«Με αφήνει εντελώς
αδιάφορη η λογική και η σοφία. Κρατάω μόνο το συναίσθημα, αυτό το φτερούγισμα της
ψυχής, και είναι, νομίζω, το καλύτερο μέσον για να πλησιάσω το όνειρο. Δηλαδή
την Τέχνη»
«Το πιο ερωτικό στον
άνθρωπο είναι τα μάτια. Το βλέμμα και ό,τι κρύβει είναι το διεθνές, το
διαχρονικό, το μεταφυσικό, το πανίσχυρο, το αδιαμφισβήτητο ανθρώπινο
διαβατήριο. Ή μάλλον το διαβατήριο των ερώτων μας»
«Η φιλία είναι για μένα ιερό πράγμα. Μεγαλώσαμε
πια! Δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις παρέα με ανθρώπους από τους οποίους δεν έχεις
τίποτα να πάρεις. Εγώ χρειάζομαι ανθρώπους που να μου αρέσει να τους ακούω να
συζητάνε. Να συζητάνε με πάθος για ποίηση, για πολιτική, για λογοτεχνία, για
κινηματογράφο, για θέατρο. Και να γεμίζει το σπίτι φωνές, γνώση, πάθος και
απόψεις. Ανθρώπους ξύπνιους και καλλιεργημένους, που ξέρω ότι μου λένε την
αλήθεια, ακριβώς γιατί δεν έχουνε κανένα λόγο να μου πούνε ψέματα. Και εγώ την
αλήθεια τη λατρεύω. Όποιος απομακρύνεται από την αλήθεια οδεύει προς το θάνατο.
Τον όποιο θάνατο. Γιατί υπάρχουν πολλοί»
«Θέλω να ζω με τους δικούς
μου, θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Ν’ αγαπώ και να
με αγαπούν. Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν. Και
πάντα θα ελπίζω»
Τζένη Καρέζη – Τετράδια Ζωής
(Εκδόσεις Καστανιώτη – 1993)
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε που έκλεισαν για πάντα τα ωραιότερα μάτια του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Μια από τις αγαπημένες μας ηθοποιούς. Τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη!
Παρακάτω ένα μικρό αφιέρωμα που κάναμε για την "τραγουδιστική" της πορεία:
Και η επίσημη ιστοσελίδα του "Ιδρύματος Τζένη Καρέζη":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου