Συζητώντας με τη συγγραφέα Αργυρώ Μαργαρίτη

Κυρία Μαργαρίτη, καλώς ήρθατε στις Νότες Λογοτεχνίας. Πέρασε ένας χρόνος από την κυκλοφορία του μυθιστορήματος "Γέρση - Είσαι το κόκκινο στο αίμα μου" και θα ήθελα να σας ρωτήσω αν είστε ικανοποιημένη από την αποδοχή του αναγνωστικού κοινού. Πώς αποτιμάτε την πορεία του βιβλίου σας, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του;

Ξέρετε, όταν ολοκληρώνω ένα βιβλίο, ακόμα και από την ώρα που το γράφω, βιώνω μια φαντασίωση: όλος ο κόσμος διαβάζει το βιβλίο μου κάνοντας το ίδιο ταξίδι μ’ εμένα. Διακρίνω συγκίνηση, αγωνία, έκπληξη, ηδονή ανάγνωσης.

Η «Γέρση» εκπλήρωσε σε μέγιστο βαθμό αυτό το όνειρο, όχι τόσο αριθμητικά, αλλά οι αρκετές χιλιάδες αναγνώστες την αγκάλιασαν, περπάτησαν στους σμυρνέικους μαχαλάδες, λούστηκαν στα χαμάμ, δίψασαν στην Αλμυρά Έρημο, ένιωσαν τον σεβντά του Γιώργη και του Σελίμ για τούτο το πανέμορφο κορίτσι.

Δεν θα μπορούσα να είμαι δυσαρεστημένη με την ανταπόκριση που βρήκε η Γέρση στις σκέψεις και στην καρδιά όσων την διάβασαν.

Τι θα θέλατε να αποκομίσει ο αναγνώστης από την "Γέρση", φτάνοντας στην τελευταία σελίδα;

Ένα βιβλίο το διαβάζουμε για να περνάμε όμορφα τη στιγμή της ανάγνωσης και αυτός είναι ένας από τους βασικούς στόχους του συγγραφέα. Αν όμως δονηθεί και το συναίσθημα, αν εγείρει προβληματισμούς,  τότε επιτυγχάνεται ο ουσιαστικότερος στόχος. Η «Γέρση» γράφτηκε για να μαθευτούν αλήθειες, να δούμε την Ιστορία χωρίς τα φτιασίδια της. Και επειδή η Ιστορία έχει το χούι να επαναλαμβάνεται, δείτε πώς ξαναζωντανεύουν οι εφιαλτικές εικόνες μέσα από τις ειρωνικές και χλευαστικές αναφορές των γειτόνων μας. Πολλοί από τους αναγνώστες όταν με συναντούν, μου λένε: «Όταν το τελείωσα, ξεκίνησα πάλι να το διαβάζω, χωρίς αγωνία τώρα πια, γιατί θέλω να εστιάσω στις εικόνες και στις αλήθειες». Αυτό ίσως να είναι και το ζητούμενο: η δεύτερη ανάγνωση για την ανακάλυψη της άλλης οπτικής γωνίας.

Εσείς τι είναι αυτό που έχετε κρατήσει, από την περιπέτεια της συγγραφής και των παρουσιάσεων του βιβλίου σας;

Η συγγραφή είναι ευλογία. Συν- γράφω = γράφω μαζί με κάποιον άλλο. Η απόλυτη συντροφικότητα, το ταξίδι σε άλλη διάσταση, και στην προκειμένη περίπτωση, το ταξίδι στον χρόνο.

Με την Γέρση απέκτησα καινούργιους φίλους! Ταξίδεψα σε πανέμορφες πόλεις, είδα σημαντικούς ανθρώπους να την αγκαλιάζουν και να μιλούν, ο καθένας με το δικό του τρόπο για την ιστορία της. Ειδικά στην Κομοτηνή, ερχόμουν πολλές φορές με τον μπαμπά μου όταν ήμουν μικρή. Μέναμε για πολλές μέρες, ο μπαμπάς είχε φίλους και όταν πήγαινε στο καφενείο, θυμάμαι, έβγαινε ο καφετζής και φώναζε «Βασίλη μπέη γκελντί». Έχω ακόμα στο στόμα μου τις γεύσεις από σουτζούκι, παστουρμά, λουκούμι και εκείνον τον σκληρό χαλβά που τον σπάγαμε με το σκεπαρνάκι! Ξαναήρθα στην Κομοτηνή χάρη στη Γέρση και γνώρισα την υπέροχη Άση Κιούρα και τον ευγενέστατο και φιλόξενο βιβλιοπώλη Δημήτρη Μπασδάνη. Στην παρουσίαση έτυχε να βρίσκονται και κάποιες κυρίες της μουσουλμανικής μειονότητας που δεν έφυγαν, συμμετείχαν στη συζήτηση και ανταλλάξαμε απόψεις, σφίξαμε τα χέρια, βγάλαμε φωτογραφίες. Σε κάθε πόλη που ταξίδεψα, απέκτησα φίλους! Τι άλλο να θελήσω;

Διαβάζω στο βιογραφικό σας πως, εκτός από τη συγγραφή των πέντε βιβλίων σας, έχετε επιμεληθεί τρία ντοκιμαντέρ και έχετε γράψει τηλεοπτικά σενάρια. Μιλήστε μας γι' αυτή την άγνωστη πλευρά της δημιουργικότητάς σας.

Έχω γράψει το σενάριο, αλλά είχα και την έρευνα-επιμέλεια στα ντοκιμαντέρ: 1.Παλιά Πόλη της Ξάνθης, ένα υπαίθριο μουσείο, το οποίο τιμήθηκε το 2015 στη Ρώμη με το βραβείου σεναρίου στην κατηγορία του. 2. Ντοκιμαντέρ για τα χωριά του Φαλάνθου και 3. Ο μύθος του Απόλλωνα και της Δάφνης, για τον βοτανικό κήπο στους Δελφούς. ενώ παράλληλα έχω γράψει και ένα θεατρικό που θα παιχτεί στην Κύπρο, καθώς και ένα παιδικό θεατρικό που η πορεία του βρίσκεται σε καλό δρόμο. Όσον αφορά τα τηλεοπτικά σενάρια, ξεχωρίζω τρεις ιστορίες από τις "Επτά Θανάσιμες Πεθερές": Η Πολίτισσα, Η Τσιγγάνα, Η Μηχανοράφτρα. Επίσης το παραμύθι μου "Το Μικρό Ανείπωτο Παραμύθι" κυκλοφορεί σε διαδραστική μορφή στην ΑΜΑΖΟΝ μεταφρασμένο σε αγγλικά, γαλλικά και ρώσικα.

Κάθε είδος γραφής έχει τη δική του λειτουργικότητα και προσφέρει στον γράφοντα διαφορετικές συγκινήσεις. Μου αρέσει να καταπιάνομαι με πολλά, να δοκιμάζω την πέννα, τις γνώσεις, τις δονήσεις. Υπό αυτή την έννοια, η γραφή είναι ευλογία!

Έχετε σκεφτεί πως θα είναι το επόμενο βιβλίο; Τι να περιμένουμε από την Αργυρώ Μαργαρίτη στο άμεσο μέλλον;  

Έχω ήδη πέντε βιβλία στο μυαλό μου, πέντε διαφορετικές ιστορίες. Ξέρω ακόμα και ποιο θα είναι το τελευταίο μου βιβλίο, αν καταφέρω να το προφτάσω, γιατί, ξέρετε, είμαι μεγάλο κορίτσι! Πέντε διαφορετικές υποθέσεις που κάνουν μεγάλη φασαρία και με αναγκάζουν να τις κλειδώνω στα άγραφα βιβλία τους.

Τώρα γράφω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που η υπόθεσή του με έχει συνεπάρει. Να φανταστείτε, δεν ξέρω ακόμα ποιος είναι ο δολοφόνος! Είναι σαν να βλέπω μια ταινία και εγώ, απλά, καταγράφω τις σκηνές. Λατρεύω τα αστυνομικά μυθιστορήματα και υποκλίνομαι στην πέννα της Αγκάθα Κρίστι. Παράλληλα, έχω στη μέση και ένα εφηβικό μυθιστόρημα φαντασίας. Το έχω όμως αφήσει στην άκρη προς το παρόν γιατί πρέπει να ανακαλύψω ποιος κάνει αυτούς τους τεατράλε φόνους. Όταν συλληφθεί ο δολοφόνος, θα ξαναγίνω έφηβη για να συναντήσω τους φανταστικούς ήρωες της νιότης μου σε ένα παράξενο παραμύθι…

Να είστε καλά κυρία Μαργαρίτη, ευχαριστώ για την παρουσία σας στις «Νότες Λογοτεχνίας».

Επίσης κύριε Βαφειάδη, ευχαριστώ θερμά για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψω ξανά στην Κομοτηνή, για να συναντήσω γεύσεις και φίλους.

Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα ΕΔΩ και για το βιβλίο ΕΔΩ!