Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Δύο μοναδικές φωτογραφίες από το αρχείο του Θ. Γκαϊφύλλια


Γιάννης Σπάθας, Γιώργος Τσουπάκης, Θανάσης Γκαϊφύλλιας και Αντώνης Τουρκογιώργης, στο περίφημο δισκοπωλείο - βιβλιοπωλείο "Κύτταρο" της Κομοτηνής (1979).



Πάρε με ταξιδιώτη, πάρε με
σ' ένα ταξίδι μακρινό
πάρε με ταξιδιώτη, πάρε με 
δε θέλω να 'χω γυρισμό...




Ταξιδεύοντας με το λεωφορείο στα Ανώγεια της Κρήτης, στα πρώτα Υακίνθεια (1998). Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Λία Τζιαμπάζη, Χρίστος Τσιαμούλης, Κώστας Καλδάρας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου κ.ά.



Γαλάζια πεύκα τρέχουν στο μυαλό μου
σε τούτη την αξέχαστη εκδρομή,
τα σύνεργα σκουριάσαν στο γυλιό μου,
βαρέθηκα να είμαι στη γραμμή.
Στη γραμμή σαν στρατιώτες που πηγαίνουν
στον άλλο κόσμο, που γυρνούν και δεν πεθαίνουν...



Πηγή:


Για περισσότερα, εδώ:


Συνεντεύξεις, μουσικά ρεπορτάζ, κριτικές, ιστορίες δίσκων και τραγουδιών, που έχουμε κάνει στο διαδίκτυο για τον τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια και μπορείτε να τα βρείτε και στο μπλογκ:


Συνεντεύξεις με το Θανάση Γκαϊφύλλια:

Αφιέρωμα στο Κύτταρο Κομοτηνής - Το label του Θανάση Γκαϊφύλλια

Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας στη Lyra – Τα πρώτα χρόνια στη δισκογραφία (1968-1974)

Το «Φύλλο Πορείας» (1985) του Θανάση Γκαϊφύλλια

Το πορτρέτο της Λίας Τζιαμπάζη - Γκαϊφύλλια

Οι συμμετοχές του Θανάση Γκαϊφύλλια και της Ελένης Βιτάλη
(μια διαφορετική διαδικτυακή – ραδιοφωνική εκπομπή)

Η «Κόκκινη Ιστορία» της στιχουργού Παυλίνας Παμπούδη (μουσική – ερμηνεία: Θανάσης Γκαϊφύλλιας)

Θανάσης Γκαϊφύλλιας στην Αθήνα (Κύτταρο 2009)

Θανάσης Γκαϊφύλλιας στην Ξάνθη (Γιορτές Παλιάς Πόλης 2011)

Ο Λ. Χαψιάδης για το δίσκο "Τραγούδια για τους φίλους μου"


Ο μουσικοσυνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος και ο στιχουργός Λευτέρης Χαψιάδης, με τρεις μεγάλες λαϊκές φωνές (Μανώλης Αγγελόπουλος, Στράτος Διονυσίου, Ελένη Βιτάλη), κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του σπουδαίου δίσκου "Τραγούδια για τους φίλους μου" (1986).

Παρακάτω, ένα απόσπασμα από τη μεγάλη συνέντευξη που κάναμε με το Λευτέρη Χαψιάδη, αλλά και ορισμένα στοιχεία για το συγκεκριμένο δίσκο, από το αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα "Ένας αλήτης άγγελος".



Ποιος είναι ο δίσκος της καρδιάς σου; Ποιον αγαπάς περισσότερο;

 
Λ.Χ.:
Το «Τραγούδια για τους φίλους μου» (1986). Ήταν μια ιδέα της Άννας Ραγκούση, της γυναίκας του Γιώργου Νταλάρα. Δώδεκα τραγούδια, δώδεκα τραγουδιστές. Πασίγνωστοι τραγουδιστές αλλά και νέοι. Τα τραγούδια γράφτηκαν το καλοκαίρι του 1986 και κυκλοφόρησαν το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, από την εταιρεία MINOS. Τα περισσότερα από αυτά έγιναν μεγάλες επιτυχίες και οι πωλήσεις έφτασαν στα ύψη. Πάνω από εκατό χιλιάδες αντίτυπα. Ήταν ο μοναδικός δίσκος που δεν στεναχωρηθήκαμε με κανένα  τραγουδιστή!



Δώσαμε στον καθένα το τραγούδι του. Δε διάλεξαν αυτοί. Και πρέπει να σου πω ότι πέσαμε μέσα εκατό τοις εκατό! Ο καθένας έπρεπε να πει αυτό που είπε.  Η δυσκολία ήταν το πώς θα βγάζαμε τη φωτογραφία με όλους αυτούς! Πιέζει ο χρόνος λοιπόν, ορίζουμε μια μέρα για τη φωτογράφιση και είχαν έρθει όλοι εκτός από τον Πάριο και τη Διαμάντη, που μπήκαν με φωτομοντάζ. Και μάλιστα ο Νικολόπουλος είναι δύο φορές. Και ως συνθέτης και ως τραγουδιστής.

 
Να θυμηθούμε τα τραγούδια και τους ερμηνευτές… 
 
Λ.Χ.: Το «Μοιάζουμε», με την εκπληκτική ερμηνεία του Μανώλη Μητσιά. Είναι το μοναδικό τραγούδι του δίσκου που γράφτηκε πρώτα η μουσική και μετά ο στίχος. Και το μοναδικό τραγούδι που έκανα με το συγκεκριμένο τραγουδιστή. Το «Κάποια κάπου κάποτε», είναι το αγαπημένο μου τραγούδι με το Γιώργο Νταλάρα. Συγκεκριμένη γυναίκα, συγκεκριμένη πόλη, συγκεκριμένη χρονιά. Το «Φοβάμαι», που τραγούδησε με περίσσια ευαισθησία η Δήμητρα Γαλάνη. Ήθελε πολύ η ίδια να συμμετάσχει σ’ ένα καθαρά λαϊκό δίσκο. Το «Διαβολάκι», έγινε μεγάλη επιτυχία χωρίς να το βοηθήσει η Χαρούλα. Το θεώρησε πολύ λαϊκό και είχε αρχίσει ήδη η κουλτουρίτιδά της...
To «Αν τελείωνε η ζωή», ένα από τα δύο τραγούδια που έκανα με το Στράτο Διονυσίου. Το άλλο ήταν το «Τρελοκόριτσο», πάλι σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου. Ο Στράτος ήθελε να αλλάξει το «Για μια γυναίκα» με το «Με μια γυναίκα». Δεν το δέχτηκα γιατί θα άλλαζε το νόημα. Έγινε κι αυτό το τραγούδι μεγάλη επιτυχία.
Το «Με χρώματα κι αρώματα», τραγούδησε μια καινούργια τότε τραγουδίστρια, η Μαίρη Βάσου. Τα πήγε περίφημα. Δυστυχώς δεν είχε την ανάλογη συνέχεια. Το «Έτσι σ’ αγάπησα», το είχα φανταστεί με τη φωνή του αγαπημένου μου Πασχάλη Τερζή, αλλά ο Μάτσας ήταν ανένδοτος. Δεν τον πίστευε καθόλου. Τελικά το τραγούδησε ο Διονύσης Θεοδόσης, ένας νέος τραγουδιστής, που έφυγε απ’ τη ζωή πολύ νωρίς. Είναι ένα από τα τραγούδια που παίζονται κατά κόρον στα ραδιόφωνα.
Το «Πώς μπορεί», με την Ελένη Βιτάλη, η οποία δε θα μπορούσε να λείπει από έναν τέτοιο δίσκο. Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν έκανε μεγάλη επιτυχία, ακούστηκε όμως αρκετά στο ραδιόφωνο. Είναι ένα από τα δύο τραγούδια μου, που ερμήνευσε αυτή η απίστευτη τραγουδίστρια. Το άλλο είναι το «Πώς πονάει το μαχαίρι», πάλι σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου.
Το «Τώρα που έφυγες», με τη Λίτσα Διαμάντη, το έγραψα για το φίλο μου, τον Κώστα Σκανδαλίδη. Είχε χωρίσει με μια γκόμενα τότε. Αγαπούσα πολύ το «Μπολέρο», ένα ρυθμό στον οποίο ο Θόδωρος Δερβενιώτης έγραψε αριστουργήματα. Πρότεινα στο Χρήστο Νικολόπουλο να γράψει ένα τραγούδι στο ρυθμό αυτό κι εκείνος μου έκανε αμέσως τη χάρη.
Το «Καλύτερα ελεύθερος» ήταν αυτό που τραγουδήθηκε τελευταίο. Ο Γιάννης Πάριος είχε ένα άγριο κρυολόγημα και ήρθε στο στούντιο με σαράντα πυρετό. Λιποθύμησε κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης και το τραγούδησε τελικά με υπεράνθρωπη προσπάθεια.
Το «Όταν χορεύεις μάτια μου», ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του δίσκου. Ο Μανώλης Αγγελόπουλος σε μεγάλα κέφια! Στην αρχή δεν ήθελε να το τραγουδήσει με τίποτα. Όταν όμως ρώτησε ένα νεαρό σερβιτόρο τί είναι τα Μποσόι και ο Μουρέγιεφ (έτσι του έκατσαν στα αφτιά του) και κατάλαβε ότι ο σερβιτόρος τους ξέρει, τότε δέχτηκε. Κι αυτό γιατί πίστευε ότι δεν τους ξέρει ο κόσμος. Ήταν δική του απαίτηση να γραφτεί και τρίτη στροφή. «Μπλέξε και ηθοποιούς», μου είπε.
Και τέλος, «Οι δρόμοι της ανατολής», με το Νικολόπουλο σε ρόλο τραγουδιστή, για πρώτη φορά στη δισκογραφία. Αργότερα τραγούδησε κι άλλα!


Θεωρώ όμως σημαντική και την επόμενη μεγάλη μας συνεργασία με το Νικολόπουλο, πολλά χρόνια αργότερα, το 2003, με τίτλο «Δική μας η χαρά». Ήταν άτυχος όμως αυτός ο δίσκος γιατί δεν τον υποστήριξε ούτε  η εταιρεία «Sony», ούτε το ραδιόφωνο «Σφαίρα», που ήταν υποτίθεται ο χορηγός επικοινωνίας. Στο ίδιο μοτίβο με τον προηγούμενο δίσκο, συμμετείχαν σπουδαίοι τραγουδιστές, όπως η Ελένη Βιτάλη, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Γιώργος Μαρίνος, ο Πασχάλης Τερζής, η Γλυκερία, ο Γιώργος Μαργαρίτης, η Μαριώ, ο Κώστας Μακεδόνας κ.ά.
Αλλά ζούσαμε πια την ξεφτίλα του τραγουδιού, στο θέμα της προώθησης και της διαφήμισης κυρίως. Γιατί δεν ήθελαν πια το λαϊκό τραγούδι, το πολέμησαν και το πολεμούν με κάθε τρόπο.

 

Ολόκληρη η συνέντευξη, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, στους συνδέσμους:

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Το "Αρχείο Χρόνη Αηδονίδη" στην Αλεξανδρούπολη


Στο «Ανθίμειο Πολιτιστικό Κέντρο» της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρούπολης, λειτουργεί μόνιμη έκθεση με το προσωπικό και μουσικό αρχείο του σπουδαίου δασκάλου και τραγουδιστή της παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής, Χρόνη Αηδονίδη.
Ο μεγάλος Χρόνης Αηδονίδης, δώρισε στη Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης προσωπικά του αντικείμενα και μεγάλο μέρος του καλλιτεχνικού αρχείου του: φωτογραφίες, δίσκους, δημοσιεύματα, έγγραφα, βιβλία, στολές, τιμητικές πλακέτες κ.ά. 



Το υλικό αυτό φιλοξενείται μόνιμα σε αίθουσα της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης , στο νεόκτιστο εκκλησιαστικό πολιτιστικό κέντρο "Ανθίμειον", την οποία παραχώρησε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης κ.κ. Άνθιμος και τα εγκαίνια της οποίας πραγματοποιήθηκαν στις 12 Οκτωβρίου 2008.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ.κ. Άνθιμος, μίλησε αποκλειστικά στο «MediaSoup» και στο Θεοδόση Βαφειάδη, για το Χρόνη Αηδονίδη και το περίφημο «Αρχείο Χρόνη Αηδονίδη» που βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη (Πλαταιών και Αμφιπόλεως, τηλέφωνα: 25510 26359 – 27853). Τον ευχαριστούμε μέσα απ’ την καρδιά μας.


Ο Χρόνης Αηδονίδης, έκανε γνωστό το θρακιώτικο τραγούδι στο πανελλήνιο. Τα δημώδη λόγια των τραγουδιών μας, τη βαθύρριζη μουσική τους, την εμπνευσμένη αλληγορία τους, τη σεμνή αισθηματικότητά τους, την πηγαία τους έκφραση, πήρε στην καρδιά του ο καλόκαρδος Αηδονίδης και με την γλυκύτατη φωνή του, τα εκτόξευσε στο εθνικό μουσικό στερέωμα. Υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος στην καίρια εποχή, με την ακριβή απόδοση και έδωσε στο θρακιώτικο τραγούδι το αθάνατο νερό. Αν ο Χρόνης έρχονταν νωρίτερα, κανείς δεν θα τον άκουγε. Αν αργούσε λίγο, το τραγούδι μας θα είχε πια πεθάνει. Τώρα, το τοποθέτησε εκεί που του αξίζει. Ο Θεός να τον έχει καλά. Τον αγαπώ, τον σέβομαι και τον τιμώ πολύ.
Θυμάμαι την ημέρα που ήρθε στο γραφείο μου στο «Ανθίμειο» και μου εκμυστηρεύτηκε την αγωνία του για την τύχη που θα είχαν οι παρτιτούρες και τα μουσικά του κειμήλια, μετά την έξοδό του από τη ζωή αυτή. Ρώτησα, τί συνήθως συμβαίνει. Μου απάντησε ότι καταλήγουν σε υπόγεια Δήμων ή Ωδείων και χάνονται. -«Εσείς τί θα θέλατε», τον ρώτησα. –«Να μείνουν σε κοινή θεά και να συνεχίσουν να διδάσκουν», μου είπε. Σηκώθηκα αστραπιαία. -«Ν’ ανεβούμε στον ακριβώς επάνω όροφο;» του πρότεινα. Ακολούθησε απορημένος και του έδειξα την αίθουσα που βρίσκεται επάνω από το γραφείο μου. –«Αυτή θα σας εξυπηρετούσε για την έκθεση των κειμηλίων σας;» τον ρώτησα. Τα μάτια του βούρκωσαν.
Αρχίσαμε τις διαδικασίες και του υπέγραψα συμφωνητικό, ότι δεσμεύομαι να παραμείνουν εκεί εκτεθειμένα όσο ζω. Αν ο διάδοχός μου στη Μητρόπολη θελήσει να αξιοποιήσει αλλιώς τον χώρο, να παραδώσει το Αρχείο στον κ. Απόστολο Ευφραιμίδη που γνωρίζω πόσο τον αγαπά. Κάναμε τα εγκαίνια και εκεί ο Χρόνης μου είπε: «Τώρα μπορώ να πεθάνω ήσυχος!».
Όμως δεν θα γίνει κάτι τέτοιο, επειδή θα συνεχίσει για πάντα να ζει στις καρδιές, στην ιστορική μνήμη του λαού μας, στην παράδοση του τόπου μας, στη μουσική τέχνη.
Το «Αρχείο του Χρόνη Αηδονίδη» είναι στη διάθεση όσων επιθυμούν να το επισκέπτονται. Όχι μόνο ως Μουσείο. Θέλω να γίνει ένα ζυμωτήρι που θα γεννάει «παραδοσιακό άρτο» για να τρέφει τους κατοπινούς  Έλληνες που δεν θα τον γνωρίσουν παρά μέσα από τη φωνή του και την τέχνη του. Νομίζω ότι θα το καταφέρουμε.
Το έχουμε ανάγκη, εμείς και ο τόπος, τώρα που δεν μας άφησαν τίποτ’ άλλο για να καμαρώνουμε από τον ελληνισμό μας, παρά μόνο την αρχοντική μας τέχνη. Αυτήν, που ο Αηδονίδης μετέτρεψε σε εκφραστή της ψυχής μας.
Η πρότασή μας στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για να του δοθεί τίτλος Άρχοντος του Οικουμενικού Θρόνου, ήρθε να επιβεβαιώσει τη θέση που ήδη κατέχει στη συλλογική εθνική και παραδοσιακή μας συνείδηση.
«Είχαν λαλιά κι άλλα πουλιά, μα ένα ήταν μοναχά, απ’ όλα τους τ’ αηδόνι».
 +Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος 
    



Ο Χρόνης Αηδονίδης γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1928, στην Καρωτή, ένα χωριό κοντά στο Διδυμότειχο. Γιος του ιερέα Χρήστου και της Χρυσάνθης Αηδονίδη, είναι ο δεύτερος από τα πέντε αδέλφια του. Στην Καρωτή, περνά τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια κι εκεί είναι που μαθαίνει τα πρώτα του τραγούδια και μυείται στον κόσμο της παραδοσιακής μουσικής, πρώτα από τη μητέρα του, κι έπειτα απ' τους ντόπιους μουσικούς που έπαιζαν στα πανηγύρια του χωριού του.

Μαθητής ακόμα, διδάσκεται βυζαντινή μουσική, από τον πατέρα του και αργότερα από τον πρωτοψάλτη Μιχάλη Κεφαλοκόπτη. Όταν τελείωσε το οκτωτάξιο γυμνάσιο στο Διδυμότειχο, διορίστηκε ως κοινοτικός δάσκαλος σε ένα χωριό του Έβρου, κοντά στα Βουλγαρικά σύνορα, τα Πετρωτά. Το 1950 εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στην Αθήνα, όπου συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη βυζαντινή μουσική, στο Ελληνικό Ωδείο, κοντά στο μεγάλο δάσκαλο Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου. Τον Φεβρουάριου του ίδιου χρόνου, προσλαμβάνεται στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, όπου εργάζεται ως λογιστής, ενώ παράλληλα ολοκληρώνει τις σπουδές του στα λογιστικά, στη σχολή «Πυρσός». Σ’ αυτή τη θέση θα παραμείνει ως τη συνταξιοδότησή του, το 1988.

Στο Σισμανόγλειο, μια σημαντική συνάντηση θα του αλλάξει τη ζωή. Το 1953 ο μεγάλος λαογράφος Πολύδωρος Παπαχριστοδούλου θα τον αναζητήσει και θα του προτείνει να συμμετέχει στην εκπομπή του "Θρακικοί Αντίλαλοι", στο κρατικό ραδιόφωνο (ΕΙΡ), προκειμένου να παρουσιάσει στον κόσμο ένα ρεπερτόριο της Θράκης άγνωστο μέχρι τότε. Παρότι στην αρχή ο Χρόνης Αηδονίδης θα διστάσει, λέγοντάς του "Με συγχωρείτε πολύ. Τα τραγούδια αυτά τα ξέρω, τα αγαπώ, αλλά... ντρέπομαι να τα πω. Θα με κοροϊδεύουν", τα παραινετικά λόγια και οι συμβουλές του σπουδαίου λαογράφου θα τον επηρεάσουν και θα τον προτρέψουν να αφιερώσει τελικά όλο το υπόλοιπο της ζωής του στην προσπάθεια προβολής και διάδοσης της παραδοσιακής μουσικής. Από τότε και με τη βοήθεια του Πολύδωρου Παπαχριστοδούλου, παίρνει μέρος στις εκπομπές του, συμμετέχοντας πολύ σύντομα ως σολίστ στη Χορωδία του Παντελή Καββακόπουλου. Οι «Θρακικοί Αντίλαλοι» που, πριν τον Χρόνη Αηδονίδη φιλοξενούσαν μόλις 30-40 τραγούδια της Ανατολικής Θράκης, τώρα πια, με τη φωνή του, γνωρίζουν στον κόσμο για πρώτη φορά τα τραγούδια της Δυτικής και της Βόρειας Θράκης αλλά και πολλά ακόμα της Ανατολικής, που ποτέ έως τότε δεν είχαν ακουστεί πέραν από τα σύνορα της Θράκης. Αργότερα συμμετέχει στη χορωδία του Σίμωνα Καρρά, ενώ από το 1957, αναλαμβάνει τακτική εβδομαδιαία εκπομπή στο ραδιόφωνο, προβάλλοντας το μουσικό θησαυρό της Θράκης. Παράλληλα εξακολουθεί να λαμβάνει μέρος σε πολλές συναυλίες ανά την Ελλάδα και να δισκογραφεί.

Το 1990 η συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα θα αποτελέσει έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην καλλιτεχνική του πορεία. Ο δίσκος «Τ’ Αηδόνια της Ανατολής», με ορισμένα από τα πιο ωραία παραδοσιακά τραγούδια, και με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα και του Ross Daly, θα αγαπηθεί ακόμα και από ανθρώπους που έως τότε δεν είχαν ασχοληθεί με αυτός το είδος μουσικής. Οι από κοινού συναυλίες με τον Γιώργο Νταλάρα, που συνόδευσαν την παρουσίαση του δίσκου, θα επιβεβαιώσουν τη μεγάλη απήχηση.

Το ενδιαφέρον του κόσμου όμως για το παραδοσιακό τραγούδι, ιδιαίτερα της Θράκης, μέσα από τη φωνή του Χρόνη Αηδονίδη, θα αποδειχθεί και αργότερα, με την -ισάξια με τ’ «Αηδόνια της Ανατολής»- απήχηση που έλαβε ο διπλός δίσκος «Τραγούδια και Σκοποί της Θράκης», που επιμελήθηκαν οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, το 1993.

Σήμερα ο Χρόνης Αηδονίδης έχει μια πλούσια δισκογραφία (450 τραγουδιών περίπου), με τα ωραιότερα τραγούδια της Θράκης, βόρειας, ανατολικής και δυτικής. Έχει λάβει μέρος σε εκατοντάδες συναυλίες τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Εξωτερικό (Αμερική, Αυστραλία, σε όλα τα κρατίδια της τέως Σοβιετικής Ένωσης, Ευρώπη). Το θρακιώτικο τραγούδι με την αριστοτεχνική και μελίρρυτη φωνή του, αγαπήθηκε από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Γι’ αυτό άλλωστε επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την πατρίδα μας στις δύο μεγαλύτερες διοργανώσεις των τελευταίων χρόνων: στο διακρατικό παγκόσμιο τηλεοπτικό εορταστικό πρόγραμμα υποδοχής της νέας χιλιετίας, το 2000, όπου η Ελλάδα καλωσόρισε τη νέα χιλιετία με τη φωνή του, στο Σούνιο και το 2004, όταν πραγματοποίησε την έναρξη της Τελετής Λήξης των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας του 2004, με το συγκινητικό καθιστικό τραγούδι: «Φίλοι μ’ καλωσορίσατε», απλώνοντας την ιερή μουσική της Θράκης σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Έχει συνεργαστεί συναυλιακά, με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες στην Ελλάδα και στον εξωτερικό, ενώ αξιοσημείωτες είναι οι δισκογραφικές συνεργασίες του με τον Νίκο Κυπουργό και τη Λίνα Νικολακοπούλου, το 2001, στο δίσκο «Τα μυστικά του κήπου», στον οποίο ηχογράφησε το νανούρισμα «Βλέφαρό μου» και το 2003, στο δίσκο «Της καρδιάς μου τ’ ανοιχτά», όπου ηχογράφησε δύο τραγούδια σε μουσική του Παντελή Θαλασσινού και σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και του Χρυσόστομου Γελαγώτη.

Το 2004 πραγματοποιεί ένα νεανικό του όνειρο, ηχογραφώντας για πρώτη φορά βυζαντινούς εκκλησιαστικούς ύμνους, στο διπλό cd «Όταν οι δρόμοι συναντιούνται». Με το cd αυτό δεν εκπληρώνει μόνο την επιθυμία του να καταγράψει τη μουσική που αγάπησε πρώτη και σπούδασε ήδη από τα μικρά του χρόνια αλλά αποδεικνύει έμπρακτα και τη γενναιοδωρία του ως δάσκαλος, παρουσιάζοντας δίπλα του την, προσφάτως τότε, μαθήτριά του και σήμερα πλέον μόνιμη συνεργάτιδά του Νεκταρία Καραντζή. Η αγάπη του για τη βυζαντινή μουσική εκδηλώνεται εμπράκτως και ένα χρόνο αργότερα, όταν παρουσιάζει τη τηλεοπτική σειρά επτά εκπομπών της ΕΤ1, με τίτλο: «Επικράνθη», στην οποία ψάλλει βυζαντινούς εκκλησιαστικούς ύμνους της Μ. Εβδομάδας, που το 2006 εκδίδει σε ομώνυμο cd, από την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Την ίδια χρονιά αναλαμβάνει την παρουσίαση της εβδομαδιαίας ραδιοφωνικής εκπομπής «Μουσικοί Παραδοσιακοί Αντίλαλοι» στο ραδιόφωνο της Πειραΐκής Εκκλησίας (91,2 FM), με μουσικολοαγραφικά θέματα, κατά το πρότυπο της εκπομπής «Θρακικοί Αντίλαλοι», που τον ανέδειξε πριν από πενήντα και πλέον χρόνια, και με τη σύμπραξη επίσης της μαθήτριάς του.

Ο Χρόνης Αηδονίδης σήμερα, με φωνή ακόμα πιο ώριμη αλλά και πιο γλυκιά και ευαίσθητη από εκείνη των νεανικών του χρόνων και με γνώση του "που πονάει το κάθε τραγούδι", όπως λέει ο ίδιος, συνεχίζει να προσφέρει στην παραδοσιακή μουσική του τόπου μας μεταφέροντας στις επόμενες γενιές το έργο του, μέσα από τη διδασκαλία. Έχει διδάξει κατά καιρούς σε διάφορα Ωδεία και Ιδρύματα, ενώ σήμερα παραδίδει μαθήματα δύο φορές το μήνα στο Εργαστήρι Παραδοσιακής Μουσικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης, του οποίου είναι καλλιτεχνικός διευθυντής. Είναι επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Μουσικής Παράδοσης Θράκης, Μ. Ασίας και Ευξείνου Πόντου (τμήματος της Ε.Π.Α.Δ.Α.), επίτιμος πρόεδρος του Σωματείου: «Αρχείο Μουσικολοαγραφικής Παράδοσης Χρόνης Αηδονίδης» και ιδρυτικό μέλος του «Αρχείου Ελληνικής Μουσικής» αλλά και του Συλλόγου Τραγουδιστών Ελλάδος και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης «Ερατώ». Πολλοί νέοι καλλιτέχνες που ακολουθούν τα χνάρια του, καταμετρώνται επίσης στους μαθητές του, και είναι, πέραν της Νεκταρίας Καραντζή, ο Βαγγέλης Δημούδης, η Δόμνα Μέγγα, η Λίτσα Ουλιανούδη, ο Μάνος Κουτσαγγελίδης, ο Χρήστος Κισσούδης, ο Φίλιππος Ευφραιμίδης, ο Χρήστος Χαρόβας κ.ά.

Όλα αυτά τα χρόνια είναι αναρίθμητες οι διακρίσεις και οι τιμές που έχει δεχθεί ο Χρόνης Αηδονίδης, για την πολύτιμη προσφορά του στον ελληνικό πολιτισμό, από κρατικούς και άλλους φορείς, πάρα πολλούς δήμους ανά την Ελλάδα και πολιτιστικούς συλλόγους στη χώρα μας και στο εξωτερικό. Από αυτές ξεχωρίζουν: η απόδοση του Μεγαλόσταυρου από τον πρώην Μητροπολίτη Θηβών και νυν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμο, οι βραβεύσεις από τον Σύλλογο Αρχαιοφίλων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Έβρου δια χειρός του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλου, από το Λαογραφικό Κέντρο της Ακαδημίας Αθηνών, από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Παν/μίου Αθηνών, τη Σχολή Δοκίμων Αστυφυλάκων δια χειρός του Αρχηγού της ΕΛΑΣ κ. Α. Δημοσχάκη, από την Πανθρακική Ένωση Αμερικής, από την Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης και τον Ακαδημαϊκό Μουσικό Όμιλο «Μαΐστορες της Μακεδονίας», από την Ένωση Τραγουδιστών Ελλάδος, από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος, από το Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Ορεστιάδας, κ.ά. Η Νομαρχία Έβρου ανακήρυξε το 2009, ως «Έτος Χρόνη Αηδονίδη» και διοργάνωσε προς τιμήν του ημερίδα και διάφορες συναυλίες στον Έβρο και επιμελείται τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του, ενώ στις 15 Αυγούστου το 8ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών, που πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή, τον τίμησε ως εξέχουσα προσωπικότητα της χώρας μας που έχει συμβάλει στη διατήρηση και διάδοση της παράδοσης και της φήμης του Θρακικού ελληνισμού. Από το 2008 επίσης, στο νεόκτιστο εκκλησιαστικό πολιτιστικό κέντρο «Ανθίμειον» της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης, φιλοξενείται μεγάλο μέρος του προσωπικού και καλλιτεχνικού αρχείου του, σε αίθουσα με το όνομά του, το οποίο ο ίδιος ο καλλιτέχνης δώρισε στη Μητρόπολη.

Ο Χρόνης Αηδονίδης έχει αναμφισβήτητα αφήσει το δικό του ξεχωριστό αποτύπωμα στο χώρο της παραδοσιακής μουσικής και θα μυεί στα θαυμάσια μυστικά της πολιτισμικής κληρονομιάς μας τις γενιές που έρχονται, ες αεί.

Υ.Γ. Στα άμεσα σχέδια του είναι η έκδοση ενός βιβλίου - αυτοβιογραφίας του στο οποίο θα περιλαμβάνεται και πλούσιο γνωστό αλλά και ανέκδοτο οπτικοακουστικό υλικό, η διοργάνωση σειράς μεγάλων συναυλιών του για τον εορτασμό των 80 και πλέον χρόνων του και την επίσημη ανακοίνωση της αποχώρησή του από την τακτική και ενεργό δράση στα μουσικά πράγματα και η δισκογραφική έκδοση σειράς ανέκδοτων παλαιών ηχογραφημάτων του. Την έκδοση του βιβλίου του θα συνοδεύει το ντοκιμαντέρ παραγωγής της Νομαρχίας Έβρου και ένα ιδιόχειρο λεύκωμά του 100 σελίδων, με συμβουλές προς τη μαθήτριά του Νεκταρία και, μέσω εκείνης, προς όλους τους μαθητές του, αποσπάσματα του οποίου μπορεί κανείς να διαβάσει στην επίσημη ιστοσελίδα του www.aidonidis.gr.

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Ένα Σαββατόβραδο στον Άρδα


Η 18η Συνάντηση Νέων Άρδα 2012 ολοκληρώθηκε κι αυτή τη χρονιά με καλλιτεχνική κυρίως, αλλά και εμπορική – εισπρακτική επιτυχία. Χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση και προβολή, αλλά με σημαντικά ονόματα της καλής ελληνικής μουσικής, ο Άρδας κέρδισε το στοίχημα και εύχομαι να συνεχίσει την πορεία του έχοντας υψηλά καλλιτεχνικά κριτήρια, όσον αφορά τους καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που επιλέγει κάθε φορά. Εμείς βρεθήκαμε στο μαγικό αυτό τοπίο, το Σάββατο 28 Ιουλίου 2012 και περάσαμε θαυμάσια ακούγοντας, σε γενικές γραμμές, τέσσερα εξαιρετικά μουσικά προγράμματα.


Πρώτα, εμφανίστηκε μια σπουδαία τραγουδίστρια και ένας εξαίρετος τραγουδοποιός. Η Αργυρώ Καπαρού και ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου, οι οποίοι ερμήνευσαν τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, αλλά και διασκευές ελληνικών και ξένων τραγουδιών. Ωραίο μουσικό δίδυμο, με μια καλή μπάντα, κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα από τον κόσμο που πλησίαζε όσο περνούσε η ώρα και γέμιζε τον χώρο.


Έπειτα, τη σκυτάλη πήραν ο σπουδαίος Θάνος Μικρούτσικος (στην παραπάνω φωτογραφία με τον εβρίτη λαϊκό στιχουργό Λευτέρη Χαψιάδη), ο Γιάννης Κούτρας και η Άννα Λινάρδου με τους Θύμιο Παπαδόπουλο και Θοδωρή Οικονόμου, όπου ακούσαμε μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη. Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε αναλυτικά στο πρόγραμμα, στα τραγούδια που ακούστηκαν. Είναι λίγο πολύ γνωστά. Ειδικά η συγκεκριμένη συναυλία ήταν άκρως αναμενόμενη.

Λίγο πριν ή λίγο μετά τα μεσάνυχτα, δε θυμάμαι ακριβώς, ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του Άρδα, η Ελένη Βιτάλη, έχοντας μαζί της το Νίκο Ξύδη, τη Βαλερία Κουρούπη και τους μουσικούς με τους οποίους συνεργάζεται κυρίως ο γιός της, αλλά και η ίδια τα τελευταία χρόνια. Όπως έχω πει και για προηγούμενα φεστιβάλ, οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν ερμηνεύουν συνήθως τα σουξέ τους, τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. Έτσι συμβαίνει συνήθως σε τέτοια φεστιβάλ, δεν είναι προσωπικές συναυλίες καλλιτεχνών, ούτε έχουν απεριόριστο χρόνο και χώρο για να παίξουν και να τραγουδήσουν τα άπαντά τους ή να πειραματιστούν δημιουργικά. Οι περισσότεροι τουλάχιστον... 
Έτσι λοιπόν και η Βιτάλη με την ομάδα της, αρκέστηκαν στα γνωστά κι αγαπημένα, από τον περισσότερο κόσμο, τραγούδια.


Η μεγάλη έκπληξη όμως γενικότερα του φετινού φεστιβάλ -όπως άκουσα και από πολλούς άλλους φίλους που ήταν όλες τις μέρες και τις νύχτες του Άρδα- ήταν ο Λεωνίδας Μπαλάφας με την τέλεια μουσική του παρέα (έπαιζαν όλοι εξαιρετικά και ήταν σα να άκουγες ένα μουσικό, τόσο δεμένη και καλή μπάντα). Ο Μπαλάφας ξεκίνησε στις 02:00 περίπου και τραγούδησε πάνω από τρεις ώρες και όταν κατέβηκε από τη σκηνή, συνέχισε για αρκετή ώρα να τραγουδά και να παίζει με την κιθάρα του για 20-30 άτομα που δεν ήθελαν να τελειώσει με τίποτα εκείνη η νύχτα. Είπε από την αρχή πως θέλει να τραγουδήσει μέχρι το ξημέρωμα, μέχρι να δει την ανατολή και το έκανε!


Οι δύο προηγούμενες χρονιές του Φεστιβάλ Άρδα (Καστανιές Έβρου - Δήμος Νέας Ορεστιάδας), μέσα από τη δική μας ματιά:


17η Συνάντηση Νέων Άρδα στις Καστανιές του Έβρου


16η Συνάντηση Νέων Άρδα στις Καστανιές του Έβρου



Το κόστος των συναυλιών του Άρδα 2012 (18η Συνάντηση Νέων) από τη «Διαύγεια» και το Δήμο Νέας Ορεστιάδας: http://theovaf.blogspot.gr/2012/08/2012_4.html


Περισσότερες φωτογραφίες από τις συναυλίες του Σαββάτου 28 Ιουλίου 2012, αλλά και από τις υπόλοιπες μέρες:


"Νότες Λογοτεχνίας"

Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...

Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com

Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.

Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης.