Πρόβες για το "Μεγάλο μας τσίρκο" στην Αλεξανδρούπολη

Η δραστήρια θεατρική ομάδα της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης, ετοιμάζει αυτή την εποχή το σπουδαίο και πάντα επίκαιρο θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα μέσα στο 2013 και ο εξαίρετος σκηνοθέτης και ηθοποιός Νίκος Ζερβόπουλος, με τους συνεργάτες του και τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της ομάδας, ζούνε ένα δημιουργικό αναβρασμό.

Βρεθήκαμε στις πρόβες που πραγματοποιούνται στη Βιβλιοθήκη της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης (μιας και το θέατρο ανακαινίζεται πλήρως) και εντυπωσιαστήκαμε από τη συνοχή και τη συνέπεια της ομάδας, σε όλα τα επίπεδα. 

Το σημαντικότερο αυτής της ιστορίας είναι πως η Εκκλησία και συγκεκριμένα ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Άνθιμος, έχει δώσει πράσινο φως στη λειτουργία αυτής της ομάδας, παραχωρώντας τον χώρο και όχι μόνο. Είναι σπάνιο φαινόμενο -ίσως μοναδικό σ’ ολόκληρη την Ελλάδα- και αξιομνημόνευτο, να δημιουργείται μια θεατρική ομάδα υπό τη στέγη της Εκκλησίας και να παρουσιάζει την τελευταία δεκαετία σπουδαία θεατρικά έργα του ελληνικού, αλλά και του παγκόσμιου ρεπερτορίου.

Μπράβο σε όλους!!! Σύντομα θ’ αναρτηθεί και η εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που κάναμε με το θαυμάσιο άνθρωπο και καλλιτέχνη Νικόλα Ζερβόπουλο…

Το «Εργαστήρι λόγου και τέχνης» της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως συστήθηκε το 2003 στο πλαίσιο της πνευματικής διακονίας των νέων του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου Αλεξανδρουπόλεως και λειτουργεί στο Ενοριακό Κέντρο του Ναού. Αποτελεί σωματείο, το καταστατικό του οποίου προβλέπει πολλές δράσεις, από τις οποίες ενεργές προς το παρόν είναι δύο: Η Θεατρική Ομάδα και οι Συνάξεις προβληματισμού και διαλόγου.

Θεατρική Ομάδα

Τη διδασκαλία και την καλλιτεχνική ευθύνη της ομάδος έχει ο καταξιωμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης κ. Νικόλαος Ζερβόπουλος, πλαισιωμένος από αντιστοίχου επιπέδου συνεργάτες, όπως ο μουσικός κ. Ευάγγελος Μάμμος, η σκηνογράφος Σάσα Μαράτου και η κοινωνιολόγος κ. Ελένη Κανακίδου. Ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες νέοι, νέες, αλλά και ώριμοι συμπολίτες μας που αγαπούν το θέατρο και με την εμπνευσμένη καθοδήγηση αλλά και την φιλότιμη προετοιμασία κατάφεραν να αποσπάσουν άριστες κριτικές για την απόδοσή τους σε όλες τις παραστάσεις. Μέχρι στιγμής έχουν παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχία τα παρακάτω θεατρικά έργα: «Ματωμένος Γάμος» (2004) και «Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» (2006) του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, «Βάκχες» (2008) του Ευριπίδη, «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» (2009) του Φρήντριχ Ντύρρενματ, «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια» (2011) του Αλεσάντρο Κασόνα, «Όνειρο νύχτας του μεσοκαλόκαιρου» (2012) του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. 

Αυτή την περίοδο η ομάδα κάνει πρόβες για το άκρως επίκαιρο και πάντα διαχρονικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το Μεγάλο μας τσίρκο», σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, που θ’ ανέβει μέσα στο 2013.

Το 2010 ιδρύθηκε η «Νέα Σκηνή» με μαθητές γυμνασίου και λυκείου, που κατά τα έτη 2011 και 2012 παρουσίασαν τα μονόπρακτα των: Αυγούστου Στριντμπεργκ («Μπροστά στο θάνατο»), Αντόν Παύλοβιτς Τσέχωφ («Το κύκνειο άσμα» και «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού»), Μπέρτολντ Μπρεχτ («Η Εβραία»), Ζαν Κοκτώ («Το φάντασμα της Μασσαλίας» και «Στο πανηγύρι») και Τένεσυ Ουίλιαμς («Η λαίδη Φθειροζολ»).


http://theovaf.blogspot.gr/2013/01/blog-post_26.html
(Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Νικόλα Ζερβόπουλο)
http://www.sinantisi.gr/

Το έργο:

Το «Μεγάλο μας Τσίρκο» γράφτηκε από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη (1921-2011) την άνοιξη του 1973, έπειτα από προτροπή της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου και ανέβηκε στις 22.06.1973 στο καλοκαιρινό «Αθήναιον» της Οδού Πατησίων, με τεράστια επιτυχία.

Στην παράσταση συμμετείχαν, εκτός από το αξεπέραστο θεατρικό ζευγάρι, σπουδαίοι ηθοποιοί, όπως ο Διονύσης Παπαγιανόπουλος, ο Νίκος Κούρος, ο Χρήστος Καλαβρούζος, ο Τίμος Περλέγκας, ο Ρήγας Αξελός, ο Βασίλης Κολοβός κ.ά.

Οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης, κορυφαίοι στο είδος τους, ήταν οι: Κώστας Καζάκος (σκηνοθεσία), Σταύρος Ξαρχάκος (μουσική), Φαίδων Πατρικαλάκης (σκηνικά-κοστούμια), Μαρία Κυνηγού/Κώστας Τσιάνος (κίνηση – χορογραφία), Ευγένιος Σπαθάρης (κίνηση και θεατρική απόδοση της σκηνής του Καραγκιόζη) και ο αξέχαστος Νίκος Ξυλούρης τραγουδούσε!

Το έργο συνεχίστηκε το χειμώνα 1973-1974 στο «Ακροπόλ» και το καλοκαίρι του 1974 ο Ιάκωβος Καμπανέλλης έγραψε «Το Μεγάλο μας Τσίρκο Νο2» όπου εμπλούτισε με νέα κείμενα το θίασο. Μέχρι το 1976 γύρισαν όλη την Ελλάδα και την Κύπρο παρουσιάζοντας αυτό το έργο (μαζί με το «Ο Εχθρός Λαός» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη), με μεγάλη επιτυχία.

Λίγα λόγια για «Το Μεγάλο μας τσίρκο» από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο (Ιούλιος 1993):

Τον Ιούνιο του 1973 η Καρέζη και ο Καζάκος τολμούν και προχωρούν σε μια παραγωγή που ισοδυναμούσε με πολιτική πράξη. Ανεβάζουν το σπονδυλωτό σατιρικό κείμενο του Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο», ένα ευρηματικό, αποκαλυπτικό στοχασμό πάνω στην ιστορία της Ελλάδας και ιδιαίτερα πάνω σ’ όλες τις ανοικτές και πυορροούσες πληγές της. Τη διχόνοια, την εξάρτηση, την προδοσία, τα σκάνδαλα, τις εθνικές καταστροφές. Το εγχείρημα ξεπέρασε κάθε προσδοκία, το Θέατρο Αθήναιον εκείνο το καλοκαίρι και, το χειμώνα που ακολούθησε, το Ακροπόλ έγιναν τόποι αντίστασης και εκδηλώσεων της δυσφορίας του λαού.

Έτσι, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 η Καρέζη και ο Καζάκος βρέθηκαν κρατούμενοι στις απαίσιες φυλακές του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Το μέγα κύρος τους, η λαϊκή συμπαράσταση, ο ξεσηκωμός μέσω των μέσων ενημέρωσης των Ελλήνων και ξένων στο εξωτερικό τους έσωσαν από τα ταπεινωτικά βασανιστήρια.

Εκείνο που πρέπει κανείς να επισημάνει εδώ είναι το γεγονός πως ο Καζάκος και ιδίως η Καρέζη ουδέποτε εκμεταλλεύτηκαν ούτε κατά κεραία αυτή την περιπέτεια, που άλλοι λιγότερο επώνυμοι την εξαργύρωσαν αργότερα και επαγγελματικά και πολιτικά. 

Συνέντευξη της Τζένης Καρέζη στο «Τηλέραμα» και στη Μαρία Μαραγκού (9/5/1981):

Το «Μεγάλο μας Τσίρκο» ήταν σταθμός στη ζωή και την καριέρα μου. Ήταν κάτι παραπάνω από θέατρο, ήταν μια πολιτική πράξη. Έργα σαν κι αυτό δεν ξαναγίνονται εύκολα. Έλεγε ουσιαστικά πράγματα και συγχρόνως ήταν θέατρο….

Είναι μέσα στα όνειρά μας να ξανανεβάσουμε ένα έργο σαν το «Μεγάλο μας Τσίρκο», αλλά είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί. Το πολιτικό έργο κρύβει πάντα τον κίνδυνο να γίνει μπροσούρα, οπότε παύει να είναι θέατρο. Αυτό λοιπόν το μοναδικό χάρισμα του «Τσίρκου» φοβάμαι πως δεν μπορεί να ξαναγίνει. Αν υπήρχαν πολλά τέτοια έργα, εμείς δε θα παίζαμε κάτι άλλο.

Η αλήθεια είναι πως το «Τσίρκο» ανήκε και σε μια άλλη εποχή κι είναι δύσκολο να επαναληφθεί. Η γοητεία εκείνων των καιρών μοιάζει πια πολύ μακρινή. Εξάλλου, από την παρέα, δε θα υπάρχει και ο Νίκος Ξυλούρης, από τους κυριότερους συντελεστές της παραστάσεως.