Μεγάλη απώλεια το φευγιό του κορυφαίου ερμηνευτή, Μανώλη Λιδάκη (28/02/1960 - 26/02/2025, Ηράκλειο) που σφράγισε με τη μεγάλη Φωνή του την ελληνική δισκογραφία και γενικότερα, τη μουσική σκηνή του τόπου για 45 χρόνια. Μια σπάνια φωνή που μας ταξίδεψε (και θα συνεχίσει βέβαια να μας ταξιδεύει) και μας έκανε να ονειρευόμαστε κάθε φορά που ερμήνευε τα διαμάντια που ηχογράφησε. Σήμερα το μεσημέρι θα γίνει η κηδεία του στην Κρήτη, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια.
Όσοι ξέρουν και νιώθουν το ελληνικό τραγούδι, καταλαβαίνουν πως έφυγε ίσως ο σπουδαιότερος λαϊκός ερμηνευτής. Τέσσερις φορές (Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Ξάνθη και η τελευταία πριν λίγα χρόνια σε ένα θέατρο στο Δήμο Ζωγράφου) τον άκουσα να τραγουδά ζωντανά και ήταν καλύτερος από τους δίσκους!
Έλεγα, είναι δυνατόν; Ναι! Για το Μανώλη Λιδάκη, ήταν απολύτως φυσιολογικό.
Συγκλονιστικός τραγουδιστής, με θαυμάσιο ρεπερτόριο, ζηλευτή δισκογραφία, άποψη για τη δουλειά του και τη ζωή. Όσοι τον γνώρισαν, μόνο καλά έχουν να πούνε.
Όλοι εμείς, ως απλοί ακροατές, θα συνεχίσουμε να τον ακούμε στο σπίτι, στο αυτοκίνητο... όπως πάντα! Τέτοιοι καλλιτέχνες δεν πεθαίνουν ποτέ.
Ο Σύλλογος «Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών 28-2-2023» καλεί όλους και όλες σε συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν σε όλη την Ελλάδα στις 28 Φεβρουαρίου για τα δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών. Μετά από δύο χρόνια, το αυτονόητο αίτημα για πλήρη διερεύνηση όλων των πτυχών του εγκλήματος και την απόδοση ποινικών ευθυνών για όλους τους υπεύθυνους, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, πρέπει να ακουστεί ακόμα πιο ηχηρά απέναντι στις εντεινόμενες και ευφάνταστες προσπάθειες συγκάλυψης και την απαράδεκτη κάλυψη της υπουργικής ασυλίας.
Για να μην επαναληφθεί ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
Για να υπάρχει ασφάλεια στις σιδηροδρομικές μεταφορές.
Αφορά τις ζωές όλων μας! Αφορά τις ζωές όλων μας!
Στην Αθήνα, στο Σύνταγμα στις 11:00
Στη Θεσσαλονίκη, στο Άγαλμα Ελευθερίου Βενιζέλου στις 11:00
Η B-otherSide records, με χαρά παρουσιάζει ένα άλμπουμ-ρετροσπεκτίβα στην τραγουδοποιό/μουσικοσυνθέτρια Μαίρη Δαλάκου. Η Μαίρη Δαλάκου έγραψε την δική της ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, ως μούσα του Γιάννη Μαρκόπουλου, στις ηχογραφήσεις του άλμπουμ "Θησέας" (1963) καθώς και στα soundtrack από τις ταινίες "Διωγμός" και "Ψαρόγιαννος" ενώ υπό την διεύθυνσή του, θα εμφανιστεί ενώπιον της Ορχήστρας Ποικίλης Μουσικής του Ε.Ι.Ρ. το 1965 ερμηνεύοντας δικό της αλλά και μοντέρνο ρεπερτόριο.
Ως μια από τις πρωτοπόρους τραγουδοποιούς του Νέου Κύματος συμμετείχε σε σχήματα στην Πλάκα από τις πρώτες μέρες της ύπαρξής του, ενώ μαζί με τον Σπύρο Καμπάνη θα ιδρύσουν την μπουάτ Απανεμιά, γράφοντας την δική τους ιστορία στα στενά σοκάκια της Πλάκας. Την ίδια περίοδο θα ξεκινήσει να ηχογραφεί τα πρώτα της demo στο στούντιο Polysound, με την συμμετοχή μιας πλειάδας εκλεκτών μουσικών, όπως οι: Νίκος και Γιώργος Τζαβάρας, φωνές, κιθάρες Βαγγέλης Ντίκος, ακουστική κιθάρα Σταμάτης Πρωτόπαππας, φλάουτο Ανδρέας Φλυσκούνης, φλάουτο Μπουρμπούλια: Νίκος Τσιλογιάννης στα drums, Βασίλης Ντάλας στο μπάσο, Τζόνυ Λαμπίτσι στην ηλεκτρική κιθάρα. Αργύρης Κουλούρης, ηλεκτρική κιθάρα Γιώργος Λαβράνος, κρουστά Γεράσιμος Μηλιαρέσης, κλασσική κιθάρα δημιουργώντας το ρεπερτόριό της είτε πάνω σε πρωτότυπο υλικό είτε σε μοναδικές διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών, τόσο ελληνικών όσο και αγγλικών.
Πάντα ανήσυχη, θα συμμετάσχει στους Β' αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας το 1982 καταθέτοντας 2 τραγούδια ενώ 3 χρόνια αργότερα, με ένα ροκ σχήμα αποτελούμενο από τους : Γρηγόρη Μελάκη, ντραμς Βάγια Ναούμη, ηλεκτρικό μπάσο David Grunstein, keyboard Mαίρη Δαλάκου, φωνή, πιάνο θα ηχογραφήσει στο στούντιο του Λουκά Θάνου τον δίσκο "Μετά την παράσταση".
Το σύνολο από τα demos, outtakes, πρόβες και ζωντανές εμφανίσεις της Μαίρης Δαλάκου, μεταξύ 1965-1985 το οποίο έμεινε εκτός δισκογραφίας, έχει συμπεριληφθεί στην παρούσα έκδοση βινυλίου, η οποία περιέχει 17 τραγούδια στο βινύλιο και επιπλέον 12 τραγούδια στο συνοδευτικό cd. Την επιμέλεια, καθαρισμό και mastering των ηχογραφήσεων ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Καμπάνης (Mr.Woofer) ενώ το εξώφυλλο και το ένθετο επιμελήθηκε ο Θανάσης Ξανθάκος (Plan 59).
H έκδοση κυκλοφορεί σε 200 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου+cd από την B-otherSide records και περιλαμβάνει 6σέλιδο έγχρωμο ένθετο με σπάνιο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο της Μαίρης Δαλάκου και δίγλωσσο βιογραφικό - editorial γραμμένο από την ίδια. Οι πρώτες 100 κόπιες περιλαμβάνουν ως bonus cd, το νέο άλμπουμ της Μαίρης Δαλάκου "Βυθός" σε ποίηση Φώντα Λάδη, υπογεγραμμένο δια χειρός από τους δημιουργούς του καθώς και μια αφίσα από αυθεντική φωτογράφηση του '70 της Μαίρης Δαλάκου, με χειρόγραφη υπογραφή της ίδιας. Το σύνολο των ηχογραφήσεων μπορείτε να το ακούσετε εδώ!
Η B-otherSide records παρουσιάζει το άλμπουμ "Βυθός" της Μαίρης Δαλάκου πάνω σε μελοποιημένη ποίηση του εμβληματικού ποιητή Φώντα Λάδη. Οι δύο δημιουργοί αποτελούσαν ιδρυτικά μέλη του Σ(υλλόγου) Φ(ίλων) Ε(λληνικής) Μ(ουσικής) το 1962, μαζί με σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού πενταγράμμου, όπως ο Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Μαρία Φαραντούρη, Χρήστος Λεοντής, Μάνος Ελευθερίου, Μάρω-Λήμνου Λοΐζου, Γιάννης Μαρκόπουλος, Κώστας Βρεττάκος, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Ζωγράφος, Αγγέλα Ζώη, Νότης Μαυρουδής, Άκος Δασκαλόπουλος, Θέμις Σερμιέ, Έφη Παναγιώτου, Αλέκος Σταματέλης, Υακίνθη Κλάδη, Θάνος Μικρούτσικος, κ.α., ενώ μουσικά θα συναντηθούν αρχικά το 1980, όταν η Μαίρη Δαλάκου θα μελοποιήσει στίχους του Φώντα Λάδη για την μουσικο-εκπαιδευτική εκπομπή της ΕΡΤ "Η Κυρά-Γραμματική" την περίοδο 1980-1981. Την επόμενη χρονιά θα συμμετάσχουν με το τραγούδι "Ένα καρότσι" στους Β΄ Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας ενώ θα συνεχίσουν να αλληλεπιδρούν μέσω της συνεργασίας τους σε ανέκδοτους έως τώρα κύκλους έργων.
Το 2020 η Μαίρη Δαλάκου θα κυκλοφορήσει 6 μελοποιημένα ποιήματα του Φώντα Λάδη από την ποιητική του συλλογή "Δέκα Οκτάστιχα" και 4 ορχηστρικά θέματα, τα οποία με την βοήθεια του Δημήτρη Λέκκα (φλάουτο με ράμφος), Βασίλη Σαλτίκη (λούπες σαξοφώνου, ney), και του Κωνσταντίνου Καμπάνη (Mr.Woofer) (τσέλο, αναλογικά και φηφιακά συνθεσάιζερ) μας παραδίδει στο άλμπουμ "Βυθός".
Το άλμπουμ κινείται σε electro-ambient μονοπάτια αναδεικνύοντας στο έπακρο τους στίχους του Φώντα Λάδη, μέσα από ένα δροσερό όσο και εσωστρεφές concept, προτάσσοντας μια φρέσκια ματιά πάνω στην μελοποιημένη ποίηση. Την παραγωγή, προγραμματισμό, sequencing, ηχογράφηση, μίξη και mastering των ηχογραφήσεων ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Καμπάνης (Mr.Woofer) στο στούντιο Blue Door Studio μεταξύ 2018-2019 ενώ επιμελήθηκε την φωτογραφία και το εξώφυλλο, το οποίο προσάρμοσε ο Θανάσης Ξανθάκος (Plan 59).
H έκδοση κυκλοφορεί σε 100 τρίπτυχα cd, υπογεγραμμένα δια χειρός από τους δύο δημιουργούς και διατίθεται με τα 100 πρώτα αντίτυπα του βινυλίου της Μαίρης Δαλάκου "Τα ακυκλοφόρητα 1965-1985".
Στο «Τραγούδι του δρόμου», η Γιώτα Βέη, η σημαντική ερμηνεύτρια της δημοτικής μουσικής παράδοσης, καταγράφει τις αναμνήσεις της και τους σταθμούς της προσωπικής και μουσικής της πορείας. Με μια αφήγηση συναρπαστική, που κυλάει σαν γάργαρο νερό, η τραγουδίστρια που ο Γιάννης Ρίτσος αποκάλεσε «η Μαρία Κάλλας του δημοτικού τραγουδιού» μάς ταξιδεύει από τη γενέτειρά της, τα Λουτρά Πλατυστόμου, μέχρι την Αθήνα, την πόλη που στέγασε τα καλλιτεχνικά της όνειρα.
Αναφέρεται στις καθοριστικές για τη ζωή της συναντήσεις με τη Μελίνα Μερκούρη, την Πόλυ Πάνου, τον Βασίλη Τσιτσάνη, την Ελένη Καραΐνδρου, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο (και άλλες προσωπικότητες από το καλλιτεχνικό στερέωμα), στις εντυπώσεις της από τα αμέτρητα ταξίδια και τις συναυλίες που πραγματοποίησε, αλλά και στην ουσιαστικότερη εμπειρία για την ίδια — εκείνη της μητρότητας.
«Όταν κάνουμε τον απολογισμό της ζωής μας και ξεκαθαρίζουμε τι κρατάμε και τι πετάμε, θέλουμε λίγα και καλά να μας συνοδεύουν». Αυτά τα λίγα και καλά συνθέτουν το τραγούδι της «προσωπικής οδού» της Γιώτας Βέη, αποτυπωμένα με τρόπο αυθεντικό και χωρίς καμιά διάθεση προσποίησης ή εξωραϊσμού.
Πρόκειται για μια καλαίσθητη έκδοση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο της ερμηνεύτριας και γραμμένο με αγάπη. Η αφήγησή της ξεκινά από την ιστορία των γονιών της και τα παιδικά της χρόνια που θα σφραγιστούν από την Κατοχή και τον Εμφύλιο, όπως συνέβη με όλη εκείνη τη γενιά. Καθοριστικό ρόλο στη ζωή της έπαιξε η θεία της η Κούλα που την έφερε στην Αθήνα και τη μύησε στην τέχνη της κομμωτικής. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 θα ξεκινήσει η πορεία της στο ραδιόφωνο, στις συναυλίες και λίγο αργότερα στη δισκογραφία. Εμφανίστηκε και στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Συνεργάστηκε και με τις δύο μυθικές μορφές της Θρακιώτικης παράδοσης, το Χρόνη Αηδονίδη και τον Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη.
Ένα σχετικό απόσπασμα (σελ. 205-6): "[...] Ο Χρόνης Αηδονίδης, με τον οποίο είχα μια υπέροχη συνεργασία τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου και αποκόμισα πολλά από αυτόν, ανακαλύφθηκε κάπως αργά αλλά, βέβαια, αναγνωρίστηκε όπως του άξιζε. Ο Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης ήταν κορυφαίος στο ούτι και στο τραγούδι και τον εκτιμούσα ιδιαίτερα για την ευγένεια του χαρακτήρα του και την ανωτερότητά του, που τον τοποθετούσε πάνω από μικρότητες και μικροσυμφέροντα, κι ακόμα περισσότερο γιατί θαύμαζε τη φωνή μου και μου το έλεγε. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στις κόρες του, που τον συνοδεύουν και έχουν καταγράψει όλη τη θρακική παράδοση"[...].
Πρόλογος: Δρ. Αικατερίνη Πολυμέρου - Καμηλάκη, ομότιμη ερευνήτρια, τέως διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.
Η Γιώτα Βέη γεννήθηκε το 1942 στο Πλατύστοµο Φθιώτιδας. Η γιαγιά της τη µύησε στον αστείρευτο πλούτο της δηµοτικής µουσικής παράδοσης. Στα δεκαεπτά της χρόνια µετακόµισε στην Αθήνα, όπου ζει µέχρι σήµερα. Το 1978 ξεκίνησε επίσηµα τη µουσική της καριέρα και έγινε γνωστή στο πανελλήνιο µέσα από τη συνεργασία της µε το Τρίτο Πρόγραµµα. Ακολούθησαν οι επιτυχηµένοι δίσκοι: Η Γιώτα Βέη στα δηµοτικά της (1982), Τραγουδώντας τη Ρούµελη και τη Θράκη (1985), Παραλογές (1991), Μουσικό ταξίδι στην Ελλάδα (1995), Ιωνία (1996), Mammas (1996), Γαία (1998), Τα Ηρωικά του 1821 (2004), Κύµατα του Αιγαίου (2004), Χορεύοντας στα κύµατα (2008), Ύµνοι της Μεγάλης Εβδοµάδας (2008), Σπήλαιο (2009) και Τσιτσάνη έργα (2010). Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το αυτοβιογραφικό της έργο Το τραγούδι του δρόμου (2024).
Το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2025 βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στην φιλόξενη μουσική σκηνή "Σφίγγα", όπου ακούσαμε τον Ορφέα Περίδη (20/02/1957 - Αθήνα). Τον εκπληκτικό ερμηνευτή και κιθαρίστα, τον σπουδαίο τραγουδοποιό που σφράγισε με την παρουσία του το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Μπορεί να άργησε να εισέλθει στο χώρο της δισκογραφίας, αλλά όταν "ενεργοποιήθηκε", στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κατάφερε να μας μαγέψει με στίχους και μελωδίες βγαλμένες κατευθείαν από την καρδιά και την ψυχή του.
Έγραψε τραγούδια για το Νίκο Παπάζογλου και το Μανώλη Λιδάκη, ερμήνευσε και τραγούδια άλλων δημιουργών, όπως το περίφημο "Βαλς" των Πέτρου Βαγιόπουλου - Μανώλη Ρασούλη, μέχρι και φωνητικά έκανε στην Ελένη Βιτάλη, στο τραγούδι "Δον Κιχώτη" του δίσκου "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ", αλλά το 1993 τάραξε τα νερά με τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, "Αχ ψυχή μου φαντασμένη". Ακολούθησαν κι άλλοι, λίγοι και καλοί: "Καλή σου μέρα αν ξυπνάς", "Για πού το 'βαλες καρδιά μου"... και μέχρι σήμερα επιμένει να μας απασχολεί μόνο όταν έχει κάτι ουσιαστικό να μας πει, χωρίς τυμπανοκρουσίες, ακατάσχετες συνεντευξιακές φλυαρίες και υπερβολικές προβολές!
Στο φετινό πρόγραμμα ο ευαίσθητος και τρυφερός τροβαδούρος έκανε μια επιλογή από την προσωπική του εργογραφία (Φωτοβολίδα, Φεύγω, Αχ να σε δω, Δεν σε κοιτάω στα μάτια, Ζηλεύει η νύχτα, Παραμύθι, Κάτι μου κρύβεις, Υλαγιαλή, Τα παλιά γκαρσόνια, Γιατί πολύ σ' αγάπησα, κ.ά.), έχοντας μια αξιόλογη ομάδα μουσικών: Θοδωρής Δαμουράκης - Κιθάρα, Κώστας Αρσένης - Μπάσο, Χρήστος Σκόνδρας - Μπουζούκι & Ζουρνάς, Γιάννης Ριζόπουλος - Κρουστά, αλλά και μια αξιοπρόσεκτη νέα τραγουδίστρια, την Σουσάνα Τρυφιάτη, που στάθηκε επάξια δίπλα στον Περίδη, ερμηνεύοντας παλιά ωραία λαϊκά τραγούδια. Στο πρόγραμμα είχε την τιμητική του ο Άκης Πάνου, ο Γιώργος Ζαμπέτας -με τον οποίο τους ενώνει και μια συγγένεια- και άλλοι δημιουργοί.
Ο κόσμος που γέμισε ασφυκτικά τον χώρο, συμμετείχε καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς στις ερμηνείες των τραγουδιών και διασκέδασε πραγματικά με τις επιτυχίες του Ορφέα Περίδη που, στα 68 του χρόνια, παραμένει ακμαίος, ευδιάθετος και πάντα δημιουργικός.
Τον Σεπτέμβριο του 2010 σε μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη, στην Πλατεία Αριστοτέλους, άκουσα για πρώτη φορά ζωντανά την εξαιρετική ερμηνεύτρια και μουσικό, Αλεξία Χρυσομάλλη, όπου τραγουδούσε Γιώργο Καζαντζή. Ενθουσιάστηκα, και στο πλαίσιο της παρουσίασης νέων δημιουργών και καλλιτεχνών, της πρότεινα να κάνουμε μια συνέντευξη (2011) για ένα μουσικό διαδικτυακό περιοδικό με το οποίο συνεργαζόμουνα τότε και δεν υπάρχει πια.
Η Alexia Chrysomalli, αφού διένυσε μια αξιοπρόσεκτη πορεία στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού, με βάση την γενέτειρά της, τη Θεσσαλονίκη, πήρε τη μεγάλη και σοβαρή απόφαση, το 2016, να μείνει στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα της Αυστρίας, στη Βιέννη, όπου δεν σταμάτησε να ασχολείται με τη μουσική και το τραγούδι.
Εκεί σπούδασε Πρωτοβάθμια Μουσική Παιδαγωγία (Elementare Musikpädagogik) στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης (Universität für Musik und darstellende Kunst Wien).
Όταν τη ρωτάμε πώς είναι τα πράγματα εκεί, τι ακριβώς κάνει και ποια είναι η σημαντικότερη στιγμή της μέχρι σήμερα πορείας της στην Κεντρική Ευρώπη, απαντάει:
Τα τελευταία χρόνια διδάσκω τραγούδι και έκφραση σε διάφορα παιδαγωγικά και καλλιτεχνικά κέντρα της πόλης. Η Βιέννη είναι μια πόλη που αγαπώ πολύ, καθώς μου προσφέρει την ευκαιρία να πραγματοποιώ όμορφες συναυλίες σε εξαιρετικούς χώρους και φεστιβάλ. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για μένα και μου προσφέρει μεγάλη χαρά. Ο κύριος λόγος που έχω επιλέξει να ζω εδώ είναι ακριβώς αυτός. Επιπλέον, στη Βιέννη μπορεί κανείς να γνωρίσει και να συνεργαστεί με μουσικούς από όλο τον κόσμο. Στην μπάντα μου, αυτή τη στιγμή, οι μουσικοί προέρχονται από χώρες όπως η Αυστρία, η Ισπανία, η Τουρκία, το Ιράν, η Αίγυπτος, η Ουγγαρία και η Σλοβενία, κάτι που προσφέρει μεγάλη ποικιλία και ενισχύει τη μουσική μου.
Η πιο σημαντική στιγμή για μένα ήταν το 2022, όταν έξι τραγουδίστριες που ζούμε στη Βιέννη, αλλά προερχόμαστε από διαφορετικές χώρες (Ελλάδα, Συρία, Κουρδιστάν, Βοσνία, Αφρική, Ιράν), και εκπροσωπούμε την Ελεύθερη Μουσική Σκηνή της Βιέννης, συνεργαστήκαμε με την Tonkünstler-Orchester στο πανέμορφο Musikverein (Μέγαρο Μουσικής). Με αυτή τη συνεργασία, η κλασσική μουσική σκηνή της Βιέννης άνοιξε για πρώτη φορά το κοινό της, στον πολιτιστικό πλούτο των καλλιτεχνών της πόλης που προέρχονται από διαφορετικές γωνιές του κόσμου!
Ένα ακόμα πλεονέκτημα της Βιέννης είναι η εύκολη πρόσβαση σε ταξίδια σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, κάτι που διευκολύνει τις συναυλίες. Τα τελευταία 3 χρόνια έχουμε πραγματοποιήσει πολλές περιοδείες, κυρίως στην Ισπανία, αλλά και σε άλλες χώρες, παίζοντας τα δικά μου τραγούδια, καθώς και παραδοσιακά τραγούδια από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό να βλέπω την αγάπη που δείχνουν οι άνθρωποι του εξωτερικού για την ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση.
Τα καλοκαίρια και έως τον Οκτώβριο, φροντίζω να τα περνάω στην Ελλάδα, καθώς η επαφή μου με την οικογένεια, τους φίλους, τη θάλασσα και το φως της Ελλάδας είναι για μένα ζωτικής σημασίας.
Παράλληλα με τις συναυλίες, έχω δημιουργήσει μία online επιχείρηση, προσφέροντας διαδικτυακά μαθήματα τραγουδιού και coaching για την έκφραση και την αυτοπεποίθηση. Έχω μαθητές από διάφορα μέρη του κόσμου, κάτι που μου επιτρέπει να βρίσκομαι όπου θέλω, συνδυάζοντας τη διδασκαλία με τις συναυλίες ή τις διακοπές μου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το πρώτο μου άλμπουμ, με τίτλο Metamorphosis, ηχογραφήθηκε το 2018 στην Ελλάδα με Έλληνες μουσικούς. Αυτή την περίοδο ετοιμάζουμε το δεύτερο άλμπουμ μου, το οποίο θα ηχογραφηθεί στη Βιέννη το Μάιο του 2025. Όσον αφορά τη μουσική μου, προσπαθώ να εκφράσω όχι μόνο το προσωπικό μου στοιχείο, αλλά και να παρουσιάσω την απίστευτη ποικιλία ρυθμών και κλιμάκων που διαθέτει η ελληνική μουσική παράδοση.
Παράλληλα, προσπαθώ να μεταφέρω την ανοιχτή και ζεστή καρδιά που χαρακτηρίζει την ελληνική ψυχή. Είμαι ευγνώμων, γιατί όπου κι αν πάμε, αυτό γίνεται πάντα δεκτό με θερμή αγάπη. Όλες αυτές οι εμπειρίες με γεμίζουν, καθώς νιώθω ότι βιώνω συνάφεια με τις αξίες μου. Πιστεύω ότι η ένωση προέρχεται μόνο μέσα από την μοναδικότητα και όχι από την ομογενοποίηση.
Για περισσότερα τραγούδια της Αλεξίας Χρυσομάλλη στο κανάλι της στο YouTube! Εμείς ευχόμαστε τα καλύτερα στην ξεχωριστή αυτή καλλιτέχνιδα και ελπίζουμε να την ακούσουμε ξανά live στην Ελλάδα, γιατί τέτοιες φωνές -από τις καλύτερες της γενιάς της- λείπουν από το σύγχρονο μουσικό τοπίο...
Ήταν ένας Προμηθέας του καιρού του ενάντια σε θεούς και τους δαίμονές του. Για χάρη όσων μπορούσαν να κερδίσουν έναν ολόκληρο κόσμο χάνοντας μόνο τις αλυσίδες τους. Η διά πυρός και σιδήρου ζωή του ξεδιπλώνεται συναρπαστικά από την Οδησσό στη Μυτιλήνη, τον Πειραιά των εργατικών αγώνων, τον Ισπανικό Εμφύλιο, το Ανατολικό Μέτωπο μέχρι τη μετεμφυλιακή Ελλάδα.
Πρόκειται για την εποποιία ενός διεθνιστή επαναστάτη που μόνο με του Ερνέστο Γκεβάρα μπορεί να συγκριθεί. Ο κομπανιέρο Γριέγο, ο «Έλληνας σύντροφος», υπήρξε συνεπής με τις ιδέες του και ασυμβίβαστος μέχρι τέλους. Εμπνευσμένο από αληθινά πρόσωπα και γεγονότα. Από ανθρώπους που πίστευαν βαθιά και αγωνίζονταν συλλογικά για τις ιδέες που άλλαζαν τον κόσμο το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Όταν πύκνωνε ο ιστορικός χρόνος καταδεικνύοντας πως μόνος του κάποιος μπορεί να σώσει τον εαυτό του, μα μόνος του δεν μπορεί να σωθεί.
Συνάμα, αναδεικνύονται άγνωστες πτυχές εκείνων των ταραγμένων χρόνων, όπως: ο ερχομός των Μικρασιατών προσφύγων, οι κοινωνικές συγκρούσεις ενάντια στο Κράτος και τη Βία, οι επιδημίες της εποχής, η καταστολή και τα βασανιστήρια σε βάρος των κομμουνιστών, οι σχολές της Τρίτης Διεθνούς, τα «πανεπιστήμια» των φυλακών, οι θεαματικές αποδράσεις. Βελουχιώτης, Έρενμπουργκ, Χέμινγουεϊ, Ιμπαρούρι, Δημητρόφ είναι μερικά μόνο από τα πρόσωπα που εμφανίζονται σε αυτό το παλίμψηστο μιας ζωής με αυταπάρνηση: της μυθιστορηματικής ζωής του Νίκου Βαβούδη.
Παρακάτω η πρόσφατη συνέντευξη της συγγραφέως στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης":
Η ιστορία του Νίκου Βαβούδη εξακολουθεί να προσκομίζει στο παρόν και να εμπνέει
Η ζωή του προσαρμόζεται σε διαφορετική ταυτότητα κάθε φορά. Πιο συχνά αλλάζει το όνομα, το επίθετο σε παρανόμι, παρά το πουκάμισό του. Μυστικές συναντήσεις. Εντολές. Αποστολές. Συνωμοτικοί κανόνες. Το χρέος. Ολα με ψευδώνυμο. «Καθαρά» σπίτια. Γιάφκες. Κρύπτες. Κώδικες. Συνθηματικά. Μια γλάστρα στο περβάζι. Μια απλωμένη μπουγάδα. Ενα αναμμένο κερί πίσω από το τζάμι. Εύθραυστη η ελευθερία σαν γυαλί μες στην καμπάνα της σιωπής. Μια ζωή στην ανασφάλεια και ανασφάλεια αντί για ζωή. Μια ολόκληρη ζωή. Επιβίωση μετ' εμποδίων. Υπό προθεσμία. Κατ' επίφαση. Μέρα - νύχτα φυλάγεται. Μερόνυχτα, βδομάδες, μήνες, χρόνια φυλάγεται. Φοράει διπλά ρούχα. Χειμώνα - καλοκαίρι. Ιδροκοπάει. Αντέχει. Κρατάει γερά τα μυστικά, τα απόρρητα. Αντέχει. Δεν μιλάει. Δεν παραμιλάει μήτε στον ύπνο, μήτε στον ξύπνο. Εχει μονίμως έντονη την αίσθηση πως τον παρακολουθούν τόσο που κινδυνεύει να προδοθεί αφ' εαυτού και να παραδοθεί στο τέλος από μόνος του στους διώκτες του. Ισως για το «επιτέλους» ενός και μόνο στεναγμού ανακούφισης. «Με πιάσανε! Επιτέλους!». Ομως το χρέος;...
Αποσπάσματα από το νέο βιβλίο της Σωτηρίας Μαραγκοζάκη, «Ασπρος σκύλος μαύρος σκύλος», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ειρήνη» και βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και της «Σύγχρονης Εποχής». Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί και αναφέρεται στη ζωή του κομμουνιστή Νίκου Βαβούδη. Μια ζωή που ξεδιπλώνεται συναρπαστικά από την Οδησσό στη Μυτιλήνη, τον Πειραιά των εργατικών αγώνων, τις φυλακές, τον Ισπανικό Εμφύλιο και τις χώρες του σοσιαλισμού μέχρι τη μετεμφυλιακή Ελλάδα, όπου δούλεψε στον μηχανισμό των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ στην Αθήνα ως ασυρματιστής, εξασφαλίζοντας την επικοινωνία τους με την έδρα της ΚΕ που βρισκόταν εκτός Ελλάδας. Εκεί, σε μια διαμορφωμένη κρύπτη ο Νίκος Βαβούδης αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, για να μην πέσει στα χέρια της Ασφάλειας ζωντανός. «Πες τους αυτουνούς ότι εμένα δε θα με βάνουνε στο χέρι ζωντανό...».
Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με την Σωτηρία Μαραγκοζάκη για το βιβλίο και την ευχαριστούμε πολύ.
Δεν γινόταν παρά να τον προσεγγίσω με βαθύ αίσθημα ευθύνης, σεβασμό, θαυμασμό...
-- Καταπιάνεστε μυθιστορηματικά με τη ζωή ενός υπαρκτού προσώπου. Ποιες είναι οι προκλήσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος;
-- Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να μην «προδώσω» κάθε φορά τα πρόσωπα που με έχουν εμπνεύσει, μα να καταφέρω να αναδείξω όσα τα χαρακτηρίζανε στις ιστορικές συνθήκες που ζούσαν και οι οποίες τα διαμορφώνανε και δρώντας με τη σειρά τους τις διαμόρφωναν. Να μπορέσω να καταλάβω, να εμβαθύνω σε κίνητρα, προτάγματα, συναισθήματα, ανθρώπινες πλευρές. Τον κομμουνιστή Νίκο Βαβούδη, όταν άρχισαν να ενώνονται τα άγνωστα στους περισσότερους κομμάτια της αγωνιστικής πορείας και της συμβολής του στο διεθνιστικό κίνημα, δεν γινόταν παρά να τον προσεγγίσω με βαθύ αίσθημα ευθύνης, σεβασμό, θαυμασμό για όσα τον ωθούσαν - όπως και τόσους άλλους αγωνιστές - στην υπαγωγή του ατόμου στο κοινωνικό σύνολο.
-- Πώς ξεκίνησε η ιδέα;
-- Κατά τη διάρκεια της συγγραφής των δύο προηγούμενων βιβλίων μου, του «Υπάτου της Σμύρνης» και του «Κλήρου του αίματος», διαπίστωσα ότι υπάρχουν κενά σχετικά με πρόσωπα, γεγονότα, χρονικές περιόδους, που δημιουργούσαν εύλογα ερωτήματα, όπως: Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή πώς έγιναν δεκτοί οι πρόσφυγες; Ήταν η προσφυγική αποκατάσταση συνώνυμη με την κοινωνική, πράγμα αδύνατο στις καπιταλιστικές συνθήκες εκμετάλλευσης; Πώς ξεκίνησαν και ποιες ήταν οι κοινωνικές διεκδικήσεις στον Μεσοπόλεμο; Πώς αναπτύχθηκε το εργατικό κίνημα στο οποίο πρωτοστατούσαν οι κομμουνιστές; Πώς ξεκίνησε η αντικομμουνιστική νομική θωράκιση με τη συνεπαγόμενη έξαρση της βίας και την καταστολή; Τι συνέβαινε στις φυλακές με τα περίφημα «πανεπιστήμια» που οργανώνανε οι κομμουνιστές κρατούμενοι; Πώς έγιναν οι μεγάλες αποδράσεις και γιατί πηγαίνανε στη Σοβιετική Ένωση; Γιατί διακινδύνευαν άνθρωποι από όλο τον κόσμο για να στηρίξουν τους Δημοκρατικούς στον ισπανικό εμφύλιο; Τι πιστεύανε ότι διακυβεύονταν; Ποιος ήταν ο ρόλος της Κομιντέρν; Γενικά, τι ωθούσε τους ανθρώπους να προτάσσουν το συλλογικό στο ατομικό, να είναι αλληλέγγυοι, συνεπείς, αποφασισμένοι; Δηλαδή, το αντίθετο από αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα, με εξαίρεση πάλι τους κομμουνιστές. Στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης ήταν εντυπωσιακό πως έβρισκα διαρκώς μπροστά μου το όνομα του Νίκου Βαβούδη.
-- Πού συναντά η μυθοπλασία τα ιστορικά γεγονότα;
-- Η αλήθεια που δημιουργεί ο συγγραφέας ενός ιστορικού μυθιστορήματος δεν πρέπει να συγχέεται με την αλήθεια που (οφείλει να) αναζητά ο ιστορικός. Ας λένε οι μεταμοντερνιστές πως δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Σαφώς και υπάρχει. Δεν είναι έκαστος και η ιστορική αλήθειά του. Διότι η ιστορία - με τη στενά ιστοριογραφική σημασία της, όχι η εξιστόρηση - βασίζεται σε τεκμήρια και δεν επιδέχεται ερμηνείες ούτε αναθεωρείται. Το παρελθόν νοηματοδοτεί το παρόν και δεν ανακατασκευάζεται παρά τη γιγαντιαία επιχείρηση ιστορικού αναθεωρητισμού, η οποία ξεκίνησε εδώ και δεκαετίες για την αμαύρωση π.χ. των σπουδαίων κοινωνικών κατακτήσεων στην ΕΣΣΔ ή την αποσιώπηση της τεράστιας προσφοράς της στη συντριβή του ναζισμού.
Ο μυθιστοριογράφος δεν δεσμεύεται από την ιστορικά τεκμηριωμένη πραγματικότητα καθώς αφηγείται το επινοημένο. Παρότι αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα μπορεί να θέτει ερωτήματα και διλήμματα, να υπαινίσσεται, να επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες, να προκαλεί συγκινησιακή φόρτιση. Διότι η ιστορία καταγράφει το παρελθόν ενώ η λογοτεχνία το ανασυνθέτει με δραματικό, θεατρικό τρόπο. Το ζητούμενο είναι να καταφέρει ο μυθιστοριογράφος να μετατρέψει την ιστορική πραγματικότητα σε μύθο, σε κοινή εμπειρία για τους αναγνώστες.
-- Από πού αντλήσατε στοιχεία και ιστορικά ντοκουμέντα;
-- Κυρίως από τη σχετική βιβλιογραφία, από εφημερίδες της εποχής, από περιοδικά, έγγραφα, εργασίες, διδακτορικές διατριβές, μελέτες για τις περιόδους που με ενδιέφεραν, από το διαδίκτυο με σχολαστική διασταύρωση των στοιχείων, όπως οφείλουμε να κάνουμε εμείς οι δημοσιογράφοι. Ιδίως τα Δοκίμια Ιστορίας του ΚΚΕ και τα τεύχη της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» είναι πολύτιμα από πολλές απόψεις στη φάση της έρευνας και της συγγραφής ενός τέτοιου βιβλίου. Και επειδή στο ιστορικό μυθιστόρημα έχει σημασία η αναπαράσταση της εποχής, κρίθηκε απαραίτητη η χρήση χαρτών, στατιστικών στοιχείων, γεωγραφικών δεδομένων, φωτογραφιών για τόπους και πρόσωπα το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, τότε που έζησε ο Νίκος Βαβούδης. Γλωσσάρια, λευκώματα, άτλαντες, λαογραφικά στοιχεία αποδείχτηκαν επίσης σημαντικά προκειμένου να ανασυνθέσω κατά το δυνατόν το κλίμα της εποχής. Μέχρι κώδικες και τον χειρισμό ασύρματου χρειάστηκε να μελετήσω. Διότι ο μυθιστοριογράφος αναζητά και την παραμικρή λεπτομέρεια, όπως, για παράδειγμα, τι τρώγανε ή τι φορούσαν, τότε, οι άνθρωποι, τις ντοπιολαλιές, τα ιδιώματα, τα τραγούδια, τα ήθη και έθιμα. Γίνεται τρόπον τινά ένας ρακοσυλλέκτης της ιστοριογραφίας.
Με τη ζωή και τη δράση του τοποθετείται ισάξια δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες του κινήματος εκείνης της εποχής
-- Απ' όλη αυτήν τη συγκλονιστική διαδρομή τι είναι αυτό που ξεχωρίζετε εσείς;
-- Κυριολεκτικά με συγκλόνισε η παραμονή του Νίκου Βαβούδη στη μετεμφυλιακή Αθήνα σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, με τις διώξεις και τις εκτελέσεις αγωνιστών να είναι σε καθημερινή βάση. Ήταν αξιωματικός (ταγματάρχης) του Κόκκινου Στρατού και είχε κληθεί μετά τον πόλεμο από τον Δημητρώφ στη Βουλγαρία για να οργανώσει το ασύρματο δίκτυο, όμως κατόπιν επέστρεψε στην Ελλάδα. Η διεθνιστική δράση του, η αυταπάρνησή του, η πίστη του στην Επανάσταση και στον ρόλο της πρωτοπορίας με οδήγησαν στον παραλληλισμό με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Επίσης η αφοσίωσή του στο Κόμμα, παρά τις λαθεμένες, όπως αποδείχτηκε, εκτιμήσεις τόσο στην Ισπανία του 1936 όσο και στην Ελλάδα του 1944 με τη λαϊκομετωπική στρατηγική και τον διαχωρισμό της αντιφασιστικής πάλης από την πάλη για την εξουσία.
-- Συνάμα ποια είναι τα στοιχεία της προσωπικότητας του Νίκου Βαβούδη που ξεχωρίζετε;
-- Ο δυναμισμός, η εντιμότητα, η συνέπεια, η επιμονή, η αποφασιστικότητα, η γενναιότητα, η αταλάντευτη πίστη του στον σοσιαλισμό που απαλλάσσει τον άνθρωπο από τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης, τον εξυψώνει και αποκαθιστά την ουσία του ως κοινωνικού υποκειμένου. Με τη ζωή και τη δράση του τοποθετείται ισάξια δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες του κινήματος εκείνης της εποχής. Γιατί η ζώσα ιστορία του Νίκου Βαβούδη εξακολουθεί να προσκομίζει στο παρόν και να εμπνέει.
-- Ποιους παράγοντες ξεχωρίζετε για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του Νίκου Βαβούδη;
-- Ο Νίκος Βαβούδης ανδρώθηκε μέσα στο καμίνι της ιστορίας των ταξικών αγώνων. Είχε γεννηθεί στην Οδησσό της Τσαρικής Ρωσίας το 1905, στην απαρχή δηλαδή των κοσμοϊστορικών γεγονότων του 20ού αιώνα με κορυφαίο την Επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917. Με τον ερχομό του στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου η κοινωνική αδικία και το δράμα των Μικρασιατών προσφύγων ορίσανε με ποιους να πάει και ποιους να αφήσει. Η συμμετοχή του στο εργατικό κίνημα τον καθόρισε, όπως και όσα έζησε κατόπιν στη Σοβιετική Ένωση, όπου είδε πώς ο κεντρικός σχεδιασμός, η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η εργατική εξουσία μπορούν να σώσουν τον λαό, όπως έγινε στη ναζιστική επίθεση.
Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία και επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω δημόσια και τις εκδόσεις «Ειρήνη» για την εμπιστοσύνη.
Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...
Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com
Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.
Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσης Βαφειάδης.
.jpg)
.jpg)
