Νέα σειρά μονογραφιών για την ποίηση της γενιάς του '70

Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ, συνεχίζοντας να προωθούν την υπόθεση της ποίησης και δή της σύγχρονης ποιητικής παραγωγής, σχεδίασαν μια νέα σειρά που είναι εξολοκλήρου αφιερωμένη στην ποιητική γενιά του ’70. Πολλοί από τους εκπροσώπους της γενιάς αυτής εξακολουθούν να γράφουν ποίηση που διαβάζεται και αποτελεί έμπνευση και σημείο αναφοράς για τους νεότερους ποιητές. Αλλά και όσοι δεν βρίσκονται πια εν ζωή, έχουν ωστόσο αφήσει ένα ποιητικό κληροδότημα που αποτυπώνει όχι μόνο τις πολύ ιδιαίτερες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες του δεύτερου ημίσεως του προηγούμενου αιώνα αλλά και οριοθετεί μια γενιά με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, συγκλίσεις και αποκλίσεις.

Η σειρά των εν λόγω μονογραφιών είναι στενά συνδεδεμένη με τον πέμπτο κύκλο των Ποιητικών Διαλόγων που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2018 στο Βιβλιοπωλείο De Profundis των Εκδόσεων Γκοβόστη, με προσκεκλημένους τους σημαντικότερους ποιητές της Γενιάς του ’70 και ο οποίος θα συνεχιστεί και για δεύτερο χρόνο. Οι προσκεκλημένοι ποιητές παρουσιάζουν το έργο τους «συνομιλώντας» ποιητικά και με το έργο ενός μη ζώντα ομοτέχνου τους της γενιάς του ’70.

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, και υποστηρικτικά προς αυτές τις ποιητικές συναντήσεις, εκδίδουμε τη σειρά για τη Γενιά του ’70, που περιλαμβάνει μια μελέτη για το έργο του εκάστοτε ανθολογούμενου από έναν έγκριτο κριτικό της λογοτεχνίας ή ποιητή και ανθολόγηση των σημαντικότερων ποιημάτων του από τον ίδιο ή τον συγγραφέα, καθώς και μια συνέντευξη του ανθολογούμενου ποιητή.

Παράλληλα κυκλοφορεί ήδη το Ημερολόγιο Ποίησης του 2019 με Έλληνες ποιητές της γενιάς του ’70 δίπλα από τις εβδομάδες του έτους, εισαγωγή της Τιτίκας Δημητρούλια, πλούσιο φωτογραφικό υλικό, χώρο για σημειώσεις και, πολλούς στίχους.

Η σειρά της Γενιάς του ’70, με τη φροντίδα του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου, θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ’70 (Μελέτες των: Τιτίκα Δημητρούλια, Μαρία Ν. Ψάχου, Βαγγέλη Χατζηβασιλείου, Γιώργου Λίλλη, Κώστα Γ. Παπαγεωργίου)

ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Γράφει ο Στέφανος Μπεκατώρος)

ΝΑΣΟΣ ΒΑΓΕΝΑΣ (Γράφει ο Δημήτρης Κοσμόπουλος)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ (Γράφει ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ (Γράφει ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ (Γράφει η Τιτίκα Δημητρούλια)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (Γράφει ο Θωμάς Τσαλαπάτης)

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ (Γράφει ο Γιάννης Στρούμπας)

ΠΑΝΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΗΣ (Γράφει η Μαρία Ν. Ψάχου).

Ευελπιστούμε στη νέα αυτή σειρά να συμπεριληφθούν, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι και πιο σημαντικοί ποιητές της Γενιάς του ’70.

Κωνσταντίνος Ι. Γκοβόστης

(Η συνέντευξή μας ΕΔΩ)

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου

-Ποίηση στην εποχή της ξηρασίας των σπλάχνων, δοκιμή εισαγωγής στην ποίηση του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου, του Στέφανου Μπεκατώρου

-Ανθολόγηση Ποιημάτων

-Συζήτηση με τον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου

"Το ψάρι που φοβόταν το νερό"

Ζούσε κάποτε ένα ψάρι που ο εφιάλτης του ήταν το νερό. Τις νύχτες έγδερνε τα λέπια του μ’ ένα βαθύ του φόβου του ξυράφι κι έτσι γδαρμένο και μες στα αίματα, όταν κυμάτιζε ήρεμα σκαρφάλωνε στο όριο τ’ ουρανού του, εκεί που άσκοπα φλυαρούσε ο παφλασμός, και κλαίγοντας όλο παρακαλούσε: «Ουρανέ μου κάνε με πουλί, δώσ’ μου φτερά από τον αφρό σου, καλύτερα ο αέρας, το στεγνό νερό, παρά ο υγρός βυθός σου».

Νάσος Βαγενάς

Η μεθοδική και μαστορική εκμετάλλευση ορισμένων στοιχείων που έμεναν  ανεκμετάλλευτα, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, στα κοιτάσματα της ελληνικής ομοιοκαταληξίας (ένα μόνο μέρος από τις «πάρηχες» δραστηριότητές της είχε ως τώρα χρησιμοποιηθεί επιδεξιότερα από τον Καρυωτάκη και τον Σεφέρη) είναι εκείνο που ταυτίζει τη σημερινή ποιητική μας γλώσσα με το εκφραστικό σφρίγος, για το όποιο μιλήσαμε παραπάνω. Ο προσωδιακός τρόπος του Βαγενά αποτελεί, βέβαια, τη δική του απάντηση στο ερώτημα πώς μπορεί ένας ποιητής να υπερβεί την κρίση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο ελεύθερος στίχος («με ποιον τρόπο θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό», γράφει ο Βαγενάς, «είναι κατά το μεγαλύτερο βαθμό –γιατί υπάρχουν και αντικειμενικότερες συνθήκες– ατομική υπόθεση κάθε ποιητή»). Ας ελπίσουμε ότι και άλλοι ποιητές θα βρουν με τον δικό τους τρόπο την έξοδο από την κρίση, ώστε να βοηθήσουν την ποίηση μας να επανακτήσει πλήρως τη ρώμη που την διέκρινε ως το σχετικά πρόσφατο παρελθόν.

-Η ανέλιξη μιας ειρωνικής γλώσσας, του Δημήτρη Κοσμόπουλου 

-Ανθολόγηση Ποιημάτων

-Συζήτηση με τον Κώστα Λάνταβο

Γιώργος Μαρκόπουλος 

Οι διαδοχικοί κλονισμοί της ευαισθησίας του ποιητή στην επαφή της με την πραγματικότητα, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, αποτυπώνονται μετουσιωμένοι στην ποίησή του, από την πρώτη συλλογή που λάθρα καταγγέλλει την πολιτική και προσωπική καταπίεση, ως την τελευταία, που πραγματεύεται συστηματικά τον θάνατο, ως υλική φθορά του σώματος και υπαρξιακή προοπτική της θνητότητας. Διότι, όπως έλεγε ο Reverdy, «είναι λάθος να θέλουμε η συγκίνηση που γεννά το έργο να είναι ταυτόσημη με εκείνη που το έργο γεννά με τη σειρά του. Η μία είναι σημείο αφετηρίας, η άλλη αποτέλεσμα.» Και σε άλλο σημείο: «Ο ποιητής είναι καμίνι όπου καίγεται η πραγματικότητα. Από όλες τις ακατέργαστες συγκινήσεις που υποδέχεται, προκύπτει ενίοτε ένα ελαφρύ διαμάντι απαράμιλλης καθαρότητας και λάμψης. Ιδού μια ολόκληρη ζωή συμπυκνωμένη σε λίγες εικόνες και λίγες προτάσεις».

-Ο λυρισμός της πραγματικότητας ή το άνοιγμα στον Άλλον, για την ποίηση του Γιώργου Μαρκόπουλου, της Τιτίκας Δημητρούλια

-Ανθολόγηση Ποιημάτων

-Συζήτηση με τον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου

Για περισσότερα βιβλία και περιοδικά των "Εκδόσεων Γκοβόστη" εδώ και εδώ