Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Συνέντευξη με το Σίλα Σεραφείμ


Λίγα λόγια για το Σίλα Σεραφείμ…

Ο Σίλας – Σεραφείμ (Χαραλαμπίδης), ο ταλαντούχος σατιρικός ηθοποιός και συγγραφέας, γεννήθηκε το 1968 στην Κομοτηνή. Τα τελευταία 20 χρόνια υπηρετεί με αφοσίωση, συνέπεια και αγάπη το stand up comedy. Πέρα από το δύσκολο και απαιτητικό αυτό είδος θεάτρου, έχει ασχοληθεί με επιτυχία και με το ραδιόφωνο (Πρώτο Πρόγραμμα Κρατικού Ραδιοφώνου - FM 102 Θεσσαλονίκη 1994, ΕΡΑ SPORT 2003-2010, ΣΚΑΙ 2004-2006, ΝΕΤ FM 2010-2012, KOSMOS 2012), με τη διαφήμιση και τα τελευταία χρόνια είναι έντονη η παρουσία του και στο διαδίκτυο, μέσα από το περίφημο Comedy Lab. 

Ως «κανονικός ηθοποιός» που είναι έχει πάρει μέρος σε περισσότερες από 20 τηλεοπτικές σειρές (Στραβά και ανάποδα, Το τελευταίο αντίο, Ένας αξιολάτρευτος μπελάς, Τολμηρές ιστορίες, Σελίδες με θέα, Πειρασμός, Ζωή πατίνι, Ζωντανές ιστορίες, Μια νύχτα σαν κι αυτή, Τζιβαέρι, Έκπτωτος άγγελος, Εμείς κι εμείς, Η διπλανή πόρτα, Δύο ξένοι, Οι αναιδέστατοι, Μικρές ιστορίες, Θειοσεβούμενοι, Λίφτινγκ, Καφέ της χαράς, Sk live, Γάμος με τα όλα του, Λόλα κ.ά.), αλλά γνωστός στο πανελλήνιο έγινε κυρίως με τις τηλεοπτικές σειρές «Σκερτσάκια» και «Σφηνάκια» (2006-2008). Επίσης, έχει παίξει και σε τρεις κινηματογραφικές ταινίες: Μαρία – Ηλέκτρα (1996), Προστάτης Οικογενείας (1997) και Νυχτερινό Τρένο (1999).

Τέλος, αξίζει να σταθούμε και στη θεατρική παρουσία του, πέρα από τις παραστάσεις stand up comedy που κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Έχει παίξει στα θεατρικά έργα: «Πρόταση σε γάμο» & «Αρκούδα», του Τσέχωφ, «Μονόπρακτα» του Βάλεντιν, «Μπρεχτ και Χίτλερ» του Πλωρίτη, «Βίκτωρ» του Βιτράκ, «Αχαρνής» του Αριστοφάνη, «Γιατρός με το στανιό» του Μολιέρου, «Μια κυρία από την Αγκόνα» του Ρουτζάντε, «Η τύχη της Μαρούλας» του Κορομηλά, «Το λέει και το σύνταγμα» (επιθεώρηση, από το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, όπως και οι περισσότερες παραστάσεις που έχει παίξει), «75 Λεπτά» (One Man Show, από τις Νέες Μορφές), «Τρεις βαλίτσες κι εγώ» (μπουλβάρ με το Θίασο Κώστα Βουτσά) κ.ά.

Ο Σίλας Σεραφείμ, το προηγούμενο Σάββατο 19/05/2012, έκανε δύο επιτυχημένες εμφανίσεις («ΚΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ») στην Κομοτηνή και το επόμενο απόγευμα, λίγο πριν φύγει για Αθήνα, συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης για μια σύντομη κουβεντούλα.

Σαν επιθεωρησιακός μονόλογος… ο λόγος στο Σίλα!


Γεννήθηκα το 1968 στην Κομοτηνή. Μεγάλωσα και τελείωσα το λύκειο σ’ αυτή την πόλη, πήγα φαντάρος και μετά βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για σπουδές: School of Business Administration and Liberal Arts (SBALA) 1987-1990 και Δραματική Σχολή Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος 1990–1993.


Τα οικονομικά δεν τα τελείωσα. Όπως οφείλει κάθε σοβαρός καλλιτέχνης, έτσι κι εγώ, χρωστάω μερικά μαθήματα στις άλλες σπουδές που έκανα!

Δεν ήμουν από τα παιδιά που έλεγαν πως «εγώ θα γίνω ηθοποιός».  Δεν ήμουν και ποτέ εξοικειωμένος μ’ αυτή τη δουλειά. Οι δουλειές των Κομοτηναίων ήταν συμβατικές, απλές δουλειές θα έλεγα. Δικηγόρος, γιατρός κ.λπ. Το να πεις πως θέλεις να γίνεις ηθοποιός ήταν σα να έλεγες πως θέλεις να γίνεις αστροναύτης!

Τις πρώτες θεατρικές απόπειρες τις έκανα όντας μαθητής λυκείου στην Κομοτηνή. Είχα γράψει μάλιστα και μια επιθεώρηση. Και αργότερα συνέχισα στο πανεπιστήμιο, ήμουν στη θεατρική ομάδα της ΧΑΝΘ.

Η πρώτη μου επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο ήταν στους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη(1991) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Έξαρχου,  με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Συμμετείχα ως κομπάρσος. Κρατούσα ένα κοντάρι εκεί. Σ’ αυτή την παράσταση ήταν και ο Φάνης Μουρατίδης… κοντάρι κι αυτός!

Αναγκάστηκα να φύγω από τη Θεσσαλονίκη, ενώ δεν το ήθελα, γιατί απλώς η πόλη δε μπορούσε να σηκώσει πολλά πράγματα… και για να μπορέσω να δουλέψω, εγκαταστάθηκα μόνιμα στην Αθήνα το 1994.

Ξεκίνησα να συμμετέχω σε τηλεοπτικές σειρές, πηγαίνοντας το βιογραφικό μου σε διάφορα γραφεία παραγωγής. Έτσι πήρα μέρος στο «Τελευταίο Αντίο» και σε πολλές άλλες σειρές, όπου έπαιζα μικρούς ρόλους. 
Και παράλληλα, εκείνη την εποχή, ξεκινήσαμε το stand up comedy με τη Λουκία Ρικάκη. Εγώ έγραφα και έπαιζα από τότε. Αν δε γράφεις τα κείμενά σου, είναι δύσκολα! Γιατί στο stand up comedy πρέπει να είσαι και συγγραφέας και σκηνοθέτης και εκτελεστής, είναι αυτό που λέμε one man show, με όλη τη σημασία των λέξεων. 

Σ’ αυτό που ξεκίνησε η Λουκία Ρικάκη, αλλά και γενικότερα στο stand up comedy, αν δεν έχεις ταλέντο, δε μένεις. Δε  χωράει το μέσον και οι γνωριμίες! Δηλαδή, όποιος ήταν καλός ερχόταν στην ομάδα! Έπρεπε να ήσουν χάλια μαύρα για να μη σ’ έπαιρνε στην ομάδα! Σαν φόρμα το stand up comedy ξεκίνησε στην Ελλάδα το 1994, από εμάς.

Στην ομάδα τότε ήμασταν ο Θανάσης Παπαγεωργίου, ο Κώστας Παπαγεωργίου, ο Χριστόφορος Ζαραλίκος κ.ά. Στη συνέχεια ήρθε μαζί μας και ο Γιώργος Χατζηπαύλου, με τον οποίο συνεργαζόμαστε μέχρι σήμερα. Πρωτοπαίξαμε σε κάποια μπαρ και έπειτα στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, στα Εξάρχεια. 

Ξεκινώντας να δουλεύω σταθερά με τη Λουκία Ρικάκη, άρχισαν να μου προτείνουν κι άλλες δουλειές. Έκανα πολλές διαφημίσεις, πάρα πολλά γκεστ σε σήριαλ, με πήρε εκείνη την εποχή και ο Ασημακόπουλος στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ, για να κάνω κωμικά και να σπάσει λίγο η αθλητικούρα. Εκεί έμαθα πραγματικά το ραδιόφωνο. 
 
Παράλληλα με το stand up comedy, το ραδιόφωνο, τις διαφημίσεις και τις τηλεοπτικές σειρές, δε σταμάτησα να παίζω στο θέατρο. Κυρίως τα καλοκαίρια συνεργαζόμουν με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής.

Μία από τις ωραιότερες θεατρικές μου εμπειρίες όμως ήταν η συνεργασία μου με τον Κώστα Βουτσά και την Άβα Γαλανοπούλου στην παράσταση «Τρεις βαλίτσες κι εγώ». Όλα όσα ήξερα τρία χρόνια από τη σχολή, τα έμαθα επί της ουσίας σε μια σεζόν με το Βουτσά!

Αγαπημένοι ηθοποιοί και καλλιτέχνες – πρότυπα για μένα, ήταν ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και ο Κώστας Χατζηχρήστος. Ίσως μάλιστα και υποσυνείδητα να τους μιμούμαι. Ταυτίστηκα πολλές φορές μ’ αυτούς. Έχω πάρει πολλά πράγματα απ’ όλους αυτούς τους ηθοποιούς. Και ο Βασίλης Λογοθετίδης  βέβαια, ο οποίος για μένα ήταν όπως ο Καβάφης στην ποίηση. Δηλαδή, μια μεγάλη σχολή από μόνος του! Και ο Κώστας Βουτσάς, από τον οποίο έμαθα πάρα πολλά πράγματα.

Ο Χάρρυ Κλυνν και ο Τζίμης Πανούσης, θα μπορούσαν να κάνουν stand up αλλά δεν το έκαναν ποτέ, σαν φόρμα. Αλλά η ουσία και το ταλέντο τους είναι πάνω σ’ αυτό το δρόμο…

Το ίδιο και ο Λάκης Λαζόπουλος, ο οποίος έχει ένα πρόβλημα. Θέλει να «νομιμοποιηθεί» σαν ηθοποιός σε ρόλους, γι’ αυτό υποτίθεται πως κάνει θέατρο. Stand up κάνει, απλώς το πλαισιώνει με τραγουδάκια και πρόζες με άλλους. Απλώς για κάποιο λόγο έχει ένα κόμπλεξ, επειδή δεν έχει τελειώσει σχολή και του έχουν πει πως δε μπορεί να παίξει κλασικούς ρόλους, θέλει οπωσδήποτε να νομιμοποιείται ως ηθοποιός. Αλλιώς θα μπορούσε να κάνει μια χαρά stand up, μόνος του μ’ ένα μικρόφωνο και να είναι εξαιρετικός. Το κάνει εξάλλου τηλεοπτικά, θα μπορούσε να το κάνει και θεατρικά. Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Το ότι είναι ταλαντούχος δε το αμφισβήτησα ποτέ. 

Το COMEDY LAB είναι μια ιντερνετική κοινότητα βίντεο για όσους φτιάχνουν και όσους αγαπούν την κωμωδία: ένα δημιουργικό δίκτυο νέων σεναριογράφων, ηθοποιών και παραγωγών. Στόχος μας είναι να δώσουμε τη δυνατότητα σε κωμικούς, ηθοποιούς, στανταπάδες, κινηματογραφιστές και μουσικούς να παράξουν, διανείμουν και να αμοιφθούν για πρωτότυπο κωμικό περιεχόμενο. Θέλουμε να προβάλουμε τη δουλειά ανεξάρτητων δημιουργών, που θα παρουσιάσουν τη νέα γενιά κωμικού περιεχομένου, φτιάχνοντας περιεχόμενο για το website «Comedy Lab» ,αλλά και για διανομή σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες. Παράλληλα θα δώσουμε στο κοινό μας τη δυνατότητα να βλέπουν το κωμικό μας περιεχόμενο οπουδήποτε και όποτε θέλουν.

Τη σύλληψη της ιδέας έχουν οι Θανάσης Νάσκαρης,  Μανώλης Τσιμπουκίδης, Λεβόν Αβακιάν, Τζώρτζης Ποφάντης. Δουλεύουν όλοι με πενιχρά μέσα. Αν δε ζούσαμε αυτή την κρίση θα πέφτανε λεφτά στο Comedy Lab, όπως παντού στο διαδίκτυο. Τουλάχιστον θα πληρωνόντουσαν αυτά τα παιδιά, γιατί εγώ έμμεσα πληρώνομαι. Με γνωρίζει ο κόσμος από το Comedy Lab, μαθαίνει για τις παραστάσεις μου και έρχεται να με δει. Αλλά αυτά τα παιδιά δεν πληρώνονται. Ευελπιστούμε πως θα σωθούμε και κάποια στιγμή θ’ αρχίσει η ανάπτυξη. Γιατί αν χρεοκοπήσουμε, δε θα υπάρχει καμιά διαφήμιση και το Comedy Lab θα κλείσει.

Βασικά έχουμε χρεοκοπήσει… αλλά περιμένουμε ν’ αλλάξουμε και νόμισμα. Αν αλλάξουμε νόμισμα θα το καταλάβουμε καλύτερα!...

Μόνο η Αλέκα Παπαρήγα πιστεύει πως μόνη της μπορεί να κάνει κομμουνισμό σε μια χώρα αυτή τη στιγμή στην υδρόγειο! Η Παπαρήγα, η Βόρεια Κορέα και η Κούβα. Κανείς άλλος δεν πιστεύει ότι δεν εξαρτάται από άλλους. Μόνο αυτή το πιστεύει!

Ο Αλέξης Τσίπρας από την άλλη, δε νομίζω πως το πιστεύει αυτό το πράγμα. Αν βγει ο Τσίπρας, θα είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου του 1981. Εγώ το είπα πρώτος αυτό! Και έχω πει επίσης πως αν βγει ο Τσίπρας θα μας βγάλει από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ! Μπορεί να μας βγάλει από το μνημόνιο και το ευρώ, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην πληρώνουμε, να μην λειτουργήσουμε σ’ αυτά τα προκαθορισμένα πλαίσια, να βγούμε απ’ αυτά και να συνεχίσουμε να ζούμε όπως ζούσαμε τόσα χρόνια. Αυτό δεν παίζει! Τα λέει όλα η Ναόμι Κλάιν στο «Δόγμα του σοκ», στο κεφάλαιο για τη Νότια Αφρική, όπου βγήκαν οι μαύροι με 90%. Ακόμα και έτσι, με απόλυτη πλειοψηφία, ο Μαντέλα δε μπόρεσε να κάνει τίποτα. Αυτά που λέει ο Τσίπρας είναι ανεδαφικά. Έτσι νομίζω εγώ. Θα δείξει! Πάντως, αν βγούμε από ευρώ και ευρωπαϊκή ένωση, θα περάσουμε κουβανέζικες μέρες!

Δεν έχω στηρίξει την καριέρα μου στην τηλεόραση και δεν έχω μετανιώσει καθόλου που είμαι εκτός. Καθόλου! Εγώ δεν εξαρτώμαι από κανέναν, παρά μόνο από τον εαυτό μου. Είμαι ελεύθερος και γι’ αυτό μπορώ να τα βάλω και με όλους. Είμαι ο μόνος ηθοποιός που κάνει σάτιρα με το Φιλιππίδη. Δε μπορείς να λες από μόνος σου πόσο καλός ηθοποιός είσαι, πώς να το κάνουμε; Κι ας είναι ένας από τους καλύτερους, δεν αμφισβήτησα ποτέ το ταλέντο του. Κανένας ηθοποιός –από άλλους χώρους υπήρξαν κι άλλοι- δεν του αντιμίλησε που είπε αυτή τη μπούρδα, αυτή την παπαριά! 

Αυτό που κατάφερα μέσα στα χρόνια είναι να λέω αυτό που θέλω χωρίς φόβο. Την αλήθεια όπως τη νομίζω. Αν συμφωνεί κι ο κόσμος, ακόμα καλύτερα. Λένε καμιά φορά: Μιλάω τη γλώσσα της αλήθειας! Σιγά ρε μεγάλε! Λες αυτό που πιστεύεις. Αυτό είναι το πρώτο βήμα.  Αν αυτό που πιστεύεις και λες είναι σωστό, είναι άλλο βήμα. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Είναι πολύ καλό να μπορείς να λες τί πιστεύεις και είναι ακόμα καλύτερο αν αυτό που πιστεύεις να είναι και αντικειμενικά σωστό. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι…

Το ό,τι δεν εξαρτιόμουν ποτέ από κανέναν έχει μόνο θετικά στη ζωή και στη δουλειά μου. Δε βρέθηκε ένας να μου πει: Κόψε λίγο σ’ αυτό… μην αναφερθείς σ’ εκείνο κ.λπ.! Κανείς δε μπορεί να μου το πει. Στην αρχή της σεζόν έγινε μια «ευγενική απόπειρα λογοκρισίας» σε κάποιο μέσο απ’ όλα αυτά που δραστηριοποιούμαι, αλλά τους είπα απλά και όμορφα «Δεν παίζει παιδιά αυτό. Σ’ όποιον αρέσω!». 
Αυτό χτίζεται βέβαια σιγά σιγά. Αν αυτό το χτίσιμο το κάνεις εξαρτώμενος από άλλους, αλλάζουν οι όροι εις βάρος σου. Αν το κάνεις, στηριζόμενος μόνο στον εαυτό σου, βάζεις ο ίδιος τους όρους και έχεις τον απόλυτο έλεγχο της δουλειάς σου.

Για το μέλλον δεν κάνω σχέδια. Βλέποντας και κάνοντας. Είμαι στο ραδιόφωνο, είμαι στο διαδίκτυο, είμαι στα ζωντανά… δεν υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα για το μέλλον. Βλέποντας και κάνοντας λοιπόν!

Το μόνο σχέδιο είναι να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, όπως είπε και ο Καζαντζάκης. Είναι το μόνο σχέδιο! Αν χρεοκοπήσουμε πάντως μπορεί να πάω στην Κρήτη να φυτεύω ντομάτες!

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Στη Μαθητική Συναυλία του Δημοτικού Ωδείου Αλεξανδρούπολης


Χτες το βράδυ (Σάββατο 26/05/2012), το Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης, γέμισε από ταλέντο και νιάτα! Μαθητές του "Δημοτικού Ωδείου Αλεξανδρούπολης", με τη συμβολή - βοήθεια των δασκάλων τους, παρουσίασαν στο κοινό της πόλης μια εξαιρετική συναυλία κλασικής μουσικής.

Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, στους δασκάλους και ιδιαίτερα στη διευθύντρια του ωδείου και σπουδαία μουσικό κα Μερόπη Κολλάρου. Ακολουθεί το πρόγραμμα και κάποιες φωτογραφίες από την εκδήλωση:






Ήχοι Αιώνων και Π. Παυλίδης στον "Ιερό Ναό του Αγίου Ιωσήφ" (ρεπορτάζ)


Η Ε.ΠΟ.Φ.Ε. (Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου) διοργάνωσε χτες (Σάββατο 26/05/2012) μια όμορφη και ξεχωριστή μουσική βραδιά, για τα "Ελευθέρια Αλεξανδρούπολης", στην Καθολική Εκκλησία της πόλης, στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωσήφ.

Ακούστηκαν περίπου για δύο ώρες: ομηρικοί ύμνοι, αρχαία λυρική ποίηση, δημοτικά τραγούδια. " Ήχοι αιώνων " δηλαδή, όπως ήταν και ο τίτλος της μουσικής παράστασης του Παντελή Παυλίδη και των συνεργατών του. 

Η πανέμορφη και ιστορική καθολική εκκλησία πιστεύω πως ήταν το καταλληλότερο μέρος για μια τέτοια εκδήλωση. Ένας μαγικός χώρος που ανοίγει σπάνια τις πόρτες του και ελπίζω οι αρμόδιοι να συνεχίσουν να τον διατηρούν όπως του αξίζει και να τον αξιοποιήσουν περισσότερο στο μέλλον.

Παρακάτω μερικές φωτογραφίες πριν και μετά τη μουσική παράσταση...


Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Κοινωνικό Στέκι Αλεξανδρούπολης: Η Αλληλεγγύη είναι το πρώτο βήμα!


Πραγματοποιήθηκε σήμερα το 4ο Ανταλλακτικό Παζάρι (είδη ρουχισμού, βιβλία, cd, κ.λπ.) από το δραστήριο "Κοινωνικό Στέκι Αλεξανδρούπολης" και τους "Αγανακτισμένους - Αποφασισμένους Πολίτες του Έβρου", στην είσοδο του εργατικού κέντρου, στην καρδιά της πόλης μας. 

Αρκετοί συμπολίτες μας έφεραν ρούχα και διάφορα αντικείμενα. Στόχος αυτής της κίνησης πολιτών, είναι να δημιουργήσουμε δίκτυα αλληλεγγύης και συντροφικότητας έξω από τη λογική της εμπορευματοποίησης των πάντων και να επεκτείνουμε τέτοιου είδους δράσεις σε όσο το δυνατόν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες. Στο παζάρι δε κοστολογούμε, δε τιμολογούμε, φέρνουμε ότι και όσα δε χρειαζόμαστε, προσφέρουμε όποια υπηρεσία ή γνώση μπορούμε, παίρνουμε ότι και όσα έχουμε ανάγκη. Στο παζάρι μας δεν υπάρχουν κανόνες. Μπορούμε να λειτουργήσουμε χωρίς αυτούς, χωρίς περιορισμούς, με νόμισμα την αλληλεγγύη μας.  


Το μπλογκ "Να μείνουν μόνο τα τραγούδια" άφησε -χωρίς αντάλλαγμα βέβαια- μερικά αυθεντικά δισκάκια των Σταύρου Ξαρχάκου, Άκη Πάνου, Δήμου Μούτση κ.ά.
Στα επόμενα παζάρια θ' αφήσουμε περισσότερα cd, αλλά και βιβλία. Πιο οργανωμένα από εδώ και πέρα, γιατί όλοι έχουμε ανάγκη από τέτοιες δράσεις!


Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Το σπουδαίο «Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης» στο κέντρο της πόλης



Ιστορία Συλλόγου

Ο Σύλλογος Αρχαιοφίλων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Νομού Έβρου ιδρύθηκε το 1982. Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, παρουσίασε αξιόλογο έργο και η πορεία του είναι συνυφασμένη με τη δημιουργία του Ιστορικού Μουσείου στην Αλεξανδρούπολη.

Όλα τα Διοικητικά Συμβούλια δραστηριοποιήθηκαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ξεχωρίζουν οι ενέργειες του πρώτου Προέδρου (1982-1985), του αείμνηστου Αθανασίου Μανιά, που ενεργοποίησε την δωρεά του συμπατριώτη μας Σωκράτη Διαμαντόπουλου, για την ανέγερση του κτιρίου του Μουσείου.

Ο δεύτερος Πρόεδρος (1985-1995) κ. Γιώργος Παναγιώτου συνέδεσε το όνομά του με πολύπλευρη δράση, εξασφάλισε τη δωρεά του ευεργέτη της πόλης μας Φωτίου Σταυρίδη και κατασκεύασε το κτίριο του Μουσείου το οποίο εγκαινίασε το Νοέμβριο του 1995.

Ο κ. Γεώργιος Μηνόπουλος, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ., με την δυναμική του παρουσία (1995-2004), συνέβαλε στην ολοκλήρωση της κατασκευής και στη λειτουργία του κτιρίου, χάρις και στη γενναία χορηγία του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος». Στους χώρους του αναπτύχθηκαν πολλές και αξιόλογες δραστηριότητες έτσι ώστε ο Σύλλογος μας να αναγνωρίζεται πλέον ως «θεσμός» στην πολιτισμική ζωή της περιοχής μας.

Το τωρινό Διοικητικό Συμβούλιο υπό την Προεδρία του αρχιτέκτονα Νικολάου Πινάτζη, συνεχίζει το πολυδιάστατο έργο του συλλόγου και δραστηριοποιείται στην διεκδίκηση πόρων με στόχο την αναβάθμιση, τον εκσυγχρονισμό και τον εξοπλισμό του Ιστορικού Μουσείου ώστε με τη χρήση ανεπτυγμένης τεχνολογίας να λειτουργεί σύμφωνα με τα σύγχρονα μουσειολογικά πρότυπα.


Ιστορία Μουσείου

Το κτίριο βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο της πόλης απέναντι από το Δημαρχείο.
Η ανέγερση του Μουσείου πραγματοποιήθηκε χάρη στις δωρεές συμπολιτών μας, καθώς και στην παραχώρηση οικοπέδου από το υπουργείο Πολιτισμού. Τα εγκαίνια του Μουσείου έγιναν το Νοέμβριο του 1995. Οι χώροι του μουσείου, συνολικού εμβαδού 700 τ.μ., αναπτύσσονται σε τέσσερα επίπεδα όπου υπάρχουν εκθεσιακοί χώροι για τις μόνιμες και εποχιακές συλλογές, αίθουσα διαλέξεων και βιβλιοθήκη. Το Μουσείο λειτουργεί καθημερινά εκτός Δευτέρας και διαθέτει όλες τις διευκολύνσεις για άτομα με ειδικές ανάγκες.


Εκθέσεις – Εκδηλώσεις

Η διοργάνωση ξεχωριστών εκθέσεων Ιστορικού και Πολιτιστικού περιεχομένου αποτελεί βασικότατο μέλημα των διοικήσεων του συλλόγου. Από την λειτουργία του μουσείου μέχρι σήμερα έχουν οργανωθεί και φιλοξενηθεί πολλές εκθέσεις.
Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν:

· Η έκθεση για τη Θράκη που οργάνωσε η Βουλή των Ελλήνων
· Η συλλογή της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας
· Η έκθεση Περίπλους Κάστρων
· Οι εκπαιδευτικές μουσειοσκευές από την Ακρόπολη
· Εκθέσεις σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Goethe Θεσσαλονίκης
· Εκθέσεις ζωγράφων με πανελλήνια, πανευρωπαϊκή ή και παγκόσμια αναγνώριση.

Διοργανώνονται μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, ομιλίες αλλά και βραβεύσεις Θρακιωτών που με το έργο και τις δραστηριότητες τους προβάλουν και τιμούν τον τόπο μας. Σημαντική στιγμή ήταν η τελετή βράβευσης των Θρακιωτών συντελεστών της διοργάνωσης αλλά και όσων συμμετείχαν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων "Αθήνα 2004".


Εκδρομές

Βασική δραστηριότητα του Συλλόγου είναι η διοργάνωση εκδρομών ιστορικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έτσι τα μέλη αλλά και οι φίλοι μας πέρα από την ταξιδιωτική εμπειρία, γνωρίζονται καλύτερα μεταξύ τους και έρχονται σ’ επαφή με κοινότητες του απόδημου Ελληνισμού – Καππαδοκία, Ίμβρος, Τένεδος, παράλια Εύξεινου Πόντου και Μικράς Ασίας, Οχρίδα, Σικελία, Ρουμανία, Οδησσό – και όπου το Ελληνικό στοιχείο εξακολουθεί να γράφει την δικιά του Ιστορία!


Αλεξανδρούπολη

Πρωτεύουσα του Νομού Έβρου με πληθυσμό άνω των 80.000 κατοίκων, είναι η μεγαλύτερη πόλη της Θράκης. Η σημερινή θέση της Αλεξανδρούπολης ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Σάλη, η οποία κατά τον 5 αιώνα π.Χ. ήταν μια από τις πόλεις της Σαμοθρακικής Περαίας. Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο περνά η Εγνατία οδός και η πόλη ακμάζει. Τους αιώνες που ακολουθούν η περιοχή γίνεται πεδίο πολεμικών συγκρούσεων, η πόλη σβήνει και πυκνό δάσος παίρνει τη θέση της. Στα μέσα του 19ου αιώνα, ψαράδες από Μαρώνεια, Μάκρη και Αίνο στήνουν ένα μικρό οικισμό, το Δεδέ Αγάτς. Το 1880 ρώσοι αξιωματικοί, σχεδιάζουν το παραλιακό μέρος της πόλης με θαυμάσιο ρυμοτομικό σχέδιο. Στα 1880 χτίζεται και ο Φάρος, το σύμβολο της Αλεξανδρούπολης.
Από τότε μέχρι σήμερα, παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισε η πόλη, συνεχίζει να μεγαλώνει. Το Διεθνές αεροδρόμιο, το λιμάνι, η Εγνατία Οδός και το τρένο καθιερώνουν την Αλεξανδρούπολη, ως σημαντικό οικονομικό πόλο των Βαλκανίων.



IΣTOPIKO MOYΣEIO ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
Σύλλογος Aρχαιόφιλων και Πολιτιστικής Kληρονομιάς Nομού Έβρου
Λ. Δημοκρατίας 335, T.K. 68100, Aλεξανδρούπολη
Tηλ/Fax: 25510 28 926
E-mail: info@ismo.gr
http://www.ismo.gr/

"Νότες Λογοτεχνίας"

Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...

Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com

Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.

Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης.