Συνέντευξη με τη Μαριέττα Φαφούτη

 

Πριν μερικές εβδομάδες έφτασε στα χέρια μου από μια μικρή και ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία της Πάτρας, την «Inner Ear», ένα εξαιρετικό άλμπουμ με έντεκα τραγούδια που έχει γράψει (στίχους και μουσική), ενορχηστρώσει και ερμηνεύσει η Μαριέττα Φαφούτη, σε παραγωγή Ottomo (Νίκος Αγγλούπας). 

Διάβασα προσεκτικά το δελτίο τύπου, άκουσα πολλές φορές το δίσκο "Try a little romance"… ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο κυρίως. Είναι τραγούδια για ταξίδι, τραγούδια για μεγάλες και μικρές διαδρομές. Κάθε φορά, στο τέλος, μου άφηνε μια γλυκόπικρη αίσθηση. Μια χαρμολύπη! 

Ενθουσιάστηκα με τους τρυφερούς στίχους, με τις ευαίσθητες μελωδίες και με την γλυκιά και όμορφη ερμηνεία της Μαριέττας. Πιστεύω πως αυτός ο ξεχωριστός δίσκος είναι από τις καλύτερες εκδόσεις της χρονιάς που σιγά – σιγά φεύγει. 

Έχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά καλά για τη Μαριέττα, το βιογραφικό της είναι γνωστό. Τα τραγούδια (πότε χαρούμενα και πότε μελαγχολικά) που έχει γράψει μιλούν για καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες, κάποια είναι σα να βγήκαν από κάποιο παραμύθι ή να έχουν τις ρίζες τους σε μια εποχή αθωότητας που έχει χαθεί ανεπιστρεπτί. Ή μήπως όχι;  

Μαριέττα καλησπέρα. Θα ήθελα πριν πούμε οτιδήποτε να μας πεις μια μικρή ιστορία ή έστω μια φράση για το κάθε τραγούδι σου!

Ouverture: Την ημέρα που ηχογραφούσαμε το Ouverture έτυχε να περνάει από το studio ο Lumiere Brother, άκουσε το τραγούδι, του άρεσε και έγραψε έναν υπέροχο αυτοσχεδιασμό στο πιάνο. Επίσης νονός τους συγκεκριμένου τραγουδιού είναι ο αγαπημένος μου φίλος και φωτογράφος μου «antonis.». 

 
Don’ t stop: Το τραγούδι που διαλέξαμε ύστερα από πολύ σκέψη για promo song (ανάμεσα από αυτό, το lalala και το I can forget) και το οποίο αγαπώ πολύ. Εδώ θα ήθελα να δώσω τα εύσημα στον Άρη Ζέρβα για τον καταπληκτικό αυτοσχεδιασμό που έκανε με το τσέλο, στο σημείο του σόλο, αλλά και στην Ευαγγελία Ξυνοπούλου για τα υπέροχα και βασανιστικά ψηλά δεύτερα φωνητικά της.  

 
Goodbye my love: Νίκος Αγγλούπας επί τω έργω. Από την πρώτη στιγμή του είχα πει ότι θέλω να πούμε ένα τραγούδι μαζί γιατί είχα αγαπήσει τη φωνή του... και τον κατάφερα τελικά!

 
I can forget: Για να βγάλω τους στίχους του ρεφρέν υπέφερα καθώς είναι πάρα πολλά τα λόγια. Επίσης κατά τη γνώμη μου το i can forget έχει το πιο δυνατό ρεφρέν όλου του δίσκου.

 
The girl who loved rain: Η αρχική μορφή του κομματιού ήταν ορχηστρική. Όταν το άκουσε ο Νίκος, μου είπε ότι πρέπει να βάλουμε οπωσδήποτε μπάσο και ντραμς. Εννοείται ότι μου έπεσαν τα μαλλιά και μόνο στην ιδέα γιατί θεωρούσα ότι θα κακοποιούσα το κομμάτι. Τον άφησα όμως να γράψουμε τα συγκεκριμένα όργανα δοκιμαστικά. Και τελικά δεν είχε άδικο…! 

 
A true romance: Και όμως αυτό το τραγούδι το έγραψα όσο περίμενα να τελειώσει το διαγώνισμα της η μαθήτριά μου, Στέφη. Το διαγώνισμα ήταν μεγαλούτσικο, οπότε κάθισα στο πιάνο και άρχισα να τραγουδώ και ορίστε το κομμάτι μας! 

 
Lalala: Βρίσκομαι στο δαχτυλίδι στην Κηφισίας, ψάχνω ταξί και την ώρα που περνάω απέναντι τον δρόμο αρχίζω να τραγουδώ μια μελωδία. Αισθάνομαι πολύ όμορφα και την ξανατραγουδώ στο κινητό για να μην την ξεχάσω. Ήταν το ρεφρέν του lalala. 

 
Fly high: Το τραγούδι που νομίζουν πολλοί ότι είναι το lalala καθώς στο ρεφρέν λέει: «We will fly high lalala lalala, to the bright sky lalala lalala. Just look up now lalala lalala, it’s the right time lalala laaaaaa».

If: Τα πιο συγκινητικά λόγια του δίσκου νομίζω. Μιλάει για έναν φύλακα-άγγελο ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή, αλλά υπόσχεται να είναι κοντά στο αγαπημένο του πρόσωπο μέχρι να αισθανθεί εκείνο ότι μπορεί να ορθοποδήσει. Και τότε θα μπορεί να γυρίσει πίσω στο «σπίτι» του, τον ουρανό. 

 
My beautiful girl: Ένα πολύ προσωπικό και λιτό τραγούδι που έχω και θα έχω για πάντα στην καρδιά μου.

Just go on: Η ψηλότερη νότα όλου του δίσκου στα ρεφρέν όπως θα ακούσεις! Σι φυσικό παρακαλώ! 

Πότε ξεκίνησες να γράφεις αυτά τα τραγούδια και πότε πήραν την οριστική τους μορφή;

Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι ακριβώς… Έχω την εντύπωση ότι όλα έχουν γραφτεί τα 3-4 τελευταία χρόνια. Τα περισσότερα ήταν σε μορφή προσχεδίου. Όταν λοιπόν ξεδιαλέξαμε τα πρώτα 20 τραγούδια για τον δίσκο, τα ολοκλήρωσα και αμέσως μετά διαλέξαμε 13 από αυτά για να τα ηχογραφήσουμε. Το τελευταίο που έγραψα πάντως ήταν το «my beautiful girl». Γράφτηκε αφού είχαμε ξεδιαλέξει τα τραγούδια του δίσκου και ζήτησα να το συμπεριλάβουμε για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.

Όλα τα τραγούδια σου τα αγαπάς, το  γνωρίζω, αλλά θέλω να μου πεις σε ποιο τραγούδι είσαι περισσότερο εσύ! Ποιο είναι το πιο αυτοβιογραφικό του δίσκου;

Το τραγούδι που είναι περισσότερο εγώ είναι το hum που τελικά δεν μπήκε στον δίσκο. Είναι και ένα από τα τραγούδια, με αφορμή το οποίο με προσέγγισαν τόσο ο παραγωγός μου όσο και η εταιρεία μου, η Inner Ear. Το αμέσως επόμενο είναι το The girl who loved the rain, το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου. Αυτοβιογραφικό δεν είναι ως προς την ιστορία, αλλά ως προς την απέραντη αγάπη που έχω για την βροχή.

Οι περισσότερες κριτικές είναι εξαιρετικές για τον πρώτο σου δίσκο. Έχουν γραφτεί θαυμάσια πράγματα για σένα και γι’ αυτά που έφτιαξες. Περίμενες αυτή τη θετική έκβαση ή είναι πέρα από τις προσδοκίες σου;

Οι κριτικές είναι πολύ ευγενικές και ενθαρρυντικές προς το παρόν και μου δίνουν μεγάλη χαρά. Ακόμα και όταν αναφέρονται οι κριτικοί σε κάποιο "μείον" με βοηθούν να το προσέξω για την επόμενη φορά. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τόση υποστήριξη και αυτό δεν το λέω από χαμηλή αυτοπεποίθηση ή από μετριοφροσύνη. Απλά δεν ήξερα πως λειτουργούν τα πράγματα σε αυτό τον χώρο και ένιωθα ότι αφού δεν είμαι καμιά γνωστή, δεν θα καθόταν κάποιος να ασχοληθεί απαραίτητα μαζί μου.

Σ' επηρεάζει η επίσημη κριτική;

Η επίσημη κριτική με επηρεάζει σε τρομερό βαθμό συναισθηματικά, αλλά λιγότερο σε δημιουργικό επίπεδο. Δηλαδή αν μου πουν ένα κάρο άνθρωποι ότι γράφω υπέροχα δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσω να γράφω με τον ίδιο τρόπο ή να επαναπαυθώ και συνεπώς να μείνω στάσιμη. Επίσης αν μου πει κάποιος ότι δεν του αρέσει ένα στοιχείο της ερμηνείας μου, ή της ενορχήστρωσής μου δεν σημαίνει ότι θα το αλλάξω αν δεν πιστεύω βαθιά σε αυτό. Πάντως την αρνητική κριτική την σέβομαι και την μετράω. 

Ποιες είναι οι επιρροές σου; Ποιες είναι οι μουσικές σου αναφορές; Με τί ήχους, με τί τραγούδια μεγάλωσες;

Στο σπίτι μου ακούγαμε ανέκαθεν όλου τους είδους τις μουσικές. Υπήρχε απέραντη ελευθερία σε αυτό τον τομέα. Ροκ, ποπ, έντεχνα, παραδοσιακά, ρεμπέτικα, κλασική μουσική και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Από Μάνο Χατζιδάκι, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Ξύλινα Σπαθιά, Νικόλα Άσιμο μέχρι Νέο Κύμα, ακόμα και Αλέξια, Πασχάλη και Πωλίνα!  Όταν άρχισα να μεγαλώνω και να ψάχνομαι μόνη μου ανακάλυψα καταπληκτικούς καλλιτέχνες όπως David Bowie, Freddie Mercury, Simon & Garfunkel, John Lennon, Serge Gainsbourg, Elvis Presley, Velvet Underground, Marianne Faithfull, Ennio Morricone, Phillip Glass, Michael Nyman, Danny Elfman.

Έχεις γράψει τραγούδια με ελληνικό στίχο;

Δεν έχω γράψει η ίδια στίχους, αλλά έχω μελοποιήσει ελληνικούς στίχους και ήταν πολύ μεγάλη η χαρά μου. Και φυσικά θα ήθελα να το ξανακάνω. Είναι πολύ ενδιαφέρον το πως αλλάζουν οι μουσικές μου σκέψεις από την χρήση ελληνικών.

Ποια είναι η σχέση σου με το ελληνικό τραγούδι;

Το ελληνικό τραγούδι το αγαπώ και το εκτιμώ σε βάθος. Έχουμε εξαιρετικούς δημιουργούς και ερμηνευτές. Δεν θα σου αναφέρω μόνο το Μάνο Χατζιδάκι που θεωρώ κορυφαίο έλληνα δημιουργό, αλλά και πολλούς άλλους με μοναδικά συνθετικά χαρίσματα. Θα μπλέξω λίγο τα είδη μουσικής μεταξύ τους, αλλά θα σου πω τους καλλιτέχνες όπως μου έρχονται στο μυαλό. Μάνος Λοΐζος, Λάκης Παπαδόπουλος, Σταμάτης Κραουνάκης, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Poll, Πελόμα Μποκιού, Παύλος Παυλίδης, Παύλος Σιδηρόπουλος, Ελένη Καραΐνδρου, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Μανώλης Φάμελλος, Νίκος Ζιώγαλας, Νίκος Πορτοκάλογλου, φυσικά όλοι οι εκπρόσωποι από το «νέο κύμα» και τόσοι άλλοι. 

 

Μουσικές σπουδές; Πώς και πότε άρχισες να προσεγγίζεις τη μουσική;

Οι μουσικές μου σπουδές ξεκίνησαν στα 16 μου περίπου. Οι δάσκαλοί μου ήταν η Τζένη Θεοφανοπούλου και ο Άγγελος Βελεγράκης. Οι δύο άνθρωποι που μου αποκάλυψαν την αληθινή μαγεία της μουσικής και με βοήθησαν να βάλω σε σειρά όλες τις μουσικές μου σκέψεις. Μουσική άρχισα να γράφω την ίδια στιγμή που ξεκίνησα το πιάνο. Τόσο απλά και τόσο φυσικά. Στη συνέχεια ήρθε στη ζωή μου ο Γιάννης Κύρης, ο οποίος μου έμαθε τα μυστικά για να γράφω μουσική με τη βοήθεια του υπολογιστή. Έτσι ξαφνικά όλες οι μουσικές μου ιδέες άρχισαν να παίρνουν ζωή εύκολα και γρήγορα με τον χειρισμό μερικών προγραμμάτων. Ήταν από τα μεγαλύτερα δώρα για εμένα.

Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις «κατά παραγγελία»; Έχεις γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές παραγωγές αλλά και διαφημίσεις. Ποια ήταν η πιο δημιουργική διαδικασία απ’ όλα τα παραπάνω;

Το να γράφω μουσική, όπως έχω ξαναπεί, είναι μία τελείως φυσική διαδικασία για εμένα. Δεν περιμένω να εμπνευστώ. Γράφω μουσικές όπως αναπνέω! Τόσο φυσικά, τόσο αβίαστα. Οπότε για όποιο λόγο και να χρειάζεται να φτιάξω μία μουσική έχω την ίδια χαρά, ανυπομονησία και διάθεση για να ανακαλύψω νέα πράγματα σε εμένα την ίδια. Το «κατά παραγγελία» που λες δεν με φοβίζει καθόλου, ίσα - ίσα που έχει τρομερό ενδιαφέρον να ψάχνω κάθε φορά μέσα μου για να δω τι νέο μπορώ να βρω που να ταιριάζει στην εικόνα και το σενάριο που έχω να χειριστώ.
Όσο για την πιο δημιουργική διαδικασία απ’ όλα τα παραπάνω… έχει να κάνει καθαρά με τους συνεργάτες και όχι με το αν πρόκειται για κινηματογράφο, για τηλεόραση ή διαφήμιση. Για εμένα δημιουργική είναι μία διαδικασία όταν συνδιαλέγομαι ουσιαστικά με τους συνεργάτες μου. Όταν υπάρχει κοινή αισθητική, στόχος και αγάπη για το τυχόν project και φυσικά όταν υπάρχει σωστή και ευγενική συμπεριφορά και από τις δύο πλευρές.

Θα ήθελα να σταθούμε σε κάποιους σταθμούς. Να μου αναφέρεις τις αγαπημένες σου στιγμές και συνεργασίες από αυτή την εξάχρονη πορεία. Θα συνεχίσεις να τα κάνεις όλα τα παραπάνω παράλληλα με τους προσωπικούς δίσκους και τις ζωντανές εμφανίσεις που θα έρθουν στο μέλλον;

Πρώτη - πρώτη απ' όλες δεν θα μπορούσα παρά να βάλω την συνεργασία μου με τον Νίκο Πιλάβιο και τον γιο του, καταπληκτικό σκηνοθέτη και αγαπημένο φίλο Κωνσταντίνο Πιλάβιο για το remake της παλιάς παιδικής σειράς "Ο Παραμυθάς". Κάθε τραγούδι, κάθε μουσική που έγραψα ήταν ό,τι πιο τρυφερό και αβίαστο έxω γράψει ποτέ. Και φυσικά οποτεδήποτε συνεργάστηκα με τον Κωνσταντίνο ήταν καταπληκτική η συνεργασία μας. Επίσης δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω την αγαπημένη Λουκία Ρικάκη, η οποία μου εμπιστεύτηκε την ταινία της "Κράτησέ με" πριν από 5 χρόνια, όταν έκανα τα πρώτα βήματά μου. Όσον αφορά στον τομέα της διαφήμισης, η διαφήμιση για το χαμόγελο του παιδιού και του νερού Ζαγόρι ήταν σίγουρα ό,τι πιο συγκινητικό έχω κάνει στον συγκεκριμένο χώρο. Τέλος, και βέβαια θα συνεχίσω να τα κάνω όλα αυτά. Δεν ακυρώνει το ένα το άλλο. Μην ξεχνάς ότι η κύρια ασχολία μου σε σχέση με τη μουσική είναι το να γράφω μουσική για εικόνα. Η δισκογραφία ήρθε πολύ αργότερα και σχεδόν κατά τύχη.

Ποιους καλλιτέχνες της νέας γενιάς θεωρείς συνοδοιπόρους; Με ποιους πιστεύεις πως θα ταίριαζες επί σκηνής;

Γενικά είμαι πολύ συναισθηματική οπότε πιστεύω ότι θα ταίριαζα επί σκηνής με καλλιτέχνες που γνωρίζω προσωπικά, εκτιμώ ως δημιουργούς και ως ανθρώπους και αισθάνομαι πολύ κοντά τους. Θα σου πω ενδεικτικά μερικούς από αυτούς: Monsieur Minimal, Leon, Tango with lions, Travel Mind Syndrome, Lumiere Brother, Palindrome, Abbie Gale, Film, Le page, Modrec, Nalyssa Green, Nefeli Walking Undercover, Μητέρα Φάλαινα Τυφλή, Νατάσσα Μποφίλιου, Maraveyas Illegal, Ζακ Στεφάνου. 

Η Μόνικα;

Η Μόνικα είναι μία πραγματικά εξαιρετική δημιουργός και πιστεύω πως έφτασε εκεί που είναι τώρα με όλη της την αξία. Είναι σημαντικό επίσης το γεγονός ότι έχει έναν φοβερό παραγωγό, τον Νίκο Αγγλούπα (aka Ottomo) και φυσικά καταπληκτικούς συνεργάτες, όπως είναι ο Άρης Ζέρβας και ο Κρίτωνας Μπελόνιας.

Στο cd δεν υπάρχουν στίχοι και πληροφορίες στα ελληνικά. Το ίδιο ισχύει και για την σελίδα σου στο διαδίκτυο. Μήπως η δουλειά αυτή απευθύνεται μόνο στο αγγλόφωνο κοινό;

Άσε, για το site και εγώ στενοχωριέμαι, αλλά δυστυχώς το πρόγραμμα με το οποίο το έχω φτιάξει δεν υποστηρίζει ελληνικούς χαρακτήρες. Οπότε αναγκαστικά... αρκούμαι με τα αγγλικά. Όσο για τον δίσκο, οι στίχοι ούτως ή άλλως είναι στα αγγλικά οπότε δεν θα μπορούσαμε να τους γράψουμε αλλιώς και τα επιπλέον λόγια είναι ελάχιστα. Ελπίζω κάτι τέτοιο να μην σταθεί εμπόδιο στο να αγαπήσει κάποιος τον δίσκο και σίγουρα δεν είχα καμία πρόθεση να απευθυνθώ μόνο σε κοινό που γνωρίζει αγγλικά.

Ακούς ραδιόφωνο; Πώς νιώθεις όταν μεταδίδουν κάτι δικό σου;

Ραδιόφωνο ακούμε μόνο στη δουλειά. Οπότε καταλαβαίνεις τι χαρά κάναμε όλη η ομάδα όταν στον σταθμό που ούτως ή άλλως ακούγαμε καθημερινά, ξαφνικά ακούσαμε το τραγούδι μου και στολισμό από χίλια δυο καλά λόγια. Γενικά νιώθω τρομερά ευγνώμων για όλα τα όμορφα που έχω ακούσει για εμένα. Με συγκινεί τόσο πολύ αυτή υποστήριξη. Και ειλικρινά ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου κάθε παραγωγό που μπορεί να έβαλε τη μουσική μου έστω και μια φορά. Πόσο μάλλον όλους εκείνους τους παραγωγούς που με υποστηρίζουν καθημερινά μέσα από τις εκπομπές τους και τα ζεστά τους λόγια. Θέλω τόσο πολύ να αναφέρω σταθμούς και παραγωγούς ονομαστικά, αλλά τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να ξεχάσω κάποιον. Αμέτρητα, αμέτρητα ευχαριστώ, λοιπόν. Σε όλους. Ειλικρινά. 

Ποιο είναι το ιδανικό κοινό-ακροατήριο για σένα;

Ένα κοινό που είναι απλά ανοιχτό να χαρεί, να συγκινηθεί, να αγαπήσει και να αισθανθεί σε βάθος. Δεν με ενδιαφέρει ούτε αν είναι καλλιεργημένο μουσικά, ούτε αν έχει άσχετα ακούσματα, ούτε αν είναι το λεγόμενο indie κοινό, το mainstream κοινό, αν ακούει λαϊκά ή αν ακούει μόνο κλασική μουσική. Προσωπικά, η μεγαλύτερη χαρά μου είναι να βλέπω ότι οι άνθρωποι που έρχονται να με ακούσουν, προέρχονται από τελείως διαφορετικούς κόσμους. Αυτό σημαίνει πως μπορούν να βρουν στον εαυτό τους κάτι απ' όσα αισθάνομαι εγώ ανεξάρτητα από τον τρόπο ζωής τους και τη διαφορετικότητα που μπορεί να έχουμε σε άλλους τομείς. Και αυτό για εμένα είναι το μεγαλύτερο δώρο.

Τι ακριβώς είναι το http://bankit.gr; Πες μου γι’ αυτή την διαδικτυακή προσπάθεια!

Το bankit.gr είναι μια καλλιτεχνική διαδικτυακή πολιτεία η οποία φιλοξενεί δωρεάν καλλιτέχνες προερχόμενους από 20 κατηγορίες τεχνών και τα έργα τους. Είναι μια πολιτεία που φτιάξαμε με πάρα πολλή αγάπη, προσωπικό κόπο και χωρίς καμία οικονομική υποστήριξη με τον Γιάννη, τον Λευτέρη, την Ελευθερία, την Μπέτυ, την Κλαίρη, την Νάνσυ και τον Μάριο. Στόχος μας από την πρώτη στιγμή ήταν να φέρουμε σε επαφή καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους και να τους δώσουμε ένα βήμα ώστε να δείξουν το έργο τους. Και φυσικά να βοηθήσουμε στις μεταξύ τους συνεργασίες. Το πιο σημαντικό ωστόσο ήταν να υπάρξει η προσωπική επαφή, η οποία και πραγματοποιείται μέσα από τα καλλιτεχνικά events και φεστιβάλ που διοργανώνουμε.

Μέσα από αυτή την καλλιτεχνική διαδικτυακή πολιτεία λοιπόν δημιουργήθηκε και το http://www.artogether.gr. Πώς τα έχετε καταφέρει όλα αυτά; Ποιοι σας στήριξαν ηθικά, αλλά κυρίως οικονομικά;

Ηθικά μας στήριξαν όλοι, φίλοι, γνωστοί άνθρωποι που άκουσαν κατά τύχη για το φεστιβάλ μας και φυσικά όλοι οι συμμετέχοντες και κάτοικοι της πολιτείας του bankit.gr. Όσο για το οικονομικό μέρος, δυστυχώς μέχρι στιγμής υποστηρίζουμε όλο το φεστιβάλ με προσωπικά μας έξοδα. Ελπίζουμε όμως σύντομα να αλλάξει αυτό γιατί πραγματικά έχουμε πάρα πολλές ιδέες και όνειρα. Ωστόσο έχουμε να το παινευόμαστε ότι τα 3 ARTogether Festivals πρόβαλλαν σχεδόν 1000 έργα περισσοτέρων από 450 καλλιτεχνών, όλες οι τέχνες συναντήθηκαν κάτω από μία μεγάλη γιορτή και οι καλλιτέχνες μας είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν, να συνεργαστούν και να νιώσουν την ελπίδα ότι αν προσπαθούμε όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πολλά.

Η συνεργασία σου με την Inner Ear;  Έγιναν όλα όπως ήθελες;

Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρέθηκα στον δρόμο της Inner Ear. Πρόκειται για μία εταιρία «μαμά». Και αυτό το λέω γιατί από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα ασφάλεια και προστασία κοντά της. Όλοι οι άνθρωποί της μου έκαναν ξεκάθαρο από την αρχή ότι πίστευαν σε εμένα και θα έκαναν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κάνω αυτό που αγαπώ. Και απέδειξαν ότι το εννοούσαν.

Από πού αντλείς στους δύσκολους αυτούς καιρούς αισιοδοξία και αυτό το χαμόγελο;

Ανεξάρτητα της εποχής, έχω ούτως ή άλλως το "μικρόβιο" της αισιοδοξίας. Έχω μάθει από πολύ μικρή να αισθάνομαι ευγνώμων για το κάτι μικρό που συμβαίνει στη ζωή μου και να νιώθω πλήρης και μόνο που οι άνθρωποι που αγαπώ είναι καλά. Έχω πάρει και συνεχίζω να δέχομαι και να δίνω τόση πολλή αγάπη που μου αρκεί για να είμαι πλήρης σε όλη μου τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν στενοχωριέμαι, δεν πληγώνομαι ή ότι δεν απογοητεύομαι. Απλά όλα αυτά είναι ελεγχόμενα. Και όταν κάτι κακό συμβεί είτε προσπαθώ να το αλλάξω και να το κάνω όμορφο είτε αν δεν τα καταφέρω βρίσκω κάτι για το οποίο νιώθω τυχερή στη ζωή μου και όλα γίνονται πιο ανεκτά.
Όλα όσα βιώνουμε οι έλληνες αυτή τη στιγμή είναι πραγματικά στενάχωρα. Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει πολύ χειρότερες καταστάσεις και έχουν βγει αλώβητοι. Το πιο σημαντικό πιστεύω ότι είναι μην μείνουμε απλοί παρατηρητές σε όλη αυτή την κατάσταση αλλά να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να την αλλάξουμε ή να την κάνουμε λιγότερο επώδυνη.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια όσον αφορά τις ζωντανές σου εμφανίσεις;

Λοιπόν, έχουμε χαρεί απέραντα γιατί ετοιμαζόμαστε για μία σειρά συναυλιών εκτός Αθήνας. Δυστυχώς δεν ξέρω ημερομηνίες ακόμα να σου πω αλλά θα επισκεφτούμε σίγουρα την Πάτρα (θα παίξουμε με τον αγαπημένο Monsieur Minimal), τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, τη Λάρισα και την Κρήτη. Επίσης στις 24 Φλεβάρη θα παίξουμε με τους καλούς μας Abbie Gale στο Gagarin, ενώ παράλληλα ετοιμάζουμε μία μουσική παράσταση που στηρίζεται στα τραγούδια του δίσκου και αν όλα πάνε καλά θα είναι έτοιμη κατά τον Μάρτη.

Τί ονειρεύεσαι για το μέλλον;

Το μόνο όνειρό μου είναι να είναι καλά όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ και εγώ μαζί τους αν είναι δυνατόν. Αλλά για να μην σου χαλάσω την ερώτηση θα σου προσθέσω και μερικές άλλες παραμέτρους ευτυχίας… 

Θα ήθελα λοιπόν να συνεχίζω να γράφω μουσική, να έχω γυρίσει τον κόσμο, να μην φοβάμαι πια τα ψάρια και να πηγαίνω αμέριμνη στη θάλασσα για μπάνιο, να έχω βρει ένα τρόπο να πετάξω και να μαγειρεύω τέλεια όποιο φαγητό και λιχουδιά υπάρχει στον κόσμο!

Φωτογραφίες: "antonis."  www.antonisphotography.com

Στα live, την συνοδεύει μια υπέροχη ομάδα από ταλαντούχους νέους ανθρώπους:
Ευαγγελία Ξυνοπούλου: φωνητικά-κρουστά
Εύη Κουρτίδου: Κιθάρα-Φωνητικά
Κωστής Καριτζής: Βιολί-Τρομπόνι
Θοδωρής Ζευκιλής: Μπάσο-Φωνητικά
Κώστας Χαλιώτης: Τύμπανα
Λευτέρης  Ξάνθης: Ήχος

Για περισσότερες πληροφορίες: www.mariettafafouti.com