O Νίτσε ανακάλυψε τον Ντοστογιέφσκι τον χειμώνα του 1886-87, όταν ξετρύπωσε μια γαλλική μετάφραση του Υπογείου σ’ ένα βιβλιοπωλείο της Νίκαιας. Δύο χρόνια αργότερα, θα τον χαρακτήριζε ως τον μόνο ψυχολόγο από τον οποίο είχε κάτι να μάθει. Η δεύτερη «συνάντησή» τους έγινε στις παρυφές του μηδενισμού. Ο Νίτσε ανακοίνωσε τον θάνατο του Θεού, ενώ ο Ντοστογιέβσκη επισήμανε τους κινδύνους που εγκυμονούσε ο αθεϊσμός.
Το ανά χείρας βιβλίο περιγράφει και τις δύο όψεις αυτής της συνάντησης, ακολουθώντας το νήμα που προσφέρει η αλληλογραφία του Νίτσε. Ο Paolo Stellino πραγματοποιεί μια λεπτομερή ανάλυση της ενασχόλησης του Νίτσε με το έργο του Ντοστογιέβσκη, από την πρώτη εκείνη επαφή στην Νίκαια, μέχρι τις τελευταίες μέρες, πριν την ψυχική κατάρρευση του φιλοσόφου.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου είναι αφιερωμένο στην ανασκευή της ευρέως διαδεδομένης και στερεότυπης άποψης, σύμφωνα με την οποία ο Ντοστογιέβσκη πρόβλεψε και επέκρινε στα μεγάλα μυθιστορήματά του μερικές από τις πιο επικίνδυνες και μηδενιστικές θεωρίες του Νίτσε. Για την ανασκευή αυτής της άποψης, ο συγγραφέας επικεντρώνεται στο ηθικό δίλημμα: Αν ο Θεός δεν υπάρχει, επιτρέπονται τα πάντα;
Ο Paolo Stellino είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Nova Institute of Philosophy (IFILNOVA), του New University of Lisbon της Λισαβόνας και μέλος του Nietzsche International Lab (NIL). Εργασίες του, επικεντρωμένες στη φιλοσοφία του Νίτσε, έχουν περιληφθεί σε τέσσερις συλλογικές εκδόσεις και διεθνής ακαδημαϊκές επιθεωρήσεις. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γκοβόστη, σε μετάφραση Γιώργου - Ίκαρου Μπαμπασάκη.
Ακολουθεί το κατατοπιστικό σημείωμα του εκδότη Κωνσταντίνου Ι. Γκοβόστη:
Πότε ανακάλυψε ο Νίτσε τον Ντοστογιέβσκη; Ποια μυθιστορήματά του διάβασε; Πώς τα ερμήνευσε; Σε ποιες πλευρές στράφηκε η προσοχή του Νίτσε; Πώς επηρέασαν τη σκέψη του; Πού εντοπίζουμε την επιρροή αυτή; Το εν λόγω βιβλίο είναι μια συνδυαστική πραγματεία που μελετά την αλληλεπίδραση ανάμεσα στον μεγάλο Ρώσο κλασικό και τον επίσης μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο, αξιοποιώντας τόσο τα εργαλεία της ιστορικής έρευνας όσο και τη δύναμη της διακείμενικής προσέγγισης.
Σύμφωνα με τον Anthony K. Jensen (Tbe Dostoevskey Journal) "πρόκειται για την πιο εμβριθή μελέτη που γράφτηκε ποτέ για το θέμα, που ωστόσο η ακαδημαϊκότητά της δεν στερεί τίποτα από την αναγνωστική απόλαυση". Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη - το πρώτο συνιστά μια φιλολογική προσέγγιση στην πρόσληψη του Ντοστογιέβσκη από τον Νίτσε και το δεύτερο επεκτείνει τη θέση του Μερεσκόβσκη για τον νιτσεϊκό νιχιλισμό που μπορούμε να ανιχνεύσουμε στο έργο και τους ήρωες του Ντοστογιέβσκη.
Το βιβλίο φέρει τη μεταφραστική σφραγίδα του Γιώργου - Ίκαρου Μπαμπασάκη ο οποίος, πέραν της εξαιρετικής δουλειάς του, έχει φροντίσει να το εμπλουτίσει με επεξηγηματικές υποσημειώσεις που θα διευκολύνουν τον αναγνώστη. Έχοντας τη μακρά παράδοση στις κλασικές μεταφράσεις των έργων του Ντοστογιέβσκη αλλά και ορισμένων φιλοσοφικών κειμένων του Νίτσε, κρίναμε ότι το βιβλίο αυτό δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τη μεταφραζόμενη στα ελληνικά βιβλιογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου