για τη σύγκλιση και σύναψη λογοτεχνίας και ζωγραφικής: το παράδειγμα της
ομοιότητας, το παράδειγμα της μίμησης, το παράδειγμα του απόλυτου και το
παράδειγμα της παροντικότητας.
Ο Δημήτρης Αγγελάτος γεννήθηκε στην Αθήνα (1958).
Είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1980) και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου
της Σορβόνης-PARIS IV (1987). Δίδαξε Νεοελληνική Φιλολογία, Συγκριτική
Φιλολογία και Θεωρία της Λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμια Κρήτης (1989-1994) και
Κύπρου (1994-2009). Από το 2009 είναι Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας και
Θεωρίας της Λογοτεχνίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει
δημοσιεύσει μονογραφίες για τη θεωρία των λογοτεχνικών ειδών, για το έργο του
Σολωμού, για την πεζογραφία του 19ου αιώνα, όπως και την Άλφα Βήτα του
νεοελληνιστή. Οδηγός για το εισαγωγικό μάθημα στην επιστήμη της Νεοελληνικής
Φιλολογίας. Mελέτες του επί ζητημάτων Νεοελληνικής και Συγκριτικής Φιλολογίας,
Κριτικής και Θεωρίας της Λογοτεχνίας έχουν δημοσιευτεί σε σύμμεικτους τόμους
(Αφιερώματα και Πρακτικά επιστημονικών συνεδρίων) και περιοδικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου