χωρίς βλέμμα ή νεύμα ανθρώπου.
Άγριος ο χειμώνας μας, σκληρός.
Οι άνθρωποι στο επέκεινα της μνήμης
μικραίνουν, γίνονται ισχνοί.
Χιόνι απαλό τους σκεπάζει.
Δείτε, νυχτώνει.
Κρύος άνεμος, παγώνει τ ́ αστέρια.
Όλοι τους ζητούν ν ́ αναπαυθούν.
Να ζεσταθούν βαθιά στη γη.
Αστράφτουν τη μέρα τα χαλίκια, καθώς τα γλείφουν οι ανταύγειες του ήλιου. Λευκοί κι οι σταυροί που στέκουν βουβοί στα μνήματα. Κι εμείς μένουμε μ ́ ένα χλωμό μειδίαμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου