Εξαιρετικά βιβλία από το περιοδικό Οροπέδιο

Ο ποιητής και διηγηματογράφος Δημήτρης Κανελλόπουλος (1954, Νεμούτα Ηλείας) εκδίδει από το 2006 το σημαντικό λογοτεχνικό περιοδικό «Οροπέδιο». Για την ενίσχυση του συγκεκριμένου περιοδικού έχει εκδώσει τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, περισσότερα από τριάντα (30) βιβλία. Κάποια από τα πιο πρόσφατα -6 εξαιρετικά δείγματα γραφής και έκδοσης- παρουσιάζουμε παρακάτω.

1.Το αιγυπτιακό γραμματόσημο του Όσιπ Εμίλιεβιτς Μαντελστάμ (1891-1938)

Μετάφραση-Επίμετρο: Βιργινία Γαλανοπούλου

Στα τέλη της άνοιξης του 1917, συναντάμε στην Πετρούπολη τον Παρνόκ, έναν άνθρωπο όχι πια νέο, που προσπαθεί ακόμα να βρει τη θέση του στην κοινωνία, μέσα στο κλίμα ευφορίας που επικρατεί μετά την Επανάσταση του Φλεβάρη, αλλά και με τα πρώτα δυσοίωνα προμηνύματα των ταραγμένων καιρών να έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Καθώς περιπλανιέται στους δρόμους μιας πόλης που αλλάζει μέρα με τη μέρα κι όπου τα μόνα σταθερά σημεία αναφοράς είναι τα επιβλητικά κτίρια της τσαρικής αρχιτεκτονικής, μέσα του ξυπνούν γλυκόπικρες αναμνήσεις και κατακλύζεται από σκοτεινά προαισθήματα - θα μπορέσει άραγε να τα καθησυχάσει στο φως που σκορπίζουν οι λευκές νύχτες;

2.Η λεωφόρος Ντέφσκι του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ (1809-1852)

Μετάφραση-Επίμετρο: Βιργινία Γαλανοπούλου

Σε μια από τις πιο διάσημες λεωφόρους της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τη λεωφόρο Νιέφσκι, εκτυλίσσονται παράλληλα δύο φαινομενικά ερωτικές ιστορίες και ο Νικολάι Γκόγκολ βρίσκει την ευκαιρία να μας μιλήσει για τον ιδανικό έρωτα ενός ρομαντικού ζωγράφου και τον σαρκικό πόθο ενός ρεαλιστή υπολοχαγού. Όμως, στη στοιχειωμένη από θρύλους και μυστικά Πετρούπολη, ο αναγνώστης σταδιακά ανακαλύπτει ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται: μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, που γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή όταν ανάβουν τα φώτα στους δρόμους και πάνω από τη μεγαλούπολη απλώνεται μια τεχνητή λάμψη, οι διαφορετικοί χαρακτήρες της νουβέλας προβάλλουν σαν αντανακλάσεις του ίδιου διαστρεβλωμένου ειδώλου - και ο Γκόγκολ, ακροβατώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στο τραγικό και το φαιδρό, μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι απλώς ένα όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.

3.Έξι Ρώσοι παίζουν χαρτιά… 7 ρώσικα διηγήματα.

Ανθολογία ρώσικου διηγήματος.

Μετάφραση-Επίμετρο: Ευγενία Κριτσέφσκαγια

Έξι Ρώσοι χαρτοπαίκτες - έξι Ρώσοι συγγραφείς οι οποίοι, με αφετηρία την έλξη για τα τυχερά παιχνίδια εξερευνούν αδυναμίες και συνήθειες που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους διαφόρων εποχών και μας περιγράφουν ζωές άστατες αλλά και μετρημένες καθημερινότητες. Πολυτελή καζίνα, καταγώγια κρυμμένα σε στενοσόκακα μεγαλοαστικά σαλόνια και γραφεία κρατικών υπηρεσιών είναι μερικά από τα μέρη όπου εκτυλίσσονται οι ιστορίες των ηρώων, άλλοτε τραγικές κι άλλοτε κωμικές, πάντα όμως απρόσμενες. Συναντάμε πρόσωπα που περιπλανιούνται μες στις ομίχλες της Πετρούπολης ή τα λούζει το λαμπερό φως της Κυανής Ακτής, ανθρώπους που ζουν στην παλιά Ευρώπη ή αναζητούν την τύχη τους στον Νέο Κόσμο -όλοι τους όμως κινούνται στην ίδια σκοτεινή ήπειρο του πάθους τους.

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα:

- Μιχαήλ Λέρμοντοφ, "Το στος"

- Αντόν Τσέχοφ, "Το βιντ"

- Αλεξάντρ Κουπρίν, "Το σύστημα

- Αλεξάντρ Γκριν, "Ο ιδιοφυής παίκτης"

- Λεονίντ Αντρέγιεφ, "Το μεγάλο κράνος"

- Όσιπ Σενκόφσκι, "Η αριθμητική"

4.Ο συγγραφέας του Μπελτράφιο του Χένρι Τζέϊμς (1843-1916)

Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας     

Η διαφορά μας είναι απλώς η αντίθεση ανάμεσα σε δύο διακριτούς τρόπους θέασης του κόσμου, που ποτέ δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν ή να κάνουν χωριό μαζί, από τις απαρχές του χρόνου. Τους έχουν δοθεί ένα σωρό ονόματα, και η γυναίκα μου θα σου πει ότι είναι η διαφορά ανάμεσα σε χριστιανισμό και παγανισμό. Εγώ μπορεί να είμαι παγανιστής, αλλά δεν μ' αρέσει το όνομα, ακούγεται σεχταριστικό. Όπως και να 'χει, με βλέπει σαν αρχαίο Έλληνα, καθόλου καλύτερο. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο να στύβεις όσο περισσότερο μπορείς τη ζωή και να μην τη στύβεις καθόλου, έτσι ώστε να κερδίσεις μια καλύτερη σε κάποιον άλλο τόπο και χρόνο. Είναι αμαρτία, αναρωτιέμαι, να στύβεις όσο περισσότερο μπορείς κι αυτήν εδώ; Και θα γευτούμε στη μέλλουσα ζωή τόσο ωραία πράγματα όσο και στην τωρινή..; 

Κάποτε δεν την ήξερα τη διαφορά για την οποία μιλώ, πίστευα ότι όλα στο ίδιο καταλήγουν: στο τέλος, όπως λένε. Και ίσως έτσι να 'ναι, στο τέλος. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το τέλος.

5.Στο νερό του Γκυ ντε Μωπασάν (1850-1893)

Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας

Μια λαϊκή ρήση λέει πως "ο όχλος δεν σκέφτεται". Και γιατί δεν σκέφτεται ο όχλος, απ' τη στιγμή που κάθε άτομο μέσα στον όχλο σκέφτεται; Γιατί ένας όχλος κάνει αυθόρμητα ό,τι δεν θα έκανε ποτέ καμία από τις μονάδες του; Γιατί ένας όχλος έχει ακατανίκητες παρορμήσεις άγριες επιθυμίες, ανόητες τάσεις που τίποτα δεν τις σταματά, και γιατί άγεται και φέρεται από αυτές τις αλόγιστες τάσεις, γιατί κάνει πράγματα που δεν θα έκανε κανένα από τα άτομα που τον απαρτίζουν; ... 

"Ό,τι είπα για τους όχλους ισχύει άλλωστε για ολόκληρη την κοινωνία, και για όποιον θα ήθελε να διατηρήσει την ακεραιότητα της σκέψης του, την περήφανη ανεξαρτησία της κρίσης του, το να βλέπει τη ζωή, την ανθρωπότητα και το σύμπαν σαν ελεύθερος παρατηρητής, πέρα από κάθε προκατάληψη, πέρα από κάθε προειλημμένη πίστη και από κάθε θρησκεία, δηλαδή πέρα από κάθε φόβο, θα έπρεπε να σημαίνει απόλυτη απομάκρυνση από ό,τι ονομάζουμε κοσμικές σχέσεις, γιατί η οικουμενική βλακεία είναι τόσο μεταδοτική που δεν μπορεί κανείς να συγχρωτίζεται με τους ομοίους του, να τους βλέπει και να τους ακούει, χωρίς να μολύνεται άθελά του, ολόπλευρα, απ' τις πεποιθήσεις τους, τις ιδέες τους, τις δεισιδαιμονίες τους, τις παραδόσεις τους, τις προκαταλήψεις τους που τον κάνουν να παπαγαλίζει τις συνήθειές τους, τους νόμους τους και την απίστευτα υποκριτική και δειλή ηθική τους...".

6.Ανθολογία Ιταλικού Διηγήματος – 20^ος αιώνας

Επιλογή-Μετάφραση: Άγγελος Βαμβακινός & Esther Silvestri

Διηγήματα των: Πιραντέλλο, Ντελέντα, Μποντεμπέλλι, Παπίνι, Αλβάρο, Καμπανίλε, Μοράβια, Βιττορίνι, Παβέζε, Μοράντε, Κιάρα, Γκίνζμπουργκ, Καλβίνο, Τουτίνο, Παρίζε.

Εκδόσεις και Περιοδικό Οροπέδιο

Καστοριάς 10, 17342, Άγιος Δημήτριος

Τηλέφωνο: 2109915043

e-mail: oropedio@gmail.com

Για περισσότερα εδώ και εδώ!