Πασχαλίδης & Λειβαδάς για το Θανάση Γκαϊφύλλια...

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου διπλού δίσκου «Αυτά που ρωτάς – Ζωντανά στο Κύτταρο» (LYRA) του Θανάση Γκαϊφύλλια, ζητήσαμε από δυο νεότερους  τραγουδοποιούς που συνεργάστηκαν με τον αγαπημένο μας καλλιτέχνη, να γράψουν δυο λόγια γι’ αυτόν…

Ανταποκρίθηκαν άμεσα και οι δυο και πραγματικά τους ευχαριστούμε για τα παρακάτω κείμενα. Αφιερωμένα στον λατρεμένο μας Θρακιώτη δημιουργό!

  

«Στην Εθνική Οδό…»

Τα γράφω εν θερμώ, μην τα ρετουσάρω, δεν θα έχει πλάκα.

Ο Γκαϊφύλλιας είναι λύκος!

Αυτό το αίσθημα μου έδωσε όταν τον πρωτοσυνάντησα, αυτό το αίσθημα έχω και τώρα.

Ακόμα κι όταν τον είδα ξυρισμένο στο Σύνταγμα - σε μια από αυτές τις κοινές συναυλίες που μαζευόμαστε καμιά εικοσαριά συνάδελφοι και τραγουδάμε διεκδικώντας κάτι που έχει ήδη χαθεί - συγκλονισμένο απ’ την απώλεια του αδερφού του, πάλι λύκος μου φάνηκε, πιο λύκος από ποτέ.

Πάντα έτοιμος για ζημιά!

Κοτέτσι θα χαλάσει; Τραγούδι του θα καταστρέψει; Συναυλία θα διαλύσει; Πολιτική αντίληψη θα υπονομεύσει;

Ποτέ δεν ξέρεις…

Πάντως, μαζί του, πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα.

Και σίγουρα δεν πλήττεις ποτέ.

Τον θυμάμαι στη Ρόδο να βάζει χέρι στους πελάτες του μαγαζιού που το παράκαναν με την οχλαγωγία και να τους αφιερώνει τη «Συνωμοσία των μετρίων».

Και στον παλιό Μελωδία, καλεσμένοι του Οδυσσέα Ιωάννου να μας τραγουδάει για πρώτη φορά «Την ιστορία του Διομήδη» και να ανατριχιάζω και να ζηλεύω που δεν το έγραψα εγώ.

Την άνοιξη του 1998 παίζαμε παρέα στη «Μεσόγειο», ένα μαγαζί στην Πατησίων που τώρα έγινε ξανά σκυλάδικο.

Περάσαμε φίνα.

Τρεις μέρες πριν την πρεμιέρα, είχα ένα τρομερό τρακάρισμα στην Εθνική οδό, απ’ το οποίο επέζησα κατά λάθος. Βγήκα με ελάχιστους μώλωπες. Και έναν ανείπωτο τρόμο να ξαναπιάσω τιμόνι στα χέρια μου.

Μετά το τέλος των παραστάσεων, είχα μια δουλειά στη Θεσσαλονίκη, το αμάξι μου ήταν παλιοσίδερα, ο Θανάσης προθυμοποιήθηκε να με πάει με το δικό του αυτοκίνητο στον προορισμό μου κι αυτός να συνεχίσει μέχρι την Κομοτηνή.

Λίγο πριν τη Λαμία, κάνει δεξιά να βάλουμε βενζίνη. Βγαίνω και εγώ να ξεμουδιάσω, παίρνει και δυο καφέδες, τους πληρώνει και ... κάθεται στη θέση του συνοδηγού!

«Τι ακριβώς κάνεις;» τον ρωτάω.

«Πάρτο», μου λέει και μου δίνει το κλειδί της μίζας.

«Είσαι τρελός», του λέω, «δεν υπάρχει περίπτωση να οδηγήσω και μάλιστα ξένο αμάξι στην ίδια Εθνική που κόντεψα να σκοτωθώ πριν ένα μήνα.»

«Άκουσε, αγοράκι μου. Ή τώρα ή ποτέ. Μη με κάνεις να προσποιηθώ ότι κουράστηκα και δεν μπορώ να οδηγήσω. Άσε τις μαλακίες, πάρτο και ξεκίνα, δεν έχω όρεξη να νυχτώσουμε στη μέση του πουθενά.»

Το πήρα. Και ξεκίνησα. Και φτάσαμε μια χαρά.

Αν δεν ήταν ο Γκαϊφύλλιας εκείνη τη μέρα, θα είχα ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ για να ξεπεράσω τη φοβία μου.

Του το χρωστάω. Κι αυτό και άλλα!

Τα υπόλοιπα, λέω να μείνουν μεταξύ μας…

Με αγάπη

Μίλτος Πασχαλίδης

Η δισκογραφική συνεργασία του Θανάση Γκαϊφύλλια με το Μιλτιάδη Πασχαλίδη στον δίσκο "Stavento" (Δίσκοι Κύτταρο Κομοτηνής 1999):

http://www.youtube.com/watch?v=qbG_msYdwLw ... Κομοτηνή

http://www.youtube.com/watch?v=sVssrQNUNYw ... Αντιστέκομαι

«Τούντζας 1 Χειμώνας ΄91»

Το δισκοπωλείο του Θανάση Γκαϊφύλλια, το ¨Κύτταρο¨, Τούντζας 1, πίσω από τα ¨Αδέλφια¨, το θρυλικό εστιατόριο και το Ξενοδοχείο Όλυμπος, αποτέλεσε την πρώτη εστία φιλοξενίας αφενός και διεξόδου αφετέρου (ως προς τα μουσικά) από την παράδοξη όσο και μεγαλειώδη αίσθηση ότι πέρασα στη Νομική Κομοτηνής. Με αυτό μου το επίτευγμα, μέσω των πανελληνίων εξετάσεων, ουσιαστικά εκπληρωνόταν ένας οικογενειακός χρησμός, ο οποίος προέβλεπε την επιστροφή μελών της οικογένειας στην Κομοτηνή μετά την περιπετειώδη θητεία του πατέρα μου στο στρατόπεδο Ηλιοπούλου, τέλη δεκαετίας του ΄60. Θα πρέπει τώρα να περιμένουμε να γεννηθεί το παιδί μου για να δούμε πώς θα καταλήξει όλο αυτό (επίδοξες μητέρες, ετοιμαστείτε).

Με το που έφτασα, συστημένος επισκέφτηκα το Θανάση και του συστήθηκα ως φοιτητής πρωτοετής και δεκαοχτάχρονος αρχηγός ροκ κουαρτέτου που εδρεύει στην Αθήνα. Έβαλε τα γέλια φυσικά! Τα χρόνια που ακολούθησαν περάσαμε μέρες υπέροχες, λαμπερές και γλυκές, εμείς οι φοιτητές που κολλούσαμε ένσημα στον Καμμενίδη, στον Πλάτανο και αγαπήσαμε για πάντα την Κομοτηνή και τη Θράκη. Και πού να φανταζόμουνα, πως ο άνθρωπος που έφτιαξε την ¨Ατέλειωτη Εκδρομή¨, με γενναίες αποφάσεις και τα ίδια του τα χέρια, θα γινόταν πατέρας, φίλος και νονός μου στα πρώτα solo τραγούδια μου. Τραγούδια που υπογράφω σαν ερμηνευτής και δημιουργός στο cd «Επί Πτυχίω» με συμμετέχοντες απόφοιτους και εν ενεργεία του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, στα μέσα της δεκαετίας του ΄90.

Η τσαγιέρα στη σόμπα έβραζε, κόσμος πηγαινοερχόταν, μουσικές (από το Umma Gumma των Pink Floyd μέχρι το Δημήτρη Ζερβουδάκη και τα τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου) παίζανε στο πικ – απ και η ζωή μου άλλαζε χρώμα, εκεί στο δισκοπωλείο της Τούνζτας 1.

Η οικογένεια του Θανάση, ο οποίος στο μεταξύ δε σταματούσε να γράφει καινούργια τραγούδια, να ηχογραφεί και να δίνει παραστάσεις, αποτελούσε και αποτελεί ένα πρότυπο οικογένειας στα μάτια μου και τις μνήμες μου. Η Λία, συγκινητική οικοδέσποινα και δεινός μάστορας στα φωνητικά, ο Κώστας, ο γιος του, τότε θαλασσοσπόρος, σήμερα μουσικός ολοκληρωμένος (μου ρίχνει και ένα κεφάλι), η Δανάη, η κόρη του (θα πρέπει πια να έχει τελειώσει τη σχολή της) και ο αγαπημένος μου αδερφός του Ηλίας που αφηγείται υπέροχα αστείες κυνηγετικές περιπέτειες, μου χάρισε το βιβλίο του και σίγουρα λείπει σ’ όποιον τον γνώρισε έστω και για λίγο όπως εγώ, μιας και δεν είναι πια ανάμεσά μας. Μου άρεσε, με συγκινούσε και με συγκινεί βαθειά που το ¨αγρίμι¨ Γκαϊφύλλιας, Gaius Fillius, ο επαναστάτης που δεν μασάει τα λόγια του, ο ¨τάγμα ανεπιθυμήτων¨ Θανάσης με τη λατρεία του στους ποιητές, ο Θανάσης που έφτυσε την Αθήνα και την παρφέ δισκογραφία της, δημιούργησε μιαν αληθινή ζωή, μια τέτοια θαυμάσια οικογένεια και εστία χαράς, μια σύνθεση με την πραγματικότητα αξιοθαύμαστη όσο και το κυνήγι του ονείρου και η ανάγκη της περιπέτειας και της δημιουργίας. Μεγάλο παράσημο! Τελειώνοντας, ανάμεσα σε πολυάριθμες αναμνήσεις, τους θριάμβους του Θανάση στο τάβλι, τις εκδρομές στη Σαμοθράκη, στη Μαρώνεια, το live στο Αμφιθέατρο, τις πρώτες ακροάσεις νεογέννητων τραγουδιών του (σχεδόν όλο το Stavento, θυμάσαι;), το live στο σχολείο (παίζαμε με Θαλασσοσπόρο, ειδικά στο σημείο ¨Πήρανε οι Άγγλοι…¨, θυμάσαι;) και τόσα και τόσα…

Θα σταθώ σε δύο σημεία:

1) Ο ίδιος ο Θανάσης του «Ωτοστόπ» αλλά και του «Βραδιάζει», έχοντας δει πολλά έργα στη ζωή του, την ίδια στιγμή που συζητούσαμε με πάθος για τον Dylan, τους Έλληνες ποιητές και τον ηλεκτρισμό, δεν σταμάτησε ποτέ να με ενθαρρύνει να πάρω το πτυχίο μου. Τόσο συχνά τον μνημονεύω γι’ αυτό! Ήξερε καλά πόσο δύσκολη είναι η δουλειά του τραγουδοποιού στην Ελλάδα και ήθελε παράλληλα να νιώσω την ανάγκη μιας βάσης επαγγελματικής άλλης, άσχετης με την καλλιτεχνία. «Το επάγγελμά μας είναι πολυτελείας αγαπητέ» είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις.

2) Ο Γκαϊφύλλιας από την πρώτη στιγμή επέμενε πως τόσο η φωνή όσο και το ταμπεραμέντο μου ταιριάζουν στο ηλεκτρικό περιβάλλον, στην ηλεκτρική μπάντα… Είτε ακούγαμε το «Born to Run» του Springsteen, με τέρμα τα γκάζια, είτε το κλασσικό «Αραμπάς περνά» απ’ το «Ωτοστόπ» με τους Socrates βουτηγμένους – αλλά κομψούς πάντα κι ευγενείς – στον ηλεκτρισμό και την παράδοση, ο Θρακιώτης umper alles Γκαϊφύλλιας επέμενε: Εδώ είσαι εσύ, αφού σ’ αρέσει πιο πολύ, αυτό να κάνεις Κώστα!

Ε λοιπόν 15 χρόνια και 200 τραγούδια μετά, με τον καινούργιο μου δίσκο πιο ηλεκτρικό από ποτέ και ετοιμάζοντας το γκρουπ για τις νέες εμφανίσεις στο Κύτταρο της Αχαρνών και Ηπείρου, ανταποδίδω στο Θανάση τη χαρά μου και τις ευχές μου για το νέο του cd, την αγάπη μου και την ευγνωμοσύνη μου, για την επίδραση και τη βοήθεια και μαζί με τις ευχές μου, του φωνάζω από την έρμη την Αθήνα: Εδώ είμαι, εδώ που λέγαμε και περιμένω να σε δω σύντομα μιας και είναι πολύ αργά πια για να σταματήσει και το «Ωτοστόπ» και η Εκδρομή, η «Ατέλειωτη Εκδρομή» του Θανάση Γκαϊφύλλια. Μια στάση ακόμα.

ΥΓ. Για το ιδιαίτερο κεφάλαιο της πολιτικής του δράσης, τοποθέτησης και σκέψης γύρω από τα της Θράκης, χρωστάω ένα κείμενο στο μέλλον. Δεσμεύομαι!

Με αγάπη

Κώστας Λειβαδάς

Τα δυο τραγούδια που έγραψε και τραγούδησε ο Κώστας Λειβαδάς στον δίσκο
"Επί Πτυχίω" (Δίσκοι Κύτταρο Κομοτηνής 1996) σε παραγωγή και ιδέα Θανάση Γκαϊφύλλια:

http://www.youtube.com/watch?v=lWzLEW4EAiA ... επί πτυχίω

http://www.youtube.com/watch?v=FkfqGaGEq9A&feature=related ... κρυφή μου πορεία