Ραδιοφωνικό αφιέρωμα στον αξέχαστο Σταύρο Κουγιουμτζή (1932-2005)

Μετά το αφιέρωμα της μουσικής μας εκπομπής στο Γιάννη Μαρκόπουλο και στο Χρήστο Λεοντή (Νοέμβριος 2013), την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013 (10-12 μ.μ.), η ραδιοφωνική εκπομπή "Να μείνουν μόνο τα τραγούδια" θα κάνει μια στάση στο πολύτιμο και ακριβό μουσικό έργο του αξεπέραστου δημιουργού από τη Θεσσαλονίκη, Σταύρου Κουγιουμτζή (1932-2005).

Τα τραγούδια του τ' ακούω πάντα με κατάνυξη, όπως και των άλλων μεγάλων του ελληνικού τραγουδιού (Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Γιάννης Σπανός, Άκης Πάνου, κ.ά.). Ξανακούγοντας, με αφορμή αυτήν την εκπομπή, τα τραγούδια του, διαπίστωσα πως έχει κάνει τεράστιες επιτυχίες. Συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 40 τραγούδια, γνωστά κι αγαπημένα σε όλους. Δεν ξέρω πόσα θα προλάβω να μεταδώσω μέσα σε δύο ώρες. Θα διαβάσω κείμενα που έγραψαν γι' αυτόν ο Νίκος Γκάτσος, ο Γιώργος Παπαστεφάνου, κ.ά. και βέβαια θ' απολαύσουμε όλοι μαζί τα ωραιότερα τραγούδια του!

Παρακάτω τρία αποσπάσματα από ένα αυτοβιογραφικό σημείωμα του αγαπημένου καλλιτέχνη (Σταύρος Κουγιουμτζής - Χρόνια σαν βροχή - Εκδόσεις Ιανός ο Μελωδός - Οκτώβριος 2005):

Με τον Κώστα Κινδύνη δεν έτυχε να συνεργαστούμε ιδιαίτερα, γιατί, όταν γνωριστήκαμε το 1984, το τραγούδι είχε πάρει άλλο δρόμο. Γράψαμε μόνο τρία τραγούδια στο δίσκο «Τρελοί και Άγγελοι». Το ένα που είπε η Ελευθερία Αρβανιτάκη έγινε μεγάλη επιτυχία. Ένα από τα τέσσερα με πέντε σουξέ της δεκαετίας του ’80, όπως μου είπαν πολλοί. Μια Κυριακή βράδυ παρακολουθούσα από την τηλεόραση την Αρβανιτάκη σε μια συναυλία στον Λυκαβηττό. Κάποια στιγμή η ορχήστρα άρχισε να παίζει την εισαγωγή από το «Κόκκινο Φουστάνι». Η Αρβανιτάκη δεν πρόλαβε να πει τα πρώτα λόγια και έξι χιλιάδες κόσμος περίπου τραγουδούσε: «Βάλε το κόκκινο φουστάνι / εκείνο που σε κάνει / να μοιάζεις πυρκαγιά». Εκεί πάνω χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Κινδύνης. «Είδες τί τραγούδι γράψαμε;» μου λέει ενθουσιασμένος, «ακούς; Χαμός γίνεται». «Όπως τα λες είναι, Κώστα. Μόνο που δεν μας είπαν ούτε ένα ευχαριστώ». «Δεν πειράζει, Σταύρο, δεν πειράζει. Το ευχαριστώ μάς το λέει ο κόσμος».

Μια μέρα έμαθα ότι ο Μάνος Λοΐζος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ύστερα από κανένα μήνα περίπου τον πήγαν στη Ρωσία. Αφού έμεινε κι εκεί σε κάποιο νοσοκομείο για ένα διάστημα, έφυγε… Έφυγε τόσο νωρίς το γελαστό παιδί του τραγουδιού κι εμείς χάσαμε ένα φίλο, έναν άνθρωπο και ποιος ξέρει πόσα ακόμη όμορφα τραγούδια… Γιατί εδώ δεν χωράει το «Ουδείς Αναντικατάστατος». Αν ο Νίκος Γκάτσος δεν έγραφε: «Θα ποτίσω μ’ ένα δάκρυ αρμυρό / τον καιρό. / Πικρά καλοκαίρια / έμαθα κοντά σου να περνώ. / Νεκρά περιστέρια / γέμισε η αυγή τον ουρανό», δεν θα το έγραφε κανένας άλλος.

Ο ταξιτζής ήταν ένας λαϊκός τύπος γύρω στα σαράντα. «Πού πάμε;» με ρώτησε. «Μεσογείων», του είπα κι επειδή δεν θυμόμουν αριθμό, συμπλήρωσα: «Στη ¨Μίνως¨, τη δισκογραφική εταιρεία, αν τη ξέρετε». Γύρισε και με κοίταξε μια-δυο φορές. Ύστερα με ρώτησε: «Ασχολείστε με τη μουσική;». Σε τέτοιες περιπτώσεις νιώθω άβολα και απαντώ με μισόλογα: «Λιγάκι». Αφού περάσαμε δυο-τρία φανάρια, με ρώτησε πάλι αυτήν τη φορά αν είμαι τραγουδιστής. «Όχι», του είπα κάπως ξερά. Εκείνος όμως συνέχισε: «Γνωστή φυσιογνωμία». Είχαμε φτάσει πια στα γραφεία της ¨Μίνως¨. Ανοίγοντας την πόρτα να κατέβω, για να μην τον αφήσω με την απορία, του είπα χαμογελώντας: «Γράφω τραγούδια». Τότε εκείνος, με ύφος εγκάρδιο κι ενθουσιασμένος, μου είπε στον ενικό: «Τώρα σε θυμήθηκα, ρε φίλε. Είσαι ο Κουγιουμτζής. Εσύ που έκανες μάγκα το Νταλάρα».

Η εκπομπή-αφιέρωμα θα μεταδοθεί αύριο, Παρασκευή 20/12/2013 στις 22:00, στον ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό Maximum 93,6 της Αλεξανδρούπολης και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο μέσα από τον παρακάτω σύνδεσμο: http://www.onradio.gr/player.php?id=84