Το [σχεδόν] ημερολόγιο μιας 82χρονης

Η έμπειρη συγγραφέας και δημοσιογράφος, Μανίνα Ζουμπουλάκη, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της στις "Εκδόσεις Παπαδόπουλος". Πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο. Πρόκειται για "Το [σχεδόν] ημερολόγιο μιας ογδονταδυάχρονης". 

Είναι το ...ημερολόγιο της Μελίνας Μπίλια. Περιστατικά, σκέψεις, όνειρα, συναντήσεις, απολογισμοί μια ολόκληρης χρονιάς (2018), μέσα από τα μάτια μιας δραστήριας γυναίκας, με χιούμορ, δυναμισμό και ευαισθησία ταυτοχρόνως και με μια βαθιά φιλοσοφημένη στάση απέναντι στο θάνατο, όπως γράφει και η ίδια η Μανίνα Ζουμπουλάκη, στο προλογικό της σημείωμα, "Η Μελίνα κι εγώ".

Διαβάζοντας το βιβλίο δημιουργείται η έντονη αίσθηση πως η συγγραφέας βλέπει ίσως το μέλλον της ή, να το θέσουμε καλύτερα, "νοσταλγεί" τη στιγμή που θα φτάσει στην ηλικία της ηρωίδας της, επιθυμώντας να ζει και να αισθάνεται όπως η Μελίνα Μπίλια!

Το βιβλίο αυτό, 300 περίπου σελίδων, σου επιτρέπει να ρίξεις μια ματιά στο (σχεδόν) μέλλον σου, και αυτό το μέλλον έχει μέσα (σχεδόν) όλα όσα θα ήθελες να έχει, (σχεδόν) όπως θα ήθελες να τα έχει. Γιατί ξεκαθαρίζει ότι κάποιοι ωριμάζουν, κάποιοι γερνούν και κάποιοι μεγαλώνουν και (σχεδόν) μπορείς να διαλέξεις τι απ’ αυτά θα κάνεις όταν μεγαλώσεις. 

Γιατί η Μελίνα Μπίλια είναι το ίδιο ζώδιο με σένα, γεννήθηκε την ίδια ώρα, μέρα και χρονιά με σένα και έχει το όνομά σου για περισσότερα χρόνια από σένα. Με δυο λόγια, τώρα, η Μελίνα Μπίλια είσαι εσύ και, αργότερα, εσύ θα είσαι η Μελίνα Μπίλια… σχεδόν…

Από το οπισθόφυλλο:
"Είμαι ογδόντα δύο χρονών (άσχετα που κρύβω χρόνια, και μπερδεύω τι έχω πει σε ποιον, όσον αφορά την ηλικία μου). Με λένε Μελίνα Μπίλια και, παρόλο που έχω πόνους και παθήσεις που πάνε σύννεφο, όπως όλες οι γιαγιάδες του κόσμου, δεν είμαι μια συνηθισμένη γιαγιά. Έχω κέφι, και ενθουσιασμό, και διάθεση να «κάνω πράγματα»… αρκεί αυτά τα πράγματα να είναι πάνω στη γη, άντε και στη θάλασσα. Ο ουρανός μού φέρνει περίεργους συνειρμούς…

Ένεκα η Κρίση και που ο κολλητός μου έσπασε τη λεκάνη του, έφτασα να πουλάω τα φυτά του. Τα φυτά δεν είναι ραδίκια, εκτός κι αν καπνίζονται τα ραδίκια… Πούλησα λοιπόν όχι-ραδίκια, γνώρισα έναν ενδιαφέροντα παππού, ασχολήθηκα με το Αιρ-Μπι-Εν-Μπι, ανακατεύτηκα στην ερωτική ζωή της εγγονής μου και γενικά, μέσα στον τελευταίο χρόνο, είχα ένα σωρό περιπέτειες. Διαβάζοντάς τες στο ημερολόγιό μου, ελπίζω να καταλάβετε επιτέλους – ειδικά εσείς που αναρωτιέστε – ότι, ΝΑΙ, έχετε λόγους να σηκώνεστε κάθε πρωί από το κρεβάτι σας και, μάλιστα, με ΚΕΦΙ, με ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ, όπως εγώ… ή ότι δεν χρειάζεστε καν λόγους. 
Θα μάθετε επίσης ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ να είσαι ογδόντα δύο χρονών (άσχετα αν λες ότι είσαι εβδομήντα πέντε)".

Μελίνα Μπίλια

Η Μανίνα Ζουμπουλάκη σε πρώτο πρόσωπο:

Γεννήθηκα το 1960, μεγάλωσα στην Καβάλα, και γράφω από πετριά – βιβλία, σενάρια, άρθρα, θεατρικά και μιούζικαλ. Αυτό είναι το δέκατο πέμπτο βιβλίο μου και το δέκατο μυθιστόρημα. Στον ελεύθερο χρόνο μου διδάσκω «πώς να γράψεις» σε άτομα συμπαθητικά που μια μέρα θα γράψουν το Μεγάλο Ελληνικό Μυθιστόρημα. Ζω (προς το παρόν) στην Αθήνα, είμαι παντρεμένη και έχω τρία παιδιά...