Για την "Αλληλογραφία" του Μ. Θεοδωράκη με τη Μ. Παπαγεωργίου

Πριν μία εβδομάδα (Μεγάλη Παρασκευή 06/04/2018) κυκλοφόρησε, μαζί με την "Εφημερίδα των Συντακτών", ο ψηφιακός δίσκος "Αλληλογραφία" με δέκα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, σε ερμηνεία, ενορχήστρωση και παραγωγή της Μαρίας Παπαγεωργίου. Ο δίσκος ανοίγει με το "Τώρα που πεθαίνουν τα λουλούδια" (Ταξίδι μέσα στη νύχτα, 1978, με τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά), μία από τις πιο τρυφερές στιγμές του μεγάλου συνθέτη, ο οποίος υπογράφει και τους στίχους. Το επόμενο τραγούδι είναι το "Δάκρυσαν τα σεντόνια μου" (Φαίδρα, 1985, με την Αλίκη Καγιαλόγλου), άλλο ένα τραγούδι αγάπης με τους στίχους της Αγγελικής Ελευθερίου, αδερφή του Μάνου Ελευθερίου, με τους στίχους του οποίου συνεχίζουμε στο επόμενο τραγούδι. Είναι το "Στην άκρη του παράδεισου" (Μήπως ζούμε σε άλλη χώρα, 1991, με τη Μαρία Δημητριάδη). Τέταρτο τραγούδι το "Σε δρόμους μακρινούς" (Λυρικά, 1978) με τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη, να αποδίδονται για πρώτη φορά από τον ίδιο το Μίκη Θεοδωράκη. Πέμπτο τραγούδι το "Στο παζάρι του φονιά" (Αρκαδία ΙΙ, 1969, με τον Πέτρο Πανδή), σε στίχους Μάνου Ελευθερίου. Στη συνέχεια, ακούμε την "Προδομένη αγάπη" (Το τραγούδι του Νεκρού Αδερφού, 1962, με τη Βέρα Ζαβιτσιάνου). Έβδομο είναι "Το τραγούδι των σειρήνων" (που να σας πω την αλήθεια μου, πρώτη φορά άκουσα εδώ και νόμιζα πως ήταν καινούργιο, μέχρι που είδα τις πληροφορίες του cd!), σε στίχους Κώστα Καρτελιά από την "Οδύσσεια" (2007) με τη Μαρία Φαραντούρη στην πρώτη εκτέλεση. Όγδοο τραγούδι η "Αγάπη" (Ραντάρ, 1981 με το Γιώργο Νταλάρα) και οδεύοντας προς το τέλος, ακούμε "Την πόρτα ανοίγω το βράδυ" (Λυρικά, 1978) σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη και το "Ήλιε μου και φως αγαπημένο", μια άρια -ίδια μουσική με το πρώτο τραγούδι του δίσκου- από την όπερα "Αντιγόνη" του 1999, σε στίχους του σπουδαίου μουσουργού. Αυτά όσον αφορά τα διαμαντένια τραγούδια που επιλέχτηκαν για να διασκευαστούν και να παρουσιαστούν στην "Αλληλογραφία", τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη δισκογραφική επαφή της νέας ερμηνεύτριας με το έργο του κορυφαίου δημιουργού (είχε ερμηνεύσει το "Ξημερώνει" σ' ένα δίσκο-φόρο τιμής στον Μίκη Θεοδωράκη). 

Όσο για τη Μαρία Παπαγεωργίου, είναι μια μουσικός και τραγουδίστρια, που μετρά ήδη δεκαπέντε χρόνια στις ζωντανές εμφανίσεις και δέκα χρόνια στη δισκογραφία. Με αυτή τη δουλειά, επιχειρεί να αποδώσει μερικά από τα πιο λυρικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και το κάνει με σεβασμό, αγάπη, αλλά και με μια διάθεση διαφοροποίησης από τις πρώτες εκτελέσεις. Οποιαδήποτε σύγκριση με το παρελθόν θα την αδικήσει, αφήνω που δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις τέτοιου είδους συγκρίσεις στην Τέχνη. Το αν τα κατάφερε ή όχι, θα το κρίνει ο χρόνος. Σε γενικές γραμμές πάντως, είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις στο έργο του Μίκη. Και αυτό οφείλεται τόσο στους εξαίρετους μουσικούς που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη ζωντανή ηχογράφηση, όσο και στις πολύ καλές -πότε λυρικές και πότε οργισμένες- ερμηνείες της Παπαγεωργίου. Και αυτό είναι μια μικρή νίκη, αν σκεφτεί κανείς πόσες αδιάφορες και περιττές  επανεκτελέσεις σε έργα του Θεοδωράκη έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια. Στα υπέρ του δίσκου είναι η επιλογή κάποιων άγνωστων -στο ευρύ κοινό- τραγουδιών του Μίκη και στα κατά η απουσία των στίχων στο ένθετο. Ακούστε κυρίως τα: "Τώρα που πεθαίνουν τα πουλιά", "Ήλιε μου και φως αγαπημένο" και το αιώνιο "Την πόρτα ανοίγω το βράδυ", όπου η Μαρία Παπαγεωργίου, πιο ώριμη πια, καταθέτει ερμηνείες με ψυχή και μνήμη.

Με τη Μ.Π. έχουμε κάνει δύο συνεντεύξεις. Η πρώτη ΕΔΩ και η δεύτερη (κοινή με τον τότε μουσικό συνοδοιπόρο της, Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη) ΕΔΩ και τέλος, είχε γράψει για εμάς, την ιστορία ενός τραγουδιού της, ΕΔΩ.