Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Συνέντευξη με τη Μαριέττα Φαφούτη


Πριν μερικές εβδομάδες έφτασε στα χέρια μου από μια μικρή και ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία της Πάτρας, την «Inner Ear», ένα εξαιρετικό άλμπουμ με έντεκα τραγούδια που έχει γράψει (στίχους και μουσική), ενορχηστρώσει και ερμηνεύσει η Μαριέττα Φαφούτη, σε παραγωγή Ottomo (Νίκος Αγγλούπας). 

Διάβασα προσεκτικά το δελτίο τύπου, άκουσα πολλές φορές το δίσκο "Try a little romance"… ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο κυρίως. Είναι τραγούδια για ταξίδι, τραγούδια για μεγάλες και μικρές διαδρομές. Κάθε φορά, στο τέλος, μου άφηνε μια γλυκόπικρη αίσθηση. Μια χαρμολύπη! 

Ενθουσιάστηκα με τους τρυφερούς στίχους, με τις ευαίσθητες μελωδίες και με την γλυκιά και όμορφη ερμηνεία της Μαριέττας. Πιστεύω πως αυτός ο ξεχωριστός δίσκος είναι από τις καλύτερες εκδόσεις της χρονιάς που σιγά – σιγά φεύγει. 
Έχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά καλά για τη Μαριέττα, το βιογραφικό της είναι γνωστό. Τα τραγούδια (πότε χαρούμενα και πότε μελαγχολικά) που έχει γράψει μιλούν για καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες, κάποια είναι σα να βγήκαν από κάποιο παραμύθι ή να έχουν τις ρίζες τους σε μια εποχή αθωότητας που έχει χαθεί ανεπιστρεπτί. Ή μήπως όχι;  



Μαριέττα καλησπέρα. Θα ήθελα πριν πούμε οτιδήποτε να μας πεις μια μικρή ιστορία ή έστω μια φράση για το κάθε τραγούδι σου!

Ouverture: Την ημέρα που ηχογραφούσαμε το Ouverture έτυχε να περνάει από το studio ο Lumiere Brother, άκουσε το τραγούδι, του άρεσε και έγραψε έναν υπέροχο αυτοσχεδιασμό στο πιάνο. Επίσης νονός τους συγκεκριμένου τραγουδιού είναι ο αγαπημένος μου φίλος και φωτογράφος μου «antonis.». 
 
Don’ t stop: Το τραγούδι που διαλέξαμε ύστερα από πολύ σκέψη για promo song (ανάμεσα από αυτό, το lalala και το I can forget) και το οποίο αγαπώ πολύ. Εδώ θα ήθελα να δώσω τα εύσημα στον Άρη Ζέρβα για τον καταπληκτικό αυτοσχεδιασμό που έκανε με το τσέλο, στο σημείο του σόλο, αλλά και στην Ευαγγελία Ξυνοπούλου για τα υπέροχα και βασανιστικά ψηλά δεύτερα φωνητικά της.  
 
Goodbye my love: Νίκος Αγγλούπας επί τω έργω. Από την πρώτη στιγμή του είχα πει ότι θέλω να πούμε ένα τραγούδι μαζί γιατί είχα αγαπήσει τη φωνή του... και τον κατάφερα τελικά!
 
I can forget: Για να βγάλω τους στίχους του ρεφρέν υπέφερα καθώς είναι πάρα πολλά τα λόγια. Επίσης κατά τη γνώμη μου το i can forget έχει το πιο δυνατό ρεφρέν όλου του δίσκου.
 
The girl who loved rain
: Η αρχική μορφή του κομματιού ήταν ορχηστρική. Όταν το άκουσε ο Νίκος, μου είπε ότι πρέπει να βάλουμε οπωσδήποτε μπάσο και ντραμς. Εννοείται ότι μου έπεσαν τα μαλλιά και μόνο στην ιδέα γιατί θεωρούσα ότι θα κακοποιούσα το κομμάτι. Τον άφησα όμως να γράψουμε τα συγκεκριμένα όργανα δοκιμαστικά. Και τελικά δεν είχε άδικο…! 
 
A true romance: Και όμως αυτό το τραγούδι το έγραψα όσο περίμενα να τελειώσει το διαγώνισμα της η μαθήτριά μου, Στέφη. Το διαγώνισμα ήταν μεγαλούτσικο, οπότε κάθισα στο πιάνο και άρχισα να τραγουδώ και ορίστε το κομμάτι μας! 
 
Lalala: Βρίσκομαι στο δαχτυλίδι στην Κηφισίας, ψάχνω ταξί και την ώρα που περνάω απέναντι τον δρόμο αρχίζω να τραγουδώ μια μελωδία. Αισθάνομαι πολύ όμορφα και την ξανατραγουδώ στο κινητό για να μην την ξεχάσω. Ήταν το ρεφρέν του lalala. 
 
Fly high: Το τραγούδι που νομίζουν πολλοί ότι είναι το lalala καθώς στο ρεφρέν λέει: «We will fly high lalala lalala, to the bright sky lalala lalala.
Just look up now lalala lalala, it’s the right time lalala laaaaaa».

If: Τα πιο συγκινητικά λόγια του δίσκου νομίζω. Μιλάει για έναν φύλακα-άγγελο ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή, αλλά υπόσχεται να είναι κοντά στο αγαπημένο του πρόσωπο μέχρι να αισθανθεί εκείνο ότι μπορεί να ορθοποδήσει. Και τότε θα μπορεί να γυρίσει πίσω στο «σπίτι» του, τον ουρανό. 
 
My beautiful girl: Ένα πολύ προσωπικό και λιτό τραγούδι που έχω και θα έχω για πάντα στην καρδιά μου
.

Just go on
: Η ψηλότερη νότα όλου του δίσκου στα ρεφρέν όπως θα ακούσεις! Σι φυσικό παρακαλώ! 


Πότε ξεκίνησες να γράφεις αυτά τα τραγούδια και πότε πήραν την οριστική τους μορφή;

Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι ακριβώς… Έχω την εντύπωση ότι όλα έχουν γραφτεί τα 3-4 τελευταία χρόνια. Τα περισσότερα ήταν σε μορφή προσχεδίου. Όταν λοιπόν ξεδιαλέξαμε τα πρώτα 20 τραγούδια για τον δίσκο, τα ολοκλήρωσα και αμέσως μετά διαλέξαμε 13 από αυτά για να τα ηχογραφήσουμε. Το τελευταίο που έγραψα πάντως ήταν το «my beautiful girl». Γράφτηκε αφού είχαμε ξεδιαλέξει τα τραγούδια του δίσκου και ζήτησα να το συμπεριλάβουμε για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.

Όλα τα τραγούδια σου τα αγαπάς, το  γνωρίζω, αλλά θέλω να μου πεις σε ποιο τραγούδι είσαι περισσότερο εσύ! Ποιο είναι το πιο αυτοβιογραφικό του δίσκου;

Το τραγούδι που είναι περισσότερο εγώ είναι το hum που τελικά δεν μπήκε στον δίσκο. Είναι και ένα από τα τραγούδια, με αφορμή το οποίο με προσέγγισαν τόσο ο παραγωγός μου όσο και η εταιρεία μου, η Inner Ear. Το αμέσως επόμενο είναι το The girl who loved the rain, το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου. Αυτοβιογραφικό δεν είναι ως προς την ιστορία, αλλά ως προς την απέραντη αγάπη που έχω για την βροχή.

Οι περισσότερες κριτικές είναι εξαιρετικές για τον πρώτο σου δίσκο. Έχουν γραφτεί θαυμάσια πράγματα για σένα και γι’ αυτά που έφτιαξες. Περίμενες αυτή τη θετική έκβαση ή είναι πέρα από τις προσδοκίες σου;

Οι κριτικές είναι πολύ ευγενικές και ενθαρρυντικές προς το παρόν και μου δίνουν μεγάλη χαρά. Ακόμα και όταν αναφέρονται οι κριτικοί σε κάποιο "μείον" με βοηθούν να το προσέξω για την επόμενη φορά. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τόση υποστήριξη και αυτό δεν το λέω από χαμηλή αυτοπεποίθηση ή από μετριοφροσύνη. Απλά δεν ήξερα πως λειτουργούν τα πράγματα σε αυτό τον χώρο και ένιωθα ότι αφού δεν είμαι καμιά γνωστή, δεν θα καθόταν κάποιος να ασχοληθεί απαραίτητα μαζί μου.


Σ' επηρεάζει η επίσημη κριτική;

Η επίσημη κριτική με επηρεάζει σε τρομερό βαθμό συναισθηματικά, αλλά λιγότερο σε δημιουργικό επίπεδο. Δηλαδή αν μου πουν ένα κάρο άνθρωποι ότι γράφω υπέροχα δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσω να γράφω με τον ίδιο τρόπο ή να επαναπαυθώ και συνεπώς να μείνω στάσιμη. Επίσης αν μου πει κάποιος ότι δεν του αρέσει ένα στοιχείο της ερμηνείας μου, ή της ενορχήστρωσής μου δεν σημαίνει ότι θα το αλλάξω αν δεν πιστεύω βαθιά σε αυτό. Πάντως την αρνητική κριτική την σέβομαι και την μετράω. 


Ποιες είναι οι επιρροές σου; Ποιες είναι οι μουσικές σου αναφορές; Με τί ήχους, με τί τραγούδια μεγάλωσες;

Στο σπίτι μου ακούγαμε ανέκαθεν όλου τους είδους τις μουσικές. Υπήρχε απέραντη ελευθερία σε αυτό τον τομέα. Ροκ, ποπ, έντεχνα, παραδοσιακά, ρεμπέτικα, κλασική μουσική και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Από Μάνο Χατζιδάκι, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Ξύλινα Σπαθιά, Νικόλα Άσιμο μέχρι Νέο Κύμα, ακόμα και Αλέξια, Πασχάλη και Πωλίνα!  Όταν άρχισα να μεγαλώνω και να ψάχνομαι μόνη μου ανακάλυψα καταπληκτικούς καλλιτέχνες όπως David Bowie, Freddie Mercury, Simon & Garfunkel, John Lennon, Serge Gainsbourg, Elvis Presley, Velvet Underground, Marianne Faithfull, Ennio Morricone, Phillip Glass, Michael Nyman, Danny Elfman.

Έχεις γράψει τραγούδια με ελληνικό στίχο;

Δεν έχω γράψει η ίδια στίχους, αλλά έχω μελοποιήσει ελληνικούς στίχους και ήταν πολύ μεγάλη η χαρά μου. Και φυσικά θα ήθελα να το ξανακάνω. Είναι πολύ ενδιαφέρον το πως αλλάζουν οι μουσικές μου σκέψεις από την χρήση ελληνικών.

Ποια είναι η σχέση σου με το ελληνικό τραγούδι;

Το ελληνικό τραγούδι το αγαπώ και το εκτιμώ σε βάθος. Έχουμε εξαιρετικούς δημιουργούς και ερμηνευτές. Δεν θα σου αναφέρω μόνο το Μάνο Χατζιδάκι που θεωρώ κορυφαίο έλληνα δημιουργό, αλλά και πολλούς άλλους με μοναδικά συνθετικά χαρίσματα. Θα μπλέξω λίγο τα είδη μουσικής μεταξύ τους, αλλά θα σου πω τους καλλιτέχνες όπως μου έρχονται στο μυαλό. Μάνος Λοΐζος, Λάκης Παπαδόπουλος, Σταμάτης Κραουνάκης, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Poll, Πελόμα Μποκιού, Παύλος Παυλίδης, Παύλος Σιδηρόπουλος, Ελένη Καραΐνδρου, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Μανώλης Φάμελλος, Νίκος Ζιώγαλας, Νίκος Πορτοκάλογλου, φυσικά όλοι οι εκπρόσωποι από το «νέο κύμα» και τόσοι άλλοι. 



Μουσικές σπουδές; Πώς και πότε άρχισες να προσεγγίζεις τη μουσική;

Οι μουσικές μου σπουδές ξεκίνησαν στα 16 μου περίπου. Οι δάσκαλοί μου ήταν η Τζένη Θεοφανοπούλου και ο Άγγελος Βελεγράκης. Οι δύο άνθρωποι που μου αποκάλυψαν την αληθινή μαγεία της μουσικής και με βοήθησαν να βάλω σε σειρά όλες τις μουσικές μου σκέψεις. Μουσική άρχισα να γράφω την ίδια στιγμή που ξεκίνησα το πιάνο. Τόσο απλά και τόσο φυσικά. Στη συνέχεια ήρθε στη ζωή μου ο Γιάννης Κύρης, ο οποίος μου έμαθε τα μυστικά για να γράφω μουσική με τη βοήθεια του υπολογιστή. Έτσι ξαφνικά όλες οι μουσικές μου ιδέες άρχισαν να παίρνουν ζωή εύκολα και γρήγορα με τον χειρισμό μερικών προγραμμάτων. Ήταν από τα μεγαλύτερα δώρα για εμένα.

Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις «κατά παραγγελία»; Έχεις γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές παραγωγές αλλά και διαφημίσεις. Ποια ήταν η πιο δημιουργική διαδικασία απ’ όλα τα παραπάνω;

Το να γράφω μουσική, όπως έχω ξαναπεί, είναι μία τελείως φυσική διαδικασία για εμένα. Δεν περιμένω να εμπνευστώ. Γράφω μουσικές όπως αναπνέω! Τόσο φυσικά, τόσο αβίαστα. Οπότε για όποιο λόγο και να χρειάζεται να φτιάξω μία μουσική έχω την ίδια χαρά, ανυπομονησία και διάθεση για να ανακαλύψω νέα πράγματα σε εμένα την ίδια. Το «κατά παραγγελία» που λες δεν με φοβίζει καθόλου, ίσα - ίσα που έχει τρομερό ενδιαφέρον να ψάχνω κάθε φορά μέσα μου για να δω τι νέο μπορώ να βρω που να ταιριάζει στην εικόνα και το σενάριο που έχω να χειριστώ.
Όσο για την πιο δημιουργική διαδικασία απ’ όλα τα παραπάνω… έχει να κάνει καθαρά με τους συνεργάτες και όχι με το αν πρόκειται για κινηματογράφο, για τηλεόραση ή διαφήμιση. Για εμένα δημιουργική είναι μία διαδικασία όταν συνδιαλέγομαι ουσιαστικά με τους συνεργάτες μου. Όταν υπάρχει κοινή αισθητική, στόχος και αγάπη για το τυχόν project και φυσικά όταν υπάρχει σωστή και ευγενική συμπεριφορά και από τις δύο πλευρές.



Θα ήθελα να σταθούμε σε κάποιους σταθμούς. Να μου αναφέρεις τις αγαπημένες σου στιγμές και συνεργασίες από αυτή την εξάχρονη πορεία. Θα συνεχίσεις να τα κάνεις όλα τα παραπάνω παράλληλα με τους προσωπικούς δίσκους και τις ζωντανές εμφανίσεις που θα έρθουν στο μέλλον;

Πρώτη - πρώτη απ' όλες δεν θα μπορούσα παρά να βάλω την συνεργασία μου με τον Νίκο Πιλάβιο και τον γιο του, καταπληκτικό σκηνοθέτη και αγαπημένο φίλο Κωνσταντίνο Πιλάβιο για το remake της παλιάς παιδικής σειράς "Ο Παραμυθάς". Κάθε τραγούδι, κάθε μουσική που έγραψα ήταν ό,τι πιο τρυφερό και αβίαστο έxω γράψει ποτέ. Και φυσικά οποτεδήποτε συνεργάστηκα με τον Κωνσταντίνο ήταν καταπληκτική η συνεργασία μας. Επίσης δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω την αγαπημένη Λουκία Ρικάκη, η οποία μου εμπιστεύτηκε την ταινία της "Κράτησέ με" πριν από 5 χρόνια, όταν έκανα τα πρώτα βήματά μου. Όσον αφορά στον τομέα της διαφήμισης, η διαφήμιση για το χαμόγελο του παιδιού και του νερού Ζαγόρι ήταν σίγουρα ό,τι πιο συγκινητικό έχω κάνει στον συγκεκριμένο χώρο. Τέλος, και βέβαια θα συνεχίσω να τα κάνω όλα αυτά. Δεν ακυρώνει το ένα το άλλο. Μην ξεχνάς ότι η κύρια ασχολία μου σε σχέση με τη μουσική είναι το να γράφω μουσική για εικόνα. Η δισκογραφία ήρθε πολύ αργότερα και σχεδόν κατά τύχη.

Ποιους καλλιτέχνες της νέας γενιάς θεωρείς συνοδοιπόρους; Με ποιους πιστεύεις πως θα ταίριαζες επί σκηνής;

Γενικά είμαι πολύ συναισθηματική οπότε πιστεύω ότι θα ταίριαζα επί σκηνής με καλλιτέχνες που γνωρίζω προσωπικά, εκτιμώ ως δημιουργούς και ως ανθρώπους και αισθάνομαι πολύ κοντά τους. Θα σου πω ενδεικτικά μερικούς από αυτούς: Monsieur Minimal, Leon, Tango with lions, Travel Mind Syndrome, Lumiere Brother, Palindrome, Abbie Gale, Film, Le page, Modrec, Nalyssa Green, Nefeli Walking Undercover, Μητέρα Φάλαινα Τυφλή, Νατάσσα Μποφίλιου, Maraveyas Illegal, Ζακ Στεφάνου. 

Η Μόνικα;

Η Μόνικα είναι μία πραγματικά εξαιρετική δημιουργός και πιστεύω πως έφτασε εκεί που είναι τώρα με όλη της την αξία. Είναι σημαντικό επίσης το γεγονός ότι έχει έναν φοβερό παραγωγό, τον Νίκο Αγγλούπα (aka Ottomo) και φυσικά καταπληκτικούς συνεργάτες, όπως είναι ο Άρης Ζέρβας και ο Κρίτωνας Μπελόνιας.


Στο cd δεν υπάρχουν στίχοι και πληροφορίες στα ελληνικά. Το ίδιο ισχύει και για την σελίδα σου στο διαδίκτυο. Μήπως η δουλειά αυτή απευθύνεται μόνο στο αγγλόφωνο κοινό;

Άσε, για το site και εγώ στενοχωριέμαι, αλλά δυστυχώς το πρόγραμμα με το οποίο το έχω φτιάξει δεν υποστηρίζει ελληνικούς χαρακτήρες. Οπότε αναγκαστικά... αρκούμαι με τα αγγλικά. Όσο για τον δίσκο, οι στίχοι ούτως ή άλλως είναι στα αγγλικά οπότε δεν θα μπορούσαμε να τους γράψουμε αλλιώς και τα επιπλέον λόγια είναι ελάχιστα. Ελπίζω κάτι τέτοιο να μην σταθεί εμπόδιο στο να αγαπήσει κάποιος τον δίσκο και σίγουρα δεν είχα καμία πρόθεση να απευθυνθώ μόνο σε κοινό που γνωρίζει αγγλικά.

Ακούς ραδιόφωνο; Πώς νιώθεις όταν μεταδίδουν κάτι δικό σου;

Ραδιόφωνο ακούμε μόνο στη δουλειά. Οπότε καταλαβαίνεις τι χαρά κάναμε όλη η ομάδα όταν στον σταθμό που ούτως ή άλλως ακούγαμε καθημερινά, ξαφνικά ακούσαμε το τραγούδι μου και στολισμό από χίλια δυο καλά λόγια. Γενικά νιώθω τρομερά ευγνώμων για όλα τα όμορφα που έχω ακούσει για εμένα. Με συγκινεί τόσο πολύ αυτή υποστήριξη. Και ειλικρινά ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου κάθε παραγωγό που μπορεί να έβαλε τη μουσική μου έστω και μια φορά. Πόσο μάλλον όλους εκείνους τους παραγωγούς που με υποστηρίζουν καθημερινά μέσα από τις εκπομπές τους και τα ζεστά τους λόγια. Θέλω τόσο πολύ να αναφέρω σταθμούς και παραγωγούς ονομαστικά, αλλά τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να ξεχάσω κάποιον. Αμέτρητα, αμέτρητα ευχαριστώ, λοιπόν. Σε όλους. Ειλικρινά. 

Ποιο είναι το ιδανικό κοινό-ακροατήριο για σένα;

Ένα κοινό που είναι απλά ανοιχτό να χαρεί, να συγκινηθεί, να αγαπήσει και να αισθανθεί σε βάθος. Δεν με ενδιαφέρει ούτε αν είναι καλλιεργημένο μουσικά, ούτε αν έχει άσχετα ακούσματα, ούτε αν είναι το λεγόμενο indie κοινό, το mainstream κοινό, αν ακούει λαϊκά ή αν ακούει μόνο κλασική μουσική. Προσωπικά, η μεγαλύτερη χαρά μου είναι να βλέπω ότι οι άνθρωποι που έρχονται να με ακούσουν, προέρχονται από τελείως διαφορετικούς κόσμους. Αυτό σημαίνει πως μπορούν να βρουν στον εαυτό τους κάτι απ' όσα αισθάνομαι εγώ ανεξάρτητα από τον τρόπο ζωής τους και τη διαφορετικότητα που μπορεί να έχουμε σε άλλους τομείς. Και αυτό για εμένα είναι το μεγαλύτερο δώρο.


Τι ακριβώς είναι το http://bankit.gr; Πες μου γι’ αυτή την διαδικτυακή προσπάθεια!

Το bankit.gr είναι μια καλλιτεχνική διαδικτυακή πολιτεία η οποία φιλοξενεί δωρεάν καλλιτέχνες προερχόμενους από 20 κατηγορίες τεχνών και τα έργα τους. Είναι μια πολιτεία που φτιάξαμε με πάρα πολλή αγάπη, προσωπικό κόπο και χωρίς καμία οικονομική υποστήριξη με τον Γιάννη, τον Λευτέρη, την Ελευθερία, την Μπέτυ, την Κλαίρη, την Νάνσυ και τον Μάριο. Στόχος μας από την πρώτη στιγμή ήταν να φέρουμε σε επαφή καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους και να τους δώσουμε ένα βήμα ώστε να δείξουν το έργο τους. Και φυσικά να βοηθήσουμε στις μεταξύ τους συνεργασίες. Το πιο σημαντικό ωστόσο ήταν να υπάρξει η προσωπική επαφή, η οποία και πραγματοποιείται μέσα από τα καλλιτεχνικά events και φεστιβάλ που διοργανώνουμε.

Μέσα από αυτή την καλλιτεχνική διαδικτυακή πολιτεία λοιπόν δημιουργήθηκε και το http://www.artogether.gr. Πώς τα έχετε καταφέρει όλα αυτά; Ποιοι σας στήριξαν ηθικά, αλλά κυρίως οικονομικά;

Ηθικά μας στήριξαν όλοι, φίλοι, γνωστοί άνθρωποι που άκουσαν κατά τύχη για το φεστιβάλ μας και φυσικά όλοι οι συμμετέχοντες και κάτοικοι της πολιτείας του bankit.gr. Όσο για το οικονομικό μέρος, δυστυχώς μέχρι στιγμής υποστηρίζουμε όλο το φεστιβάλ με προσωπικά μας έξοδα. Ελπίζουμε όμως σύντομα να αλλάξει αυτό γιατί πραγματικά έχουμε πάρα πολλές ιδέες και όνειρα. Ωστόσο έχουμε να το παινευόμαστε ότι τα 3 ARTogether Festivals πρόβαλλαν σχεδόν 1000 έργα περισσοτέρων από 450 καλλιτεχνών, όλες οι τέχνες συναντήθηκαν κάτω από μία μεγάλη γιορτή και οι καλλιτέχνες μας είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν, να συνεργαστούν και να νιώσουν την ελπίδα ότι αν προσπαθούμε όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πολλά.

Η συνεργασία σου με την Inner Ear;  Έγιναν όλα όπως ήθελες;

Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρέθηκα στον δρόμο της Inner Ear. Πρόκειται για μία εταιρία «μαμά». Και αυτό το λέω γιατί από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα ασφάλεια και προστασία κοντά της. Όλοι οι άνθρωποί της μου έκαναν ξεκάθαρο από την αρχή ότι πίστευαν σε εμένα και θα έκαναν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κάνω αυτό που αγαπώ. Και απέδειξαν ότι το εννοούσαν.



Από πού αντλείς στους δύσκολους αυτούς καιρούς αισιοδοξία και αυτό το χαμόγελο;

Ανεξάρτητα της εποχής, έχω ούτως ή άλλως το "μικρόβιο" της αισιοδοξίας. Έχω μάθει από πολύ μικρή να αισθάνομαι ευγνώμων για το κάτι μικρό που συμβαίνει στη ζωή μου και να νιώθω πλήρης και μόνο που οι άνθρωποι που αγαπώ είναι καλά. Έχω πάρει και συνεχίζω να δέχομαι και να δίνω τόση πολλή αγάπη που μου αρκεί για να είμαι πλήρης σε όλη μου τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν στενοχωριέμαι, δεν πληγώνομαι ή ότι δεν απογοητεύομαι. Απλά όλα αυτά είναι ελεγχόμενα. Και όταν κάτι κακό συμβεί είτε προσπαθώ να το αλλάξω και να το κάνω όμορφο είτε αν δεν τα καταφέρω βρίσκω κάτι για το οποίο νιώθω τυχερή στη ζωή μου και όλα γίνονται πιο ανεκτά.
Όλα όσα βιώνουμε οι έλληνες αυτή τη στιγμή είναι πραγματικά στενάχωρα. Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει πολύ χειρότερες καταστάσεις και έχουν βγει αλώβητοι. Το πιο σημαντικό πιστεύω ότι είναι μην μείνουμε απλοί παρατηρητές σε όλη αυτή την κατάσταση αλλά να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να την αλλάξουμε ή να την κάνουμε λιγότερο επώδυνη.


Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια όσον αφορά τις ζωντανές σου εμφανίσεις;

Λοιπόν, έχουμε χαρεί απέραντα γιατί ετοιμαζόμαστε για μία σειρά συναυλιών εκτός Αθήνας. Δυστυχώς δεν ξέρω ημερομηνίες ακόμα να σου πω αλλά θα επισκεφτούμε σίγουρα την Πάτρα (θα παίξουμε με τον αγαπημένο Monsieur Minimal), τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, τη Λάρισα και την Κρήτη. Επίσης στις 24 Φλεβάρη θα παίξουμε με τους καλούς μας Abbie Gale στο Gagarin, ενώ παράλληλα ετοιμάζουμε μία μουσική παράσταση που στηρίζεται στα τραγούδια του δίσκου και αν όλα πάνε καλά θα είναι έτοιμη κατά τον Μάρτη.

Τί ονειρεύεσαι για το μέλλον;

Το μόνο όνειρό μου είναι να είναι καλά όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ και εγώ μαζί τους αν είναι δυνατόν. Αλλά για να μην σου χαλάσω την ερώτηση θα σου προσθέσω και μερικές άλλες παραμέτρους ευτυχίας… 
Θα ήθελα λοιπόν να συνεχίζω να γράφω μουσική, να έχω γυρίσει τον κόσμο, να μην φοβάμαι πια τα ψάρια και να πηγαίνω αμέριμνη στη θάλασσα για μπάνιο, να έχω βρει ένα τρόπο να πετάξω και να μαγειρεύω τέλεια όποιο φαγητό και λιχουδιά υπάρχει στον κόσμο!



Φωτογραφίες: "antonis."  www.antonisphotography.com
Στα live, την συνοδεύει μια υπέροχη ομάδα από ταλαντούχους νέους ανθρώπους:
Ευαγγελία Ξυνοπούλου: φωνητικά-κρουστά
Εύη Κουρτίδου: Κιθάρα-Φωνητικά
Κωστής Καριτζής: Βιολί-Τρομπόνι
Θοδωρής Ζευκιλής: Μπάσο-Φωνητικά
Κώστας Χαλιώτης: Τύμπανα
Λευτέρης  Ξάνθης: Ήχος

Για περισσότερες πληροφορίες: www.mariettafafouti.com

Συνέντευξη με τον Στάθη Παχίδη


Ο Στάθης Παχίδης γεννήθηκε στις αρχές του ΄60 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει μέχρι σήμερα. Από τα μέσα του ΄70 έπαιζε μπάσο και κιθάρα σε στέκια της πόλης του. Μαζί με το Γιώργο Ανδρέου και το Βαγγέλη Κοντόπουλο δημιούργησαν το συγκρότημα «ΑΛΕΡΕΤΟΥΡ». Το 1984 κυκλοφόρησε ο ένας και μοναδικός τους δίσκος (συλλεκτικός πια) με τίτλο «Σαν Ελληνική Ταινία» και εξώφυλλο τους τρεις τους μέσα σ’ ένα τρένο. 
Σ’ εκείνο το δίσκο, μεταξύ άλλων ιδιαίτερων στιγμών, ο Στάθης Παχίδης τραγούδησε και την «Κομοτηνή» του Θανάση Γκαϊφύλλια, έτσι όπως την μελοποίησε ο Γιώργος Ανδρέου. 

Λίγα χρόνια μετά, ο Στάθης μαζί με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, το Γιώργο Κλήμεντο, το Δημήτρη Σταρόβα, το Χρήστο Μητρέντζη και τη Ρούλα Μανισάνου δημιουργούν το ανατρεπτικό θεατρικό – μουσικό σχήμα «Άγαμοι Θύται». 
Στην πορεία θα προστεθούν αρκετοί άλλοι μουσικοί, τραγουδιστές και ηθοποιοί. Στους δύο δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα ο Παχίδης έχει γράψει τα περισσότερα τραγούδια. 
14 χρόνια μετά τον πρώτο προσωπικό του δίσκο (Ωδή στα παπούτσια μου - 1995) ο Στάθης Παχίδης, ορεξάτος πάντα, επέστρεψε (δισκογραφικά… μιας και δεν σταμάτησε ποτέ τις ζωντανές εμφανίσεις) μ’ ένα καινούργιο υλικό μέσα στο 2009. Έχοντας κοντά του όλη την παλιοπαρέα, αλλά και νέους φίλους έγραψε (στίχους – μουσική) και ερμήνευσε δώδεκα όμορφα τραγούδια. 

Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις στο "Ζυγό" με τους Άγαμους και το Πάσχα θα συνεχίσουν στο Principal Club της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα ετοιμάζει εμφανίσεις με τα «Αγύριστα Κεφάλια».


Στάθη μετά από αρκετά χρόνια δισκογραφικής απουσίας επέστρεψες μ' αυτό το άλμπουμ. Γιατί απείχες τόσο καιρό; Θα περιμένουμε άλλη μια δεκαετία για το επόμενο;

Δε μ' ενθουσίαζε η ιδέα να εκδώσω αυτές τις εποχές της τηλεοπτικής μονομανίας - είμαι στην τηλεόραση, άρα υπάρχω - και αυτό που με γοήτευε πάντα είναι η ζωντανή παράσταση από την οποία  ποτέ δεν απείχα. Είμαι άνθρωπος με γωνίες, που δύσκολα περνούν από συμπληγάδες τέτοιες και αυτό που μ’ έκανε να εκδώσω πάλι είναι αφενός η νέα παρέα, το νέο όχημα (Aγύριστα Kεφάλια) και αφετέρου η πίεση του ίδιου του υλικού -γέμισε το συρτάρι- γι’ αυτό και λέω να εκδίδω συχνότερα, άσε δε που σκέφτομαι και καλλικέλαδους τραγουδιστές και τραγουδίστριες.


Στο νέο αυτό μουσικό ταξίδι έχεις συντροφιά κάποια «Αγύριστα Κεφάλια». Πες  μου γι’ αυτούς τους συνοδοιπόρους σου. Παλιούς και νέους.

Είναι αναζωογονητικό να κάνεις νέους φίλους και να μαθαίνεις απ’ αυτούς, αν αντέχεις να απομακρύνεσαι από τον καναπέ και τις ευκολίες σου. Παναγιώτης Μανουηλίδης, κιθαρίστας με ευρηματικότητα και ενορχηστρωτικές ιδέες εξ Ορεστιάδος, Νατάσα Ρουβολή ακκορντεονίστρια και εκπαιδευτικός και δασκάλα του τάγκο από την Καρδίτσα της Αργεντινής, Απόστολος Βλαχόπουλος μπασίστας βράχος,  Έλσα Μουρατίδου τραγουδίστρια αισθαντική και σπάνιας παιδείας, Παύλος Παφρανίδης τρίχορδος μπουζουξής με δύναμη και καθαρότητα  στο όργανό του. Ε να βάλω και τους αρχαίους Αλέκο Παπαδόπουλο ντράμερ συμπαίκτη ανέκαθεν και καθηγητή του Music Workshop στη Θεσσαλονίκη, Γιώργο Πεντζίκη πλήκτρα -κάτι σαν το Λευκό Πύργο του χώρου μας- καταλαβαίνεις ότι η ομάδα έδεσε. Ε δε θα ερχόταν και οι συνένοχοι Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Δημήτρης Σταρόβας, Χρήστος Μητρέντζης και Θοδωρής Αθερίδης να πούνε κανένα κουπλεδάκι; Μπεν Χουρ μας βγήκε!



Τί τραγούδια ακούμε σ’ αυτή τη δισκογραφική σου εργασία; Πώς θα χαρακτήριζες το νέο υλικό;

Είναι τραγούδια εμμονής, διπλής απόσταξης και εγγυημένης ωρίμανσης θα έλεγα. Δοκιμάστηκαν πέρα από ανάγκες αγοραίες και άντεξαν στα εσωτερικά μου τεστ -η αξιολόγηση στον ακροατή ανήκει πάντα- εγώ για το μόνο που μπορώ να πω είναι πως είναι χειροποίητα εκατό τις εκατό, η μπάντα βαράει μαζί, ο ένας καταλαβαίνει την ανάσα του άλλου μακριά από προκατ γιαπωνέζικα τεχνολογικά μπλιμπλίκια, όπως τα αρχαία χρόνια.
 




Τη δεκαετία του ΄80 ήταν οι «Αλερετούρ» και το 1990 ξεκίνησαν την πορεία τους οι «Άγαμοι Θύται». Έχω την εντύπωση πως πάντα θέλεις να είσαι μέλος μιας ομάδας. Δεν ένιωσες ποτέ την ανάγκη να κάνεις κάτι πιο προσωπικό και μοναχικό ίσως, ως τραγουδοποιός;

Το έχω ξαναπεί η ζωή είναι ομαδικό άθλημα -άσε δε που ο χώρος του τραγουδιού είναι γεμάτος από μεσσίες του στυλ θα σας παίξω τα άπαντα μου, πήγαινα για Μπετόβεν και με κόψανε κ.λπ. κ.λπ.- τι χρειάζεται ένα ακόμη επηρμένο εγώ; Ανθίζω -μαθαίνω- γουστάρω και παίζω καλά μόνο μέσα από τα μάτια των συμπαικτών μου και του κοινού. Αυτό δεν είναι πολιτικώς ορθό την εποχή ατομικότητας που ζούμε αλλά ούτε και ανασφάλεια, είναι η χαρά της συνύπαρξης απλώς.


Είσαι από τα ιδρυτικά μέλη των «Άγαμων Θυτών» και μάλιστα έχεις γράψει τα περισσότερα τραγούδια (στίχους και μουσική) στους δίσκους «Άγαμοι Θύται» (1993) και «Το μέγα το μυστήριο της ζωής» (1998). Ποια ήταν για σένα η καλύτερη και ποια η δυσκολότερη στιγμή αυτής της πορείας;

20ετία εφέτος των Αγάμων και συνεχίζουμε ακάθεκτοι! Πιστέψτε ότι δεν είναι το μεροκάματο που μας ενώνει, είναι αυτή η ευλογία του πάρτυ της παλιοπαρέας που κρατάει και ο κοινός κώδικας να βλέπεις τη ζωή με πλάγιο βλέμμα. Αυτό είναι  το καλύτερο σημείο της πορείας, που εξακολουθεί να με συναρπάζει. Η δύσκολη στιγμή μιας τέτοιας συνύπαρξης ετών είναι το καβάλημα του καλάμου, ιός που μας χτύπησε όλους με την πάροδο του χρόνου αλλά ευτυχώς ξεκαλικέψαμε τάχιστα…



Μένεις όλα αυτά τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Για ποιο λόγο θα την άφηνες για να ζήσεις κάπου αλλού; Οι ονειροπόλοι θα τη σώσουν αυτή την πόλη, όπως γράφεις σ’ ένα από τα καινούργια σου τραγούδια;

Προσπάθειες απόδρασης όλοι κάναμε αλλά πάντα κουβαλάμε τη μέσα πόλη, αυτή απ’ την οποία δε γλιτώνεις, όπου κι αν πας. Αυτή την πόλη είναι που καλούνται πάλι οι ονειροπόλοι να σώσουν! Όχι δηλαδή αυτή τη συντηρητική «αχχ γιατί δεν είμαι Αθήνα» νεοπλουτίστικη φραπεδοχαλαροσυνοικία αλλά την πνευματικότητα, τον κοσμοπολιτισμό και το κιμπαριλίκι που εγκλωβίστηκε σε καναπέδες και καταναλωτικά.


Πώς τα βλέπεις τώρα τα πράγματα με το Μπουτάρη και τον Άνθιμο; Είσαι αισιόδοξος;

Ας μη συγχέουμε τους δύο άνδρες εν είδει διπόλου, είναι άλλης κοπής και θεώρησης -εξ άλλου, μη τους δείτε σαν φυσικά πρόσωπα αλλά σαν αντανάκλαση μας- εμείς τους αναδείξαμε και τους ορίσαμε ηγέτες και εκπροσώπους μας, έστω και με την ανοχή ή την αποχή μας. Ελπίζω και ανυπομονώ να δω να αντιμετωπίζεται και από τους δύο το έλλειμμα του αυτονόητου, του άμεσου λόγου, της πνευματικότητας και της αλληλεγγύης, επισημαίνω δε το πιο δύσκολο απ' όλα: να μαζέψουν τα κάθε είδους σκουπίδια…


«Θέλει να’ σαι πολύ λέρα για να την περνάς καριέρα, διαφήμιση και εμπόροι το βουλιάζουν το βαπόρι». Τί ακριβώς εννοείς; Για ποιους μιλάς;

Διαφημιστές κι εμπόροι είναι αυτοί που ήδη έχουν μεγαλώσει μια γενιά ελλήνων με το γούστο του «αυτό πουλάει» και της τηλεθέασης, με βάση στατιστικές που, αν θες, μπορείς να αποδείξεις πως είμαι ξανθιά δίμετρη με ψιλοτάκουνα - ε και λίγα τους λέω. Σιγά!!! Το καλσόν των γιάπηδων… αν πιστεύουν ότι με 22 χρόνια ιδιωτικής τηλεόρασης μπορούν ν’ αλλάξουν την αισθητική και το γούστο μας.
Το φρέσκο και το καινούργιο πάντα έρχεται απ’ τη γωνία να τους πάει στην μπάντα, γιατί αυτοί δεν μπορούν ούτε καν να το συλλαβίσουν.


Πιστεύεις πως ο κόσμος έχει περισσότερη ανάγκη σήμερα από κάθε άλλη εποχή ένα σύγχρονο κοινωνικό – πολιτικό τραγούδι; Στον επόμενο δίσκο σου θα είσαι περισσότερο επιθετικός;

Υπάρχει θυμός κι οργή και φαίνεται ήδη και στο τραγούδι - όνειρα 700 ευρώ δεν υπάρχουν. Αν είναι όμως να μπλέκουμε σε βερμπαλισμούς και μεγαλοστομίες μεταπολιτευτικές, όχι δε θα πάρω. Ακούω κάτι κατεβατά low bap και σαν αισθητική με πάνε δεκαετία 70 και γελάω. Ο υπαινιγμός, η καυστικότητα, ο σαρκασμός είναι πολύ πιο αιχμηρά όπλα νομίζω κι αυτά είναι που αγαπώ και πιστεύω.

Έχεις ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Σου αρέσουν αυτά που ακούς και βλέπεις σήμερα; Μήπως τώρα υπάρχει περισσότερη «χούντα» από αυτήν που έζησε η δική σας γενιά;


Με μεγαλώνεις ηλικιακά! Χούντα δεν πρόλαβα, πρόλαβα όμως την υποβολή στίχων και μουσικής στη Γ. Γ. Τύπου (γελάει). Σήμερα υπάρχει η play list στα ραδιόφωνα και η αισθητική των αγράμματων διαφημιστών παντού -σώπα ρε Πυθία που ξέρεις τι μας κουνάει...-ε και;
Κάτι ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα από το πουθενά, κάτι ταινίες από πιτσιρικάδες που σαρώνουν τα διεθνή φεστιβάλ, κάτι τραγούδια που σκαν από το διαδίκτυο θα αποδεικνύουν το έλλειμμα τους αλλά και την πολυμορφία της ζωής και το ανυπότακτο αύριο.

Υπάρχουν νέα συγκροτήματα και καλλιτέχνες – δημιουργοί που σ’ αρέσει πολύ να τους ακούς;


Πάντα θα υπάρχουν! Η αλυσίδα δεν κόβεται κι ας επικαλούνται την εθνική τους κατάθλιψη οι ιερεμιάδες των μέσων. Έχουν καιρό να πάνε βόλτα γιατί πληρώνουν τα καταναλωτικά! Κωστής Μαραβέγιας, Locomondo, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Cabaret Balkan, Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή μου έρχονται στο νου πρόχειρα αλλά είναι κι άλλοι. Όχι γνωστοί στο ευρύ κοινό όσο τους αξίζει αλλά με σωματικές μουσικές, στίχο άμεσο και βλέμμα καθαρό.


Ο δίσκος κλείνει με το τρυφερό: «Και όλο λέω λέω λέω κάτι ψεματάκια λέω ίσα να ημερεύει η ψυχή και όλο λέω λέω λέω δεν πιστεύω μα τα λέω με μισό το όνειρο ποιος ζει…» Απαραίτητα και τα ψέματα καμιά φορά, έτσι;


Δε μιλώ για τα κατά συνθήκη ψεύδη. Μιλώ για τα ζωτικά ψεύδη, αυτά που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις ακόμη και στην πιο δύσκολη στιγμή να ονειρεύεσαι, ν’ αναπνέει η ψυχούλα σου και να επιμένεις σε πείσμα της σκηνοθετημένης μαυρίλας να τραγουδάς, να ακούς και να εμμένεις σ’ αυτό πού ναι η χαρά της ζωής και η ζωή της χαράς. 


Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Συνέντευξη Ελένης και Σουζάνας Βουγιουκλή στον Θεοδόση Βαφειάδη



Λίγα Λόγια για τις αδερφές Βουγιουκλή…

Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή ξεκίνησαν από πολύ νωρίς να εξερευνούν τις μουσικές του κόσμου και να πειραματίζονται με τις δυνατότητες που προσφέρει η ανθρώπινη φωνή, ως εγγενές μουσικό όργανο. Με ιδιαίτερη έμφαση στην πρωτότυπη γλώσσα και με σεβασμό στην προφορά και την εκφορά της, τραγουδούν σε πάνω από είκοσι γλώσσες και διαλέκτους, τόσο a cappella όσο και με τη συνοδεία πιάνου, κιθάρας και κρουστών που παίζουν οι ίδιες!
Tο ρεπερτόριό τους αποτελούν τραγούδια από τις παραδόσεις διαφόρων λαών: ρεμπέτικα και παραδοσιακά ελληνικά σε όλες τις διαλέκτους συμπεριλαμβανομένων ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας, πορτογαλέζικο fado, ισπανόφωνα, γαλλικά, ιταλικά, ρουμάνικα, τούρκικα, αραβικά, τσιγγάνικα, σέρβικα, αμερικάνικο μπλουζ και τζαζ, αρμένικα, σεφαραδίτικα, πομάκικα και βουλγάρικα, καθώς επίσης και δικές τους συνθέσεις. 
Όλα τα τραγούδια τους ξεχωρίζουν για την εκφραστικότητα και την αντοχή τους στο χώρο και στο χρόνο, ενώ το βασικό ζητούμενο της έρευνάς τους είναι οι βαθύτερες ρίζες του κάθε τραγουδιού, γι' αυτό και δουλεύονται πολύ καιρό πριν την παρουσίασή τους, ούτως ώστε να ανακαλυφθούν πράγματα που δεν φαίνονται στα πρώτα ακούσματα. 
Η διαχρονία του κάθε τραγουδιού, δηλαδή η παράδοση, η γλώσσα και η μουσική που κουβαλάει στο ταξίδι του στο χωροχρόνο, συναντιέται με τη συγχρονία του, το ζωντανό παρόν του, όπως το αντιλαμβάνονται οι καλλιτέχνιδες, με τους δικούς τους μετασχηματισμούς – προσαρμογές στα ακούσματα της εποχής και με τις δικές τους αποκλειστικές ερμηνείες.

Έχουν συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, όπως με το Θανάση Γκαϊφύλλια, τη Μαρία Φαραντούρη και τους ΑΒΑΤΟΝ στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, το Γιώργο Καζαντζή, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Ψαραντώνη, τη Βούλα Σαββίδη, το Μανώλη Μητσιά, το Θανάση Παπακωνσταντίνου και το Βασίλη Λέκκα. Από το 2004, συμμετέχουν στις έρευνες του Ερευνητικού Εργαστηρίου Παραστατικών Τεχνών ALMA KALMA, ως performers - τραγουδίστριες.

Τη σαιζόν 2007-8 παρουσίασαν τις "Μάγισσες στο Ρουφ" και τη σαιζόν 2008-9 τη μουσική παράσταση "Οι κυρίες τραγουδούν και… μπλουζ" στο μουσικό βαγόνι του Orient Express του Τρένου στο Ρουφ με μεγάλη επιτυχία. Το 2003 συμμετέχουν με παραδοσιακά τραγούδια στο cd της Μαρίας Φαραντούρη "Η Ποίηση στο Ελληνικό Τραγούδι" της Legend, από τη συναυλία στο Ηρώδειο, με την επιμέλεια του Γιώργου Ε. Παπαδάκη, ενώ στις αρχές του 2009 κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικός τους δίσκος με 16 τραγούδια και τίτλο το όνομά τους.



Γράφει στο σημείωμα του δίσκου τους ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης:


«
Οι αδερφές Βουγιουκλή είναι μια ξεχωριστή καλλιτεχνική παρουσία. Με γνώση, με ταλέντο, με ευαισθησία και με ήθος υπηρετούν ένα δύσκολο είδος μουσικής που μας συνδέει με τις μεγάλες στιγμές της μουσικής μας παράδοσης, μας διδάσκει και μας συγκινεί. Πλούσιες, μεστές και καλλιεργημένες οι φωνές τους, με τέχνη και με τεχνική, μ’ ένα ευρύ και καλοδιαλεγμένο ρεπερτόριο αποτελούν μια νέα παρουσία στον μουσικό και καλλιτεχνικό μας χώρο και, το κυριότερο, αποτελούν μιαν άλλη πρόταση για το πώς μπορούμε να πλησιάσουμε δημιουργικά και ελκυστικά τη μουσική μας παράδοση. Η απήχηση που έχουν στο κοινό αποδεικνύει του λόγου το αληθές».


Ελένη γεννήθηκες στη Θεσσαλονίκη, εσύ Σουζάνα στην Ξάνθη. Μεγαλώσατε και οι δυο όμως στην Ξάνθη μιας και οι γονείς σας είναι καθηγητές όλα αυτά τα χρόνια στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Η καταγωγή σας είναι ένα μυστήριο πάντως! Από που είστε τελικά; Από τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας;! Από την Αμερική;! Από τη Ρωσία;! Από τη Γιουγκοσλαβία;! Από την Πορτογαλία;! Μήπως κυλάει τσιγγάνικο αίμα στις φλέβες σας;!

Ελένη
: Μεγαλώσαμε στην πανέμορφη Ξάνθη και θεωρούμε ότι η Θράκη είναι ο τόπος μας. Έχουμε ρίζες στη Μικρά Ασία, στην Ανατολική Ρωμυλία, στη Μακεδονία (ο πατέρας μας είναι Σερραίος, η μητέρα μας έχει ρίζες στην Κοζάνη). Παρ’ όλ’ αυτά, νιώθουμε πολίτες του κόσμου… σ’ όλες τις μουσικές που τραγουδάμε βρίσκουμε μια ρίζα!
Σουζάνα: Από μικρά παιδιά κάνουμε πολλά ταξίδια σε όλο τον κόσμο κι έτσι πράγματι αισθανόμαστε ότι στις φλέβες μας κυλάει αίμα όλων αυτών των λαών! Όλες αυτές οι μουσικές που μας έχουν κατά καιρούς συγκινήσει κι ακόμα μας συγκινούν, υπάρχουν μέσα μας.

Η πολυπολιτισμική Ξάνθη, στην οποία έζησε και τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής του ο Μάνος Χατζιδάκις, τα ταξίδια που κάνατε από μικρή ηλικία σε όλο τον κόσμο και η πλούσια δισκοθήκη του σπιτιού σας ήταν νομίζω οι λόγοι για να ασχοληθείτε περισσότερο με τις μουσικές του κόσμου. Πόσο επηρεάζουν τελικά έναν άνθρωπο και μάλιστα έναν καλλιτέχνη ο τόπος που μεγαλώνει και το οικογενειακό περιβάλλον;

Ελένη: Σ’ εμάς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο όλα αυτά που ανέφερες. Είναι όλη μας η έμπνευση, όλα μας τα ακούσματα, όλα μας τα βιώματα. Η πρώτη ύλη με την οποία πορεύεσαι στη ζωή. Το γεγονός ότι ο Μάνος Χατζιδάκις έζησε αυτά τα τόσο σημαντικά χρόνια της ζωής του στην Ξάνθη - στα χρόνια δηλαδή όπου διαμορφώνει κανείς εικόνες και συναισθήματα - μας συγκινεί ιδιαίτερα! Τα ταξίδια, καθώς και το γεγονός ότι ζήσαμε δύο χρόνια στην Ουαλία, μας έδωσαν πολύτιμα εφόδια, εικόνες και μνήμες, γεύσεις και μυρωδιές, πρόσωπα και συναισθήματα… πραγματικά έδωσαν ώθηση σ’ αυτό που κάνουμε.
Σουζάνα: Και συνεχίζουν να μας δίνουν έμπνευση! Όπως επίσης και το πολύ πλούσιο σε μουσική και γενικότερα στις τέχνες οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε. Θυμόμαστε από μωρά ν’ ακούμε από Προκόφιεφ μέχρι Diamanda Galas κι από Βασίλη Τσιτσάνη μέχρι Beatles και Jethro Tull!

Από τα οικογενειακά ταξίδια, ποιες περιοχές του κόσμου σας εντυπωσίασαν περισσότερο; Σε ποιες πόλεις και χώρες θα ξαναπηγαίνατε με την πρώτη ευκαιρία;

Ελένη: Η Αγγλία είναι μια χώρα που μας έχει σημαδέψει, γιατί ζήσαμε εκεί δυο χρόνια σε πολύ μικρή ηλικία, μάλιστα το σχολείο όπου πηγαίναμε εκεί ήταν πολυπολιτισμικό. Όλες οι χώρες που έχουμε πάει, μας έχουν προσφέρει πολλές κι υπέροχες εικόνες και ήχους!
Σουζάνα: Έχουμε πάει Ρώμη, Παρίσι, Λονδίνο και σε άλλες πολύ όμορφες και φωτεινές πρωτεύουσες του κόσμου, αλλά η Κωνσταντινούπολη για μας είναι μια πόλη ξεχωριστή και μοναδική και μας μάγεψε από την πρώτη στιγμή που την επισκεφθήκαμε. Πάντως, θα θέλαμε να ξαναπάμε σε όλες!

Έχετε ταξιδέψει στο εξωτερικό αρκετές φορές και για εμφανίσεις. Πείτε μας κάποια περιστατικά, πώς αντιμετωπίζει ο κόσμος αυτό που βλέπει και ακούει από εσάς;

Ελένη: Έχουμε την ευτυχία να κάνουμε συναυλίες στο εξωτερικό από μικρές! Ζυρίχη, Βασιλεία, Βέρνη, Γενεύη, Βουκουρέστι, Κων/πολη, Τεργέστη, Ουρμπίνο, Σόφια, Λευκωσία και Λεμεσός, Οδησσός είναι κάποιες από τις πόλεις που έχουμε κάνει συναυλίες – παραστάσεις. Είναι εκπληκτικές εμπειρίες όλες αυτές. Ο κόσμος είναι πολύ θερμός και νιώθουμε μια απίστευτη οικειότητα με όλα τα ακροατήρια, όπου έχουμε εμφανιστεί. Κάπως έτσι, συνειδητοποιούμε και την οικουμενικότητα της μουσικής. Τη μαγεία του να μπορείς να επικοινωνείς με τον κόσμο μιλώντας τη γλώσσα της μουσικής…
Σουζάνα: Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις πώς αντιδρά το κοινό της κάθε χώρας. Για παράδειγμα, κάτι που μας είχε κάνει πολύ εντύπωση ήταν στην Ελβετία όπου το χειροκρότημα σε κάθε τραγούδι διαρκούσε τόσο πολύ, που τελικά η συναυλία μας σχεδόν διπλασιάστηκε σε χρόνο!



Ας επιστρέψουμε στα πρώτα χρόνια. Πείτε μας για τις μουσικές σας σπουδές. Τελειώνουν άραγε ποτέ αυτές οι σπουδές;

Σουζάνα: Από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας είμαστε μέσα στη μουσική! Στην ουσία τη μουσική γλώσσα τη μάθαμε παράλληλα με τη μητρική μας! Ξεκινήσαμε και οι δύο πιάνο στα τέσσερά μας χρόνια κι έπειτα εγώ ξεκίνησα και κιθάρα. Έχουμε πάρει το ειδικό Αρμονίας και συνεχίσαμε με τζαζ αρμονία και τραγούδι, ενώ παράλληλα κάναμε κλασικό τραγούδι αλλά και βυζαντινή μουσική. Και συνεχίζουμε… Οι σπουδές στη μουσική πράγματι δεν τελειώνουν ποτέ! Μας ενδιαφέρει ο πειραματισμός στη μουσική και ειδικά στη φωνή κι αυτό προϋποθέτει πέρα από το ταλέντο και βαθιά γνώση.
Ελένη: Γιατί πειραματισμός για μας είναι το να σπάει κανείς μια δομή, η οποία όμως είναι καλά κατακτημένη. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Όσον αφορά στις πανεπιστημιακές μας σπουδές, είμαι πτυχιούχος του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και η Σουζάνα πτυχιούχος του τμήματος Μαθηματικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σπουδές σε αντικείμενα που αγαπάμε και που υπηρετούν κατά κάποιο τρόπο και τη μουσική μας!

Ελένη σ’ έχουν βοηθήσει οι σπουδές σου αυτές στο τραγούδι και στη μουσική γενικότερα; Αν δε κάνω λάθος, έχουν άμεση σχέση με ένα κομμάτι του ρεπερτορίου σας!

Οι σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, πραγματικά με βοήθησαν στο να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου γύρω από τους πολιτισμούς και την ιστορία όλων αυτών των λαών. Πιο πρακτικά, βέβαια, το γεγονός ότι έμαθα Τούρκικα και Αραβικά, είναι εφόδια που χρησιμοποιώ στις μουσικές του κόσμου με τις οποίες ασχολούμαστε. Γενικά, η εκμάθηση γλωσσών, μας βοηθάει πολύ σ’ αυτό που κάνουμε, καθώς η προφορά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για μας. Θεωρούμε ότι η εκφορά μιας γλώσσας είναι βασικό στοιχείο της μουσικής, των τραγουδιών.

Σουζάνα οι ειδικοί λένε ότι μουσική και μαθηματικά είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Μπορείς να μας το εξηγήσεις αυτό μιας και κατέχεις αυτές τις δύο τέχνες;

Πραγματικά η μουσική και τα μαθηματικά είναι δύο τέχνες δίδυμες! Η σχέση τους αυτή, ενώ σε κάποιους σήμερα μπορεί να φαντάζει κάτι ξένο ή καινούργιο, μελετάται από την αρχαιότητα αλλά σίγουρα έχει πολύ μέλλον ακόμα! Πιστεύω πως όλοι οι μουσικοί είναι καλοί στα μαθηματικά και το αντίστροφο γιατί οι «κινήσεις» που κάνει το μυαλό όταν για παράδειγμα λύνεις ένα θέμα αρμονίας ή όταν λύνεις κάποιο μαθηματικό πρόβλημα είναι σχεδόν ίδιες! Θα ήθελα επίσης να πω για τα μαθηματικά ότι δεν είναι απλά στυγνή λογική, είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία, είναι μια τέχνη όπως η μουσική! Είναι δύο μαγευτικές τέχνες που υπεραγαπώ!

Ο πατέρας σας, ο Θωμάς Βουγιουκλής πέρα από την επίσημη ιδιότητά του (Κοσμήτορας Σχολής Επιστημών Αγωγής – Καθηγητής Μαθηματικών στο Δημοκρίτειο), είναι ποιητής και συνθέτης! Μάλιστα υπάρχει και ένα υπέροχο τραγούδι στο δίσκο σας που είναι δικό του, η "Θρυαλλίδα". Έχει και άλλα τέτοια στο συρτάρι του; Τί λένε οι δικοί σας για όλα αυτά που κάνετε;

Ελένη και Σουζάνα: Οι γονείς μας είναι άνθρωποι που μας έχουν δώσει και συνεχίζουν να μας δίνουν ακούσματα κι έμπνευση! Είναι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, όπως θα λέγαμε, με μεγάλη αγάπη στη μουσική! Χαίρονται πολύ με την ενασχόλησή μας με τη μουσική, έχοντας, φυσικά, και τις ανησυχίες που έχουν όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους. Είναι, όμως πολύ ελεύθερα πνεύματα κι αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα θετικά πάνω μας. 
Ο Θωμάς Βουγιουκλής γράφει από μικρός ποιήματα και πολλά από αυτά τα μελοποιεί! Στο πρώτο μας cd υπάρχει το τραγούδι του «Θρυαλλίδα» που μας αρέσει πάρα πολύ καθώς έχει δυνατό στίχο με μια μελωδία που παραπέμπει σε θρακιώτικα ακούσματα. Έχει πολλά κι άλλα τέτοια τραγούδια στο συρτάρι… μερικά από αυτά τα έχουμε καταγράψει σε μορφή demo, άλλα… μελλοντικά! 


Έχετε ένα πλούσιο και πολυποίκιλο ρεπερτόριο στις εμφανίσεις σας. Υπάρχουν είδη ελληνικού τραγουδιού και γενικότερα της μουσικής με το οποία δεν έχετε ασχοληθεί ακόμα; Ή θα θέλατε να ασχοληθείτε περισσότερο στο μέλλον;

Σουζάνα Η μουσική είναι ανεξάντλητη! Όσο μεγάλο ρεπερτόριο και να έχεις και όσο πολλές μουσικές κι αν έχεις ακούσει, ξέρεις ότι στην πραγματικότητα δεν έχεις ακούσει ή δεν έχεις δει τίποτα ακόμα και αυτό το λέμε για καλό βέβαια! Εννοείται πως υπάρχουν πάρα πολλά είδη μουσικής που θα θέλαμε να ασχοληθούμε στο μέλλον. Δεν έχουμε θέσει όρια.
Ελένη: Φυσικά έχουμε ήδη κατά νου μουσικές και τραγούδια που θέλουμε να προσεγγίσουμε. Μουσικές που αγαπάμε πολύ. Και βέβαια, συνθέσεις δικές μας, μέσα από τις οποίες εκφράζουμε βαθύτερες σκέψεις και συναισθήματά μας…

Με ποια κριτήρια επιλέγετε τα τραγούδια που θα ερμηνεύσετε; Εσείς οι ίδιες κάνετε τις διασκευές των κομματιών στις μουσικές σας παραστάσεις;

Σουζάνα: Το βασικό κριτήριο είναι ένα: να μας αγγίζει πραγματικά το συγκεκριμένο τραγούδι, όταν το ακούμε να συγκινούμαστε και να νιώθουμε τη ρίζα του μέσα μας! Είτε αυτό είναι rock είτε ρεμπέτικο είτε είναι ινδικό!
Ελένη: Τα τραγούδια αυτά που επιλέγουμε να πούμε, είναι τραγούδια που μιλάνε μέσα μας και που «παίζουμε» μαζί τους περνώντας τα από το φιλτράρισμά μας. Για μας η διασκευή είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της δουλειάς μας και το κάνουμε με σεβασμό και διάθεση για δημιουργία, έτσι ώστε να φτάσουμε σε ένα επίπεδο να λέμε τα τραγούδια αυτά βάζοντας το προσωπικό μας στοιχείο και προσπαθώντας πάντα να διατηρούμε τη ρίζα. Η έμπνευση, η συγκίνηση και η μελέτη είναι κάποια από τα στοιχεία με τα οποία προσεγγίζουμε τις μουσικές που λέμε.

Κάθε φορά που σας ακούω να τραγουδάτε a cappella έχω την αίσθηση ότι υπάρχει ολόκληρη ορχήστρα από πίσω! Πώς το καταφέρνετε αυτό; Έχετε δουλέψει πολύ νομίζω με αυτό τον τρόπο ερμηνείας. Η φωνή του ανθρώπου είναι το καλύτερο μουσικό όργανο τελικά;

Ελένη: Η αλήθεια είναι ότι θεωρούμε ότι η ανθρώπινη φωνή είναι το τελειότερο και αμεσότερο μουσικό όργανο…!!! Είναι το όργανο που κουβαλάμε μαζί μας πάντα και που επηρεάζεται από την ψυχολογική και συναισθηματική μας κάθε φορά κατάσταση, τη σωματική μας υγεία, το κλίμα και πολλούς άλλους παράγοντες. Με τον τρόπο a cappella ξεκινήσαμε ν’ ασχολούμαστε από πολύ μικρές γιατί μας ενθουσίαζε το ότι μέσα απ’ αυτόν νιώθουμε όλες τις δονήσεις των τραγουδιών στο έπακρο. Ειδικά στα πολυφωνικά τραγούδια των Βαλκανίων. Είναι απίστευτη η αίσθηση!
Σουζάνα: Μάλιστα, η πρώτη μας συναυλία ήταν αποκλειστικά a cappella! Με τον τρόπο αυτό πειραματιζόμαστε με τις δυνατότητες που προσφέρει η φωνή ως εγγενές μουσικό όργανο. Πολλές φορές το κάνουμε και σαν παιχνίδι: διασκευάζοντας ορχηστρικά κομμάτια με τις φωνές μας!

Όροι όπως "έθνικ ερμηνεύτριες" ή "world music" σας εκφράζουν στη σημερινή μουσική πραγματικότητα; Ή μήπως σας περιορίζουν αυτές οι "ταμπέλες";

Ελένη: Σίγουρα οι ταμπέλες είναι περιοριστικές και βοηθάνε κυρίως στην ταξινόμηση στη μουσική. Οι όροι «Εθνικ» και «World Music» παρ’ όλ’ αυτά είναι αρκετά ευρείς και νομίζουμε ότι εκφράζουν σ’ ένα μεγάλο μέρος αυτό που κάνουμε.
Σουζάνα: Κάποια στιγμή ο όρος «Έθνικ» είχε αλλοιωθεί, αλλά τώρα πιστεύω ότι έχει βρει το δρόμο του. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αναδεικνύεται η οικουμενικότητα της μουσικής παράδοσης όλων των λαών.


Αυτό που παρουσιάζετε είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Είναι ένας συνδυασμός μουσικής, χορού, κινησιολογίας, θεάτρου… σας έχει βοηθήσει σε αυτό και η συμμετοχή σας (από το 2004) στο Ερευνητικό Εργαστήριο Παραστατικών Τεχνών Alma Kalma της Θεσσαλονίκης; Μιλήστε μας γι’ αυτή την εμπειρία σας.

Ελένη: Και βέβαια μας έχει προσφέρει πολλά η συμμετοχή μας στις έρευνες του Ερευνητικού Εργαστηρίου Παραστατικών Τεχνών Alma Kalma, καθώς είναι συνδεδεμένο με την έρευνά μας στη μουσική αλλά και με τη σωματοποίηση των τραγουδιών.
Σουζάνα: Συγκεκριμένα, δουλέψαμε πάνω στην αφήγηση του μύθου του Οιδίποδα με όχημα δονητικά τραγούδια - τραγούδια που δημιουργούν δονήσεις - των Βαλκανίων και της Μεσογείου, ως τραγουδίστριες – performers. Σκηνοθέτης ήταν ο Γιάννης Μήτρου και αφηγήτρια-performer η Έλενα Αγαθοκλέους.

Πριν ένα χρόνο περίπου κυκλοφόρησε η πρώτη σας προσωπική δισκογραφική δουλειά. Πώς βλέπετε την πορεία που έχει διανύσει μέχρι σήμερα;

Ελένη: Είμαστε πολύ ευχαριστημένες με την παραγωγή του πρώτου μας cd. Στην ουσία, είναι μία καταγραφή του τρόπου πάνω στον οποίο δουλεύουμε μέχρι τώρα. Κάναμε μία συγκεκριμένη ενότητα με τραγούδια Ελληνικά και Ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας. Οι παραγωγοί μας Γιώργος και Νίκος Μακράκης αγκάλιασαν την ιδέα αυτή και, χωρίς εκπτώσεις, το αποτέλεσμα μας ικανοποιεί!
Σουζάνα: Πάει πολύ καλά!

Στον δίσκο αυτό συμμετέχουν μεγάλοι μουσικοί με σπουδαία ιστορία στο χώρο, όπως ο Γιάννης Σπάθας (ηλεκτρική κιθάρα), ο Τάσος Καρακατσάνης (πιάνο), αλλά και νεότεροι, όπως ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης (κλασική κιθάρα) και ο Βίλλης Καμπάνταης (ηλεκτρικό μπάσο). Πώς ήταν η συνεργασία μαζί τους;

Ελένη: Η συμμετοχή αυτών των μουσικών μας συγκινεί ιδιαίτερα! Είναι μουσικοί που αγαπάμε και θαυμάζουμε πολύ! Η συνεργασία μαζί τους υπήρξε καταπληκτική κι ευελπιστούμε να συνεργαστούμε και στο μέλλον!
Σουζάνα: Επίσης, ήταν μεγάλη μας χαρά να συμμετέχει στον δίσκο μας και μία σπουδαία φωνή που αγαπάμε, ο Χρήστος Θηβαίος!

 
Αυτά τα τραγούδια είναι μια ενότητα και μια πλευρά του ρεπερτορίου σας. Η νέα δισκογραφική σας κατάθεση θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό;

Ελένη: Ναι! Στον δίσκο τα πράγματα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι στα live. Καλό είναι να υπάρχει μία συγκεκριμένη ενότητα.
Σουζάνα: Στη νέα μας δισκογραφική δουλειά, σκεφτόμαστε να καταγράψουμε μία άλλη πτυχή της μουσικής μας. Αρκετά διαφορετική από την πρώτη. Έχουμε πάρα πολλές ιδέες, αλλά πρέπει να τις βάλουμε σε μια τάξη!

Στον καινούργιο δίσκο που θα κυκλοφορήσει -σύντομα ελπίζω- θα υπάρχουν και δικές σας δημιουργίες; Γράφετε και οι δυο; Πείτε μας και για αυτή την πλευρά σας!

Ελένη: Θα είναι έκπληξη! Γράφουμε και οι δύο τραγούδια…
Σουζάνα: Η σύνθεση είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της τέχνης μας.


Τα τελευταία χρόνια η δισκογραφική παραγωγή έχει συρρικνωθεί, οι εταιρείες κλείνουν η μία μετά την άλλη. Πιστεύετε ότι επηρεάζει αυτή η εξέλιξη το μέλλον της ελληνικής μουσικής; 
 
Ελένη: Κάποια στιγμή φαινόταν ότι θα γίνει αυτό… Φυσικά κι επηρεάζει το μέλλον της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας μουσικής. Παρ’ όλ’ αυτά, προσωπικά μας ενδιαφέρουν πάρα πολύ οι ζωντανές εμφανίσεις κι αυτές δεν αντικαθιστώνται με τίποτα. Είναι κάτι που παραμένει αναλλοίωτο!
Σουζάνα: Ακριβώς, η ζωντανή παράσταση είναι ουσιαστικά μια τελετουργία, μία αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου! Ανάγκη και του καλλιτέχνη αλλά και του ακροατή - θεατή - μάρτυρα!

Θα ήθελα ένα σχόλιο για την πειρατεία και τη διακίνηση μουσικής μέσω διαδικτύου. Πού θα οδηγηθούν τα πράγματα κατά τη γνώμη σας;
 
Σουζάνα: Κακά τα ψέματα, το διαδίκτυο είναι μέσα στις ζωές μας. Ουσιαστικά έχει αντικαταστήσει τη δισκογραφία όπως και όλη τη βιομηχανία του κινηματογράφου, όπως και την ενημέρωση κ.λπ. Η ποιότητα ήχου και εικόνας βέβαια είναι πολύ χαμηλότερη, όπως χαμηλότερη ήταν και η ποιότητα του cd σε σχέση με το βινύλιο. Είμαστε νέοι άνθρωποι, που μεγαλώσαμε με το internet στη ζωή μας και πέρα από την κριτική που μπορεί κανείς να κάνει, θεωρούμε ότι έχει ανοίξει και πολλούς δρόμους. Είναι φοβερό το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η μουσική σου ή η σκέψη σου μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, στην άλλη άκρη του κόσμου!
Ελένη: Είναι ακόμα σε ένα άχαρο σημείο η χρήση του internet… Νομίζω ότι σύντομα θα βρούμε το μέτρο!


Όλα αυτά τα χρόνια είχατε σημαντικές live συνεργασίες δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες. Θα ήθελα να σταθούμε όμως σε δυο ιερά πρόσωπα του ελληνικού τραγουδιού. Στον τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια και στην ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη!
 
Ελένη-Σουζάνα: Είναι δύο μεγάλες φωνές και μορφές του ελληνικού τραγουδιού! Είμαστε πολύ χαρούμενες που έχουμε τραγουδήσει και συνεργαστεί μαζί τους! Με το Θανάση Γκαϊφύλλια γνωριζόμαστε από τα 13 μας! Μας έχει επηρεάσει πάρα πολύ στον τρόπο που ερμηνεύουμε. Είναι ο άνθρωπος που θα βγει με μια κιθάρα και τη φωνάρα του πάνω στη σκηνή και θα τη γεμίσει χωρίς να χρειάζεται τίποτα άλλο! Μας έχει γράψει κι ένα υπέροχο τραγούδι…

Η Μαρία Φαραντούρη είναι η ιστορία του ελληνικού τραγουδιού! Δε θα ξεχάσουμε το δέος που νιώσαμε όταν τη γνωρίσαμε από κοντά στις πρόβες μας για το Ηρώδειο! Η πορεία και η ποιότητά της αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για εμάς! 
Είναι δύο πραγματικοί καλλιτέχνες με όλη τη σημασία της λέξης και τους αγαπάμε πολύ!!!


Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας δημιουργοί (συνθέτες-μουσικοί-στιχουργοί-τραγουδοποιοί), ποιοι πιστεύετε ότι σας έχουν επηρεάσει;

Ελένη: Είναι πάρα πολλοί… ποιόν να πρωτοαναφέρουμε;! Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Μάρκος Βαμβακάρης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Σταύρος Ξαρχάκος, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Άκης Πάνου, Σταμάτης Κραουνάκης, Νικόλας Άσιμος, Διονύσης Σαββόπουλος, Παύλος Σιδηρόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Νίκος Γκάτσος, Άλκης Αλκαίος, Κώστας Τριπολίτης…
Σουζάνα: …κι αυτοί είναι μόνο οι Έλληνες!!! Από ξένους… Bob Dylan, Beatles, Pink Floyd, Jethro tull, Doors, Led Zeppellin, Tom Waits, Bregovic, Nino Rotta…

Ποιες φωνές ξεχωρίζετε από την Ελλάδα και το εξωτερικό;

Ελένη-Σουζάνα: Μας βάζεις δύσκολα…από τη Πριγκήπισσα των Ίνκας Yma Sumac μέχρι την ιέρεια των Fados Amalia Rodrigues, από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μαρία Σουλτάτου στην Oum Kalsoum και τη Fairuz, από τον Στέλιο Καζαντζίδη στον Nusrat Fatei Ali Khan, από τη μεγάλη Μαρία Κάλλας στη σπαρακτική σισιλιάνα Rossa Balistrseri, από τη Mahalia Jackson και την Ella Fitzerald στην Janis Joplin, τον Screamin Jay Hawkins και τον Klaus Nomi κι άλλες πολλές! Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας έχουν οι ελληνικής καταγωγής Demetrio Stratos και Diamanda Galas, δυο μεγάλοι πειραματιστές τις ανθρώπινης φωνής!

Τί είναι αυτό που σας μαγεύει σε μια φωνή;
 
Ελένη-Σουζάνα: Αυτό που μας μαγεύει σε μια φωνή δεν είναι ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό! Σίγουρα υπάρχουν κάποια τεχνικά κριτήρια (η μεγάλη έκταση μιας φωνής, ο όγκος, τα γυρίσματα, οι χρωματισμοί, η ιδιαιτερότητα…) αλλά συνήθως είναι η αίσθηση που θα μας προκαλέσει μία φωνή. Έχουμε πολλά παραδείγματα μεγάλων (για εμάς) φωνών που όποτε τις ακούμε ανατριχιάζουμε, δακρύζουμε, συγκινούμαστε, εκστασιαζόμαστε. Μας ταξιδεύουν σε άλλο σύμπαν! Δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε… είναι ένας συνδυασμός! 


Υπάρχουν καλλιτέχνες της γενιάς σας με τους οποίους νιώθετε μια μουσική συγγένεια; 
 
Ελένη: Υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες που κάνουν world music με τους οποίους νιώθουμε ότι έχουμε μια μουσική συγγένεια. Κάποια ονόματα που μας έρχονται είναι οι Beirut, οι Galexico, οι Dead Can Dance ακόμα και οι Muse!
Σουζάνα: Επειδή όμως εκτός από το φως των Βαλκανίων είμαστε και λίγο σκοτεινοί τύποι βρίσκουμε και συγγένεια με συγκροτήματα και μουσικούς όπως τον Nick Cave, τους Black Heart Procession…

Επειδή έχετε ακούσει πολύ μουσική στη ζωή σας και πολλά διαφορετικά πράγματα, θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός καλού τραγουδιού; Τι σημαίνει "καλή μουσική" για εσάς; 
 
Ελένη-Σουζάνα: Καλή μουσική και καλό τραγούδι για εμάς είναι αυτό που έχει αυθεντικότητα, αλήθεια! Πέρα και πάνω από ταμπέλες και είδη… και πιστεύουμε ότι ο κόσμος καταλαβαίνει πότε κάτι είναι αυθεντικό και πότε κάτι είναι δήθεν! Αλάνθαστος κριτής είναι κι ο χρόνος…!!! Το ψεύτικο δεν είναι διαχρονικό… ενώ κάτι το αυθεντικό αντέχει στο πέρασμα των χρόνων και η ύπαρξη του έχει πάντα νόημα γιατί προήλθε από μια πραγματική και αρχέγονη ανάγκη του δημιουργού να το κάνει.

  
Έχω την αίσθηση ότι ζείτε για τη μουσική. Ξέρω ότι κάνετε επίπονες και πολύωρες πρόβες, μελετάτε πάρα πολύ. Μήπως η τέχνη και η ζωή είναι ένα πράγμα για κάποιους ανθρώπους; Καλό είναι αυτό; Κακό; 
 
Ελένη-Σουζάνα: Είναι όπως το λες! Η τέχνη για εμάς είναι συνυφασμένη με τη ζωή μας! Πολλές φορές νιώθουμε ότι κάνουμε κάτι σαν πρωταθλητισμό, διότι απαιτείται τρομερή αφοσίωση και πραγματική πίστη για να πετύχεις τα οράματά σου! Κάποιες εποχές, όχι πάντα, η ζωή του καλλιτέχνη είναι ασκητική. Αυτό το θεωρούμε όχι απλά καλό, αλλά μαγικό, αρκεί να υπάρχει μέτρο για να μπορεί κανείς να έχει ψυχική ισορροπία και δύναμη ώστε να εξελίσσεται και να δημιουργεί! Είμαστε άνθρωποι ανοιχτοί στις χαρές και τα ερεθίσματα της ζωής, καθώς είναι αυτά που μας εμπνέουν και «χαρίζουν» φως στην πορεία μας…

Όταν είστε έξω από αυτό το μαγικό κόσμο της μουσικής… πώς διασκεδάζετε;
 
Ελένη-Σουζάνα: Διασκεδάζουμε πάλι μέσα στον μαγικό χώρο της μουσικής! Η μουσική υπάρχει παντού εξάλλου! Πηγαίνουμε σε συναυλίες, παραστάσεις, μπαράκια, ταβέρνες, οπουδήποτε νιώθουμε ωραία με φίλους, με πολλή κουβέντα, με τρέλα! Η συζήτηση είναι κάτι που το θεωρούμε πολύ σημαντικό, οξύνει την κρίση των ανθρώπων. Είναι πολλές φορές ο τρόπος να βγάλεις τις πιο σπουδαίες ιδέες, να γίνεσαι πιο δυνατός και μαλακός ταυτόχρονα στην κρίση σου, να φιλοσοφείς, να καταλαβαίνεις και ν’ αγαπάς την επιστήμη, την τέχνη, τους ανθρώπους, τη φύση, τη ζωή.

Ποιο είναι το μεγάλο σας όνειρο, κορίτσια;
 
Ελένη-Σουζάνα: Το όνειρό μας είναι να κάνουμε πάντα αυτό που πραγματικά πιστεύουμε και αγαπάμε στην τέχνη μας χωρίς εκπτώσεις και φυσικά να έχουμε κοινωνούς στην τέχνη μας. 
Ίσως να ακούγεται πολύ ρομαντικό αλλά θα θέλαμε μέσα από τις συναυλίες - παραστάσεις μας να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, και εμείς αλλά και οι ακροατές - θεατές! 
Εξάλλου πάντα ο απώτερος στόχος της τέχνης ήταν η Κάθαρση… 
Σ’ αυτό θα θέλαμε να φτάσουμε!!! 

"Νότες Λογοτεχνίας"

Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...

Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com

Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.

Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης.