Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

"Μουσείο Φωνογράφου και Ραδιοφώνου" στη Λευκάδα


Κοντά στον κεντρικό πεζόδρομο της παλιάς πόλης της Λευκάδας (Καλκάνη 2) στεγάζεται ένα μικρό ιδιωτικό μουσείο με παλιά ραδιόφωνα, λατέρνες από την Κωνσταντινούπολη, φωνογράφους, δίσκους, διακοσμητικά, εργαλεία, σπαθιά, όπλα, μουσικά όργανα, σφραγίδες, χαρτονομίσματα, κέρματα, κάρτ ποστάλ, φωτογραφίες και σπάνια χρηστικά αντικείμενα μιας άλλης μακρινής εποχής...

Το περίφημο "Μουσείο Φωνογράφου - Ραδιοφωνίας και Παλιών Ενθυμημάτων" (26450 21088) είναι δημιούργημα του συλλέκτη Τάκη (Δημήτρη) Κατωπόδη (Ντελημάρη) και ιδρύθηκε το 1980. Πέρα από τα παραπάνω λαογραφικά εκθέματα, υπάρχουν σπάνια χειρόγραφα και το ημερολόγιο του Λευκαδίτη ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, αλλά και φωτογραφίες της Μαρίας Κάλλας και του Αριστοτέλη Ωνάση από τη συναυλία που είχε δώσει η αξεπέραστη ερμηνεύτρια το καλοκαίρι του 1964 στην κεντρική πλατεία της Λευκάδας.

Η είσοδος στο μουσείο είναι ελεύθερη. Κατά την έξοδο όμως καλό θα ήταν να δώσετε ένα συμβολικό ποσό (2-3 ευρώ) και να αγοράσετε ένα δισκάκι με παλιά ελληνικά τραγούδια (από λαϊκά και ρεμπέτικα μέχρι καντάδες σε σπάνιες ηχογραφήσεις), μιας και το μουσείο δεν έχει άλλα έσοδα και δυστυχώς η πολιτεία δεν έχει βοηθήσει όσο θα έπρεπε την αξιέπαινη αυτή προσπάθεια.

Μαρίνος Αντύπας - Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα

Μαρίνος Αντύπας. Στην Πύλαρο Κεφαλονιάς και συγκεκριμένα στα Ποταμιανάτα, η "Αδελφότητα Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά" σε συνεργασία με τις Κοινότητες Μακρυωτίκων και Αγίας Ευφημίας, «στους Μύλους», στο σημείο που είχε εκφωνήσει τον πολιτικό του λόγο έστησαν ανδριάντα, τιμώντας τη μνήμη ενός σπουδαίου και ελεύθερου Έλληνα που αγωνίστηκε και θυσιάστηκε για τους συνανθρώπους του.


Ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε στο χωριό Φερεντινάτα της περιοχής Πυλάρου στην Κεφαλονιά το 1872 από μικροαστούς γονείς. Φοίτησε για ένα διάστημα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Αγωνίστηκε σ' όλη του τη ζωή για την αφύπνιση του λαού, και μάλιστα των αγροτικών και εργατικών τάξεων. Δολοφονήθηκε από άνθρωπο των μεγαλοκτηματιών του θεσσαλικού κάμπου (τσιφλικάδων), στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας.

Πατέρας του Μαρίνου Αντύπα ήταν ο Γιώργος Αντύπας, μαραγκός και ξυλογλύπτης το επάγγελμα, και της Αγγελικής Κλαδά. Η οικογένεια μετακόμισε στο Αργοστόλι, όπου ο Μαρίνος αποφοίτησε, μέσα σε στερήσεις, από το Γυμνάσιο, τον Ιούνιο του 1890.
Στη συνέχεια, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από την αρχή, τον χαρακτήριζαν οι πολιτικοί και κοινωνικοί του αγώνες ως σοσιαλιστής, οργανώνοντας ομιλίες. Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1896, πολέμησε μαζί με άλλους φοιτητές στο πλευρό των Κρητών. Μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στην Αθήνα με τραύμα στο στήθος. Εκεί οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην Πλατεία Ομονοίας. Σε εκείνο το συλλαλητήριο, κατάγγειλε δημόσια τον ρόλο μελών της βασιλικής οικογένειας και των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας ήταν η καταδίκη του σε φυλάκιση ενός έτους. Μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά, με πρόσχημα την ηθική αυτουργία σε υπόθεση απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Α΄.


Το 1898, ο Αντύπας διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Κεφαλονιά. Την επόμενη χρονιά εξέδωσε την εφημερίδα Ανάστασις, της οποίας η κυκλοφορία διακόπηκε εξαιτίας ενός άρθρου όπου ο Αντύπας καταφερόταν εναντίων της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας και των υπευθύνων της ήττας του 1897. Σημαντικό εδώ -από ένα περιληπτικό πρόγραμμα του 1905- είναι ότι ζητούσε νόμους που να περιορίζουν τις ώρες εργασίας, να καθοριστεί ημερομίσθιο, να δημιουργηθούν ταμεία σύνταξης για τους ανίκανους εργάτες είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθενείας ή τραυματισμού.

Το 1903 ο Μαρίνος Αντύπας πήγε στο Βουκουρέστι όπου ζούσε ο θείος του Γεώργιος Σκιαδαρέσης. Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Αντύπας ήταν αυτός που τον έπεισε να αγοράσει γη έκτασης 300.000 στρεμμάτων στον θεσσαλικό κάμπο, στην περιοχή των Τεμπών. Την ίδια χρονιά, ξαναγύρισε στην Κεφαλονιά όπου επανεξέδωσε την εφημερίδα του και ίδρυσε το «Λαϊκόν Αναγνωστήριον Η Ισότης», ένα είδος λαϊκού σχολείου.

Το 1906, μετά την αποτυχία του στις εκλογές στην Κεφαλονιά (ως υποψήφιος βουλευτής επαρχίας Κρανιάς), έφτασε στη Θεσσαλία όπου ανέλαβε επιστάτης στα κτήματα του θείου του. Εκεί εφάρμοσε προοδευτικά μέτρα όπως η εφαρμογή της αργίας της Κυριακής, η αμοιβή των κολλήγων με το 75% της παραγωγής (αντί του 25% που ίσχυε ως τότε) και η παραγραφή των χρεών τους. Ταυτόχρονα συνέχισε να μιλάει σε συγκεντρώσεις στα χωριά του κάμπου, κινητοποιώντας και οργανώνοντας τους εξαθλιωμένους αγρότες της Θεσσαλίας. Οι ενέργειές του αυτές και η μαχητικότητά του προκάλεσαν το μίσος των τσιφλικάδων, οι οποίοι προσπάθησαν, στην αρχή, να τον σταματήσουν μέσω συστάσεων από τη Χωροφυλακή και τη Νομαρχία. 


Ο Μαρίνος Αντύπας ωστόσο συνέχισε να διατρέχει τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου και να κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907. Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας, βλέποντας πως με κανένα μέσο δεν μπορούν να τον κάμψουν, αποφάσισαν τη δολοφονία του στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας, βάζοντας τον επιστάτη Ιωάννη Κυριακό να προκαλέσει επεισόδιο και, στη συνέχεια, να τον πυροβολήσει. Με τον τρόπο αυτό έλπιζαν να εμφανίσουν τη δολοφονία ως αυτοάμυνα για να αθωωθεί ο δράστης, όπως και έγινε.
Οι τελευταίες λέξεις του Μαρίνου Αντύπα ήταν: "Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία". Η δολοφονία του προκάλεσε λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα.



Στο παραπάνω βίντεο η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα, τον οποίο ερμήνευσε ο σπουδαίος ηθοποιός Νότης Περγιάλης στην κινηματογραφική ταινία "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο" (1965) σε σενάριο Νίκου Φώσκολου, σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη και μουσική Μίμη Πλέσσα, με το Νίκο Κούρκουλο, το Γιάννη Βόγλη, τη Μαίρη Χρονοπούλου, το Φαίδωνα Γεωργίτση, το Μάνο Κατράκη, κ.ά.

Ο γραφικός και όμορφος Αστακός Αιτωλοακαρνανίας

Τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως ένα λιμάνι - πέρασμα προς τα πανέμορφα νησιά Κεφαλονιά και Ιθάκη. Φυσικά και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι μια μικρή γραφική και όμορφη πόλη που δυστυχώς, η κεντρική εξουσία κυρίως αλλά και οι τοπικές αρχές δεν έχουν δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον για το ωραίο αυτό μέρος. Αξίζει να επισκεπτούμε και να γνωρίσουμε τον Αστακό!
Ο Αστακός (http://bit.ly/jQap4q) είναι μια πόλη στη δυτική ακτή του νομού Αιτωλοακαρνανίας, στο μυχό του ομώνυμου κόλπου, που πήρε το όνομά του από τον αρχαίο βασιλιά Αστακό. Κτισμένος γραφικά, συνδυάζει στην ευρύτερη περιοχή του και τα τρία στοιχειά: βουνό, θάλασσα και πεδιάδα. Η βουνήσια ομορφιά με την πλούσια βιοποικιλότητα, τα εναλλασσόμενα οικοσυστήματα από βορρά προς νότο, σε συνδυασμό με την ιονιοπελαγίτικη γοητεία, αποτελούν για τον επισκέπτη μια δελεαστική πρόταση, παρέχοντας τη δυνατότητα πολλών εναλλακτικών μορφών δραστηριοτήτων και αποτελώντας το συνδετικό κρίκο της Ακαρνανίας με τα Επτάνησα. Πρόκειται για μια πόλη με ιστορία, ιδιαίτερη φυσιογνωμία και ζωντάνια, που αξίζει κανείς να την επισκεφθεί για τα ιστορικά της μνημεία, τα αξιοθέατά της, αλλά και για τις όμορφες παραλίες της. Ερχόμενος από το Λεσίνι ο επισκέπτης, θα αντικρύσει μία γραφική κωμόπολη στην οποία ξεχωρίζει ο μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Νικολάου και στην αριστερή άκρη το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου μέσα σε ένα πευκόφυτο δασάκι. Επιπλέον, οι όμορφες αυλόπορτες των αρχοντικών, τα μαντεμένια σκαλιστά μπαλκόνια και τα γραφικά διώροφα στο λιμάνι, δημιουργούν μια εικόνα σαν πίνακα ζωγραφικής. Στο βάθος του Κόλπου, ο ανεμόμυλος και το καρνάγιο δίνουν το δικό τους χρώμα, σαν ξεχωριστή πινελιά πλάι στα γραφικά νησιώτικα σπιτάκια της παραλίας, ενώ βορειοανατολικά διακρίνονται τα απομεινάρια του Μεσαιωνικού οχυρού.
Στους πρόποδες του λόφου, κάτω από την καστροπολιτεία του Αστακού, βρίσκεται η «Σπηλιά του Κύκλωπα», μια τεράστια σπηλιά σε απόκρημνο και απροσπέλαστο σημείο, όπου λέγεται ότι κατοικούσε με το κοπάδι του ο ξακουστός Κύκλωπας Πολύφημος τον οποίο και τύφλωσε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του. Αξίζει επίσης να επισκεφτείτε την αρχαία πόλη του Αστακού, στα Β-ΒΑ της σημερινής πόλης, στην κορυφή του λόφου «Κάστρο», όπου υπάρχουν τα ερείπια και τα κυκλώπεια τείχη της αρχαίας οχυρωμένης Ακαρνανικής πόλης, η οποία έφερε το ίδιο όνομα. Σε απόσταση 200 μέτρων στα δυτικά της πύλης οχύρωσης, στην πλαγιά του λόφου, βρίσκεται ο εξάστυλος, αμφιπρόστυλος ναός του Καραού Διός. Στην περιοχή του Αστακού υπάρχουν πεντακάθαρες και γαλανές παραλίες και απόμεροι κολπίσκοι για να απολαύσετε το μπάνιο σας (π.χ. παραλία Βελά και Σκάλα), αλλά και τα νησάκια των Εχινάδων, όπου έγινε η περίφημη ναυμαχία, γνωστή ως ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571 μ.Χ.).
Μην παραλείψετε να κάνετε μια βόλτα στο απέραντο βελανιδοδάσος, μοναδικό στην Ευρώπη, που διαθέτει το πιο σπάνιο είδος βελανιδιάς στον κόσμο. Παλαιότερα μάλιστα, ο Αστακός ήταν σημαντικό κέντρο εξαγωγής βελανιδιού από το δάσος αυτό. Το τεράστιο βελανιδοδάσος είναι έκτασης χιλιάδων στρεμμάτων και αποτελεί ένα παράδεισο βιοποικιλότητας με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος και μεγάλης αξίας και σπανιότητας χλωρίδα και πανίδα. Εκτείνεται από την παραλιακή περιοχή των όρμων Αστακού και Πλατυγιαλίου μέχρι τον ποταμό Αχελώο στα ανατολικά και την λίμνη Οζερό στα βορειοανατολικά και βρίσκεται σε άμεση αλληλεπίδραση με τους γειτονικούς βιοτόπους του Αμβρακικού, του Δέλτα του Αχελώου κ.ά. Το ξύλο της βελανιδιάς τροφοδοτούσε για αιώνες τα καρνάγια της Ευρώπης, ενώ τα βελανίδια χρησιμοποιούνταν στη βυρσοδεψία και στη βαφική. Όμως η υπερβολική εκμετάλλευση του δάσους τα παλαιότερα χρόνια, αλλοίωσε τη μορφή και την έκτασή του και σήμερα χρήζει άμεσης προστασίας.
Ο Αστακός απέχει περίπου 300 χλμ. από την Αθήνα. Ακολουθήστε την εθνική οδό Αθηνών-Πατρών και συνεχίστε από Ρίο-Αντίρριο προς Αιτωλικό και Αστακό. Από το Μεσολόγγι ο Αστακός απέχει 65 χλμ., από το Αγρίνιο 60 χλμ., από την Πρέβεζα 70 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη 415 χλμ.

Πηγές - Πληροφορίες:

https://www.youtube.com/watch?v=pARLhzxk9jA


"Νότες Λογοτεχνίας"

Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...

Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com

Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.

Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης.