Συνέντευξη με το Δημήτρη Ζερβουδάκη & τη Σοφία Γεωργαντζή

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης γεννήθηκε το 1960 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1985 με το συγκρότημα  Νέοι Επιβάτες κυκλοφόρησε τον συλλεκτικό πια δίσκο «Σχετικά Παράνομο». Οι "Νέοι Επιβάτες" συμμετείχαν και σε τρεις δίσκους του Γιάννη Μαρκόπουλου: Ρεπορτάζ (1985), Τολμηρή επικοινωνία (1987), Ηλεκτρικός Θησέας (1988). 

Έκτοτε ο Δημήτρης Ζερβουδάκης συνέχισε τη δική του πορεία με εξαιρετικούς προσωπικούς δίσκους και συμμετοχές σε δουλειές των Νίκου Μαμαγκάκη, Γιώργου Καζαντζή, Γιώργου Ανδρέου κ.ά. Τα Χριστούγεννα του 2009 αποφάσισε να κάνει τη δική του ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία στη Θεσσαλονίκη. Την ονόμασε «Κύμα» και κυκλοφόρησε από αυτήν μια θαυμάσια δουλειά με γενικό τίτλο «Πώς να αναπνεύσω».

Στο δίσκο αυτό συμμετέχει, ως ερμηνεύτρια και δημιουργός η Σοφία Γεωργαντζή. 

Η Σοφία Γεωργαντζή τώρα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική και στη συνέχεια από τη Θεολογική σχολή  του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Έχει ασχοληθεί με το Θέατρο (Κ.Θ.Β.Ε.) και το χορό. Φοιτήτρια ακόμη έχει την πρώτη της επαφή με τη μουσική, πρωτοεμφανιζόμενη στις μουσικές σκηνές της πόλης της. Γνωρίζεται με τον Αγάθωνα Ιακωβίδη και θητεύει δίπλα του για αρκετό χρόνο στο Ρεμπέτικο, Σμυρναίικο και Παραδοσιακό τραγούδι. Στη συνέχεια τραγουδά δίπλα στο Μανώλη Μητσιά και συμμετέχει σε μουσική παράσταση του Γκόραν Μπρέγκοβιτς. Το 2008 συναντιέται με το Δημήτρη Ζερβουδάκη (στη συνεργασία του με τον κιθαρίστα και συνθέτη Αντώνη Μιτζέλο) και περιοδεύουν σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. 

Η συνεργασία της με το Δημήτρη Ζερβουδάκη συνεχίζεται έως σήμερα με πολλές ζωντανές εμφανίσεις και συναυλίες.  

Ένας από τους σταθμούς της καλοκαιρινής περιοδείας τους ήταν και η Αλεξανδρούπολη. Στις 26 Ιουλίου 2010 λοιπόν, βρέθηκα στο Κηποθέατρο της πόλης και άκουσα έπειτα από αρκετά χρόνια τον εξαίρετο Δημήτρη Ζερβουδάκη να ερμηνεύει με όρεξη και πάθος, παλιά και καινούργια τραγούδια από τους δέκα περίπου προσωπικούς του δίσκους, αλλά και από τις συμμετοχές που έκανε σε δίσκους συναδέλφων του. Τον συνόδευε μια πολύ καλή νεανική μπάντα αποτελούμενη από τους Δημήτρη Οικονομίδη στο πιάνο, Μερόπη Βλαχογιάννη στο  ακκορντεόν, Ιάσονα Τουφεξή στο βιολί, Νίκο Παπαδόπουλο στις κιθάρες, Θάνο Κολοκυθά στο μπάσο και στις κιθάρες και Θανάσης Αρχανιώτης στα τύμπανα. Και βέβαια, η έκπληξη της βραδιάς ήταν μια νέα τραγουδίστρια, μουσικός και στιχουργός. Η Σοφία Γεωργαντζή! Η οποία σύντομα θα κυκλοφορήσει τον πρώτο προσωπικό της δίσκο, με δικά της τραγούδια, σε παραγωγή Δημήτρη Ζερβουδάκη. 

Λίγο πριν βγούνε στη σκηνή είπαμε δυο κουβέντες...

Δημήτρης Ζερβουδάκης

Έχω κάνει χιλιάδες χιλιόμετρα με τη μηχανή μου και με μια κιθάρα στην πλάτη! 

Ο δίσκος «Πώς να αναπνεύσω» βγήκε από την ανεξάρτητη νεοσύστατη εταιρεία «Κύμα» της Θεσσαλονίκης, την ίδρυσα εγώ και δεν είναι εταιρεία ακριβώς. Είναι "ευκαιρία". Έτσι τη λέω εγώ, ευκαιρία για μουσική! Το cd κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα και το πουλάμε όπου παίζουμε!

Ευτυχώς δεν εγκατασταθήκαμε ποτέ στην Αθήνα. Κατεβαίνουμε πάντα για συναυλίες και ύστερα ξανά πάνω. Ζούμε στην περιφέρεια, ζούμε στη Θεσσαλονίκη. Ολοκληρωνόμαστε καλλιτεχνικά και δημιουργικά στην πόλη μας, δεν φεύγουμε από εκεί. Δεν θέλουμε να πάμε να κάνουμε τη μεγάλη καριέρα στην Αθήνα. Αυτό λοιπόν σαν επιλογή είναι πολύ όμορφο πράγμα. Και πίστεψέ με και σαν ποιότητα ζωής είναι σπουδαίο! Αλλά απαιτεί έναν αγώνα για να το στηρίξεις. Θέλει τύχη, αλλά και μια μεγάλη προσπάθεια.

Το σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου και να βιώνεις πραγματικά αυτό που κάνεις. Και να καταθέτεις την αλήθεια σου! Τίποτε άλλο…

Δεν έχω αλλάξει… θα τολμήσω να σου πω, χωρίς να φανεί κόλλημα αυτό το πράγμα, ο ιδεολογικός μου χαρακτήρας, το πώς βλέπω δηλαδή τα πράγματα είναι ο ίδιος. Δεν έχω αποποιηθεί τα πάντα χάριν της καριέρας ή της ευκολίας μου. Τώρα από κει και πέρα, αυτό που έχει αλλάξει στη σχέση καλλιτέχνη και κοινού είναι ότι έχουν προκύψει διάφορα επαγγέλματα τα οποία εμένα μου αρέσει να τα λέω πάντα νταβαντζίδικα και αεριτζίδικα, τα οποία προσδοκούν σ’ έναν εύκολο πλουτισμό. Αυτό πιέζει τους καλλιτέχνες ως προς τη ματαιοδοξία που πρέπει να διαθέτει ο κάθε καλλιτέχνης για να κάνει κάτι, να κινηθεί, να βγάλει μπροστά το έργο του και φέρνει σαν αποτέλεσμα μια απαξία στο καλλιτεχνικό δημιούργημα. Πιθανόν κάποιοι να το χαρακτήριζαν και προϊόν. Οι δισκογραφικές εταιρείες δεν μπόρεσαν να κρατήσουν αυτά τα υπερκέρδη. Υπήρχαν άνθρωποι που θέλανε μεγάλες κούρσες, κότερα, γκόμενες… τί άλλο να πω τώρα; Δε μπορεί να τα σηκώσει όλα αυτά η μουσική και όταν μάλιστα είναι μια μουσική όπου ένα μεγάλο της κομμάτι προέρχεται από τα σπλάχνα ενός λαού που έχει και δημοτική παράδοση, έχει και βυζαντινή μουσική, έχει τον άμμο της θάλασσας και βιώνει μέσα στα χρόνια, μέσα στην ιστορία τη μουσική μ’ έναν διαφορετικό τρόπο. Δε μπορεί να αποδώσει η μουσική λοιπόν μ’ αυτή την αμερικανιά, εδώ μας έφεραν κάτι άλλο, κάτι ξένο, μας φόρεσαν αυτή τη βλάχικη χολιγουντιανή αμερικανιά για να δημιουργήσουμε υπεραξίες και να βγάλουν κάποιοι φράγκα.

Έβλεπα προχτές αυτό το mad ας πούμε! Τα βραβεία mad… και ήθελα πραγματικά να ξεράσω και συγγνώμη κιόλας! Μαλακισμένα αμερικανάκια… φτάνει πια!!!

Είναι εγκληματικό για την τέχνη όταν αυτή γίνεται κρατικοδίαιτη.

Για πολλά χρόνια με κατηγορούσαν ότι δεν διαθέτω ύφος, λοιδορήθηκα γι’ αυτό. Χρησιμοποιούσα πάντα στους δίσκους μου και ηλεκτρικές κιθάρες και μπουζούκια. Αυτό είναι το ύφος μου. Αγαπώ και τον Βαμβακάρη και τον Ντύλαν!

Σημείο αναφοράς για μένα είναι ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Τον αγαπώ πάρα πολύ! Πάει πολύ στην ιδιοσυγκρασία μου. Και τον Θεοδωράκη βέβαια και τον Χατζιδάκι, αλλά και το ρεμπέτικο μ’ έχει επηρεάσει. Το λατρεύω!

Έχετε να πείτε πάρα πολύ ωραία πράγματα ως γενιά και πιάνω τον εαυτό μου ώρες - ώρες να ζηλεύει! Είναι ωραίο που συμβαίνει αυτό, γιατί πραγματικά αυτά τα παιδιά είναι η εκδίκησή μου. Μου αρέσει πολύ ο Γιώργος Αετόπουλος, ο Θοδωρής Κοτονιάς και τα Μακρινά Ξαδέρφια. Μου αρέσουν πολλά παιδιά που δεν είναι στα φώτα. Διαπιστώνω ότι υπάρχει μια κινητικότητα όσον αφορά τις ηλικίες που ακολουθούν 25-35 ετών, τα λένε πολύ καλά, έχουν αρχίσει να επιτίθενται σε μια κοινωνία που δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει να βουλιάζει στον καναπέ και στην αναλγησία της. Εμένα αυτό μ’ ενδιαφέρει, αυτό είναι το κριτήριό μου. Κατά τ’ άλλα έχω συναδέλφους που τους σέβομαι και τους εκτιμώ γι’ αυτό που κάνουν, αλλά δεν επηρεάζομαι τόσο πολύ από τα φώτα. Αυτά μάλλον σε χαλάνε!

Στη δικιά μας τη σχέση με τον κόσμο δεν υπάρχουν κρατικά χρήματα, δεν υπάρχει αεριτζίδικο χρήμα, δεν έχουμε λεφτά να λαδώνουμε υπεύθυνους. Πηγαίνουμε να παίξουμε παντού και είμαστε στα ίσα -οικονομικά- όπου πάμε. Να φανταστείς όλα αυτά που βλέπεις, όλο το σύστημα είναι ιδιόκτητο, είναι δικό μας. Το τεχνικό προσωπικό είναι σταθερό. Δηλαδή εδώ και χρόνια δουλεύει μαζί μου. Η μπάντα είναι όλα νέα παιδιά και δουλεύουν με μια προοπτική σχεδιασμού για χρόνια μπροστά και ήδη ηχογραφούμε την προσωπική δουλειά της Σοφίας. Καινούργια τραγούδια αποκλειστικά της Σοφίας, στίχοι και μουσική, θα τα τραγουδάει η ίδια και ίσως συμμετέχω και εγώ σε κάποιο από αυτά.

Σοφία Γεωργαντζή

Εγώ πιστεύω πως αυτό είναι στάση ζωής και τρόπος σκέψης, δεν το αντιμετωπίζω επαγγελματικά το τραγούδι. Έχω κάνει κι άλλα πράγματα στη ζωή μου. Βασικά, είμαι εδώ που θέλω να είμαι και έτσι όπως θέλω να είμαι και δεν λειτουργώ σαν τραγουδίστρια, αλλά περισσότερο σαν τραγουδοποιός.

 
Τα ακούσματά μου έχουν να κάνουν περισσότερο με την αίσθηση που παίρνω κάθε φορά από ένα δημιούργημα και από τον εκάστοτε ερμηνευτή. Πως με "αρπάζει" η μουσική, τί λέει ο στίχος… δεν έχει να κάνει τόσο με τη φωνή. 

Ήμουν από παλιά οπαδός της μουσικής, αλλά και του τρόπου ερμηνείας του Δημήτρη Ζερβουδάκη και γενικότερα της κουλτούρας του. Για μένα είναι ένα όνειρο ζωής που πραγματοποιήθηκε. Παίζουμε και τραγουδάμε μαζί δύο χρόνια!