Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

"Μίκης Θεοδωράκης - Ποιος τη ζωή μου" στην Αλεξ/πολη (συνέντευξη με τη Γιώτα Νέγκα)


 ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013 21:30 ΣΤΟ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΕΓΝΑΤΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

Μετά τον εξαιρετικά επιτυχημένο κύκλο των 25 παραστάσεων στο θέατρο Badminton που παρακολούθησαν πάνω από 50.000 θεατές, η ADaM Productions και η 5Η ΕΠΟΧΗ παρουσιάζουν σε καλοκαιρινή περιοδεία την παράσταση ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ «ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ...».

Η ζωή και το έργο του κορυφαίου Έλληνα δημιουργού, στο καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς. Μια μεγάλη μουσική παράσταση...

Η Ελλάδα ταξιδεύει από το '22 μέχρι τις μέρες μας, μέσα από τη ζωή, τις μουσικές και τα τραγούδια του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, σε μια παράσταση που φιλοδοξεί να μεταφέρει τον θεατή της στην ιστορική διαδρομή Μικρασιατική καταστροφή -- Σήμερα.

25 ηθοποιοί-χορευτές, τέσσερις τραγουδιστές και 11 μουσικοί μας ταξιδεύουν από «την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού», στη μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας.

Η Μικρασιατική καταστροφή, η δικτατορία του Μεταξά, η Κατοχή, τα Δεκεμβριανά, ο εμφύλιος, οι εξορίες, η «άνοιξη της δεκαετίας του 60», η δικτατορία, η μεταπολίτευση.

Σκηνές που συγκλονίζουν, μουσικές που συνεπαίρνουν, περνούν από τα πέτρινα χρόνια, στην «άνοιξη της δεκαετίας του 60»... και στη μεταπολίτευση... Η συνύπαρξη ποίησης και μουσικής... Η αποθέωση του τραγουδιού...

Η συνάντησή του Μίκη Θεοδωράκη, με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του σύγχρονου πολιτισμού. Χατζιδάκις, Ελύτης, Ρίτσος, Σεφέρης, Αναγνωστάκης, Γκάτσος, Λειβαδίτης, Κατσαρός, Σαββίδης, Χιώτης, Κατράκης, Ελευθερίου και δεκάδες άλλοι...

Η ζωή του Μίκη Θεοδωράκη, αποκαλυπτική και παρούσα, συνοδεύει και συνοδεύεται από τα σημαντικότερα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα του αιώνα που πέρασε. Διαρκώς παρών, ο Μίκης δημιουργεί μια νέα πολιτιστική πρόταση, όχι μόνο καταγράφοντας τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα, αλλά προτείνοντας διαρκώς μέσα από το έργο του νέες ιδέες και εκδοχές. Δημιουργεί μια νέα αντίληψη περί λαϊκότητας της τέχνης. Τα τραγούδια του επιθυμία και ανάγκη ενός ολόκληρου λαού.

Από τη γενέτειρά του Χίο, μέχρι την απογείωση στην παγκόσμια αναγνώριση και καταξίωση, ο Μίκης Θεοδωράκης έζησε μια ζωή μυθική και περιπετειώδη. Φύση ανυπότακτη, άρρηκτα δεμένη, με την έμπνευση και τη δημιουργία, ο Θεοδωράκης, παραμένει ένα σπάνιο φαινόμενο δημιουργού που το έργο του φτάνει στο μέλλον κάθε εποχής.

Περισσότερα από 50 τραγούδια - σταθμοί του Μίκη Θεοδωράκη, συνδέονται με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας σε μια μουσική παράσταση γεμάτη μνήμες και συγκίνηση που ακουμπά στο σήμερα. Περισσότεροι από 60 συντελεστές συνεργάζονται σε ένα κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός.




Ο Θέμης Μουμουλίδης υπογράφει το σενάριο της παράστασης, σκηνοθετεί και μεταφέρει τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη, στο θέατρο. Περισσότερα από 50 τραγούδια που συνδέονται με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, σε μια παράσταση όπου συνυπάρχουν το θέατρο, ο χορός, η μουσική και ο κινηματογράφος…
Από τους "Λιποτάκτες" στον "Επιτάφιο", από το "Άξιον Εστί" μέχρι τη "Ρωμιοσύνη" και το "Canto General", o Θεοδωράκης δημιουργεί και καθορίζει την ανανέωση του ελληνικού τραγουδιού. 28 ηθοποιοί-χορευτές, τέσσερις τραγουδιστές και 12 μουσικοί μας ταξιδεύουν από «τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού», στη μεταπολίτευση και στις σύγχρονες δύσκολες μέρες.

Ηθοποιοί
Γρηγόρης Βαλτινός, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Άρης Λεμπεσόπουλος, Ελισάβετ Μουτάφη, Χρήστος Πλαίνης, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Κώστας Βελέτζας, Νατάσα Ζαγκλή, Κων/νος Φαμής, Γιάννης Μαθές, Ειρήνη Κυρμιζάκη, Έρικα Μπίγιου, Πηνελόπη Σεργουνιώτη, Μαρία Γεροδήμου, Ίρις Μάρα, Γιώργος Νούσης, Ευθύμης Μπαλαγιάννης, Γιάννης Σοφολόγης, Παναγιώτης Γουρζουλίδης, Νατάσα Σαραντοπούλου
Συντελεστές
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης. Σκηνικό: Γιώργος Πάτσας. Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού. Χορογραφίες: Αποστολία Παπαδαμάκη. Ενορχηστρώσεις: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος. Τραγουδούν: Κώστας Μακεδόνας, Γιώτα Νέγκα, Κώστας Θωμαίδης, Αννα Λινάρδου 

Σύντομη συνέντευξη της εξαίρετης τραγουδίστριας Γιώτας Νέγκα στο Θεοδόση Βαφειάδη, με αφορμή την αποψινή μουσική παράσταση "Μίκης Θεοδωράκης - Ποιος τη ζωή μου" (Αλεξανδρούπολη 21/07/2013 - Υπαίθριο Θέατρο Πάρκου Εγνατία, 21:30):



Κυρία Νέγκα, τί σημαίνει για εσάς να συμμετέχετε σε μια μουσική παράσταση, που διατρέχει μέσα από τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, τη νεότερη ελληνική ιστορία;

Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι η ζωντανή ιστορία του τόπου μας. Είναι ένας μεγάλος αγωνιστής και ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης που έγραψε καθαρά Ελληνική Μουσική. Είναι αυτός που έβαλε στο στόμα και στις ψυχές των Ελλήνων τους μεγάλους μας ποιητές, μελοποιώντας τους μ’ ένα μοναδικό τρόπο. Όταν μου έκαναν την πρόταση να πάρω μέρος σ’ αυτήν την παράσταση, χάρηκα και συγκινήθηκα. Δέχτηκα αμέσως βέβαια, γνωρίζοντας  πόσο σημαντικό είναι αυτό που μου προτάθηκε.
Είναι μεγάλη τιμή για μένα που συμμετέχω σ’ αυτήν την παράσταση, για πάρα πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα, μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τον Μίκη μας από κοντά. Έπειτα, συμμετέχω σε μια παράσταση με υπέροχους συντελεστές. Τραγουδώ με τρεις εξαιρετικούς συναδέλφους μου, με μια σπουδαία ορχήστρα και έναν θίασο που αποτελείται από ταλαντούχους ηθοποιούς. Είμαι πάρα πολύ τυχερή και ελπίζω να μας τιμήσετε με την παρουσία σας.

Πότε γνωρίσατε το Μίκη Θεοδωράκη και πώς ήταν από κοντά;

Λάτρευα τη μουσική του και ερμήνευα πάντα τα τραγούδια του. Τον συνάντησα πρώτη φορά στο πλατό της τηλεοπτικής εκπομπής «Στην Υγειά Μας», όπου με άκουσε ζωντανά να ερμηνεύω κάποια τραγούδια του. Έπειτα τον ξανασυνάντησα στις πρόβες του έργου. Μαγεύτηκα από τη σπιρτάδα της ματιάς, το πνεύμα, τη γρηγοράδα, το χιούμορ του και απ’ όλη αυτήν την απίστευτη ενέργεια που βγάζει αυτός ο άνθρωπος από κοντά.

Ποιο είναι το περιεχόμενο της παράστασης που θα δούνε και θ’ ακούσουνε απόψε οι Αλεξανδρουπολίτες;

Όλη η παράσταση είναι ένα οδοιπορικό της νεότερης ελληνικής ιστορίας, μέσα από την πολυτάραχη ζωή και το πολύτιμο έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Όσα μπορούν να χωρέσουν βέβαια σε μια παράσταση. Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν τα μεγάλα τραγούδια του Μίκη που φωτίζουν όλες αυτές τις στιγμές και δένουν τις σκηνές μεταξύ τους. Η παράσταση αρχίζει με τη Μικρασιατική Καταστροφή, πριν ακόμα γεννηθεί ο Θεοδωράκης. Από τη Σμύρνη όμως ήρθαν οι γονείς του και έφτασαν στη Χίο, όπου και γεννήθηκε (1925). Το ξεκίνημα της ζωής του φέρνει και σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας. Αυτό συμβαίνει σε όλη την παράσταση, συνδέονται δηλαδή τα γεγονότα της ζωής του με τα ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας. Είναι μια αναδρομή και μια εξάσκηση μνήμης αυτή η παράσταση. Την έχουμε ανάγκη αυτήν την αναδρομή, ειδικά στις μέρες μας, γιατί η μνήμη μας προδίδει αρκετές φορές και ξανακάνουμε τα ίδια λάθη ως λαός. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πρέπει να θυμόμαστε. Μόνο έτσι συνεχίζουμε το δρόμο μας. Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε από τις καλές και τις κακές στιγμές της μακρόχρονης ιστορίας μας. Αυτό είναι και το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε…

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Συνέντευξη Γιώργου Νταλάρα στον Θεοδόση Βαφειάδη



Σύντομη συνέντευξη του Γιώργου Νταλάρα στο Θεοδόση Βαφειάδη, με αφορμή τη συναυλία-αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα. (Αλεξανδρούπολη, 20/07/2013)



Κύριε Νταλάρα, πώς ξεκίνησε αυτό το αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα;­

Παίξαμε αυτά τα σπουδαία τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα στο Ηρώδειο πριν επτά χρόνια περίπου με τη Γλυκερία και πριν ένα χρόνο με κάλεσε ο γιος του Απόστολου, ο Κώστας Καλδάρας, ως υπεύθυνος πολιτιστικών του Δήμου Νάουσας -ο Κώστας Καλδάρας δεν άντεξε την Αθήνα, όπως πολλοί άλλοι και μένει μόνιμα στη Νάουσα. Δέχτηκα με μεγάλη χαρά αυτήν την πρόσκληση και το ένιωσα σαν χρέος σε έναν κορυφαίο δημιουργό. Ο Κώστας είναι σαν αδερφός μου, μιας και πηγαίνω στο σπίτι τους από τα εφηβικά μου χρόνια. Είμαστε σαν μια οικογένεια. Στη Νάουσα λοιπόν τραγούδησα με την Ελένη Τσαλιγοπούλου σε μια ωραία και ζεστή βραδιά, με μεγάλη επιτυχία. Έδωσα το λόγο μου τότε, πως θα συνεχίσω αυτό το αφιέρωμα και τον κράτησα.

Έχετε κάνει πολλά αφιερώματα σε σημαντικούς δημιουργούς. Θεωρείτε τον Απόστολο Καλδάρα έναν από τους πιο αδικημένους;

Ο Απόστολος Καλδάρας είναι ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς μουσικοσυνθέτες, αλλά και από τους πιο παραμελημένους, ναι. Γι’ αυτό ακριβώς ήθελα να συνεχίσουμε αυτό το αφιέρωμα και σε άλλες πόλεις. Και το συνεχίζουμε παρέα με τη Γλυκερία, με μεγάλη μας χαρά.

Τί θυμάστε από τη συνεργασία σας;

Πολλά θυμάμαι, αλλά θέλω να σταθώ στο γεγονός πως στήριξε πολλούς νέους τραγουδιστές στο ξεκίνημά τους. Τα πρώτα τραγούδια που είπε η Γλυκερία ήταν δικά του. Συνεργάστηκε βέβαια και με τον Καζαντζίδη, το Μπιθικώτση, το Διονυσίου, τον Αγγελόπουλο, τη Μοσχολιού, αλλά έδωσε και μεγάλες επιτυχίες στον Πάριο, στην Αλεξίου, στην Τσαλιγοπούλου, στον Καρακότα και βέβαια σ’ εμένα. Και όλα αυτά στα πρώτα μας χρόνια. Και μας έδωσε καλά τραγούδια που μπορεί σήμερα να μην υπάρχουν στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, αλλά έχουν μείνει στη μνήμη του λαού και στις ψυχές μας. Η επιτυχία αυτών των συναυλιών αποδεικνύει αυτό που προανέφερα.

Αρκετοί φίλοι και θαυμαστές σας θα θελήσουν στην αποψινή συναυλία στην Αλεξανδρούπολη να ακούσουν και Κουγιουμτζή, Λοΐζο, Νικολόπουλο…

Να σας πω την αλήθεια, μου αρέσει οι συναυλίες μας να είναι θεματικές. Έχουμε κάνει δεκάδες αφιερώματα σε κορυφαίους δημιουργούς, όπως Λευτέρης Παπαδόπουλος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Μάνος Λοΐζος, Μίκης Θεοδωράκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Μάρκος Βαμβακάρης...
Δε μου αρέσει επειδή έκανα πολλούς προσωπικούς δίσκους με γνωστά τραγούδια, να βγαίνω απλώς να τραγουδάω τις επιτυχίες μου. Όχι πως αυτό είναι κακό, αρκετές φορές το έχω κάνει. Και συνεχίζω να το κάνω ειδικά όταν τραγουδάω στο εξωτερικό που δεν υπάρχουν πολλοί  Έλληνες. Κάνω αναγνωριστικές, ας το πούμε έτσι, συναυλίες. Αλλά εδώ στην πατρίδα μου θέλω οι συναυλίες να έχουν ένα συγκεκριμένο θέμα. Αυτό προσπαθώ πάντα.
Όσο για τον κόσμο που θα έρθει να μας ακούσει, ξέρει πως ποτέ δεν τους έχω κοροϊδέψει, ποτέ δεν έχω κάνει προχειρότητες στη δουλειά μας και στη σχέση μας όλα αυτά τα χρόνια με τον κόσμο. Ξέρουν καλά και θα το δείτε και εσείς, πως το έργο του Απόστολου Καλδάρα που περιλαμβάνει πάνω από 500 τραγούδια, τα 100 είναι τεράστιες επιτυχίες. Ειδικά τα έργα «Μικρά Ασία» και «Βυζαντινός Εσπερινός», με τα λόγια του Πυθαγόρα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στέλνουν πολλά μηνύματα στον κόσμο και η κοινωνία μας έχει ανάγκη αυτά τα μηνύματα, γιατί δυστυχώς εμείς ως λαός κάθε τέσσερις ή πέντε δεκαετίες καταφέρνουμε να σπάμε την πορεία μας προς τα εμπρός και να γυρίζουμε πίσω ως κοινωνία. Είτε οικονομικά, είτε πολιτικά, είτε ιδεολογικά. Δυστυχώς τα κάνουμε αυτά, δεν έχει σημασία ποιος φταίει και γιατί, αλλά τα κάνουμε. Είναι μέσα στη ρίζα του λαού μας να είναι ανικανοποίητος και να προσπαθεί για το καλύτερο, με τον χειρότερο τρόπο…

Έχετε πολλά χρόνια να εμφανιστείτε στη Θράκη και ειδικά στην Αλεξανδρούπολη. Γιατί;

Τον τόπο σας τον αγαπώ, αλλά δυστυχώς έχω να έρθω πολλά χρόνια. Έχω κάποιες πικρές εμπειρίες από τον αδερφό μου που ήταν στρατιώτης πριν πολλές δεκαετίες εδώ και ερχόμουν να τον δω. Είχα πάντα μια πολύ όμορφη εικόνα για τη φύση και μια πολλή άσχημη εικόνα για την παραίτηση της πολιτείας απέναντι σ’ έναν μαγικό τόπο, όπως η Θράκη. Αυτό που είδα τώρα που ερχόμουνα όμως, με γέμισε χαρά. Πρώτα απ’ όλα η Εγνατία Οδός είναι ένα πραγματικό απόκτημα γι’ αυτή την περιοχή. Βλέπω όμως και μέσα στην πόλη της Αλεξανδρούπολης τις αλλαγές που έχουν γίνει και χαίρομαι πραγματικά. Δεν ξέρω πώς είναι η καθημερινή ζωή, φαντάζομαι πως όπου ζουν άνθρωποι υπάρχουν τα καλά και τα κακά, αλλά αρκετά πράγματα βλέπω πως είναι βελτιωμένα.

Μην ξεχνάτε όμως πως περνάνε τα χρόνια, εγώ έγινα παππούς, έχω δύο εγγόνια. Ο καιρός περνάει για όλους μας. Ξέρετε ότι έκανα πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Πολλές αλλαγές, πολλές προεκτάσεις μέσα από αυτήν τη δουλειά. Είμαι γεμάτος. Κάποια στιγμή νιώθεις πως η δουλειά σου γίνεται μόδα και τότε έχεις την ανάγκη να κρατήσεις αποστάσεις. Στη δουλειά μας έρχονται καμιά φορά άνθρωποι και νοοτροπίες που δεν έχουν σχέση με αυτό που προτείνεις και ξαφνικά το είδωλό σου μετατρέπεται. Εγώ, κύριε Βαφειάδη, δεν ήθελα το είδωλο που ο κόσμος έχει φτιάξει μέσα στο μυαλό του να αλλοιωθεί. Θέλω να παραμείνω αυτό που ήμουν πάντα. Ένας εργάτης του τραγουδιού, ο οποίος σέβεται και εκτιμά το παρελθόν του, ποτέ δεν ανέτρεψε τους ανθρώπους που στήριξαν αυτό το τραγούδι, αλλά πάντα στάθηκε μπροστά στις κακοτεχνίες της τραγουδοποιίας, στηλιτεύοντας ανθρώπους και νοοτροπίες που βλάπτουν αυτό που λέμε καλό τραγούδι.
Θα μου πείτε ο καιρός αλλάζει, οι μουσικές αλλάζουν, οι προτιμήσεις του κόσμου αλλάζουν. Είναι σωστό αυτό και το αποδέχομαι, αλλά δεν μπορώ να επικροτώ τα παρατραγουδιστικά φαινόμενα. Επικροτώ συνεχώς όμως, χωρίς φειδώ, τους ανθρώπους που θαυμάζω.

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι – καλλιτέχνες στη (ή από τη) Θράκη;

Φυσικά και υπάρχουν. Ο μεγάλος μου δάσκαλος ο θρακιώτης Χρόνης Αηδονίδης, που ζει βέβαια στην Αθήνα, ο καλός μου φίλος και στιχουργός Λευτέρης Χαψιάδης και βέβαια ο τραγουδοποιός Θανάσης Γκαϊφύλλιας. Το Θανάση δεν τον εκτιμώ μόνο για την καλλιτεχνική του πορεία, αλλά και για τη μαχητικότητά του. Ήμουν από τους πρώτους ανθρώπους που πλησίασε ο Θανάσης και μου μίλησε για το Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας. Και δυστυχώς το αφήσαμε, του το χρωστάω όμως… Χαίρομαι που κατάφερε μέσα από τον πολύχρονο αγώνα του να κινητοποιήσει τον κόσμο έτσι ώστε να λειτουργήσει αυτό το θέατρο. Έδειξα κάποιο ενδιαφέρον τότε προσπαθώντας να πλησιάσω και εγώ κάποιους ανθρώπους από την Αθήνα, για να αντιληφθούν και αυτοί στο κέντρο τί ακριβώς συμβαίνει, αλλά πρέπει να σας πω ότι πολλές φορές αυτά τα σπουδαία πράγματα για κάποιους τόπους, είναι ψιλά γράμματα για ορισμένους ανθρώπους. Με την πρώτη ευκαιρία θα συνευρεθούμε με το Θανάση!

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Όταν ο Διονύσης Τσακνής συνάντησε τη Χαρούλα Αλεξίου...


"Μια στιγμή πανικού"

Στίχοι και Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Ερμηνεία: Χαρούλα Αλεξίου

Από τα "Ανέκδοτα Θεατρικά" του δημιουργού (το cd αυτό κυκλοφόρησε μαζί με το βιβλίο: "Διονύσης Τσακνής - Απέναντι στο χρόνο" - 2006 - εκδόσεις Ιανός ο Μελωδός).

Το "μια στιγμή πανικού" γράφτηκε για τις ανάγκες της θεατρικής παράστασης "Σάββατο - Κυριακή - Δευτέρα" του Eduardo de Filippo, σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου και ανέβηκε το 1989 από το Κ.Θ.Β.Ε. (Θεσσαλονίκη) και έπειτα στο Θέατρο Αποθήκη - Αθήνα (1990). Η μουσική και τα τραγούδια του Διονύση Τσακνή.




Το ξέρω, οι νύχτες απλώνουν το δίχτυ
οι μέρες χορεύουν κι αυτές σε ένα τόνο θριάμβου
το βλέπω, χορεύω χωρίς να το θέλω μαζί τους κι εγώ
ένα γύρο θανάτου

Κι όμως κάτι δεν ξέρω, κι όμως κάτι δεν ξέρω
κι ειν' αυτό που μου λείπει

Κι όπως λάμπεις στα χρώματα που σε τυλίγουν το βράδυ
κι όπως στέκεις πανέμορφη σε ένα τοπίο καπνού
ειν' αυτό που δεν ξέρω, ειν' αυτό που μου λείπει
ειν' η σκέψη πως φεύγεις σε μια στιγμή πανικού

Το ξέρω, ο έρωτας κάνει ένα κύκλο
κι εσύ που αλλάζεις ρυθμούς κι εγώ που τα χάνω
το βλέπω, παιχνίδι που παίζω μαζί σου σε τέτοιους καιρούς
Θεέ μου πόσο τρομάζω

Κι όμως κάτι δεν ξέρω, κι όμως κάτι δεν ξέρω
κι ειν' αυτό που μου λείπει

Κι όπως λάμπεις στα χρώματα που σε τυλίγουν το βράδυ
κι όπως στέκεις πανέμορφη σε ένα τοπίο καπνού
ειν αυτό που δεν ξέρω, ειν αυτό που μου λείπει
ειν η σκέψη πως φεύγεις σε μια στιγμή πανικού



"Νότες Λογοτεχνίας"

Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...

Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com

Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.

Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης.