Η "Στέπα" με τη μετάφραση της Δέσποινας Δετζώρτζη και την εικονογράφηση του Δημήτρη Μυταρά, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Γκοβόστη το 1973 και η πρώτη έκδοση στην παρούσα μορφή το 2018.
Όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η Στέπα, όλοι οι κριτικοί την επαίνεσαν με τα πιο κολακευτικά λόγια. Είπαν ότι ο Τσέχωφ είναι μεγαλοφυία και τον συγκρίνανε με τον Γκόγκολ και τον Τολστόη. Ο Γκόρκη είπε ότι όλες οι σελίδες της Στέπας είναι σαν κεντημένες με ψιλό μαργαριτάρι. Και μια άλλη φορά έγραψε στον Τσέχωφ: «Ξέρετε τι κάνετε; Σκοτώνετε το ρεαλισμό… Σε λίγο θα πεθάνει, για πολύ καιρό μάλιστα… Κανένας δεν ξέρει να γράφει έτσι απλά όπως εσείς για απλά πράγματα… Τα διηγήματά σας είναι μικρά όμορφα μπουκάλια γεμάτα με όλα τα αρώματα της ζωής…».
Στη νουβέλα αυτή η Στέπα δεν είναι σκηνικό, είναι ένα πρόσωπο, είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Κέντρο στα διηγήματα του Τσέχωφ είναι σχεδόν πάντα ο άνθρωπος, όποια κι αν είναι η ιστορία του, και κυρίως όταν δεν έχει καμιά ιστορία. Όταν όμως θέλει να παρουσιάσει ένα αντικείμενο ή ένα ζώο, τότε και αυτά γίνονται πρόσωπα. Το αγοράκι που είναι το κεντρικό πρόσωπο της Στέπας και οι άνθρωποι που είναι γύρω του ταξιδεύουν με τη μπρίτσκα ή με τα αργοκούνητα κάρα και μαζί τους ταξιδεύει και η στέπα. Τους καίει ο ήλιος, τους μουσκεύει η βροχή, δροσίζονται στο ποτάμι, ο πραγματικός όμως ήρωας της νουβέλας είναι η στέπα. Είναι η μόνη νουβέλα του Τσέχωφ όπου ήρωας είναι η φύση. Και φαίνεται να συμβολίζει αυτό που αναζητούν οι άνθρωποι στη ζωή.
Όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η Στέπα, όλοι οι κριτικοί την επαίνεσαν με τα πιο κολακευτικά λόγια. Είπαν ότι ο Τσέχωφ είναι μεγαλοφυία και τον συγκρίνανε με τον Γκόγκολ και τον Τολστόη. Ο Γκόρκη είπε ότι όλες οι σελίδες της Στέπας είναι σαν κεντημένες με ψιλό μαργαριτάρι. Και μια άλλη φορά έγραψε στον Τσέχωφ: «Ξέρετε τι κάνετε; Σκοτώνετε το ρεαλισμό… Σε λίγο θα πεθάνει, για πολύ καιρό μάλιστα… Κανένας δεν ξέρει να γράφει έτσι απλά όπως εσείς για απλά πράγματα… Τα διηγήματά σας είναι μικρά όμορφα μπουκάλια γεμάτα με όλα τα αρώματα της ζωής…».
Στη νουβέλα αυτή η Στέπα δεν είναι σκηνικό, είναι ένα πρόσωπο, είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Κέντρο στα διηγήματα του Τσέχωφ είναι σχεδόν πάντα ο άνθρωπος, όποια κι αν είναι η ιστορία του, και κυρίως όταν δεν έχει καμιά ιστορία. Όταν όμως θέλει να παρουσιάσει ένα αντικείμενο ή ένα ζώο, τότε και αυτά γίνονται πρόσωπα. Το αγοράκι που είναι το κεντρικό πρόσωπο της Στέπας και οι άνθρωποι που είναι γύρω του ταξιδεύουν με τη μπρίτσκα ή με τα αργοκούνητα κάρα και μαζί τους ταξιδεύει και η στέπα. Τους καίει ο ήλιος, τους μουσκεύει η βροχή, δροσίζονται στο ποτάμι, ο πραγματικός όμως ήρωας της νουβέλας είναι η στέπα. Είναι η μόνη νουβέλα του Τσέχωφ όπου ήρωας είναι η φύση. Και φαίνεται να συμβολίζει αυτό που αναζητούν οι άνθρωποι στη ζωή.
Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του
1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ της νότιας Ρωσίας. Πέθανε στις 2 Ιουλίου του 1904
στη γερμανική πόλη Μπαντενβέιλερ. Ο Τσέχωφ έγινε γνωστός περισσότερο για τα
θεατρικά του έργα, με τα οποία αναμόρφωσε το ρωσικό και επηρέασε το παγκόσμιο
θέατρο. Ωστόσο, το πεζογραφικό του έργο –που αποτελεί, έναν αιώνα μετά,
πολύτιμη παρακαταθήκη, λογοτεχνική και κοινωνική– ποτέ δεν παραγνωρίστηκε από
τους κριτικούς και το κοινό. Στα έργα του αποτυπώνεται η διαρκής φθορά της
καθημερινής ζωής. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι της ανώτερης κυρίως τάξης, που
«ξοδεύουν» τη ζωή τους μέσα στην πνιγερή ατμόσφαιρα της ρώσικης επαρχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου