Η Άπνοια Μνήμη της Κατερίνας Θανοπούλου

Η «Άπνοια Μνήμη» (Άπαρσις, 2018) είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή της μαθηματικού ειδικής εκπαίδευσης και πολιτικού της αυτοδιοίκησης, Κατερίνας Θανοπούλου. Η πρώτη της εμφάνιση έγινε το 2015 με την ποιητική συλλογή «Λαβύρινθος Μνήμη», που εκδόθηκε και πάλι από τις Εκδόσεις Άπαρσις.

Στη νέα ποιητική της απόπειρα, διαβάζουμε 48 ποιήματα, διανθισμένα από τα όμορφα έργα του εικαστικού Παναγιώτη Σιάγκρη. Ακολουθούν ορισμένα δείγματα γραφής και το κείμενο του Βασίλη Κ. Καλαμαρά από το οπισθόφυλλο.

Στιγμή και Χρόνος

Η Στιγμή

δακρύζει

απ’ τους χυμούς της μνήμης

συμπιέζεται

απ’ τις πέτρες της ανάγκης.

Η Στιγμή

χάθηκε

στην ανάσα που ρούφηξες

πίσω από το βουνό

που θρασύ χαρακώνει τα σύννεφα.

Βράχο βράχο κυλά ύστερα

τραγουδώντας,

ψάχνοντας έτσι

την αλληλουχία του Χρόνου,

στην επόμενη.

Χαραμάδα

Τραβώ το σώμα,

απ’ τη σκιά.

Αγναντεύω

τις ρωγμές γέλιου,

ανάμεσα

στις γρίλιες.

Προχωρώ

σε δρόμους αχάρακτους.

Η Κατερίνα Θανοπούλου στη δεύτερη ποιητική της συλλογή Άπνοια Μνήμη σωματοποιεί τον ατομικό και τον συλλογικό πόνο -υπό τη σκιά του ανακαλούμενου πένθους- όχι στην αφαίρεσή του, αλλά στην παροντική, εις την σώμα με σώμα, απτικότητα του.

Με προανάχωμα την ειρωνεία, λεπτή ως δαντέλα που της κρύβει την θέα από έναν κόσμο βαρβαρότητας, δεν την ωθεί ως το δηλητηριώδη σαρκασμό, αλλά την κρατά στο ύψος και στο ύφος ενός τόνου που εκβάλλει στο παράπονο.

Τρία χρόνια μετά το πρώτο της ποιητικό βιβλίο Λαβύρινθος Μνήμη, και πάλι δοκιμάζει την αναγωγή στο παρελθόν όχι όμως ως ένα ακίνητο πεδίο ασφαλούς συνειδησιακής εγκατάλειψης, αλλά ως ένα κινούμενο εσοπτρικό παιχνίδι, μέσα από το οποίο ο εαυτός δεν καθηλώνεται στα στερεότυπα του βιωμένου χρόνου. Η άπνοια, λοιπόν, λειτουργεί ως ένα στάσιμο εν τη μνήμη προς στοχασμό και αναστοχασμό, ανοιχτό στα νέα αναγεννητικά καλέσματα, τα οποία ακροβαστούν επάνω στο σχοινί του μη τετελεσμένου. Η καταφυγή της στον μικρόκοσμο και στον μακρόκοσμο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ταύτισή της με τον ρυθμό του σύμπαντος ως συμβολική πράξη λύτρωσης και κάθαρσης.

Γι’ αυτό, χωρίς τίποτα το θεολογικό ή θεολογίζον, η επί γης παρουσία της προκρίνεται ως ενατένιση της άνωθεν συμπαρουσίας των άστρων, υπακούοντας σ' ένα ηλιακό και σεληνιακό τελετουργικό, σε μία μιμητική και αναπαραστατική τραγικωμωδία, στην οποία συναρμολογούνται, συμπλέκονται και εν τέλει συγκεράζονται το τραγικό με το κωμικό μέχρι την έξοδό τους στην ιλαρότητα, στην ευθυμία, στην χαρά, στην αγαλλίαση. 

Για περισσότερα βιβλία και cd των Εκδόσεων Άπαρσις, στην επίσημη ιστοσελίδα τους και στην σελίδα τους στο facebook.