Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Αφιέρωμα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κομοτηνής


Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016 επισκεφτήκαμε τη «Δημοτική Βιβλιοθήκη Κομοτηνής» και εκεί μας υποδέχτηκε η έφορος βιβλιοθήκης και προϊσταμένη του Τμήματος Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης, κα Αργυρώ Σαλπιγγίδου. Ήρθε στην Κομοτηνή πριν πολλά χρόνια ως φοιτήτρια της Νομικής Σχολής του «Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης», έμεινε κι εργάζεται 33 χρόνια ως δημοτική υπάλληλος. 


Η «Δημοτική Βιβλιοθήκη Κομοτηνής», η οποία δεν αποτελεί ξεχωριστό νομικό πρόσωπο, αλλά υπηρεσία του Δήμου, ιδρύθηκε με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου την 19η Μαΐου 1954 και λειτουργεί ως Γενική – Λαϊκή, και δανειστική από το 1986. Διαθέτει συλλογές από βιβλία (πάνω από 24.850 τόμους), περιοδικά (φιλολογικά και γενικότερου ενδιαφέροντος), αρχείο τοπικού τύπου (από το 1968 και μετά) και αρχείο ΦΕΚ σε έντυπη μορφή από το 1940. Σήμερα στεγάζεται στην οδό Σαμοθράκης 12, σε ένα κτίριο συνολικής επιφάνειας 600 περίπου τ.μ. και εκτείνεται σε τρεις ορόφους, με την επέκταση που έγινε τα τελευταία χρόνια.


«Στο συγκεκριμένο κτίριο βρισκόμαστε από το 2008» επισημαίνει η κυρία Σαλπιγγίδου. «Μέχρι τότε η Δημοτική βιβλιοθήκη στεγαζόταν σε διάφορα κτίρια του Δήμου Κομοτηνής. Πέρα από το κτίριο που βλέπετε, υπάρχει και η πίσω προέκταση, ένας καινούργιος χώρος, όπου στο υπόγειο βρίσκεται το πολύτιμο αρχειακό υλικό της βιβλιοθήκης με εφημερίδες της κυβέρνησης, επαρχιακό τοπικό τύπο και ορισμένα παλιά βιβλία. Και στον επάνω όροφο υπάρχει μια εξαίσια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων για παρουσιάσεις βιβλίων, σεμινάρια, ημερίδες και λοιπές πολιτιστικές εκδηλώσεις».


«Στο αρχείο έχουν άμεση πρόσβαση μόνο οι υπάλληλοι της Βιβλιοθήκης. Όμως αυτό το σημαντικό αρχείο υπάρχει για να χρησιμοποιείται και από τους πολίτες, οι οποίοι πρέπει να το προσεγγίζουν πάντα με προσοχή και σεβασμό. Όταν θέλει κάποιος να δει μια παλιά εφημερίδα, οφείλει να μας δώσει όσα περισσότερα στοιχεία μπορεί (τίτλο εφημερίδας, χρονολογία έκδοσης, ημερομηνία γεγονότος) και εμείς με τη σειρά μας θα τη βρούμε και θα του τη δώσουμε να την δει επί τόπου. Υπάρχει η δυνατότητα να βγάλει φωτοτυπίες ή φωτογραφίες εντός του χώρου της Βιβλιοθήκης ή να την πάρει μαζί του για λίγες ώρες, αφήνοντας την ταυτότητά του. Όπως καταλαβαίνετε, είναι ένα αρχείο που πρέπει να διατηρηθεί στο διηνεκές, γιατί απεικονίζει τη ζωή της πόλης και τα τεκταινόμενα κάθε περιόδου», τονίζει η έφορος βιβλιοθήκης. «Οι εκδότες έχουν ιερή υποχρέωση να καταθέτουν αντίτυπα της εφημερίδας που εκδίδουν στη βιβλιοθήκη της περιοχής τους και αυτό οι συμπολίτες μας, ευτυχώς, το τηρούν» συμπληρώνει.


Η Δ.Β.Κ. τα τελευταία χρόνια –ειδικά από τότε που εγκαταστάθηκε στην Οδό Σαμοθράκης 12- συμμετέχει στα πολιτιστικά της Κομοτηνής με διάφορες εκδηλώσεις. Το χρονικό διάστημα που ακολουθεί, αυτό θα γίνει εντονότερο, υπόσχεται η κα Σαλπιγγίδου. Συνεργάζονται με όλα τα σχολεία του Δήμου Κομοτηνής και της Περιφέρειας και είναι στενή και σημαντική η συνεργασία της Δ.Β.Κ. με το Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (http://helit.duth.gr/).


«Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική τη συνεργασία μας με το Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του ΔΠΘ. Κάνουμε αναγνωστικές εμψυχώσεις σε μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου, δημιουργική απασχόληση παιδιών 6 έως 12 ετών (ανάγνωση βιβλίου, δημιουργικά παιχνίδια, θεατρολογία, τραγούδια, κ.λπ.). Όλα αυτά με φοιτητές του συγκεκριμένου τμήματος. Από τον Οκτώβριο ξεκινά ένα νέο πρόγραμμα, μέσω του προγράμματος «Άτλας» (Σύστημα Κεντρικής Υποστήριξης της Πρακτικής Άσκησης Φοιτητών ΑΕΙ), όπου κάθε μήνα θα έρχονται στη Βιβλιοθήκη μας φοιτητές για να κάνουν την πρακτική τους. Θα πληρώνονται από τον Άτλαντα και εμείς θα τους δίνουμε βεβαιώσεις για την εργασία τους» τονίζει με έμφαση η υπεύθυνη και συνεχίζει: «Είναι μια πολύ ωραία διαδικασία, διότι βάζει τον αναγνώστη στην ουσία της ανάγνωσης. Πώς δηλαδή πρέπει να προσεγγίζει ένα κείμενο και ένα έργο συνολικά». 


Η Δ.Β.Κ., όπως προαναφέραμε, είναι λαϊκή – γενική και δανειστική, και έχει βιβλία από όλες τις κατηγορίες της γνώσης, τα οποία απευθύνονται στο μέσο αναγνώστη. Έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τις πολλές καλές πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες των Τμημάτων του Δ.Π.Θ. που βρίσκονται στην πόλη της Κομοτηνής και απευθύνονται κυρίως σε καθηγητές και φοιτητές. Η Βιβλιοθήκη έχει αρκετούς αναγνώστες και από τη μειονότητα. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν βιβλία στην τουρκική γλώσσα. Γενικώς, η επιλογή του υλικού αντανακλά τις τρέχουσες ανάγκες και τάσεις της κοινωνίας, ενώ παράλληλα αποφεύγεται υλικό που έχει προφανή σκοπό τον προσηλυτισμό, την διασπορά μίσους ή την προσβολή συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι θεσμός μάθησης, παιδείας, πληροφόρησης και παρέχει υπηρεσίες ΔΩΡΕΑΝ και ΙΣΟΤΙΜΑ σε κάθε πολίτη χωρίς διακρίσεις.


Το σημαντικότερο πρόβλημα -όπως διαπιστώσαμε εκ της επισκέψεώς μας- της Δ.Β.Κ. και γενικότερα του Δήμου Κομοτηνής, είναι η έλλειψη προσωπικού. Αυτή τη στιγμή στη Βιβλιοθήκη εργάζονται μόνο δύο άνθρωποι. Το κακό είναι γενικό, βέβαια, και αφορά όλη την χώρα, δεν είναι πρόβλημα μόνο της πρωτεύουσας του Νομού Ροδόπης.

Επίσης, η Δ.Β.Κ. δε διαθέτει πια, όπως παλιά, την κινητή βιβλιοθήκη της. Υπήρχε ένα όχημα, μια κινητή μονάδα εξοπλισμένη με 1.000 τόμους περίπου, η οποία είχε στόχο να εξυπηρετεί απομακρυσμένους χρήστες και μειονεκτικές ομάδες πληθυσμού, όπως μετανάστες, ηλικιωμένους, ασθενείς, εγκλείστους. Ελπίζουμε άμεσα να ενεργοποιηθεί η «Κινητή Βιβλιοθήκη» του Δήμου Κομοτηνής.


Και τέλος, θερμή παράκληση προς όλους τους πολίτες, από την Προϊσταμένη του Τμήματος Παιδείας του Δήμου Κομοτηνής και από εμάς: «Να φέρνουν οι πολίτες στη βιβλιοθήκη όσα βιβλία και περιοδικά δεν χρειάζονται. Να τα φέρουν εδώ πριν καταλήξουν στην ανακύκλωση. Κάποια από αυτά θα τα εντάξουμε στη συλλογή μας και όσα δεν ενταχθούν στα ράφια της Δ.Β.Κ., θα τα αφήσουμε σ’ ένα μεγάλο ράφι που έχουμε κάνει με βιβλία που μπορεί να έρθει και να τα πάρει όποιος τα χρειάζεται. Τα δωρίζουμε σε όσους τα έχουν ανάγκη. Εγκυκλοπαίδειες, σχολικά βοηθήματα, λογοτεχνικά βιβλία, περιοδικά ποικίλης ύλης, οτιδήποτε έχουμε διαβάσει ή έχουμε διπλό ή δεν θέλουμε να πιάνει πια χώρο στη βιβλιοθήκη μας, καλό θα ήταν να το δωρίσουμε σε κάποιον άλλον, μέσω της Βιβλιοθήκης μας. Θα ήθελα να ενημερώσετε τους πολίτες γι’ αυτή τη δράση και προτρέπω όλους να επισκέπτονται το site του Δήμου Κομοτηνής και να ενημερώνονται για οτιδήποτε συμβαίνει στην πόλη μας».


Επικοινωνία με τη «Δημοτική Βιβλιοθήκη Κομοτηνής»: 25310 22589 & vivkomot@otenet.gr

Για περισσότερες πληροφορίες και στοιχεία, στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Κομοτηνής: http://www.komotini.gr/ -  http://www.komotini.gr/koinoniki-politiki-pedia-kai-athlitismos/ypiresies-paideias

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Αηδονίδης και Γκαϊφύλλιας για τον Καζαντζίδη


Πέρασαν 15 χρόνια από τότε που έφυγε ο Στέλιος Καζαντζίδης (29 Αυγούστου 1931-14 Σεπτεμβρίου 2011), η φωνή που αγάπησαν οι Έλληνες σε όλο τον κόσμο. Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε. Και άλλα τόσα ν' ακούσουμε. Ειδικά τα τραγούδια που έκανε με τον Άκη Πάνου, αλλά και με τον Τάκη Σούκα, το Χρήστο Νικολόπουλο, το Θόδωρο Δερβενιώτη, οι σύντομες "συναντήσεις" του με τους Μάνους, το Μίκη, το Χρήστο Λεοντή, ακόμα και με τον Σταμάτη Σπανουδάκη στα "Πέτρινα Χρόνια". 


Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν δύο παλαιότερα κείμενα που γράφτηκαν για τον Καζαντζίδη, από δύο σημαντικούς θρακιώτες καλλιτέχνες. Το πρώτο από τον τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια και το δεύτερο από τον τραγουδιστή και δάσκαλο της παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής, Χρόνη Αηδονίδη

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΩΝΗ

Τα πρώτα παιδικά μου χρόνια στην Κομοτηνή, τα έζησα σε μια φτωχογειτονιά με πλίνθινα σπίτια. Εκεί είδα φτώχεια, που δε θα ξεχάσω ποτέ. Όλοι όσοι έμεναν εκεί ήθελαν να ξεφύγουν απ’ τη μίζερη και αδιέξοδη ζωή τους. Ακόμα και η διεύθυνση μας το θύμιζε καθημερινά. Οδός Πύργου - Αδιέξοδος Α. Στη διπλανή αυλή έμενε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά. Τρία κορίτσια κι ένα αγόρι, που ήταν τρίτο στη σειρά. Ο Χρήστος μόλις είχε τελειώσει τη θητεία του, αλλά τα πραγματικά ζόρια τώρα άρχιζαν γι’ αυτόν. Θα έπρεπε πρώτα να παντρέψει τα κορίτσια και ύστερα, αν του έμενε χρόνος και κουράγιο, θα έκανε κι αυτός οικογένεια.
Τα κορίτσια στο βελόνι κι ο Χρήστος εργάτης, που έκανε μεροκάματο, όταν και όπου έβρισκε. Δύσκολες μέρες και το χειρότερο, χωρίς προοπτική. Υπήρχε όμως μια μέρα που ξεχώριζε. Η Κυριακή. Τότε ο Χρήστος έβγαινε στην αυλή φορώντας ένα άσπρο φανελάκι κασκορσέ, που τόνιζε το γεροδεμένο και ηλιοκαμένο του κορμί, στερέωνε ένα καθρεφτάκι πάνω στο μουσλούκι (δοχείο με νερό κρεμασμένο στον τοίχο) και καθώς ξυριζόταν, από ένα φορητό πικάπ άκουγε τα αγαπημένα του δισκάκια. Αποκλειστικά Καζαντζίδη. Μόλις άκουγα μουσική πήγαινα κι εγώ στην αυλή τους, γιατί μου άρεσε το σκηνικό, αλλά τα τραγούδια του Στέλιου μου ήταν αδιάφορα. Μια Κυριακή άκουσα έναν άλλο τραγουδιστή (αργότερα έμαθα ότι τον έλεγαν Αγγελόπουλο) κι όταν πήγα στην αυλή, ο Χρήστος δεν ήταν εκεί. Είχε πάει στη Γερμανία και προφανώς είχε πάρει τα αγαπημένα δισκάκια μαζί του.
Τα χρόνια περνούσαν και καθώς μεγάλωνα στην καινούργια μου γειτονιά, κάθε φορά που άκουγα τις…φάμπρικες της Γερμανίας, έφερνα την εικόνα του Χρήστου στο μυαλό μου να λιώνει εκείνα τα δισκάκια στην καταραμένη ξενιτιά. Άκουγα αχόρταγα από το ραδιόφωνο κάθε τι καινούργιο (κυρίως Νέο Κύμα) κι αργότερα ξόδευα το χαρτζιλίκι μου στα juke box για χάρη του Elvis, των Beatles και των Stones, αλλά ποτέ δεν χάλασα μια δραχμή για χάρη του Στέλιου. Είδα με συμπάθεια την προσπάθειά του να μπει στα χωράφια του Μπιθικώτση, τραγουδώντας Μίκη και Μάνο, αλλά ως εκεί. Έπρεπε να ωριμάσω για να γίνω πιο διαλλακτικός με τις επιλογές μου και τότε πρόσεξα την ερμηνεία του στο «Ποια είσαι εσύ» του Νικολόπουλου κι έπαθα την πλάκα μου. Δεν χόρταινα να τον ακούω να παίζει με μια jazz διάθεση με τα ημιτόνια, να βυθίζει τη φωνή του στα έγκατα του πενταγράμμου και με άνεση να την εκτοξεύει δυο οκτάβες επάνω, χωρίς να χάσουν οι νότες τίποτε απ’ τη δυναμική τους. Άνοιγε το στόμα του για το αγαπημένο του ΑΑΑΑ και νόμιζε κανείς πως έκρυβε τον τρούλο της Αγιά-Σοφιάς στο λαρύγγι του.
Ανακάλυψα το «Μίσος» του Άκη Πάνου και υποκλίθηκα. Και κάποια στιγμή επέτρεψα στον εαυτό μου να βουρκώσει ακούγοντας «Το μερτικό μου απ’ τη χαρά» του Λοΐζου. Α ρε Χρήστο, δίκιο είχες που λάτρευες την «απόλυτη φωνή».

Θανάσης Γκαϊφύλλιας
Κομοτηνή 07-09-2009

Πηγή: Εφημερίδα "Εποχή"

Με τον μεγάλο Στέλιο, ενώ τον ήξερα και με ήξερε από τότε που πρωτοβγήκαν οι φωνές μας στον αέρα, δηλαδή αρχές της δεκαετίας του 1950, η γνωριμία μας από κοντά έγινε το 1980 στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, όπου εργαζόμουν στις οικονομικές υπηρεσίες επί πολλά χρόνια.

Ο Στέλιος την περίοδο εκείνη έφερε για πρώτη φορά, ως ασθενή στο καρδιολογικό τμήμα, τη μητέρα του, την οποία υπεραγαπούσε και επισκεπτόταν κάθε μέρα. Έβρισκε λοιπόν το χρόνο και περνούσε και από το γραφείο μας για να τα πούμε. Θυμάμαι ότι συζητούσαμε διάφορα γύρω από τα καλλιτεχνικά μας ενδιαφέροντα. Ήταν η εποχή που είχε κάποιες διαμάχες με τις εταιρείες και τις δεσμεύσεις που του είχαν επιβάλει μέσω συμβολαίων, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να έρχεται σε επαφή με το κοινό του, που τόσο τον θαύμαζε και τον αγαπούσε, κι έτσι μου εξέφραζε συχνά την πικρία και το παράπονό του.

Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν και θα μείνει ανεπανάληπτος όχι μόνο για το μοναδικό θείο χάρισμα της φωνής του αλλά και για το ήθος, το ύφος και την ευαισθησία του.

Τη φωνή του σίγουρα θα την χαρακτήριζα βυζαντινή. Εξάλλου η καταγωγή του (Μ. Ασία) και μόνο, την επικυρώνει. Πιστεύω πως, πέραν από τα υπέροχα λαϊκά κομμάτια που ανέδειξε, θα μπορούσε κάλλιστα, αν είχε ασχοληθεί ειδικά με την βυζαντινή μουσική, να αποδώσει και εκκλησιαστικούς βυζαντινούς ύμνους αλλά και δημοτικά τραγούδια της παράδοσής μας.

Ο Στέλιος Καζαντζίδης αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στη μουσική ιστορία της χώρας μας, γιατί όχι μόνο ανέθρεψε μουσικά γενιές και γενιές αλλά και γιατί προσέφερε παρηγοριά στον πόνο των ανθρώπων, την εποχή που την είχαν ανάγκη, συμπάσχοντας ειλικρινά και από καρδιάς, με όλη του την ψυχή, μέσα από τα τραγούδια του.

Καλή μας αντάμωση Στέλιο!

Χρόνης Αηδονίδης
2009



"Νότες Λογοτεχνίας"

Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...

Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com

Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.

Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης.