Η νέα νουβέλα της Μαρίας Λαϊνά
πραγματεύεται με τρόπο διεισδυτικό τις αλλοιώσεις, τις απώλειες και τις
διαψεύσεις που επιφέρει ο αδυσώπητος χρόνος και η αναπόφευκτη φθαρτότητα που
τον συνοδεύει. Το κείμενο ξεκινά με την εξής διαπίστωση:
«Τι
όμορφη που είναι η ζωή και να μην μπορώ να τη χαρώ, είπε».
Από την αρχή σημειώνεται ο οξύμωρος χαρακτήρας του
τίτλου, αφού η όμορφη ζωή φαίνεται να παραπαίει ιδίως μετά το πέρασμα του
χρόνου και τη γονική απώλεια. Πέρασαν δέκα χρόνια που έχει πεθάνει η μητέρα της
αφηγήτριας και εκείνη βιώνει όλο και περισσότερο τα ίδια συναισθήματα που ένιωθε
κάποτε η μητέρα της. Μέσα από μια ευφυή αναλογία σκηνών σε μια ταβέρνα στο
Νταού Πεντέλης, αναδεικνύεται η σκληρή αναμέτρηση του παρόντος με το παρελθόν,
της αίσθησης του κενού με την αναζήτηση ενός νοήματος στη ζωή, των μοναχικών
γηρατειών με τα πρότερα χρόνια της νιότης. Ο εύθραυστος ψυχισμός της κόρης
αποτυπώνεται σε πολλές φράσεις πικρίας και αναστοχασμού:
«Tόσα χρόνια και δεν πήρα τα μέτρα
μου, γιατί δεν τα πήρα; Προλαβαίνω να διορθώσω κάτι; Διορθώνεται τίποτα;
Διορθώνεται τίποτα αν πάρεις τα μέτρα σου, τι πάει να πει παίρνω τα μέτρα
μου...».
Ακόμη και η τέχνη αδυνατεί να προσφέρει παρηγοριά
στην καθημερινότητα της κόρης: «Η τέχνη, περίεργο,
ενώ θα μπορούσε να μου είναι αδιάφορη, με φοβίζει τώρα. Η γραπτή κυρίως τέχνη,
αυτή που γράφεται και μετά την ξανακοιτάς, κι αυτό είναι μαρτύριο γιατί εν τω
μεταξύ έχει αλλάξει, κι εσύ έχεις αλλάξει». Το «πολυπλόκαμο και απύθμενο» παρελθόν καταλαμβάνει επίμονα τη θέση
του παρόντος και χρειάζεται να καταβληθεί υπεράνθρωπη προσπάθεια για να
υπερκεραστεί. Τόνος κάποτε οργισμένος προς τη «γαγγραινώδη ύπαρξη του
παρελθόντος» διαπνέει το κείμενο, αφού εκείνο «απαιτεί και θρονιάζεται εκεί που καθόλου δεν το έχουν σπείρει, και δε
σηκώνεται να πάει στα τσακίδια».
Το νέο βιβλίο της Λαϊνά, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, συνιστά μια αγωνιώδη και βαθιά ανθρώπινη κατάθεση που αγωνίζεται ενάντια στην αναπόφευκτη φθορά.
Η Μαρία Λαϊνά γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947.
Απόφοιτος της Νοµικής του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές,
σε σχέση πάντα µε την τέχνη (µετάφραση δοκιµίων και λογοτεχνίας, επιµέλεια
εικαστικών, φιλοσοφικών και λογοτεχνικών βιβλίων, εκποµπές και σενάρια στην
κρατική ραδιοφωνία-τηλεόραση, διδασκαλία ελληνικής γλώσσας και ποίησης σε
αγγλόφωνα κολέγια, διδασκαλία µετάφρασης, δηµοσιογραφία σε λογοτεχνικά ένθετα
εφηµερίδων).
Το έργο της περιλαµβάνει εννιά ποιητικές συλλογές,
έντεκα θεατρικά, πέντε πεζογραφήµατα, τέσσερις κριτικές και µελετήµατα, σύνταξη
ανθολογίας ξένης ποίησης του 20ού αιώνα (επιλογή από ελληνικές µεταφράσεις).
Έργα της έχουν µεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αυτοτελή και σε ανθολογίες. Το
1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης για την ποιητική της συλλογή,
«Ρόδινος φόβος». Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Κώστα &
Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου