Ψάχνοντας στη σπιτική βιβλιοθήκη -τώρα στις διακοπές- να διαβάσω κάτι καλό από τα παλιά, έπεσα πάνω στους κλασικούς και διαχρονικούς "Μύθους του Αισώπου". Από τη Νεανική Βιβλιοθήκη "Μύθοι - Θρύλοι - Παραμύθια" των "Εκδόσεων Καστανιώτη" είχε κυκλοφορήσει το 1985 αυτό το υπέροχο βιβλίο της Έλλης Αλεξίου, με την εικονογράφηση του Στάθη Σταυρόπουλου. Το πόσο διδακτικοί και πάντα επίκαιροι είναι οι Μύθοι του σοφού Αισώπου, το γνωρίζουμε όλοι. Μόνο που καμιά φορά τους ξεχνάμε... Καλή συνέχεια στο καλοκαίρι μας και να διαβάζουμε - ακούμε - βλέπουμε όλα τα ωραία πράγματα που υπάρχουν γύρω μας. Και είναι αμέτρητα!
"Βοριάς και Ήλιος" (από τις αγαπημένες μου παραβολές - αλληγορίες - ιστορίες του Αισώπου)
Μια φορά, τα βάλανε ο βοριάς με τον ήλιο.
-Εγώ είμαι χίλιες φορές ανώτερος και δυνατότερος από σένα, έλεγε ο βοριάς.
-Και εγώ είμαι χίλιες χιλιάδες φορές πιο δυνατός από σένα, του έλεγε ο ήλιος
-Βάζουμε στίχημα; του λέει ο βοριάς.
-Βάζουμε. Μα τι στοίχημα να βάλουμε; λέει ο ήλιος.
-Ό,τι θέλεις. Ό,τι προτείνεις.
-Προτείνω να βάλουμε τούτο το στοίχημα: ποιος από τους δυο μας είναι άξιος, με τα μέσα που διαθέτει, να γδύσει έναν άνθρωπο.
-Σύμφωνοι, του λέει ο βοριάς, μα ξέρε πως θα χάσεις. Γιατί εγώ, όταν θελήσω, ολόκληρα δέντρα ξεγυμνώνω από τους καρπούς τους. Καλύβες ξεσηκώνω.
Και με μεγάλη αυτοπεποίθηση, άρχισε πρώτος να φυσάει ο βοριάς. Μα ο άνθρωπος που είχαν βάλει στο μάτι, κρυώνοντας έσφιγγε όσο μπορούσε πιο σφιχτά το ρούχο του απάνω του. Ο βοριάς με μεγαλύτερη δύναμη έστελνε το ξεροβόρι του στον άνθρωπο, μα πάλι αυτός, τρέμοντας πιο πολύ από το κρύο, όχι μόνο δε γδυνότανε, μα πήρε και μια χοντρή μάλλινη κάπα και την τυλίχτηκε πάνω από τα ρούχα του. Ο βοριάς κατάλαβε πως έχανε το παιχνίδι, κι αφήνοντας ήσυχο τον άνθρωπο, πήγε στον ήλιο και του' πε να δοκιμάσει κι αυτός.
-Δοκίμασε και συ, του λέει, μα και συ θα χάσεις. Οι άνθρωποι δεν είναι δέντρα. Έχουν μυαλό και ξέρουν τι να κάμουν στην κάθε περίσταση.
-Λυπούμαι γιατί άργησες να το καταλάβεις, του 'πε ο ήλιος.
Ο ήλιος στην αρχή δεν τον παραζέστανε τον άνθρωπο. Έστελνε τις ακτίνες του όπως κάθε μέρα. Τότε ο άνθρωπος έβγαλε από πάνω του μόνο τη χοντρή την κάπα. Σε συνέχεια, ο ήλιος έκανε τις ακτίνες του πιο κοφτερές. Ό άνθρωπος, για να ανακουφιστεί, έβγαλε το σκάκι του. Και πάκι ο ήλιος ανέβασε περισσότερο τη θερμοκρασία, σε σημείο που ο άνθρωπος μην αντέχοντας τη ζέστη, και καθώς βάδιζε σε γυρογιάλι, πέταξε από πάνω του και το τελευταίο του ρούχο και βούτηξε γυμνός στη θάλασσα για να δροσιστεί.
Ο ήλιος είχε κερδίσει το στοίχημα, γιατί ήξερε από πρωτύτερα να μελετά την κάθε υπόθεση, αποφεύγοντας τις καυχησιολογίες και τα μεγάλα λόγια, που σε τίποτα δεν ωφελούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου